Ölümdür Yaşanan Tek Başına Aşk İki Kişilikdir

[KoJiRo]

Terk edeceğim bu kenti...
Tüm keşmekeşiyle kalacaksın bir başına..
Yanımda kalbini götüreceğim..
Ulaşamayacağın bir yerlerde saklayacağım onu..
Kalpsiz kalacaksın...Bensiz kalacaksın...
Ve gözlerinde bir aşk hikayesi kalacak bana dair..
Bir damla yaş olup dökülecek sonra..Aşksız kalacaksın..
Yokluğun karanlık koridorlarında sis ve pusun ortasında kaybolacaksın..
Artık kapılar benim gelişimi çalmayacak..
Telefonunun melodisi bizim şarkımız olmayacak...
Düşlerinde yaşadığın sevda masalının kahramanı ben olmayacağım..
İstesende dönmeyeceğim..Beklesende sevmeyeceğim..


Terk edeceğim seni..
Terk edeceğim bu kenti..

Oysa sevgi,sev-den değil;sen-den türedi diyordum..
Sense bunu anlamıyordun..
Senin gibi olacağım: tuhaf, ulaşılmaz ve puslu..
Sadece gitmek istiyorum..Seni hatırlatan her şeyden kaçmak..
Terkediyorum bu kenti ve seni..

Gidişim öyle bir oturacak ki yüreğine..
Öyle bi Hıçkırık saplacak ki boğazına..
Neden gittiğimi bilmeyişin çıldırtacak seni..
Adını koyamadığın için kahrolacaksın..
Ben söyliyim sana..

Adı pıNaR..
Soy Adı:ÖLÜM..

[KoJiRo]

Söyleme Kimselere



Seni sevdiğimi söyleme kimselere
Anlanamaz sevgi bu mu senle, söyleme
Mühürle sözlerini, ağlama artık her şeye
Benim yanımda ol sözler kalsın sende

Yüreğini açma kimselere üzülürsün
Yaptıklarımı anlatma, bilmesinler beni
Kızmasınlar, ben çok ümit verdim
Ümitlerini kimselere verme, söyleme

Olmaz dediğimde ağlama, olmaz
Olmayacak sen de biliyorsun, söyleme
Sevgini yayma kalplere, sadece ellerimden tut
Ümitlerini bana söyle, başkasına söyleme

Çok fazla aklında tutma beni
Sevgini çok büyütme artık, korkutma
Küçük yüreğine büyük sevdalar sokma
Gülümseyen bir yüreğin olsun, söyleme kimselere

Söyleme kimselere aşkını, küçük kalbini
Gözlerim yaşlı deme, tertemiz sevginde ağlama
Beni kötü bil, ne dersen de ama
Sev ve anı yaşa, ümitlerin benle gerçekse

[KoJiRo]

Bırakıp gitmek yoktu aşkımızda
Geri dönüş yoktu çıktığımız yolda
Şimdi bıraktın beni
Ve gideceğim diyorsun sessizce
Peki git ama bilki ben öleceğim sensiz
Soğuk köşemin en yalnız saatlerinde
hayat yaşanmaz zaten sensiz
Hani bir çocuk hayal etmiştik ya
Kalbi tek; iki yaşantısı çift olan
Ona benzetmiştik kendimizi
Yada ona benzemek için uğraş vermiştik
o öldü gidişinle
Şimdi gidicekmişsin
Git bırak beni düşünme
Yaşamıyordum zaten
Senin sayende yaşamaya katlanıyordum
Sen gittin şimdi ben bu canı bırakırmıyım
Senin arkandan dökerim canımı
Çabucak dönesin beni sevesin
Dönmesen bile seni nekadar sevdiğimi bilesin diye....

[KoJiRo]

Kabuslara esareti mi reva gördün rüyalarıma?
Henüz bitmedi ki bende sevda
Hala kahkahan çalar kulaklarımda
Hala yakar iliklerimi keskin öpücüklerin.
Kaldırımlar gitmene izin mi verecek dersin?
Gidersen bunca günahı nasıl ödersin?

Yersiz titremeleri mi reva gördün dudaklarıma?
İklimlere ölüm getirdi ayrılık türküleri…
Doğmamış günleri parçalıyorum avuçlarımda…
Gözlerinde çırpınıyor ıssız denizlerin.
Tenhalara çekilmiş o ateşli yeminlerin.
Bu sessizlik sonum olmalı.
Dakikalar yıllarımı eskitiyor ellerinde,
Ölüm gelmeden zamanı nasıl durdurmalı?

Uçsuz karanlığı mı reva gördün ufuklarıma?
Ben sana müebbet mahkumken,
Bu kelepçe asılmışken boynuma,
Korku vermez artık, kırılsın kalem!
Varsın akmasın kanım, yürek atmasın.
Son isteğim: yağarken güz yağmurları,
Darağacım, yar göğsüne çatılsın.
Ver nefesini! Dinsin eylülün gözyaşları…

[KoJiRo]

kazandın işte mutlumusun şimdi
kazandın işte tebrikler
gözlerimdeki son gülüşü de çaldın böylece
ödülün benim yanağımı yakan gözyaşlarım oldu
gülüm git hadi
gitde beni sonsuz acılara yolla
dayanırmıyım bilmeden
yanıyorum ateşlerde
yanıyorum sensizliklerde
karanlıklar canımı yakarken ,
sensizlikle boğuşurum ben
git be gülüm sende gidenlerde oldun
ben yine sana ağladım
hiç düşünürmüsün bitanem
gözyaşlarımı
o çok sevdiğin kara gözlerimden yaş aktığını
o yaşların canımı yaktığını
gidişlerin bana ağır gelip benim bu gidişlerde kaybolduğumu
sesim yok nefesim yok
artık
saçlarımı okşardın ben dizlerine yatarken
şimdi nasıl öksüz ellerim
yak bu dünyamı giderken ben karanlıklarında yanayım
git ama beni benden alarak git
beni bende yok ederek git
beni seni özlemeye mecbur bırakarak git
seni sevdim diyişlerini özlerken
vurduğun prangaları çözmeden git
gitki ben öleyim git ki seni birdaha görmeyeyim

[KoJiRo]

bir yalanı sevmişim kanmışlığını doyasıya yaşadığım
Bir umut beslemişim olmıycağını bildiğim ama
Asla umudumu yitirmediğim
Eşim olacaktın zor günlerime yoldaşım
En güzel günümüyse paylaşanım
Yoruldun ve bıraktın yenildik sayende
Sen git ama ben bu aşkı yaşatırım
Sensizliği hissettirmem soğuk *******imde
Ufacık çocuk kalbime
Bir mektup yazdım kaybedilmişlere
Başlangıcında senin adın var
Bir haykırış yarattım kendi içimde
Bütün dertlerimin içinde katkısı var
Şu an bitmiş haldeyim fakat vazgeçmedim
Herzaman böyleydi zaten
Herzaman sana rağmen seni sevdim
Gidebilirsin yüreksizlik senin elinde
Ama cesaretlenipte ben aşığım dersen
Canım kanım kalbim yüreğim gençliğim hayatım
Kadınım emrine amade...

[KoJiRo]

Yüreğimin Sesi


Hiç bana sordun mu hayat nedir diye…?
Peki bilir misin yaşamak isteyip de yaşayamamanın ya da yaşadığını bile bilmemenin ne demek olduğunu..?

O halde dinle..! İşte bu; yüreğimin sesi...



Öyle yorgun ve öyle bitkinim ki;
Hayata dair tutunacak bir dal,karanlığın içinde bir ışık arıyorum
Belki de bir ışık huzmesi...!

Tünelin sonunu göremiyorum...oysa o “son”a ulaşmalıyım
Sevgi adına,hayat adına,ardımda bırakabileceklerim adına...

Titriyorum...üşüyorum yalnızlığın pençesinde
İsimsiz sevdama sarılıyor,ağlıyorum...

Ruhum isyanlarda
Tükeniyorum yavaş yavaş...eriyorum
Yakalamalıyım o ışığı..! yoksa bu isyan beni öldürecek...

bedenim yorgun...
bedenim perişan...

Serseri bir kurşun misali,savruluyorum gönülden gönüle
Yüreğim kırgın,kanadım kırık
Güvenmiyor dostluklara...güvenmiyor sevgiye...

Uyku girmez oldu gözlerime...küstü ******* bana
Bırakmıyor yakamı yalnızlık...

******* bana düşman...
******* bana zindan...
******* bana tutsak...

Gitmeliyim... yüreğimin seslendiği,götürdüğü yere gitmeliyim
Uzakların yolcusu olmalıyım...çözmeliyim ruhumdaki karmaşayı
Çıkmalıyım bu derin girdaptan...!

Sanki bir rüyada gibiyim...Uyanmalıyım bu rüyadan...

*******im huzursuz...
*******im soğuk...


Özlüyorum...toz pembe düşlerimi,hayallerimi özlüyorum
Bırakın..!
Yalnız bırakın beni...!
Uzaklara gitmeliyim
Bir yer var biliyorum...beni bekleyen...


Hayır...hayır kaçmak değil bu
Sonunu görebilmek...hayata mola vermek...


Yokluğu acıtsa da yüreğimi, isimsiz sevdama dur diyebilmek

[KoJiRo]

bitti..
bir anda..
bir rüyadan uyanır gibi..
ölüm gibi...
bitince canım çok acıyacak sanırdım..
öyle değilmiş.
bir ah çekiyorsun,derin bir ah..
içinin alevi çıkar sanıyorsun,bu ah'la..
biraz kalıyor ama,her dokunuşunda yaksın diye içini..
ama yine de bitiyor..
bir şey biterken değil,bitene kadar acıtabilirmiş kalbimi..
en sevdiğim bir anda bir hiç oluverirmiş dünyamda.
yarın yeni bir günmüş..
yarın yeni bir gün...
yarınsız dünlerimde biri bana bunu anlatsa gülerdim..
yüzüne değil,gücenmesin diye içimden..
annem,ne zamandı bilmem ama bir zaman,böyle gülmenin ayıp olduğunu
öğretmişti bana..
yalan söylemememi ve kimseyi üzmememi..
ah be annem..
yalan söyleyemediğim için üzdüğüm insanlar ne olacak?
ya beni üzenler?
ben kimseyi üzmek istemezdim ki neden elimden kayıp gitti dostlarım?
şimdi karşılaşsam biriyle bir sokak başında..
hatırlamam niye küstüğümü sarılıveririm belki boynuna..
sanki gururum pek büyümemiş benimle,engellemez beni..
ne zaman ona iş düşse o saklambaç oynuyor kendi kendine..
elma desem de çıkmıyor saklı yerinden,armut desem de..
gururum duradursun saklandığı yerde,
ben gece gözlü dev adamı aradım her yüzde..
buldum sanmıştım birinde,gözleri geceydi kapkara
yüreğinin cüce olduğunu bilseydim,
ben gururumla evcilik oynamaya giderdim belki..
gece gözlü bir anda girdi dünyama,tıpkı gidişi gibi
ellerim ellerinden son kez ayrıldığında
ben içimden ağlıyordum -özür dilerim anne-
herkese iyiyim diye yalan söylerken..
her insanın bir tane gece gözlü dev adamı olabilirdi..
ben kendiminkini kaybetmiştim,bir daha hiç bulamayacasıya..
derin bir yalnızlık düşecek sanıyordum payıma..
ve ben hala her gidişte onun arkasından el sallıyordum..
bir gün gece bitti...
güneş doğdu..
çirkin kurbağanın yakışıklı prense dönüşü gibi.
yakından baktım gece gözlerine yıldızları sönmüştü..
dev sandığım aslında sadece bir cüceydi..
sonra...
sonra işte..
böyle..
bitti..
ölüm gibi...

[KoJiRo]

Gerçekten Sevmek

O durmadan kaçıyor;
sen ardından gitmiyorsan;

o günün her saatinde saklanıyor,
sen yollara düşüp deli divane aramıyorsan;

o sana acıların en büyüğünü tattırıyor,
sen bundan en yüce hazzı duymuyorsan;

boşuna aldatma kendini,
onu sevmiyorsun demektir.

Elindeki içki kadehinde,
dudağındaki sigarada ,
okuduğun kitapta,
mırıldandığın şarkıda,
söylediğin şiirde,
gördüğün rüyada
ve yaşaman için
ciğerlerine doldurduğun havada
o yoksa;
Onun vazgeçilmezliğini anlamamışsan;
onu sevmiyorsun demektir.

Renkler onunla değerlenmiyorsa,
örneğin onsuz kırmızı kırmızılığının,
mavi maviliğinin farkında değilse,
beyaz yalnız o giydiği zaman
güzelliğini haykırmıyorsa,
sabahları onu görünceye kadar
güneş doğmuyorsa
ve onsuz gökyüzü *******i
aya, yıldızlara
hasret değilse
onu sevmiyorsun demektir.

Sokakta gördüğün her yüzde
ondan birşeyler aramıyorsan,
güzel bir manzara,
hüzünlü bir musiki onu hatırlatmıyorsa,
uykudan uyandığın zaman
yaşamakta olduğundan önce
onu hatırlamıyorsan,
omuzlarına dökülmüş saçları,
bir sis perdesinin ardında
her zaman gülen,
ışık saçan gözleri
aklına gelmiyorsa,
durup durup avuçlarının
sıcaklığını özlemiyorsan;
Onu sevmiyorsun demektir.

Dünyada yaşıyan öteki insanların
senin için hala bir değeri varsa,
ona karşı tutumunu
toplumun köhne ve manasız
kurallarına göre ayarlıyorsan
ve açık açık
sanki var olduğunu haykırırcasına
sevgini söylemiyorsan;
Onu sevmiyorsun demektir.

Yok o senin için
herşeyden değerliyse,
gözünü yumduğun anda
onu görebiliyorsan,
o bütün şarkılarda,
bütün şiirlerde,
bütün resimlerde ise,
ona muhtaç olduğunu
söylemekten utanmıyorsan,
senin içten ve büyük sevgine
karşılık vermiyeceğinden
korkmuyorsan,
bütün bencil duygularından
sıyrılabilmişsen
onun için herşeyi,
ama herşeyi yapacak gücü
kendinde buluyorsan,
her hali sana
ayrı ayrı güzel geliyorsa,
karşısında kendini
bir çocuk gibi hissediyorsan,
istediği anda onun için
ölebileceksen,
onun için yaşıyorsan
ve yine onun için
bildiğin bilmediğin
bütün düşmanlıklara
karşı koyabileceksen,
o her geçen dakika
sende biraz daha büyüyorsa
ve kendi kendine bile
çok sevdiğini bütün
samimiyetinle,
inanmışlığınla
itiraf edebiliyorsan,
bir gün o seni hiç,
ama hiç sevmediğini söylese bile,
senin sevginde azalma olmayacaksa
ve ölünceye kadar onu aşkların
en ölümsüzü ile sevebileceksen;
işte o zaman
onu seviyorsun demektir.

O sana sevmeyi,
gerçek aşkı öğretti.
Sen onu hep sevecek
ve sevilmenin mutluluğunu tattıracaksın.

O, hiç senin olmasan bile,
seni bir parça sevmese bile..

[KoJiRo]

önceleri masum korkularım vardı benim...
gök gürültüsünden korkardım örneğin...
sonra gürültülerin nedenini öğrenecek yaşa geldiğimde...
kendimce yeni sebepler ekledim o seslerin arasına...
aklımda kendi çaktırdığım şimşeklerin aydınlığında soru işaretleri...
hangi arada geçtim basit evreleri de kaybetme korkusunu öğrendim bilmiyorum...
gök gürültüsünün sesinden korkarken...
bir bakmışım mavi gök hayallerimi kaybetme korkusu
yağmurları kaybetme korkusu..
yani öğrendiğim ne varsa kaybetme korkusu kaplamaya başladı içimi...
bunları düşünmeme yardımcı olan kalpleri yitirme korkuları vs vs...
en ağırı da bu olmaya başladı sanırım...
masum korkuların yerini kabuslar almaya başladı...
gitmeler gelmeler yürek gelgitleri kısaca...
dört yanımı sarmaya başlayınca ruhumun...
gerçek korku neymiş öğrendim...
korkmaktan korkmak neymiş onu da öğrenmiş oldum böylece...
çıkış yolu olmalıydı her şeyin sonlandığını bildiğim bir dünyada
hiçbir gök gürültüsünün sonsuza dek sürmeyeceğini
ya da burada gök gürlerken birilerinin bir yerlerde
bir deniz kıyısında güneşlenir olduğunu düşünüp tükettiğimi bilirim korkularımı...
yani o kadar da korkmaya gerek yok diyerek
şu an burada gök gürlemeli hepsi bu diye düşünerek...
tıpkı kalbimin sarsılışlarında, gürlemeli
gürleye gürleye yağmalı ve ardından doğacak parlak güneş için
kalp toprağını yumuşatmalı diye diye kendimi avuttuğum gibi...
çok şükür ki tüm korkular korkusuz hayaller,oyunlar ve hatta kandırmacalarla tükeniyor...
o kadar çok korktum ki zamanında
korkar sahiplenir korumaya çalışır saklarsam gitmez hayallerim benden sandım...
korkarak sahiplendiğim ne varsa gitti
düşünmeden sevdiğim yaşadıklarımsa en kötü ihtimalle
en güzel anılarım olarak kalp ceplerimde duruyor...
onun için şimdi korkmaktan korkmuyorum...
bazen birazcık üzülüyorum gidenlere,