Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Tek/Bir Kelime...

Kul, yalnızca bir kelime
Boyun büker tek ilaha!
Kuruntu arada kalan
Doğar-ölür şer silahta!

Yol-şeriat, tek kelime
“...izm”lere benzer bir ruhta!
Farklı söylenirse yalan
Kurşun sıkmaktır refaha!

Örtü, mahrem bir kelime
Bir tedbirdir günahlara!
Adem’le-Havva’ya gelen
Simgedir, tövbeye-ahla!

Oku, sözde bir kelime
Cebrail kaldırdı şaha!
Tefekkürü rahmet bilen
Okudukça koşar Allah’a!

Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Teselli mi Yoksa Eziyet mi?

Dün yağdı yağmur…
Hatta bazı iş yeri ve evleri su basmış,
Arabalar yolda kalmış,
Elektrik arıza yapmış,
Neyse susuz kalıp ölmekten iyidir…

Her kötü şeyden hayır ummak,
Pozitif kalıp acıyı bir an susturmak,
Akan suyun dibinde varsın olsun çamur, bataklık
Kendini kandırmada olsa iyidir biraz durulmak!
Ara ara gerekiyor böyle güneşte gözlük takmak…

Ofiste işler yığılmış,
Varsın olsun kim bitirmiş,
Ellerimi boynuma bağladım geriye doğru gerildim
Kulaklıklarımda nağmeler baktım dünyam değişmiş!
Devekuşu başım kumda birden kum serinliğinde gerildim
Telefonda başkan “acele işini bitir…” dermiş,
Oh ya azcık keyfimde bitti depresyon depreşti
Çocuk doğdu doğacak karında sancıları…

Zaman baraj dolgusunu yıkmaya hazır,
Alında ter saunadan çıkmaya yakınlaşır,
Çay soğumuş çoktan rengi kararmış
Patlamaya hazır nükleer bombalar Hiroşima’mda!
Başım ağrır dişimde dolgular sızlar panik almış,
“Hey dur ya ölüm yok ya sonunda…”
Sağlığımı kaybettikten sonra paranın canı cehenneme!

Araladım evrakları pencerede yaz güneşi,
Sanki kıyısında dalgalar sunar keyif günleri,
Dizdim inci tespih tanelerini duayla şükürleri…
Açtım pencereyi,
Atladım sudan içeri,
Belkide öldüm kaybettim güreşi…

Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Tesellin Olmasa…

O kadar şekersin ki...
Saçlarının arasında dolaşan nefesim,
Fırat'ın soğuk sularında aktı!
Doğunun yüzyılları aşan tarihi,
Aşkları,
Sevdaları,
Sonrası yangınları
Ruhunun evreninde yaşattı!

Davullar çalmasın mı?
Misafir ağır... Yemekler yapılmasın mı?
Coşku her ana yayılmasın mı?
Şenlik var, heyecan ve dans...

Yanımda olsaydın da görseydin yüreğimin atışını,
Gök gürültüsünü andıran, sanki atom bombası...
Dünya savaşlarını durduran aşkının şokları,
Dokunur buğday başakları uğultusu tenimde...
Unuturum bakınca sana ölümü ve yokları!

Gülünce çöllerimde yeşil biter,
Üşüyen tenimde temmuz günleri ateşlenir,
Özlem ağrı dağını aşar, İstanbul’a gider...
Bedenim çok uzakta ruhum daima seninle!
Varsın ya,
Yaşıyorsun ya,
Böylece tesellin varlığıma siner!

Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Teşekkür ederim…

Düşünsene baharın geliyor
Üzerinde arılar, serçeler, kartallar…
Altında karıncalar, yılanlar...
Burnum her nefis şeyi kokluyor,
Gözlerim kapalı, başım heyecandan zonkluyor,
Şahanelik var… Alışılmadık şeyler!
Bu ortamdan hislerim çıkamıyor...
Sarıl bana bahar,
Sarıl ki... Kışı unutayım, unutayım ölümü...
Dünyanda yaşamayı ezberleyim!
Dans edeyim hoş doğanda rakslarla,
Seni bulmuşken doya, doya seyredeyim...

Ruhunda başlayan sancı bedene düşünce
Yaşadığın yer buna dayanır mı?
Yollar artık uzatılır mı?
Havasına düşer cemre aşkımın eylül gününde
Ölümü andıran soğuk, gülen güneşine kavuşur!
Koşar adımlarla sarılır sıcacık, ellerimde çiçekler
Yüreğim aşka susar, tenim yanar, kavrulur...

Nefesin tene değdiği böyle gece vakti
Gök gürültüsünü andırır mutluluk çığlıkları
Yere değer gibi aşkın kıvılcımı
Sonra, sokaktan gelen
Perdeden süzülen
Gözleri okşayan
Sade bir ışık süsler karyolayı...

Bitmesin istenilir anlar, bitmezde!
Gece tanık... Deniz tanık... Martılar tanık...
Güzel nemli havası yürekte azık...
Gece ay ile gel-git’ler yaşatır tanıdık!

Hoş eylül günü belki de...
Ya da kış günü şöminede,
Ateş hala görünmekte!
Hazlar krallığı hüküm sürer iki bedende…
Bire düşmeye hazır gecenin son deminde!

İstemez miyim?
İstemez misin?
Ah... Ah sevgili… Muhteşemsin!
Teşekkür ederim…

Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Tomurcuk…

Ruhum bahar tomurcuğuna özendi,
Doğdu ninnilerle yeşilin kollarında…

Uyudu dal kundağında,
Güneşi, toprağı, rüzgârı… Tanıdı yeşil renklerle!

Büyüdü ormanda, her baharda yenilendi.
Tütsülendi toprak gıdasıyla, serpildi.

Açtı her bahar yeniden tomurcuğunu
Gösterdi güzelliğini, anlattı özünü…

Derken bir gün,
Yeşil güneşle yanıp olgunlaşınca
Tomurcuk meyve verdi,
Kavuştu çekirdeğine!

Kabuğu kuruyunca,
Çekirdeği toprağa düşünce…
Derken başladı sürgün,
Düştü… Rüzgârın kollarına!

Öylesine şaşkın ve üzgün,
Boynu bükük, her şeyden yoksun
Bir süre uçtuktan sonra yavaş, yavaş…
Vardı yaprakları toprağın koynuna!

Ve gün geldi,
O gün vedalaştı zamanla,
Kazandıkları, arzuları, hırsları…
Karıştı toprağın sırlarına!

Artık ormanda matem vardı,
Toprak suskundu…
Güneş aramaktaydı, üzgün, üzgün
Soğuk öylesine inatçı
Kurumuş ağacı mahzundu…

Biliyordum… Sevmek yürekten yanmaktı,
O ruhumun gerçeğiydi, tomurcuk misali!

Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Toplum kurtuluşu…

Güzeldir hangi görüş yaşanırsa,
Çirkindir hangi veriş aldanırsa,
Partiler farklı, değişmez beyansa
Acıda olsa söz değiştirecek!

Kurtarıcı yok, biz düzelemezsek,
Güçlü zaten tok, her halde gülecek…
Hastalık doğru, reçete almazsak
Ani ölümler çok ağlaştıracak!

Liderler değil bizi diriltecek,
Fikirler ancak hakken düzeltecek,
Adaletsizliği ilim küçültecek,
Yaşanan harbi söz değiştirecek!

Sonsuz yaşasın bana dokunmayan,
Gülsün-ağlasın sağırım duymayan,
Hiç işim olmaz metelik bulmayan,
Olmalı bunu çok eleştirecek!

İçki-sigara satan bir marketi,
Ne camını kır nede döv zatını,
Boykot ederek son ver menfaati…
İflas ettir ki şerri bitirecek!

Elbette yaşam için meta lazım,
Çalışıp rızkı kazanmakta lazım,
Hepsi bu mu kör olmamakta lazım,
Çevrene bakmak, çözüm diriltecek!

Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Toprak Doyursun!

Düşündüm, çok düşündüm...
Her soruda yeniden üzüldüm!
Hiçbir çözüm üretmeden, sonra
Yığılmış kalmışım kanepede,
Dün gece...

Güneşin ışıkları zorlaya, zorlaya
Açtım gözümü isteksizce!
Anlamsızca baktım çevreme,
Her şey manasız geldi o anda.
Çaresiz, bezgin ve zavallı hissettim
Ne çirkin görürdüm belki de kendimi
Olsaydı yanımda ayna, başım secdede...

Sessizliğin ve çaresizliğin devamı,
Bozkırlara sürükledi hevamı,
Var ya çimenlere basa, basa yürümek!
Doğanın görüntüsü, hissi, havası ve sevdamı
Yaşatan en güçlü dosttur o an,
İstedim onunla yüreklenmek...
İstedim yıkanmak ve özüme dönmek!
Olur, muydu acaba?
Yaşanan ve kirlenen her şey,
Yıkanıp da atılabilir miydi bir anda?
Yaşanabilir miydi kolayca söylenen hece…

Açlık hissi kamçıladı ayağa kalkmaya,
Savaşan ruhum bedenine itaatkâr
Yürüdü mutfağa!
Ve kavuştu eski alışkanlıklarına...
Ne doğayı düşünen nede geçmiş kalmıştı,
Düşüncelerim silinmişti bir anda!
Yedikçe yedim...
Vicdanım boşverle yeniden öldü!
Esarete götüren keyfim
Balıketimle yeniden doğdu...
Boşalırken tencere!

Yıkanmak mı, o an umurumda değildi
Ne zaman oldu ki...
Seviyordum bir kere yaşamayı kirli!
Yaşasın sevdam, alışkanlıklarım,
Sağlam bağlayın köle zincirimi…
İnadımı toprak doyursun!
Ahirete nasip olur tezkere…

Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Töre Cinayeti...

Gözleri yaşlı, hem yüreği yaslı
Yitti sevdası, toprakta acısı…
Çiçekte adı, yemeğinde tadı,
Akşam güneşi son hatıra kaldı…

Düş sokağında umudu tükendi,
Tek geçmişine, toprağa uzandı…
Gelinlik giydi, sürdü son rujunu
Yiğit sevdası kanlara bulandı!

Töre cinayeti aldı intikamı,
Gökyüzü ağladı, yerler sallandı…
Gelinin kınası ele çıkmadı,
Ölüm son perde alkışlar çınladı!

Mevla Rahim’dir Rahman’dır yaşatır,
Hüküm Kuran’dadır, sünnet ahlaktır!
Töre deyip can almak nerde haktır?
Haddi aşmak cehennem narındandır!

Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Trafik Kurbanı…

Yetmişli yıllarda vardı terörist kurşunu
Duyardık haberini o gün kimi vurdu?
O yüzden izlemek istemezdim haberleri…

Seksenli-doksanlı yıllarda PKK çıktı sahneye!
Ne görürse öldürüyor, yakıyor, alıyor,
Sırp Kasabından da fena!

İki bin yılından sonra trafik canavarı hortladı…
Her haber vahşet, yine her yer ölüm yolu!
Alkole bürünen,
Uykusuz araba kullanan,
Ralli kaldıramayacak trafikte heyecan arayan
Mirasyedi çocukları…
Her köşede aniden doğdu!

Para, trafikten men cezaları,
Olamadı caydırıcı…
Eğitim şart ama
Kim yaşatacak ki o terbiyeyi!

Doktor sigara içme der,
Dumana karışmış nefesi nasılda üfler…
Eğitici kısaca örnek olmalı ki,
Yaşayanı olsun Hakka nefer!

Her onlukta başka bela,
Çare yok şiddetle, ölüme…
Ezber yaşayan, kendini bilmez kalabalık
Düşünmez yarında gelecek sıra kendine!

Aklımızı başımıza alalım,
Bir trafik kurbanı olmayalım.
Eğer kurban olacaksak illaki…
Yapalım şu an gerçek hesabı!
İhlâsı nefsimize öğretelim…
Yoktur tövbe etmenin zamanı!

Toprak asırlarca tanık savaşlara, talanlara, haksızlıklara…
Sanki çiğ köfte yenmiş, acısının tadı kalır damağımızda!
Adı ne olursa olsun… Düşünmeden hazırız kurban olmaya,
Başınız sağ olsun kınalı kuzuların yetim kalmışlarına!

Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Tuvaller...

Olmam gereken resim belli aslında
Boyalar karışmış,
Tuval eskimeye alışmış,
Odasında sabır giysiler gardolabında!
Kapısı giren çıkandan aşınmış
Katlanır kırk üç yılın hatırına
Kim bilir birkaç yılın öncesinden göbek
Peydah olmuş boyanmış bölümde...
Ayna yansıtır kırışıklar öbek öbek
Işıklı ve sıcak parçalar toz hışmıyla
Giderek artar anla küçülerek...
Konu hep aynıdır aslında beklentiler hedefler
Değişir sadece araçlar malzemeler!

Öyle tuvaller vardır ki hiçbir zaman dolmaz boyaları,
Mirasyedi çocuklar kırar sanki oyuncakları,
Belki içine bir fırça olsun olur dokundurdukları,
Buda tuvalin namusudur bir nebze...

Boyası bitmiş tuvaller çınarlara benzer,
Asırlar zarafetine boyun eğerler,
Ne diklenen olur nede yenilenen sezinler,
Galerinin birinde ölüm hapishanesinde gizlerler
Bir ederi vardır ruhu atılır çöpe!

Ademden beri peygamber tuvalleri,
Her mesajı aynı sunar muhteşem yaşam kılavuzu!
Sadece bakılır haz veren masal suretinde,
Savaşlar katiller yanlış ihtilaller ve dahası,
İnsan dışına yansır gel-git suaresinde!

Sürecekte kişi kendini boyamadıkça
Boşluk tuvalinde!
Eşekler anırır şeytanlar gördükçe,
Eceli erken sarar insan bunu övdükçe,
Sonbahar yaprakları gibi döküldükçe,
Yaşanmamış tuvaller hep uçacak kışın soğuğunda!

Safet Kuramaz