Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Sevginle Herşey Daha Güzel

Bir haykırıştı belki,
Dağlar getirdi mi sesimi,
Duyurdu mu sana, aşkı mı ve sevgi mi,
Bir yoldu uzayıp giden yüreğimde ki,
Gözümde ki yaşlar kurumadan,
Aşkla sana geldim sevdiğim,
Kanayan kalbimin doktoru ise sensin,
Kuruyan bir toprak gibi, dudaklarım,
Sıcaklığını hissetmek istiyor ellerim,
Dokunuşların serseme çevirmeli beni,
Aşk ile bakmalı gözlerim,
Yeni gün de güneş içimize doğmalı,
Yeniden başlamalıyız hayata,
Her yeni gün yeniden aşık etmeli beni sana,
Çiçeklerle dolu bahçemizde,
Oturmalıyız karşılıklı iskemlede,
Ellerimizde kahveler, mutluluk ise yüzümüzde,
Ben dayanamam
Bağırırım seni seviyorum diye,
Sense haylaz bir çocuk,
Kimbilir neler yaparsın böyle sevgiye,
Hayat seninle güzel,
Ne yapayım parayı pulu,
Olan zaten bana yeter.
Sevginle herşey daha güzel,
Yaşamsa ömre bedel.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Sevginle Kalacaksın Kollarımda

bana veda ederken gözlerin yaşlı,
sesin ağlamaklıydı.
benimle dolmuştu benimle
son bulacaktı yüreğin.
hayat o gün,
okadar kısa gelmişti ki bana.
sanki hiç yaşamamıştık
bu büyük ölümsüz aşkı.
birbirimize sıkı sıkı sarılmıştık
kenetlenmiştik sanki.
o an ikimiz de ölseydik
umurumuzda olmayacaktı belki.
nerden bilecektim sensizliğin,
bu kadar acı olduğunu.
arkandan uzun uzun baktım
gördüm bir kuş gibi uçtuğunu.
beni unutamıyacağını biliyorum
zaten unutamazsın.
kalbinde ki yerim çok büyük
bütün kalbimle bunu biliyorum.
defalarca sevdiğini söyledin bana,
unutamıyorum.
şu yaralı yüreğim inan ki
seninle dop dolu.
kalbimin sevdiği sensin, bir ömür boyu.
hayata tekrar gelseydim
yine seni severdim dolu dolu.
birgün geleceksin bu özlemler bitecek.
sevgimiz kaldığı yerden devam edecek.
sensizliği yaşamamış gibi olacağım
hayatımda.
sana sarılacağım ve sevginle kalacaksın
kollarımda.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Sevgiyi Ararken Karşıma Çıktın-Hikaye

Gök kubbe delinmişti sanki, aşırı yağan yağmur Dileğin iliklerine kadar ıslanmasına sebep olmuştu. Hergün işinden yarım saatlik yolu yürüyerek evine gelirdi. Sabahleyin annesi şemsiyesini alması için okadar ısrar etmişti ki.. Ama inatlığı tutmuştu.
-Yağmaz yağmur anne.
-Sen bilirsin ne yaparsan yap demişti sinirli bir şekilde.
Nekadar haklıydı annesi.
On dakikalık mesafesi vardı evine ulaşması için. Düşüncelerle yürüyordu.
-Üniversiteyi bitirdim. Harika bir işim de var. Kısmete bak karşıma sevebileceğim biri de çıkmadı derken, yanından hızla geçen araba
çamurlu suların başından aşağı geçmesine sebep oldu.
-Allah kahretsin yaaa. zaten iliklerime kadar ıslandım bu da neyin nesi.
Gözyaşlarına hâkim olamıyordu. Sinirleri bozulmuştu. Adımlarını daha da sıklaştırdı.
-Oh çok şükür geldim eve diyerek dairenin ziline bastı. Kapı açılınca ikinci kata koşar adımlarla çıktı. Annesi kapı da bekliyordu.
-Hayrola kızım bu ne telaş.
-Çok ıslandım anne. Bu yetmemiş gibi arabanın teki de çamur banyosu yaptırdı bana.
-Ah kızım ben sana söyledim. Nerdee anne sözü dinleyecek kız.
-Tamam anne haklısın. Hemen banyoya giriyorum ben.
-Hadi öyle yap. Ben de yemeğini hazırlayayım. Baban geliyor yolda. Biraz sonra masaya birlikte otururuz.
Dilek banyodan çıkmış giyinmişti. Kapı çaldı. Babası gelmişti.
-Hoşgeldin babacığım nasılsın?
-İyiyim kızım kurt gibi açım.
-Ellerini yıkada gel Remzi. Masa hazır çorbaları koyuyorum.
-Tamam canım geliyorum.
Birlikte yemek yediler. Hergün diğer günün aynısıydı. Annesi babası televizyon izlerdi.
-Anne ben odamda kitap okuyacağım.
-Tamam kızım nasıl istersen.
Dileğin okuduğu kitap ilginçti. Birnevi kendini hipnoz ediyor ve düşüncelerinin içinde aniden kendini buluyordu. Uyanıkken rüya görür gibi duygularını hayal alemin de yaşıyordu. Bu da ona zevk veriyordu.
Yatağına uzandı gözlerini kapadı. Hayallerinde bir orman vardı. Çiçekler içinde kuş cıvıltılarıyla dolu bir âlem. Beyaz atlı prensini görmek istiyordu.,
-İşte karşıdan geliyor. Beyaz atın üzerinde nekadar da yakışıklı.
Genç adam Dileğin önünde durdu.
-Hadi canım gel seni arkama alayım.
Elini tutmasıyla kuş gibi arkasına atlayıp belini kollarıyla sıkı sıkı sardı. Birlikte dolaşıyorlardı.
-Ne harika bir duygu. Seni seviyorum Hakan.
-Ben de canım. İlerde nehrin orda biraz dinlenelim ne dersin.
-Tamam canım.
Nehir büyük bir coşkuyla akıyordu. Hertaraf yemyeşil sanki doğa, aşka davet ediyordu.
-Seninle çok mutluyum Hakan.
-Ben de canım. seni seviyorum.
Hakan Dileğin bacaklarına başını koymuş uzanmıştı. Dilek te sırtını bir ağaca yaslamış ve Hakanın saçlarını okşuyordu.
-Çok mutluyum harika bir duygu. Allahım bu duyguyu yaşamak ne güzel.
Düşüncelerinin arasında uykuya dalmıştı. Yüzünde mutluluğu simgeleyen bir gülücük vardı.
Sabah olmuştu. Aceleyle kahvaltısını yaptı.
-Anneciğim ben çıkıyorum.
-Allah işini rast getirsin kızım diyerek arkasından dualarla kızını yolcu etti.
İş yerinde öğlen olmuştu. Çoğu arkadaşı yemeğe çıkmıştı. Kendisiyle gelmesini istediyseler de Dileğin canı yemeğe çıkmak istemiyordu.
-Siz çıkın canım yemek yemek istemiyor demişti.
-Birbuçuk saat ne yapsam acaba. İnat gibi bugün de işim yok. En iyisi internetten bir erkek arkadaş bulayım. Herkesin bir arkadaşı var. Bense çok yalnızım. Ama ismi Hakan olmalı diye düşündü.
İnternette gezinirken Hakan diye birine merhaba diye mesaj yazdı.
-Merhaba nasılsınız?
-Teşekkürler. siz.
-Ben de iyiyim. Lütfen kendinizi tanıtırmısınız?
-İsmim Hakan. 30 yaşındayım. Makina mühendisiyim siz.
-Ben muhasebe servisinde şefim. İşletme okudum. Bu sene bitirdim üniversiteyi.
-Telinizi alabilir miyim.
-Ama sizi tanımıyorum.
-Ne önemi var ben vereyim siz arayın o zaman.
-Tamam oldu.
Heyecan doruktaydı. Şimdiye kadar böyle birşey yapmamıştı. Yaşadığı müddetçe yalnız derslerine ayırmıştı zamanını.
-Alo Hakan bey merhaba ben Dilek.
-Merhaba Dilek hanım. Sesiniz de çok güzelmiş.
-Teşekkürler. Sizin de öyle.
-Görebilir miyim sizi.
-Bu ne acele. Daha sizi tanımıyorum bile.
-Belli mi olur her yeni gün, birşeyler getirir insanlara.
-O zaman çalıştığım yerin yakınında bir pastane var oraya gelir misiniz?
-Tabi birbirimizi beğenmezsek birdaha görüşmeyiz.
-Peki tamam size iyi günler.
Heyecandan kıpkırmızı olmuştu.
-Bukadar çabuk olmamalıydı. Ama ağzım dilim bağlandı hayır diyemedim. Allah Allah bana neler oluyor. Elim ayağım titriyor. Yarım saat önce çıkayım bari. Eve geç gidemem annem merak eder.
Saat beşbuçuk olmuştu. Gidip saçımı başımı düzelteyim. Makyajımı tazeliyeyim diye düşündü.
Kendini güzel ve mutlu hissediyordu. Pastaneye doğru yürüyordu.
-Geldi mi acaba. Eğer yoksa sanki onunla buluşmaya meraklı bir kız olarak görecek beni.
-Evet biri var. Etrafına bakınıp duruyor. O mu acaba derken pastaneye girdi.
Oturan kalkıp Dileğin yanına geldi.
-İsminiz Dilek mi.
-Evet siz de Hakan bey olmalısınız.
-Evet. buyrun sizinle tanışmaktan mutluluk duydum. Düşündüğümden daha da güzelmişsiniz. Biraz acele ettim ama bugün Kırıkkaleye dönmem gerek. Bir iş için İstanbu'a geldim. Tesadüf internete girdim bakınırken sizin merhabanızla karşılaştım.
-Benim de işim azdı nette dolaşırken size rastladım. Tesadüf işte.. negüzel bazı tesadüfler mutlulukları peşi sıra sürükler.
Başladılar konuşmaya. Uzun boylu yakışıklıydı. Hoşlanılacak bir erkekti.
-Ben Kırıkkale'de askeri bir fabrikada makina mühendisi olarak çalışıyorum.
Anne ve babamla oturuyorum.
-Tek çocuksunuz o zaman ne tesadüf ben de öyle.
Yarım saat göz açıp kapayana kadar uçmuştu anlayamadan.
-Kalkmam gerek annem merak eder.
-Peki isterseniz telefonlaşırız. İstanbul'a geldiğim zamanlarda da görüşürüz. Ne dersiniz.
-Tabii neden olmasın. telefonumu vereyim size.
Ve ayrıldılar harika bir duygu diye düşünüyordu Dilek.
Akşam yemekten sonra yine odasına çekildi. İçinden hayallerine dalmak istemiyordu. Şimdi gerçek Hakan vardı. Onu düşünerek uykuya daldı.
Hergün Hkan'la konuşuyordu. İkisinin de mutlulukları seslerinden belli oluyordu.
-Seni seviyorum Dilek.
-Efendim.
-Sana aşık oldum ben. Ya sen?
-Ben de sen den hoşlanıyorum ama bilemiyorum. Telefonla konuşarak aşık olunur mu?
-Ama birbirimizi gördük.
-Tabii benim düşüncelerim farklı. Birlikte çıkmalıyız ve birbirimizi daha iyi tanımalıyız.
-Tamam o zaman haftasonu ordayım. Cumartesi seni pastaneden alacağım.
-Peki oldu.
Haftasonu gelmişti. Annesine olanları anlatmıştı. Hiçbirşeyini annesinden gizlemezdi.
-Kızım dikkat et. Seni uyarmama gerek yok. Sen akıllı bir kızsın.
-Tamam anneciğim. Sen merak etme. İki üç saat sonra evdeyim.
Harika bir gün geçirmişlerdi. Heybeli Adaya gitmişler. Ağaçların altında aşıklar gibi dolaşmışlar. Öğlende tepede kır restaurantında yemek yemişlerdi.
En acısı ayrılık saatleriydi. İkisi de üzgündü.
-Seninle evleneceğim Dilek. Seni seviyorum. Ankara da bir ev bakacağım ve orada seninle mutlu olacağım.
-Sen nerede olursan ol ben seninleyim demişti Dilek ve evin yolunu kalbinde ki anlam veremediği bir çarpıntıyla tutmuştu.
Eve geldiğinde annesine hararetle yaşadıklarını anlatıyordu.
-Tamam kızım ailecek gelsinler tanışalım.
Dilek mutluydu. Akşam yatağına yattığında hayallerinde ki Hakan'la konuşmalıyım diye düşündü.
İşte yine yeşilliklerin arasında yürüyordu. Ağaçlar, çiçekler ve kuşlar. harika bir manzara diye düşündü. Hakan da karşıdan yürüyerek geliyordu.
-Merhaba Hakan
-Merhaba Dilek
-Epeydir yoksun. Özledim seni.
-Ben biriyle tanıştım. Ve ona aşık oldum. Özür dilerim sen den. Çünki sen gerçek değilsin benim hayallerimde yaşattığım bir erkeksin.
-Ben de isterim keşke herşey gerçek olsaydı. Ama seni çok seviyorum canım. Peki madem ona aşık oldun hadi tut ellerime seni onun yaşadığı yere götüreyim. Yalnız gözünü kapa.
-Tamam kapadım.
-Hadi aç gözlerini.
-Açtım. Burası neresi. Kırıkkale..Nasıl bulacağım onu.
-Bak şurada bir postane var önce git oraya sor ben seni burada bekleyeceğim.
-Afedersiniz ben İstanbul dan geliyorum Hakan Çalışkanı tanıyormusunuz?
-Tabi tanıyoruz. ama size bilgi veremeyiz.
-Biz onunla evleneceğiz birbirimizi seviyoruz.
-Peki ozaman çalıştığı fabrikanın adresini vereyim.
Buraları bilmediği yerlerdi. Adresi alır almaz Hakanın yanına gitti.
-Ne oldu adresi verdiler mi.
-Evet.
-Hadi tut elimi gözünü kapa seni oraya götüreceğim.
-Açabilirsin gözünü.
Büyük bir askeri fabrikanın önündeydiler. İçeri girdi. Hakanı sordu. yetkili onun hasta olduğunu ve bugün işe gelmediğini söyledi.
-Lütfen bana anlatırmısınız nasıl biri biz evleneceğiz.
-Durun samimi bir arkadaşı var. Onu çağırayım.
Hemen haber yollandı arkadaşına.
Arkadaşı gelmişti. Birkere ondan bahsetmişti Dileğe.
-Merhaba Hakanı sormuşsunuz ama o rahatsız işe gelmedi.,
-Biz evleneceğiz onunla bilgi almak için geldim.
-Ama o evli ve bir de kızı var.
-Nasıl olur bana birşey söylemedi.
-Ben sizi biliyorum sizi gerçekten seviyor.
-Ben böyle bir sevgi istemem. Birdaha beni aramasın dedi ve çıktı oradan.
Ağlıyarak uyanmıştı. Koşarak annesi yanına geldi.
-Ne oldu kızım.
-Anne Hakan evli rüyam da gördüm.
-Aaaa olur mu rüya da inanılır mı.
Yarın ben Kırıkkale'ye gideceğim ve işin aslını öğreneceğim.
Dilek otobüse bindi Önce Ankara'ya sonra da oradan Kırıkkale otobüsüne bindi. İki saat sonra Kırıkkaledeydi. Önce postaneyi buldu. Aynı hayalinde yaşadığı gibiydi heryer, onun için yabancılık çekmedi. Postanede ki yetkili kişi bile aynıydı.
-Sizi geçen gün de gelip Hakanı sormuştunuz.
-Yalnışlık olmasın ben yeni geliyorum. Ve aynı şekilde adresi kadın tekrar veriyorum dedi.
-İlginç ben onları tanıyorum onlar beni.
İşte kocaman bir fabrikanın önündeydi. Yaşadıklarını ikinci kez yaşıyordu. Arkadaşı geldi ve evli olduğunu şu an hastane de olduğunu söyledi. Büyük üzüntüyle İstanbul otobüsüne bindi. Gözlerinde ki yaş sicim gibi akıyordu.
Ertesi gün Hakan telefonla onu aradı.
-Daha önceden geleceğini söyleseydin karşılardım seni.
-Seni affetmeyeceğim Hakan. Seni istemiyorum. Artık beni arama.
-Dilek yapma seni seviyorum ne istersen onu yapacağım ayrılacağım karımdan.
-Kesin kabul etmem kızın var. Artık beni unut dedi ve hıçkırarak ağlamaya başladı.
Hayret ettiği olay hayallerinde yaşadığı olayları gerçekte de yaşamıştı. Bir sene sonra bir telefon geldi. Arayan arkadaşı Ahmetti. Hakan'ın kanser olduğunu ve öldüğünü söylüyordu. Sana bir mektup yazdı ölmeden önce postaya attım.
-Teşekkürler iyi günler deyip kapadı Dilek telefonu.
Üçgün sonra Hakan'ın kendisi için yazdığı mektubunu okuyordu. Mektupta kendisini affetmesini, ama seni çok sevdim Dilek diye bitiriyordu mektubunu.
Sevgiyi araken gerçekten aşık olmuş ve sevmişti. Belki de ömrünce unutamayacaktı. Unuttuğunu sansa bile kalbinin bir köşesinde Hakan hep yaşayacaktı.

son

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Sevgiyi Biz Esir Ettik

Bindim bir minübüse, gidiyorum alabildiğine.
Yollar bitmiyor birtürlü yanlış mı bindim ne.
Geri dönmekte zor atladım yine bir otobüse.
Sonun da ulaştım sevdğimin bulunduğu yere.

Heryer kalabalık sana sarılmak istiyorum ya.
Nerdeee zaten herkes bize bakıyor nedense.
Bizde ki aşk yansıyor herhalde, tüm millete.
Ya da bizde ki sarhoşluk, yayılıyor herkese.

Bakma öyle gözlerime, içim kaynıyor yine.
Yanımda olman bile yetiyor tüm sevginle.
Dar bir kafese girmiş gibiyim sanki seninle.
Ne önemi var ki samanlık bile seyran bize.

Hayallerim de bir havuz sen ben ve ikimiz.
Hep yüzüyoruz nereye çıkacaksa yolumuz.
Kulaçlarımız, birbirimize yaklaştırıyor bizi.
Mıknatıs gibi çekiyor sanki bedenlerimizi.

Seninle olmak seni hissetmek ah ne güzel.
Öpüşlerine tutsaklık, delicesine sevmek.
Ellerinin sıcaklığı ve gözlerinde kaybolmak.
Seni sevdiğimi, binlerce kez hep söylemek.

Sevgiyi biz esir ettik bu sefer, gönlümüzde.
Aşk ise, kımıldayamıyacak bir halde bizimle.
Mutluluk kalbimiz de hep ruhumuzla birlikte.
Canıma can katan özlemin ise, hep benimle.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Sevgiyi Bulduğuma İnansam

duman duman savruluyor ateşin.
tüten bir baca gibi yüreğin,
hem yanan hem yakan ateşle,
kaçmazsam
ben de yanacağım seninle.
bir beyaz martıydın
gözümün önünde süzülen.
gagasında kırmızı bir gül,
uzatırken deniz kızına,
aşk nameleri çalıyordu kıyıda.
yalınayak dolaşırken kumlarda,
gözlerinde, sevgiyle karışıktı hüzün..
arka arkaya söylenen şiirler,
renk renk gülleri anımsatıyordu bana.
bitmeyen dizeler seninle güzeldi
bu harika yaz da.
ağaçların arasından görünen deniz,
sevgiyle yıkıyordu bizi.
masum bir öpücüktü beni sana bağlayan,
yüreğinin sesiydi benliğimde çağlayan,
aşktı bu işte... aşk.
bizi böylece yakan,
üzerine yalnızlığı da hayatımıza katan.
ayrılık çaldığı zaman kapıyı,
suratlarımız on karış asıldı.
mutluluk kaldı yüreklerimizde,
özlemlerimiz sürükleyecek bizi,
kimbilir hangi mesime.
gözlerin bir uçurum
bazen düştüm yamaçtan derinlere.
öyle daldım ki yeşillerine,
seni seviyorum diye haykırıyordu.
anlamamazlıktan geldim yine.
bir güneş doğuyordu ruhuma beni ısıtan
yanmaktan korkmasam
atacağım ateşe kendimi inan.
sevgiyi bulduğuma inansam,
ne önemi var ki yansam.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Sevgiyi İçimizde Büyütelim-Makale

Toplum olarak sevgiye aç bir milletiz. Çoğu insanlarımız sevgisiz büyüyor. Kimimiz ebeveynlerimizden, kimimiz eşimizden ve kimimiz de evlatlarımızdan sevgi göremiyoruz. Ağaç bile sevgisiz büyümezken, insanlarımızın içinde ki sevgi dağarcığı zamanla sevgisizlikten yok oluyor. Busefer kalbimiz de sevgiye yer vermiyoruz. Çoğu gençlerimiz anne sevgisinden mahrum büyüyor. Busefer ne oluyor. Yirmi yaşlarına eldiğinde kendisini anne gibi seven büyüğüne aşık olduklarını sanıyorlar. Ya evli çiftler sevgisizlikten boşanmıyorlar mı. Evlendiklerinde harika günlerin ardından birkaç sene geçtikten sonra, yokluğun verdiği sıkıntılar ve çocukların sorunları evli çiftleri ayırıyor. Hani nerde sevgi. Birbirini deli gibi seven çiflerin haline bakın. Ayrı yerler de sevgiyi aramaya kalkıyorlar. Ya çocuklar.. en zor büyüyen varlık insan. Yetiştir büyüt onlar için geceni gündüzüne kat. Sonuç birkısmı büyüdük diye ayrı evlerde oturmaya kalkıyor. Anne ve babasını saymıyor.

-Ben kendi hayatımı yaşayacağım Bana karışmayın diyor.

O zaman ne oluyor toplum olarak çocuklarımız dış hayata özeniyor. Sonuçta büyüklerini saymayan, saygının yerini asiliğin oluşturduğu bir toplum görüyoruz. Sevgi toplumda yerini kaybetmeye başlıyor. Saygı ise iyice gerilerden geliyor. Aslında millet olarak sevgi ve saygıya önem verirdik. Dedelerimizi büyükannelerimizi gözümüzün önüne getirelim. Hiçbirşeyleri yoktu. Bugünkü teknolojiden nasiplerini almadan büyüdüler. Amaa mutluydular. Sevgi doluydular. Saygılıydılar. Bu teknoloji mi bozdu milletimi acaba. Ama insan değerlerini kaybetmemeli bence. Hiçbirşey kişiyi bozmamalı.

İçimizde sevgisizliğe yer vermeyelim. Sevgiyi ruhumuz da kalbimiz de yaşatalım. Damarlarımız da dolaştığını hissedelim. Sevgiyi büyütelim karşımızdakine sevgi verelim. Sevgisiz yaşamayalım. Hep sevin ve hep gülümseyin. İnanın mutluluğun anahtarı sevmek. Sizleri seviyorum. Sevgiyle kalın. SEVGİ BATMAYAN TEK GÜNEŞİNİZ olsun.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Sevgiyle Kal İstanbul'um

sultanlara mekan olan, güzel şehrim.
tarihe adını, altın harflerle yazdırdın.
bütün dünya, senin güzelliğini anlatır.
dört bir yerin, benim cennetim.
camilerinle, medreselerinle, müzelerinle
teksin.
boğazdaki manzaran, köprülerinle güzelsin.
ihtişamlı sarayların, gözbebeğim.
yedi tepe üzerinde kurulmuş bir cennetsin.
aşıklar hayatı dolu, dolu yaşadılar sen de.
dostlar birlikte yürüdüler
Yıldız Park ve Emirgân' da.
inci gibi uzanır Marmara Denizin.
yaz oldu mu suları serinletir herkesi.
herzaman şairlere konu olmuştur yerin.
sevgilerin büyüdüğü Gülhane Parkın.
serhat şehri güzel İstanbulum.
nefes kesen görüntün, lüks otellerin.
büyülemiştir tüm insanları, güzel şehrim.
birsürü insanı, barındıran sensin.
ekmeğini, kazandıran şehrim.
dünya bir yana, sen bir yana.
güzel olan sensin,
sevgiyle kal İstanbul 'um.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Seviyorum Aşkı

Bir dostluktu aramızda başlayan,
Yüreğin gibi sıcacıktı ellerin,
Dokunma dedim ellerime,
Yakma beni delicesine,
Yaralı kalbimi iyileştirirmisin söyle.


Aşkı sakladım sandığın en dibine,
Sayfalarda kuruttum değmesin bana diye,
İstemiyorum soldurmasın artık yüzümü,
Uzak olsun ben den yüreğimden,
Mahvetmesin beni hasretle, özlemle.


Anlamadı dinlemedi hiç beni,
Yakarcasına verdi bana, tüm sevgisini,
Ben kaçtıkça, kovaladı buldu yerimi,
Biraz da ben mi yakayım mı dedi,
Zavallı gönlüm acılara alışık değil mi.


Unutmuşum tatlı sözleri yıllarca,
Üzüntüler kavurmuş dertlerse müptela,
Yalvardım Rabbime üzmesin kimse bir daha,
Yine acıyacaksa kalbim, olma hiç yanımda,
Dertlerle savaşacaksak hoşgeldin hayatıma.


Yüreğim kanat açtı yeni bir sevdaya.
Kuşlar gibi uçuyorum ağaçtan ağaca,
Sevdayı hissetmek ne güzel yaşamda,
Kadehlerle sunulan aşka merhaba,
Seviyorum aşkı, keşke hep ben de kalsa.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Sevmek Kolaymı

Bir şarkıydı sevgin, bir şiirdi duyduğum sesin,
Rüyalara daldıran hayalin, başka güzeldi bugün.
Aşkı anlatan dizelerde, yokluğun hep çekilmekte,
Sensizliğe sığan *******, yazık ki hep benimle.


Düşünme artık hiçbirşeyi, bırak kendini kollarıma,
Çiçeklerle ördüm dört bir yanını yetmiyormu sana,
Herkes sahip olur zenginliğe, böyle sevgiye asla,
Hep sev beni aşkla nolur, yeter ki sensiz bırakma.

İsyan etmedik sevdik delicesine, yandık yalnızca,
Herşey yalandı belki, tek gerçek sendin yaşadıkça,
İsmin yazılı yüreğimde, öytle seninleyim ki bende,
Bazen unutuyorum kendimi düşlerde, hayallerde..

Rüzgar fısıldarken aşkı, Avrupa Asya yakasında,
Boğaziçi köprüsü, bizleri ayırmaya çalışmakta,
Balıkçılar açılırken, uçsuz bucaksız Marmara'ya,
Martılar çığlık çılığa, bizde ki aşkı anlatmakta.

Söylesene sevdiğim, sevmek kolay mı bu şehirde,
Ağlasakta duyan olur mu sesimizi, bu engellerde,
Yanan kalp yakar mı istanbul'u çılgınca sevgiyle,
Ben sana vurgun sense bana, özlemlerse bizle.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Sevmekte Bir Sanat

Ölümlerden ölüm beğen der gibi halin.
Bu hayatı sen mi verdin ne diyeyim.
Bir kova su dök de artık sönsün.
Yanmasın bu ateş, korda bitsin.

Her günüm de yılları yaşattın bana.
Esirdi aşkım dayanır mı bu duruma.
Gözyaşlarımla hüzünlendi hep ruhum.
Yaz, kış birbirine karıştı..sevdamla.

Aşk bahçem de güller bir anda soldu.
Menekşelere çiy düştü boyunlarını büktü.
Ya kar yağdığında ne olacak bunlar..
Donmuş bir kalp mi taşıyacaklar.

Sevmekte bir sanat, bilmek gerek.
Bir ömür boş üzüntülerle mi geçecek.
Her an sevdiğine mutsuzluğu yüklersen.
Bil ki bu aşk, çok sürmez bitecek.

Menekşe Gülay