Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Aşk da Oksijen Gibidir Yürek İçin
Apostol'la Dokuz Yüz Birinci Sayfaya Derkenar

1/:
Ey şahım,
Sıra sıra dağları benim sansan da,
Ya da bütün stepleri babanın terekesi...
Göğsünün organik kafesinde yaşar insan aslında,
Ama bir azgın muharip olur kalp, ömürde tek kez,
Şiire şiire vurur başını,
Ve unutarak yaşını çıkıverir kısıldığı mekandan.
Altmışından sonra kuşanır kılıcını,
Belki bir can pazarında unutur sevdasını?
Belki de hayattan usandığı o ikircik anında,
Bir tek elvedasını bırakır ancak arkada kalanlara...
2/:
Ve ey aşk ve şiir sever ins-ü cin ehli...
İşte böyle bir hikayettir ki benimkisi uzak bir hayal gibi,
Belki ama yakın bir yolculuktur karanlık iplik inceliğinde:
Vaktin en eşref haliydi demek ki... Ben de görüyordum kendimi kendi gözlerimle. Ellerimle yontuyordum maskemi. Yüreğimi şiirle fullüyordum. Ve her dem olduğunca, ne bulursam gayrı... İçiyordum. Mesela bütün baronların irinle karışık sütlerini. Şahların sütleğenlerini.
Günler oksijen gibidir ciğerler için dedik ya,
Bir nefes içeri göçer gece yüreği aşkla dolu diyarda,
Bir gündüz olur dışarı soluyarak zaman,
Sevda da satılık bir metadır aslına bakarsan,
Ancak asıl alıcıları yüksek yıldızlarda ikamet ederler.
Ya da som altın son anıdır yaşamın derler ya doğrudur,
Paha biçilmez son sınırdaki sisler arasındaki platonik sevgiliye.
3/:
İşte böyle bir hikayettir ki benimkisi de hayal meyal.
Ey aşk ve şiir sever fakir ehli...
Ki bura son hane. Dünün sonu, yarının başı yani. Ortada bir yer... Eğer içmezsen yüreğindekini... Bil ki kanar bütün içindeki cevherin. Ama... Yalnız ben miyim içen? Sanmayın. Herkes bir alem. Mesela şurada oturan yabani kozak... Ötedeki ataman... Yanıbaşında bir kanlı Kazak... Ve kapı açılıyordu. Babür içeri dalıyordu. Yüreği kanayarak. Anlaşılan Hindeli tuğyandı. Belki de Bhutan’da yandı. Tibet’te. Nepal’deki acılar arşa dayandı...
***
Durum ve mersiye diyarı karışıktı son hanede,
Elde avuçta ne varsa içmek gerek,
Usulca, 'Lan Barba,” diyerek,
Daha olmazsa, “ikiletme de doldur!
Çıldırtan şıradan olsun itin ölümü,
Rahvan atın ölümü ise şeytan suyundan,
Sek şiir kalır bana da...' şeklinde diklenerek.
***
Ey şiir ve aşk sever eloğulları...
Böyle bir hikayet benimkisi de işte,
Aşk ve ölüm ve som şiir üstüne,
Yazmaz böylesi ne yanık Kerem’de ve ne de mesnevide de...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Aşk Krallığımı Kurarım Ben de
Apostol'la Sekiz Yüz İkinci Sayfanın Eki

1/:
Şahım,
Kara maşlakhalı bir keşiştir şimdi,
Kararsız vicdanlarda gezinen çekingen ışık,
Bir yanar,
Bir bozarır aşk, ışıkla öpüşünce.
O ışık ki aydınlığın iblise tepkisidir,
Yeri her daim baş üzeridir.
Aslına bakarsan,
Ancak kanserli şualara tutsak değilse...
Yani şahım,
Bir türkü söylenir ya acının beline oturulup,
Ha ıldır ışık, ha şeker dilli türkü,
İkisi de yüreğinde benden bir parça taşır biteviye...
Bir yanar,
Bir bozarır aşk, ışıkla öpüşünce.
***
Ve ey şiirsever ademoğulları...
Zorum tutsaklıkladır benim,
Kara maşlakhalı bir keşiştir şimdi,
Kararsız vicdanlarda gezinen çekingen ışık,
Bir kopabilsem bağlandığım ibrişimden ah mirzam,
Belki ben de bir sarı benizli yıldız olurum,
Bir yanar,
Bir bozarır aşk, ışıkla öpüşünce.
Ve kayarım tenha içine o notasız söylenenlerin,
Kendi aşk krallığımı kurarım olabildiğince,
Altıma serdiğim yedi hecelik beyitlerim üstüne.
2/:
Böyle bir hikayet benimkisi de.
Bir gün dönersen arkanda unuttuğun gri diyara,
Yedi renge bir yerinden kesilip mirzam,
Mutluluğu o krallığın topraklarına düşürürsün gülümseyerek.
Ve bir dudak kıvrımı ardına serdiğin yollarına,
O ışıl ışıl gülümsemen gerekecek...
Bir yanar,
Bir bozarır aşk, ışıkla öpüşünce.
Oysa kara maşlakhalı bir keşiştir şimdi,
Kararsız vicdanlarda gezinen çekingen ışık.
Ancak şiirin son kelamıdır aşk.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Aşk Mayasız Bayramında Başlar
Apostol'la Seksen İkinci Buçuk Sayfa Dibacesi

1/:
Ve ey şiirsever ademoğulları...
Kuduruyordu Hasan Sabbah,
Bin ana ve bin oğul şiir darındaydılar...
Ve İki bin ağıt sesi kulakları yalamadaydı...
Yani mersiyeleri kulak aralarına sokmuştu olan şiir ehli,
Böyle bir hikayet işte benimkisi.
2/:
Çıkış yoktu burdan.
Sabbah, fedayi ve bir kanlı dai...
İçrek bir cinayete daha tanığız nihayeti.
Siz ve biz...
3/:
Şöyle bir rivayettir bizimkisi:
Artık doldur lan Apostol bir daha!
Bak şiir durdu.
***
Mayasız ekmek bayramında başlıyordu girişi ilk savaşın. Zaten son kasabada bugün sis vardı. Ardından bir haber ulaşıyordu mey evine. Fısıh bayramı başlıyordu sonunda. Meshetmek gerekiyordu belki inananları. Ama kim yapar ki bunu? Bir dai mi? Yani biraderlerim, kutsal bir amaçla kullanılacaksa metal, yeri baş üstüdür. Değilse altıydı ayakların.
4/:
Şöyle bir hikayettir bizimkisi:
Artık doldur lan Apostol bir daha!
Bak şiir durdu.
Bir kutlu eşyanın üzerine oturmak olmazdı hiçbir meşrepte. Ve ya da yeni görevlere gitmemek ne haddineydi izcilerin. Tahta atanacak bir kişinin başına zeytinyağı sürmek gerekli miydi bilmem? Ama alnına kan dokundurmak lazımdı kanımca. Bir parmak basımınca. Ya da bir aya hacminde. Ya da ne kadar sizce? Bizce... Her sözcüğü kaale almamak gerekirmiş.
Ama gel de alma.
***
Artık doldur lan Apostol bir daha!
Bak şiir durdu.
Kuduruyordu Tarak dişli Hasan Sabbah,
Alamut'ta sahte uçmağlar kuruyordu.
İçrek inanç seğirmelerinin en sahte kevseridir afiyet,
Ve zaman ise insana bukağıdır,
Ama kendine asla...
***
'Lan barba ikiletme de doldur,
Şıradan olsun itin ölümü,
Atın ölümü şeytan suyundan...'
Diyordu fakir...
Ardından içmeye ve yazmaya duruyordu.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Aşk Okyanus Gibi Kabartır Yelesini
Apostol'la Altmış Birinci Sayfaya Dibace

1/:
Işığın sesidir bu zemheri çığlığı mirzam,
Ve aşkın nefesidir kulağımızdaki yalancı çığlık,
Arzın rahminde ise sen ben ve yaşanacaklar virgül halinde,
Mevsimlerin altında buzlu kayalar değil kızgın kum vardır.
Bu şuna delalettir ki şahım,
Her şeyin derununda kuantum vardır.
***
Ey ins ve cin ve her iki cinsin şahı,
Sen de konuksun say ki her gece darı dünyaya...
Sana bağlanan sadakat salınırsa sulara,
En azgın sevdaların kökünde boğulur soysuz ihanet,
Çünkü aşkın hücreleri bir okyanus gibi kabartır yelesini,
Ve yıldızların oralarda bir yerlerde,
Yer ile yeksan olmuş eski bir aşk bulunur,
Kim bilir hangi günde ve hangi zamanda...
2/:
Böyle bir hikayet benimkisi hepi topu:
'Takip edin beni! ' diye anırıyorlardı karuni bir sesle. Hemen hemen bütün eşekler arkada oyalanan sıpalarına. Sonra çayırlar görünüyordu. Yeşil, sarı ve turuncu gözleriyle. Bizim Apostol da anasının damı yani. Çayır mayır iplediği yok uyanığın. Genç Beluci kadın önde, ben kendim arkada çayırın girişine doğru yürüyorduk. Zulumatı gaflet hala vefiyatın önünde bekliyordu.
3/:
Ve ey aşk ve şiir sever ins-ü cin ehli...
İşte böyle bir hikayettir ki benimkisi yarım hayal, çeyrek gerçek:
Apostol'un alnına gün vuruyordu. Ya da ölümün ayva sarısı. Karısı Mari kendi derdinde... Çevreye dökülense tekel birası ve biraz malt... Devetüyü lekeleri yontuyordu bir lağım faresi. Sesi garçtan gurçtan geliyordu. Camlardaki akşamın zalim lacivertiydi. Atmosferin hafif esintisinde şıpır şıpır bir İspanyol kadırgası yol alamıyordu. Sarhoş misali sallanıyordu Preveze açıklarında. Leventler kendilerinden geçmişçesine aşıktılar. Kadırganın nöbetçi çanaklığında güya alesta bekleyen sarhoş Portugal izbandutu ağzında kalan kara göründü kırıklarını maşlakhasının eteğine siliyordu. İçeri korsanlar giriyordu. Alestaydı cümlesi. Bir kısmı alarga... Vira da vardı, iskele alabanda da...
***
Ve ey şiir ve aşk sever balıkçıoğulları...
Kadehime doldurduğum kendi doğurduğuna asırlık rüzgarlardı,
Vira Bismillah’tım bu gece,
Tam yol ileri...
***
'Lan Barba demdeyim,” kaptan köşkünden uzanıp,
“İkiletme de doldur!
Çıldırtan şıradan olsun korsanların ölümü,
Leventlerin ölümü ise şeytan suyundan...'
Ne çıkar sanki?


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Aşk Retorik Bir Yolculuktur Dilde
Apostol'la Yüz Elli Birinci Sayfaya Dipnot

1/:
Desem ki ehli aşka:
Bırakın bu sınırsız vurgunluğu,
Ve koyverin gitsin küheylanların yularını boşluğa,
Kurulur darım yedi yollar çatına,
Alemi ibret için bir anda mirzam.
Bilirim ki aşkın yemi çıkmamış candır,
Canın, can suyu da kurumamış dudak tuzudur,
Tecrübeyle sabittir ki bilirim, sevda arzın ruhudur.
***
Işkın atarsa akasyalar çorak muhayyile bahçelerinde,
Zamanın suyu işte o anda kurur mevsim kuyularında,
Dili şerbet olan insanın aşkı retorik bir yolculuk olur,
İçse aşk ehli muhayyil kaynağından o can suyunu,
Yüreği kana kana, kanı yana yana yok olur,
Her günün dileği ahiridir ol nedenle,
Flu gurubunun kızıla çalması,
Yakamozlanması dolunayın ayaklarının bastığı sularda,
Kesilmesin can suyu sevdakar kuyularda,
Yani tuzlu dudaklarda...
2/:
Ve ey aşk ve şiir sever ins-ü cin ehli...
İşte böyle bir hikayettir ki benimkisi zırhayal:
Aynen böyle. Ben Apostol'un başındaki beyaz sargıyı işaret ediyordum. Rubik küpü döndürüyordu Macar'ın biri. Bir çığlık öncekilerden on kat daha şiddetlenerek surları yalayıp geçiyordu. Apostol'un çığlık mığlık iplediği yoktu bu gece.
Benimse kadehime doldurduğum sisli ve puslu ve süslü duygularımdı...
***
Esrik bir jargonla, 'Lan Barba demedeydim, ikiletme de doldur!
Zıvanadan çıkartan şıradan olsun itin ölümü,
Rahvan atın ölümü ise şeytan suyundan...'
Ne çıkar? Bu gece de böyle olsun...
***
Ve ey şiir ve aşk sever Daraoğulları...
Böyle bir hikayetti benimkisi de işte,
Başımı sert şiire,
Yüreğimi taşlara vuruyordum,
Çünkü eyvahlarımzıın çokluğu karşısında,
İnanın şaşkına dönüyordum...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Aşkın Akışkan Göz Pınarları
Apostol'la Beşinci Sayfanın Kaynakça Eki

1/:
Şahin şahım,
Bir gün biz de bineriz dağların bellerine,
Gayzer olur fışkırır Gülek boğazında attığımız ter,
Ve senin yaylalarda çiğdem diplerine sakladığın,
Yarı arsız namahrem duyguların var ya,
Dökülen ses, bükülen nefes kadardır ancak,
Ezan misali minarelerden yayılırsa imdat çığlığı,
İşte denizlerde yakamozların çimmesi,
Vurgun yaylaları yaran sular aşk taşır düze,
Seldir o taşınanlar ama yürek yurdumuza,
Gezinir ya bir usta köprünün kırkıncı gözünde,
Ellerin rengi her zaman buğdaya çalmaz,
Çavlanında çimmek var ya yüreğin,
Dilimize dökülen ortak kararlığımızın aktidir,
Vadimizde vahşi taylar da iner yılkıdan zemheride,
Çağlayanıdır aşkın akışkan göz pınarları,
O arsız ve isimsiz yıldız var ya sabaha karşı doğan,
İştahlı bir coğrafyanın tiranları baş kaldırır,
Bakarsın burasına da kar yağar ağustosun,
Yutar ya kendini bir ağız kavramlarından ürkerek dilin,
Kudurgan seller mi bağlar yollarını kanatlı katarların?
Sarı sayfalarında serçelere rastlanır,
Göçen kuşlarının ardından sonbaharların...
2/:
Ve ey şiir sever ardaoğulları...
Böyle bir hikayetti benimkisi herhangi bir tarihte:
Az sonra olacak gibiydi bütün umutlar. Mecus ehli önlerindeki karabasanı takipteydiler. Ve ateşle beslenen buzlar erimeye başlıyordu Antartika'da. Orta çağda modern bir kasaba beliriyordu Adana'yla Misis arasındaki düzlükte. Yedi adam yedi kere iman ediyorlardı. Sonra kaçar gibi gidiyorlardı karanlık bir dehlize. Bize bir hakiki öykü kalıyordu onlardan. Ve kanyonlardan atılan inanç ehli... Dakyanus mu? Çoktan gitmişti buralardan.
***
Yarına bir çentik atıp sufi fiziğin keskin ucuyla,
Sekirat piri barbaya dönüyordum.
'Lan barba ikiletme de doldur,” diyordum.
Keskin şıradan olsun Dakyanus itinin ölümü
Antakyalı atın ölümü şeytan suyundan...'
İlham mı gerek doğmanız için ey şiir ceninleri?
Gani kardeşinizde,
Ha Umman denizinde, ha bizde...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Aşktan Olsun Nefsin Ölümü
Apostol'la Otuz Altıncı Sayfanın Batını

1/:
Veya bütün gözyaşı bir çırpıda boşalır gökten,
Ya da bu kadar miktardır ki ılgıt ılgıt aşk ve şiir olur,
Akar arta kalan yağmurlar gözlerimizden,
Ve şiir de bundan ibarettir aslına bakarsan,
Ve görüp göreceğimiz kader öyküsü bu sayıda,
Yani bütün koçaklamalar susturur köroğullarını,
Çünkü bu kadardır yüreğimizdeki kızıl kıyamet.
Çıldırtan şıradan yemlenmeyi sever ademoğulları bilirsin,
Ve mersiyeden umut kesilmez son damlaya kadar.
Ve aşktan olsun itin ölümü ne çıkar,
Rahvan atın ölümü ise şeytanlara yüklensin,
Ve ateş ve kan suyundan yürüsün ezgi...'
Ne çıkar sanki bundan böyle keyf olsa,
Her şey adem için nafile bir devinmedir nihayeti?
Ve bütün Evalar adına kesilir çeyiz faturaları,
Ve günah irsaliyeleri...
Çünkü üç kez milat yaşar arzın er sakinleri:
Doğum,
Yaşam,
Ve ölüm...
Ya nisa(n) lar öyle mi?
2/:
Koca bir manda gönü kalkanı gibi bürünmüş bir meyhanedeydim. Apostol mimarik manzaraları büküp krallara modern mağaralar yapıyordu derin derin. Bense şimdilik içiyordum zamandan süzülen kusmuk ve Tepedelen savaşının artakalan çığlıklarını. İçiyordum anasını satıyım.
/:
Ve ey şiir sever naif ademoğulları...
Böyle bir hikayetti benimkisi herhangi bir tarihte:
Amazonlar içki sunuyorlardı ünü büyük ve savaş kaçkını Osman paşalarına Spartaküs katillerinin. Bir Kelt demircisi merakla haykırıyor ve: 'nereden biliyormuş geleceğimi.' diye soruyordu.
'Lan Barba ikiletme de doldur
Şıradan olsun itin ölümü
Atın ölümü şeytan suyundan...'
2/:
Böyle bir hikayet benimkisi.
Burnu ve yanakları ve dudakları hızmalı bir kadın kocaman kocaman açıyordu gözlerini ve orasını burasını. Fukuyama remil açıyordu. Bay Livays suya bakıyordu. Edvard Sait ise fasulyeden fikirler atıyordu felsefenin en baba alanına.
***
'Lan Barba,” demdeydim, “ikiletme de doldur!
Çıldırtan şıradan olsun itin ölümü,
Rahvan atın ölümü ise şeytan suyundan...'
Ne çıkar?
***
Ve ey şiir ve aşk sever ademoğulları...
Böyle bir hikayet benimkisi de işte,
Aşk ve ölüm üstüne...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Ateş Nefsinde İki Ruh Taşır
Apostol'la Yüz Doksan Beşinci Sayfanın Kaynakçası
1/:
Bedeni dökülmemişse sözün ey şahım,
Mistik bir simyanın serüveninde retorik kalıplara,
Beğenilmek zor zanaattır eski zaman ehlince,
Herkes kendince hesap üretir,
Zamanlı zamansız sormak için,
Özgür vilayetlerin asık duvarlı gümrüklerinde,
Oysa biz kaçın kurasıyız şahım?
Neden dem çekeriz gazel söyleyerek boş koridorda?
Ve niye bir enfusi körük ah çeker ateş içinde,
O ateş ki nefsinde iki ruh taşır:
Biri yakar isterse Roma’yı ruhu ile,
İbrahim’e çiçek tarhı olur bir diğer hali.
O bilir ne zaman çatallaşır yılanın dili,
Hangi cihet hangi duyguların aritmetik yurdudur...
Zaman be şahım,
Her şey gibi kuralarını da yutar lotaryanın,
Ben unuturum gideceğimiz yönü,
Ya sen anımsar mısın Roma’daki sürgün günlerini?
De hele şiirin içrek diliyle...
2/:
Ve ey şiir ve aşk sever ademoğulları...
Şöyle bir hikayetti benimkisi de:
Apostol acildi. Zaman biraz hızlanmıştı hilkatinin gereği olarak. Destursuz dalarak dağıtmışlardı demir urbalı atlılar. Zar kanatlılar ölü gözleri üstünde turkuaz ve mat... Dara, kızıyor ve dara çekiyordu bilcümle tekfurları. Sapsarı bir baldıran simyadan ılgıt ılgıt... Kıt bir merhamet... Ganimet gani... Yani kimseye göstermeden sallayıp alkollenmiş elini: 'Sıvış.' Diyordu Bizim Ap. İşaret ederek paslı zincirli esirleri. Gladyatörleri hizaya sokuyordu ölüm korkusu. Yaklaşan harbin korkusu arenaların küflü koridorlarında. Aralarında dakikalar süren bir dalaş... Ve ölümcül bir yavaşlıkla işkence bilimi... Ve yaşlı savaş ustalarının ellerinden kurtuluyordu cariye ehli. Hatta Apostol’un dişi ışılıyordu. Ve fısır fısır: 'Ben sana demiştim.' diyordu. 'Meğerse o bir ajanmış.' Ben bunu da duyuyordum ya kendi avucuma düşüyordum. Bir anda, çevreyi saran fısıltı kesiliyordu. Petersburg evriliyordu. Romanof devriliyordu. Çevriliyordu Volga boylarında Menşevikler ordusu. Su bir kez daha kaynıyor muydu ne? ...
*** ***
'Lan barba ikiletme de doldur,” diyordum ben de usulca.
“Şıradan olsun gladyatör itin ölümü,
Bolşevik atın ölümü şeytan suyundan...'
Şiir de böyle bitmezse nasıl biterdi hani?
Bilen ya şimdi söylesin bildiğini,
Ya da sussun diğer devrimin şafağına kadar...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Atın Ölümü Şeytan Suyundan
Apostol'la On Yedinci Sayfanın Dibacesine Ek

1/:
Böyle bir hikayet benimkisi hepi topu:
Bir afgan kozağı dalıyordu bağrına mey evinin. Esrar vurgunu yemişti sanırım. Öylesine sarsaktı. Maveraünnehir'den yana devriliyordu üçgen gözleri. Atmosfer yanık yağ esanslı ve barbardı. Ayak altında yarısı kemrilmiş muharip kemikler yuvarlanıyordu. Sona vurmamış yalvargan bir sevda artığı türkü yakıyordu bilmediğim bir lisanda.
2/:
Ve ey şiirsever ademoğulları...
Böyle bir hikayetti benimkisi:
Talas harbinden kalmış bir kılıç kırığı habire doğruyordu önüne geleni ve hala. Ve piramitlerin en firavununun mezarı kazılıyordu kesin. Kazma sesleri kulaklarımızdaydı. Pata da pat! Piramitte inşaat usta başı iken Heredot'a verdiğim röportajın kayıtlı olduğu on dokuz metrelik bir obeliks uzaklara taşınıyordu. Kan ve ter içinde. Can verenler düşüyordu tezgaha. Bense şiire...
3/:
Ardından içmeye ve yazmaya duruyordum yeniden:
İştahlı bir doberman gibi ağzını şapırtadan bir vandal boyuna beni süzüyordu. 'Heredot'ta *********miş! ' diyordum Apostol'a. Vandal'da ondanmış ki beni süzmeyi kesiyordu aniden. Sonra sıyırıyordu çatık kaşlı kılıcını yurdundan. 'şimdi işin yoksa filim çevir.' diye düşünüyordum galiba. Düşüncem beyoğlu'nda yankılanıyordu eko eko.
4/:
Ve ey şiirsever ademoğulları...
Böyle bir hikayetti benimkisi:
Apostol 'kaç! ' diyordu nedense. 'erkekliğe kömür mü süreceğim? Vur anasını satıyım.' Apostol beni yerden süpürürken 'Çok içtin bayatlamış kendini lan hergele.' diyordu. 'Bi sürü iş çıkardın başıma şu dar zamanında ortaçağın.' İşte bu yüzdendi üzüntüm. Yoksa bana ne lan Sodom ve Gomora'dan. Ve onların tarih bilgisinin bile üzerinde duran güncel röportajlarından. Bana Nebukadnezar'ın ödü yeterdi sabah kahvaltısı için...
***
Kadehime doldurmadığım bir tek sevdamdı sanırım. Ya da hayali yarim. Ancak... O yoktu henüz meyhane tarihinde...
***
Ve şiirsever ademoğulları...
Artık doldur lan Apostol bir daha!
Bak şiir durdu.
***
'Lan barba ikiletme de doldur,
Şıradan olsun itin ölümü,
Atın ölümü şeytan suyundan...'
Diyordu fakir...
Ardından içmeye ve yazmaya duruyordu.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Av Neslinin Aşkı Uşşak Makamındandır
Apostol'la Yüz Ellinci Sayfa Dibacesi

1/:
Ve zamandır döner helezonik bir form ile,
Av neslinin aşkı uşşak makamındandır.
Kuzeydoğudan uzanır kitabın en kavisine,
Bir altın ülkenin topraklarının,
Damla damla gümüşi can düşer her zerresine,
Her hücresine aşkın iksiri dercolur savaşçıların.
Oysa kadim uygarlıkların düşmanları da,
Bir bir dökülürler sayın ki kayısı ağaçlarından,
En parlak ödüllerin verildiğini görür insan kendine,
Kimi zaman yaşam ile,
Bazen de ölüm ile altın kaplar içinde.
2/:
Ve ey şiir ve destan sever naif ademoğulları...
Böyle bir tarihi kezzabdı benimkisi herhangi bir koridorda:
Arz hamam gibiydi. Sıcak ve buğulu... Yani kir ve su üstüneydi tüm efsaneler. Hamamdarın da beladaydı zavallı başı. O da çektiği sifonla sürükleniyordu sabaha karşı. Kent lağımlarını dolduran kan ve irindi. Herkes kendi çamaşırlarını yumalıydı kanımca. Ve kendi şiirlerini ırlamalı... Cilalı devir bebelerinin inceli kalınlı sesleri, av neslinin uşşak makamından çenlemeleri... Dinosun burgu gibiydi zamanın en ince karnında tükenen nesli. Ve Ademce lisanıyla ilkel ağıtlar... Koygun karanlığı yırtarak tarih, ta uruk kentinin daracık sokaklarına kadar uzanıyordu, diye not düşüyordu köşedeki masaya mezarını kazan ********* şair. Elleri kan, dudağı şarap, yöresi ölü şiir... Av neslinin aşkı uşşak makamındandır.
2a/:
Ve ey şiir ve destan ve aşk sever savaşdar ademoğulları...
Böyle bir tarihi herzeydi benimkisi herhangi bir diyarda:
İşte orada... Pereya Hirodes bir kraldı. Adı epik parşömenlere kayıtlıydı. Ama işte o da sonunda merhum sıradanlara karışmıştı. Ve işte buradaydı. Oğlu Antipaya ise dua ediyordu hanemize dalarken. Ve kuzeydoğu topraklarının can düşmanı lord Filipus'a verildiğini duyuyordu, tabii ki bir kez daha ölüyordu. Bize ise onunda karmaşık destanını yazmak düşüyordu.
3/:
Bu muydu tarih-i şahsin lan Ap?
Yaza durduğun yedi ceddinden beri? ...
Bu muydu hanedanların kutlu evliliği?
Kutsal bir kuralı çiğnemek gibi bir şeydir oysa ihanet,
Yasaya karşı durmak da yiğitliktir dersin ya kimi zaman,
Aman be Apost, sakın kendini yad yaranlardan.
Aşıkpaşazade sorar mı bilmem:
Aykırı diye reddetmek olur mu celal baba tarihçesini?
Eğer sevda üstüneyse tasavvuf şiirleri,
Olmaz, olamaz, olmamalı der kimileri.
Ki bizce de...
Av neslinin aşkı uşşak makamındandır.
Burada aşka karşı çıkan çölde suya da direnir,
Çölden kaçkın isyankarları tutuklatıp son hudutta,
Öldürttüğünü herkes bilir her hükümdarın.
Yarınsa yalnızca aşka aittir...
***
Ve ey şiirsever naif ademoğulları...
Böyle bir hikayetti benimkisi herhangi bir tarihte:
İşte bu nedenle içiyordum anasını satıyım.
2/:
Daha bitmeden karanlık kupamdaki şiir artığım:
'Lan barba' diyordum varsağ agzıyla destansı destansı,
'Bir daha ikiletme de doldur,
Mavi şıradan olsun itin ölümü,
Arap atının ölümü ise öbek öbek şeytan suyundan...'
Nasılsa av neslinin aşkı uşşak makamındandır.


Ahmet Yozgat