Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Ne Zaman Bir Şair Ölse...

Ne zaman bir şair ölse
İstanbul’a inceden bir yağmur yağardı
Ve eksik kalmış bir devrimin
Hüznüyle ıslanırdı kaldırımlar

Ve ne zaman İstanbul’a yağmur yağsa
Sırılsıklam bir kız çocuğunun ürkek bakışlarını düşünüp
Titremeye başlardı şairin elleri...

2007

[GooD aNd EvıL]

Ne Zaman Yırtılmış Bir Resim Görsem

Ne zaman yırtılmış bir resim görsem
Aklımda yanık bir otel odası
Son satırı gibi
Sona ermekte olan bir hayatın
Yada noktası konmamış bir şiir
Kül renginde...

Her renk sende güzeldir
Her kelime sende bulur anlamını
Bir ömrün sebebidir
Seni anlamak
Ve şair olmaktır
Anlatmak seni...

[GooD aNd EvıL]

Neden Korkuyorsunuz

Neden korkuyorsunuz
Aydınlığımızdan
Bizim ışıklarımız çok mu parlak geldi size
Rahatsız mı etti karanlığa alışmış gözlerinizi
Böldü mü *******inizi
Kızıl güneşimizin
Gökleri delip gelen yedi rengi

Neydi bu kadar huzursuz eden sizi
Bakışlarımız mı rahatsız etti sizi
Neden bu kadar öfkeyle bakıyordunuz
Gözlerimizin içine

Neden yaktınız bütün kitaplarımızı
Toplayıp bir meydanda?
Sadece iyinin, doğrunun,
Güzel bir dünyanın olduğu kitapları,
Küfür mü ediliyordu yoksa size o kitaplarda

Neden okutmadınız şiirlerimizi bize
Türkümüzü niye söyletmediniz
Neden yağmaladınız günlerimizi
Neden talan ettiniz yüreklerimizi

Aydınlık dedik
Karanlığa mahkum ettiniz günlerimizi
Hürriyet dedik
Esir ettiniz özgürce uçan kuşları bile zindanlarda
Seviyoruz dedik
Ertelediniz sevdaları ikinci bir emre kadar

Gelecek güzel günlerde
Yer yok artık boşaltılmış yüreklerinize
Bakışlarınız olmayacak artık meydanlarımızda
Kimse yakamayacak artık kitaplarımızı
Susturamayacaklar türkü diyen dillerimizi
Kelepçelemeyecekler artık emekle yücelmiş ellerimizi
Parçalayamayacaklar sevgiyle büyüyen yüreğimizi
Ve dağlayamayacaklar artık inançlı gözlerimizi...

16 Kasım 2002
23: 53

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Neden Örttünüz Beyaz Örtüleri Şiirimin Üstüne

Neden örttünüz beyaz örtüleri
Şiirimin üstüne,
Şimdi ruhsuz beton yığınları arasında ezilmekte bedenim
Gel benim heyecanım
Sensiz özgürlükten bahsetmek bile zindan bana

Daha da çok sancıyor bugün sol yanım
Başımda ağrı gibi hala o haksızlıklar

Dur düşün yüreğim
Sor kendi kendine
Böyle yaşamak niye
Neden bu kadar dertlenmek
Karartmak isteyenlere inat
Maviyse hala gökyüzü
Ve hala soluk alıyorsak bizi yok etmek isteyenlere inat
Daha yenilmedik demektir...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Neden Sonu Var En Güzel Şeylerin

Neden sonu var en güzel şeylerin
Hayat gibi
Aşk gibi
Ya da İlk bakıştaki o heyecan

Şimdi bu sessizlik niye
Neden şimdi alışmak acılara
Bu kuruyan bu kan lekesi
Dünyanın en güzel yarasından akmamış mıydı bir vakit

Kızgın dalgaları
Paramparça eden kayalıklar gibi
(Aslınsa kayalıklardır parçalanan içten içe)
Sessiz ve mağrur duruş
Ve inadına dönüşü dünyanın

Yenilenmek derken
Gün be gün yitmek de bizim
Sevmek derken
Ağrımakta var bir imkansızın uğrunda...

Çaresi yok biten akşamın
En güzel şeylerinde sonu gelecek hiç istemesende
Tükenen sen olma yeter...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Nedir Anlamı?

Ne haklılığı ideolojilerin
Ne de tartışmaları
O kalın gözlüklü adamların
Elli beş ekran televizyonlarda

Anlamı nedir
Bir diyeniniz çıkar mı
İt gibi titremenin kar altında
Sadece ibret alınan
Ve yine de şükredilen o kahrolası yokluk

Ne gerekliliği uzaktan kumandalı demokrasinin
Ne soyluluğu sonradan olma aristokrasinin
Ne kalleşliği yüreğini satılığa çıkaran kapitalizmin
Hangisi anlatır insanın bu kadar vahşileşebileceğini insana karşı
Açlık üzerine hipotezler kurulabilir mi
Fidanken kırılmanın biyoloji kitaplarında yeri var mıdır?
Genç iken ölmenin insanlığa getirdikleri var mıdır tarih kitaplarında?

Kanı çekiliyor işte gençliğinin
Haklı haksız karışıyor birbirine
Doğruyla yalan,
Ölüm bile aptalca bahaneler buluyor kendine
Tarih yazıyor en acı reçetesini daralmış yüreklere
Globalleşiyor çıplak ayaklarıyla yağmur içen esmer çocuk
Globalleşiyor tütmeyen bacası,
Sofrasında ekmeği, soğanı yoksulluğumuzun.

İçimiz buz tutmuş
Güneş bile ısıtmaz şimdi
Ah anlamıyor kimseler bizi
Bizi kimseler duymuyor
Tüm kahredişiyle akıp gidiyor önümüzden hayat

Ah benim bilinci mühürlenmiş gençliğim
Ne olur sen terk etme beni...

2004

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Nehrim Var Benim

Bir nehrim var benim,
Gür akar tüm nehirlerden
Taştı mı yıkar zulüm kalelerini

Şehirlerim var benim,
Gülmeler yasaklanmış
Sabahları ertelenmiş

İnsanlarım var benim,
Aç mı aç
Suskun mu suskun
Aşık mı aşık

Çocuklarım var benim,
Gözleri alev alev
Yüreklerinde kavgaları
Yüzlerinde kocaman bir gülümseme

Ve bir yüreğim var benim
İçinde ateşler yanan
En gür akan nehirlerin bile söndüremediği

Benim nehrim
Şehirlerim
İnsanlarım
Çocuklarım
Yüreğim var bugün

Ben yokum...

24 Ekim 2002
23: 36

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Neredesin Ey Yürekli Sevdam

Belki seni
Senin sevdiğinden fazla
Sevecek biri olduğu zaman
Anlamını bulacak o şiir

Kimse için daralmıyorsa bugünlerde göğsün
Kendin kadar uzaksa sana ölü yıldızlar
Ve uzak bir resimse artık gökyüzü sana
Kendini ara ayın kızıla kesmiş yüzünde
Belki gülümser sana beton yığınları üzerinden

Belki çok yakınında
Ölümüne aradığın o sevda
Belki sönmüş yıldızlar kadar uzaktır sana herşey

Yürek tanımını bulur senin aydınlık yüzünde
O beden çoktan yaratılmıştır zihninde
Fikrime çoktan düştü o kıvılcım
Patladı patlayacak

Soruyor kendi kendine
Neredesin ey yürekli sevdam
Nerelerdesin...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Neredeydiniz?

Neredeydiniz?
Kül olup yağarken
Yanan bedenimiz
Kış günü kar yerine.
Katledilirken çocuk gülümseyişi
Yedi yaşında bir kız çocuğunun...

Kurşunlanırken meydanlarda
Binlerce ve binlerce kez.
Camlarımız tuzla buz edilirken
Ve yıkılırken kürsülerimiz...

Neredeydiniz?
Yakılırken türkülerimiz.
Karışırken kara toprağa
Yazılmamış şiirlerimiz...

İstiklal’de bir kapı eşiğinde
Açlığından ağlarken alın terimiz
Kaldırımların kemirdiği ayakkabılarımız
İçerken kana kana sonbahar yağmurlarını...

Neredeydiniz?
Yok pahasına satılırken
Doğmamış çocuklarımızın geleceği
Emeğimiz
binlerce, onbinlerce
Kapı önüne atılırken

Yıkılırken evlerimiz başımıza
Eriyen kar suları akarken yatağımıza.
Ve bütün kapılar kapanırken suratımıza

Neredeydiniz?
Biz bu dünyada
Sadece insan gibi yaşamaya çalışırken...

2005

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Neresinden Bakarsan Ayrılık

Neresinden bakarsan ayrılık
Neresinden bakarsan yol
Gitmek de zor kalmak da
Her yer gurbet artık bana
Gittiğim hiçbir yer sıla

Kim özler oysa
Kızgın asfaltında demlenen kanın
İkindisine bulaşan yasını
Evcil didişmelerden uzak
Şehrin yeşil kalmış bahçelerinde
Balkonu dağlara gülümseyen
Uzak evlerin ayazını

Neresinden bakarsan ayrılık
Neresenden bakarsan yol
Gitmek de zor
Kalmak da.

Her yer gurbet artık bana
Hiçbir yer sıla...

Melih Coşkun