Şiirler

[GooD aNd EvıL]

Bak gidiyorum en sonunda oluyor istediğin
Yolu gösterme biliyorum zalim sevdiğim
İlk defa sessizce gidiyorum
Ve seni inan çok seviyorum

Sen ki bir zalim uğruna satmıştın beni
Sen ki zevkin uğruna yakmıştın beni
Sen ki bir hücreye tıkmıştın beni
Ben de artık sevmiyorum seni

Artık gözyaşı dökülmeyecek gözümden
Artık ölsemde geri dönmem sözümden
Hayatım haraboldu bir zalim yüzünde
Yaşamıyorum ayrıldım özümden

Zannetme artık seni düşünürüm
Seni düşünsem yaz akşamı üşürüm
Senin ne gaddar olduğunu bilirim
Arkama bile bakmam çeker giderim

Sana mutluluk dilemiyorum bu defa
Ne acıma duygusu var içimde nede vefa
Ben konuşucam herkes sussun
Hayalimde duruyor mahzun duruşun.

[GooD aNd EvıL]

Sana bu şiiri laf olsun diye yazıyorum

Gözünde sinek ikilisi kadar değeri olmayan bir iskambil kağıdıyım.
Hayat kumarında tebessüme mağlup hayallerim

Yağmurun suyuna bandığım yavan aşkım
sevmeyince yine yolunu unuttu kör yüreğim
yorgun ve şaşkın.

Umut ıstakasına konmuş sahte okey ile hayalin arasında bir bağ kurdum
Ve Anladım ki, yalnızlıkmış benim yurdum...

Sevdiğim,
ama hala açık sokak kapısı
ve posta kutusunda yüreğim...

Rakının içindeki alkol değeri miydi ilk dublede sarhoş eden
yoksa aşkın içindeki özlem mi?
Kim bilir,belki de birazcık gizem.
Söylesene,neydi karşına çıktığımda dizlerimin bağını çözen?

Benim alnımın secdeye değdiği bir an vardı
Ve hiç görmeden taptığım Allah ım.
İşte öyle sevdim desem inanır mısın?
İnanır mısın gözlerinin içinde gördüğüm Cennete? ...

Hiç isyan etmedim çocukluğumda,
Annemin sürdüğü kuru ekmeğimin üzerindeki salçaya
Neden demedim babamın attığı tokata
Gülümseyebilmekti tek derdim
Şimdi gülüyorum halime...

Ben seni maksat şiir olsun diye sevdim.


Yüreğimde peygamber mührü
sabrettim öfkene,belki bir gün diner diye...
Olmadı
Geride,kalp ameliyatında aşkı alınmış
asık suratlı,sevgisiz biri kaldı.
Her aşkın bir kurşunu varmış
beklemem artık,
Şakağıma bir namlu,bir intihar dayandı...

00:50 08/08/2007

[GooD aNd EvıL]

Sensizlik
ruhumun derinliklerinde
şirpençeye dönüşmüş bir yara oldu
ab-ı hayat suyu kuruyan
gönül bahçemde
ölümsüz sandığım
bütün çiçekler sararıp soldu
yalnızlığın acısı mordu
ve sensiz yaşamak öyle hazin,
öyle zordu, ki;
bir zamanlar senin için şaha kalkan
doru küheylân
şimdi anadan üryan
hezeyanlar içinde
lanetler yağdırıp sensiz geçen zamana
tek tek yelelerini yoldu.

[GooD aNd EvıL]

Velhasıl malîhulyâm.
Sen benim
tarumar olmuş gönül bahçemin
en şuh ahusu
en içli duygusu
en nadide gülüydün
ıslak bir öpücük gibi
her yanıma yayılan
sıcacık bir sevgi seliydin
ırmak oldun, deniz oldun
gürül gürül aktın kalbime doldun
o günden beri malîhulyâm
sen benim
mehtabım, ışığım
sabahım, akşamım
ölümüm, yaşamım oldun.

[GooD aNd EvıL]

Nasıl oldu bilemiyorum…!
Azap meleklerinin yaptığı
kara bir büyü
değildir de, diyemiyorum…
bir gün apansız…
zümrüt yeşili
ipek tülbentlerle örtülü
en mahrem hülya bahçelerinden
simsiyah kefenlere sarıp
lâv dolu
kör bir hicran kuyusuna attın beni.

Ne diyeyim…!
Nasıl sitemler edeyim…! Mabudem sana
bir avuç beyhude heves uğruna
tutsak düşüp şıpsevdi ruhuna
muamma gönül pazarlarında sattın beni.

Daha menzile ulaşıp kâm almadan
kara kaftanlar giyip
kurduğun bal mumu sehpalardan
özleminle yaralı
acılar denizine ittin beni.

Sevdalı ıslak dudaklarından
hüzünlü bir veda öpücüğü bile kondurmadan
yaşanmamış en güzel düşleri alıp
şaşkın umutlarıma dokunmadan
ıssız köşelerde yapayalnız, sırılsıklam
hatıralarla baş başa bırakıp gittin beni.

Gittin de;
kızıl karanfilleri dalından koparılmış
eflatun leylâklar yerine
hezarenler sarmış virane bir bahçe
aşk çıkmazında konacak dal arayan
ateşler içinde yaralı bir serçe
kırdın kolum kanadım parça parça
artık iflâh olmam
perme-perişan ettin beni.

[GooD aNd EvıL]

Gidince sen;
Dipsiz hüzünlere bürünen
Kâinat çıktı şirazesinden
Benim gibi
O da yörüngesini arar
Artık ne yaz gelir
Ne de nazenin bahar
Vuslata erinceye kadar
Dört mevsim kara kış buralar

Nerede ay?
Nerede yıldızlar?
Neden denizler dalgasız
Nehirler bu kadar hırçın akar?
Alaca kanatlı kelebekler uçmaz da
İçimde çığlık çığlığa martılar…

Niçin…!
Güneş doğmaz…
Yağmur yağmaz…
Her dem efsunlu saçlarını okşayan rüzgâr
Dağların etekleriyle oynaşır da
Sevdamın doruklarında ağlaşan
Hüzün bulutlarını dağıtmaz
Niçin…!
Kül rengi gökkuşağının altında
Dudağını sana sunmuş kızıl orkideler
İçli içli ağlarken
Bu kıraç vadide
Nazlı ceylanlar avcılardan kaçmaz
Sevdalılar bir bir vurulurken
Semalarında güvercinler uçmaz...

[GooD aNd EvıL]

Reva mıdır yaptığın?
Bak…!
Yetim bıraktığın kırık dökük
beyaz düşlerim
yıldızsız *******de
lime lime soluyor
cehennem ateşi turuncu gözlerin
akkor olmuş içimde
alev alev yanıyor
gök kuşağı kirpiklerinin
gölgesinde üşüyen ümitlerim
damla damla donuyor
sensizliğin hüznü kara bir sis gibi
dalga dalga kuşattıkça bedenimi
aşk acısıyla kıvranan yüreğim
pare pare ölüyor.

[GooD aNd EvıL]

Sen…!
yanık yanık
kokladığım güllerde gizlenen
intizarı sadece beni tutmuş
dertli bir türkü müsün?

satır satır
okudukça ruhumda filizlenen
azizelerin kutsamadığı
lanetli bir öykü müsün?

yoksa an be an
makûs kaderimi çizen
alnıma yazılmış
ilâhî bir çizgi misin?

bilemiyorum…!
her neysen…
zaten,
istesem de silemem, söküp atamam
yüreğimde sevda güllerin
hâlâ sırılsıklam.

[GooD aNd EvıL]

Adını andıkça
yalnızlığın ayazında
buz tutmuş
gamlı bir nehir ağlar
yangın yeri kalbimde kırık kırık
delice isyan eder boğazımda
sukut-u hayale uğramış
sessiz bir hıçkırık
'nerede sarılacak yıldırımlar arayan
o şuh sarmaşık... nerede? '

[GooD aNd EvıL]

Sensiz ******* zulüm
yatak-yorgan çakıl taşı
sağa dönsem hüzün
sola dönsem hüzün
hiç çıkmıyorsun akılımdan
dört duvarda,
göz kapaklarıma mıhlanmış yüzün
zavallı dilimi
susturmak ne mümkün...!
adını sayıklar ******* boyu sessiz sessiz
alışamadım yalnızlığa;
yalnızlığın
dudakları ne kadar da soğuk ve hissiz
keşke bir gölge olsa yanımda
gölgesi bile yok yalnızlığın
ölüm gibi kimsesiz.