Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Sevmelere Doyamadım

Senden bir saniyelik ayrılık bile, ölüm bana.
Arkanda kalmış öksüz çocuk gibi, yalnızım.
İçim dolu dolu gözlerim ise, yaşlara esir.
Bu saniyeler beni mahvediyor sensizliğe kısır.

Bu özlem, artık çileden çıkarır oldu beni.
Seni düşünmediğim bir anım bile yok şimdi.
Dertlerime bir de seni ekledim içimdeki yangın büyük.
Ben aşkından bir kor, sen ise yanan bir çıra gibi.

Sevmelere doyamadım seni her gördüğümde.
Gözlerini kıskandım başka gözleri görmesin diye.
Seni öyle sevdim... öylesine tutuldum ki.
Yalnız beni sevmeliydin benim olmalıydın ölesiye.

Canımdan bir parça gibisin, sanki bana.
İçimde ki senle yaşıyorum yaşatıyorum aşkını da.
İster sev, ister öldür ama.. sensiz yaşatma.
Bu dünyada neye yarar aşk, sen olmadıktan sonra.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Sevmeye Mecburmuyum

sevmiyorum artık seni,
sevmeye mecbur muyum.
kalbimi veremem tekrar sana,
anlamıyor musun.
hayatta en büyük acıyı,
sen verdin bana bilmiyor musun.
severken sevgim,
nefrete dönüştü görmüyor musun.
en anlamlı günlerim,
sayende anlamsız oldu.
gözyaşlarım aktı aktı
sanki göller doldu.
bir hayaldi benim için mutluluk,
kalbim acıya boğuldu.
sevmiyorum seni,
sevmeye mecburmuyum.
sevgi sevgisizliğe,
sevgisizlik nefrete dönüştü
benliğimde.
acılara kahrettim
üzüntüler hobim oldu.
ruhum daraldı hayatım zindan oldu.
sevmekten nefret ettim
sevgim fobim oldu.
sevmiyorum seni, sevmeye mecbur muyum.
pişmanda olsan tekrar sevemem seni,
biliyor musun.
sevmek bir hayal oldu benim için,
duyuyor musun.
üzüntüleri yeniden yaşayamam
anlıyormusun.
sevmiyorum seni,
sevmeye mecburmuyum

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Sevmişiz Ölümüne

kollarında mutlu olmalıyım
artık.
kimse mâni olamayacak
çünki biz bittik.
özlemleri yaşamaktan
artık tükendik.
bak artık mutluyuz
çünki, biz bir bütünüz.
aynı kalbe sığdırdık kendimizi.
kulaklarımda sesin,
her an benimlesin sanki.
binlerce kez söylüyorum sana,
hep sevdiğimi.
kimseyle paylaşamam seni,
sevdiğim inan ki.
aşka isyan eder olmuştum yokluğunda.
biz aşka, sevgiye tutsak, hep böyle kalsak.
acılar geride, sevgimiz içimizde.
damarımda kanımdın sana hasret kaldığımda.
gözyaşlarım deniz olmuştu
sana ulaşamadığım da.
ne zor bu aşk acısı,
yakmıştı içimi her anımda.
sana bu kadar yakınken,
bu kadar uzak olmak.
seni içimde hissederken,
yokluğunda kaybolmak.
bak bunların hepsi bitti artık
seninleyim şimdi.
hadi canım daya başını, koy omuzuma.
seni yaşamak hissetmek
ne güzel yaşantım da.
havai fişekler atacağım
dünyanın dört bir yanına.
seni sevdiğimi yazıp bağlayacağım
kuşların ayaklarına.
dünyaya ilân edeceğim aşkımızı,
herkes duysun mısralarımda.
sevmişiz ölümüne, bu hep içimizde
bizimle kalacak yıllarca.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Sıfırdan Başka Puan Alamadın

Bir aşk hikayesiydi şiirime konu aldığım,
Oyuncular ise sen ve bendim sevdiğim,
Aşkla yanan bir kadın, umarsız bir aşık,
Deli eden tutkular ve kocaman bir sıfır.
Bu aşk sıfırdan başka not alamadı.
Hep yarım, hep ümitsizliğe yandı.


Başta herşey güzeldi aşıktın çılgındın.
Bazen de deli, hayrandım deliliğine,
Ben de deliriyordum seninle,
Ümitler vardı umutlar vardı ve sen vardın.
Sokakta bile dans ederdik aldırmazdık kimseye,
Dudakların ayrılmazdı dudaklarımdan deliydin işte.


Sabahlardık İstanbul *******inde,
Sarhoştu ruhumuz, sarhoştu sevgimiz,
Gülmek kanımıza işlemişti uykusuzdu *******imiz.
İstanbul yanıyordu aşkımızla, bizse selsefil deli aşık,
Ben leyla sen Mecnun kovalardık geceyi,
Sabahlarda ise aşkla kucaklardık sevgiyi.


Ay gökyüzünde, yakomozlar ışıl ışıldı denizde,
Ayaklarımız çıplak, oturmuştuk kumların üzerine,
Nefesin içimde, teneffüs ettiğim hava sendin.
Yüreğimde bir çoşku, hiç sevmemiştim böylesine,
Deli tutkular canlanmıştı yüreğimin derinliğinde,
Aldırmamıştık kimseye aşk bizdeydi delirtmişti yine.


Bir aşk hikayesiydi konuydu şiirime,
Kahkahalarla, gözyaşlarıyla hakimdi dizelere,
Sonu mutlu bitmiş bir aşk var mı söylesenize,
Ne girmişti aramıza neden böyle olduk şimdi.
Deliliğini özledim aşkla bakan gözlerini özledim.
Ama sıfırdan başka puan alamadın özür dilerim.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Sokak Çocuğu Dediler Bana

Seni hiç görmedim babamı ise hiç tanımadım anne.
Yetimhanede büyüdüm ben,
Anneler, babalar geliyordu beğendiği çocuğu alıp gidiyordu.
Benim hiç yuvam olmadı anne, baba diyeceğim kimsem olmadı.
Çirkinim herhalde ondan,
Kime benzedim ben anne, sana mı babama mı?
Sana benzemiş olamam.
Hayallerimde sen, bir meleksin.
Peri gibi güzelsin.


Bazen rüyalarıma giriyorsun anne,
Sarılmak öpmek istiyorum seni,
Ben den kaçıyorsun.
Neden anne sevmiyormusun beni,
Ama seviyorsundur anneler çocuklarını sever.
Keşke mezarını bilseydim yanına gelip ağlasaydım doya doya,
Hayata duyduğum kin, nefret, gözyaşlarımla akardı belki toprağa,
Dışarı hayata özendim kaçtım yetimhaneden,
Meğerse dışarısı içersinden daha da betermiş anne..
Daha da betermiş.

Sokak çocuğu dediler bana,
Mekânım köprü altları,
Biliyormusun anne, kimse sevmedi beni,
Kimse okşamadı saçlarımı,
Bazen gözlerimden yaşlar aktı kimse silmedi.
Sen sağ olsaydın tutardın elimden,
Tertemiz giydirirdin.
Üstüm başım yırtık, pislik içinde,
Bir de ağbiler çek çek dediler tinere de alıştırdılar beni,
Biliyorum kötü bir şey, ama bağımlılık yaptı işte.

Benim sonum yok anne,
Keşke bir an önce yanına gelsem,
Anne kokusunu bedenime işlesen,
Sarılsan bana, öpsen, öpsen defalarca öpsen,
Saçlarımı okşasan, canım desen, güzel oğlum desen..
Al beni yanına anne, ne olursun al,
Mutlu olacağım yanında inan ki çok mutlu.

Trenler de mendil satıyorum.
Ekmek arası peynirle vakit geçiriyorum.
Tarhana çorbasını, yetimhane de yediğim yemekleri bile özlüyorum.
Dayanmak zor anne, dayanamıyorum işte..
Çocukken elime kâğıt, kalem sıkıştırdılar,
Verdikleri resimleri boyamamı istediler.
Boyamadım ben,
Hep anne, baba, mutlu bir yuva,
Nasıl boyayabilirdim ki içimde yanan bir özlem varken,
Boyamadım anne, resmi de kalemleri de attım yere,


Biliyormusun anne seni çok seviyorum ben,
Tanımadım görmedim ama, yüreğimde ki sevgin yetti bana,
Bir resmin olsaydı öpseydim güzel yüzünden anne,
Geçen gün bir rüya gördüm.
Sana kavuşacağımı söylediler.
Yakında geleceğim yanına,
Hiç ayrılmayacağım sen den,
Seni çok özledim anne, bekle beni,
Bir demet kırmızı gülle geleceğim sana,
Hasretimle sarılacağım boynuna,
İsmim o zaman sokak çocuğu da olmayacak,
Ayşe’nin oğlu diyecekler bana.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Sokak Çocukları-Toplumsal Makale

Çocuklarımızı canımız gibi itinayla büyütürüz. Geleceğini hazırlamak için yemez yediririz. Onların yüzünde ki bir gülücük için neler vermeyiz ki. Rabbimin yarattığı en sevimli varlıklar, canımızdan bir parça onlar. Eğitimleri bizler için çok önemlidir. Vatanımıza ve milletimize hayırlı bir evlat olması için uğraşır anne, baba olarak didiniriz.

Türkiyemiz de 2ooo yılından sonra yapılan göçler, gece konduların çoğalması ve ailelerin çok çocukla büyük şehirlere yerleşmesi, çocuklarımız için olumsuzluklar doğurmuştur. Büyük şehirler de geçim zorluğu, çocukların erken hayata atılmasına nedendir. Aileler ufak yaşta çocuklarını bir işe yerleştirip, çocukları eğitimden uzak tutmuştur. Çoğu çocuk para kazanmaya başladıktan sonra aile baskısından kendini sokaklara atmıştır.
Bir müddet sonra gruplar halinde yaşamaya, bir zaman sonra da madde bağımlısı haline gelmiştir.

Sokaklarda beş yüz binin üstünde sokak çocuğu olduğu tespit edilmiştir. Bazen görüyorum ana caddelerde ölüme meydan okurcasına arabaların camlarını silmek için yarıştalar. Bazen de trene bedava binebilmek için koşturup duruyorlar. Ya trenden sarkanlar, dışında gidenler gözlerimizin önünde bir felaketi simgeliyor. Geçenlerde trene yedi tane sokak çocuğu bindi. Yaşları 10-13 arasındaydı. İçlerinde bir de küçük, temiz yüzlü bir çocuk vardı. Yanına yaklaşıp ismini sordum. Çekinerek yüzüme baktı. Ahmet dedi. Peki kaç yaşındasın dediğimde ne yapacaksın diye bilmiş bilmiş cevap verdi. Sonra sekiz dedi. Annen baban yok mu çocuğum senin? Var tabi. Peki kaç kardeşsin altı dedi. Nereye gidiyorsun dediğimde abilerle bir çocuğu döveceğiz diye cevap verdi. Ben bunun yanlış olduğunu söylediğimde ise çocuğun kafasına öyle işlenmiş ki döveceğiz dedi. Sen ailenle mi kalıyorsun dediğimde. Yok abilerle kalıyorum dedi.
Düşünün artık küçücük yaşta zorbalığa alışan bir çocuk yarınında neler yapmaz ki.

Çoğu çocuk babalarından yediği sopalarla büyümeye çalışırken sonunda evden kaçıyor. Bir de özgürlüğe alıştığında işte karşımıza sokak çocuğu olarak çıkıyor. Kimisi bir şeyler satarak geçinmeye çalışıyor. Bir de sattıkları şeylerden alanların altı ay gibi hapis cezası var. Bazı çocuklarda annelerinin doğumdan sonra sokağa bıraktıkları çocuklar. Çocuk Esirgeme Kurumları tarafından aile sevgisini tatmadan büyüyorlar.
On sekiz yaşından sonra sokağa bırakılıyor. İş imkanlarının yokluğu, hayat pahalılığı böylelerini kapkaça ve bir sürü suça teşvik ediyor. Sosyal yaşamdan kopmuş olarak büyüdükleri gibi bir de çocuk hapishanelerinde daha da kin ve nefretle büyüyorlar.

Bu çocukları topluma kazandırmak için neler yapmalıyız diye düşünürüm hep. Örf adetlerimizle büyümemiş ve aile terbiyesi almamış çocuklarla baş edebilirmiyiz acaba? Yeri geldiğinde bizlerin yetiştirdiği çocuklar bile laf dinlemezken. Çok zor gerçekten. Ama tek inandığım devletimizin bir çözüm bulması. Çocuklarımız yarının büyükleri,
vatanımızı milletimizi koruyacak askerlerimiz. Bir yol bulunmalı ve topluma kazandırılmalı.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Solan Bir Çiçek Bıraktın

arkana bakmadan gittin
bıraktın beni.
oysa dudakların değmemişti
dudaklarıma..
sıcaklığını hissetmemiştim
tenim de.
kokun işlememişti bedenime.
seni ben de bırakıp gittin.
özlem dolu yüreğimse,
hâlâ ben de..
bir rüya gibiydin
bir an da kayboldun.
bir varmış bir yokmuş gibi,
gerçek miydi aşkın.
yoksa..serap mı..
karşımda masmavi deniz
martılar çığlık çığlığa..
güvercinler ise ayağımın dibinde.
benimse aklım, hep sen de.
dalgalar coşku içersinde
kalbimse med cezir de.
bir yarış var içimde
anlayamadığım.
düşündüğümde her yol
sana çıkıyor
kavrayamadığım.
tek bildiğim seni sevdiğim.
seninle var olduğum.
uzaktan el sallarken sevgiye,
aşk aniden girdi kalbime..
bir de sıraya kattı özlemleri.
ne aşkmış bu, mahvetti
beni de.
solan bir çiçek bıraktın arkanda.
bak kalmadım kurudum dalımda.
sen gittin gideli
biçareyim buralarda.
ya temelli git.
ya da beni bırak yalnızlığımla.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Sonbahar Kokuyor Heryer

Sararan yapraklar yerlerde, yaz bitti çünki.
Sonbahar kokuyor heryer belli ediyor kendini.
Aşkın ise, daha beter yakıyor taa..içimi.,
Bu aşk mevsimleri dinlemiyor mahvediyor beni.

Seller gibi coştu yine gönlüm aklım hep sen de.
Arzular dinmek bilmiyor bir kasırga var içimde.
Deniz dalgası gibi yüreğim, çırpınıyor kendince.
Bu aşk yerleşti bedenime, senin tüm sevginle.

Hayalin karşımda ama, sen yine yoksun yar.
Ah ile off la mı geçecek ömrüm sensiz neye yarar.
Fırtınanın dinmesi için, gönlüm hep seni arar.
Hazan dokunacak bana, çabuk ver artık karar.

Güllerin yaprakları solmadan gel bana sevdiğim.
Kar taneleri beni üşütmeden sar beni beklediğim.
Düşüncelerimde kalman yetmiyor bana, özlediğim.
Yeter artık tek ama tek bildiğim seni sevdiğim.

Sonbahar bitecek kış kapı da gelecek sonunda.
Kardan adam olacağım donacağım buralarda.
Sevgin iliklerime işlese, yaksa beni hep aşkınla.
Soğuklar uğramayacak herzaman yaz olacak bana.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Söyle Ne Yapayım

bir güneş doğdu dağların arkasında.
yaktı.. eritti beni sıcaklığıyla.
birden içim ısındı sen geldin aklıma.
sana olan tutkularımla yandım bir anda.
ruhum da bir anafor dolaşıyor
öyle etkiliyor ki beni.
düşüncelerim altüst, aklım sen de çünki.
bu sevda yolunda acılar bitsin artık.
bir lokma ekmek, bir yudum su
bizi yaşatan değil mi.
sevgin olsun yeter katık ederim hayata.
hiçbirşey de gözüm yok tek sen olsan ya.
bak yine baharlar açtı bebeğim,
yaz gelecek.
senin yanında sabahlamak varken,
kışlar da bitecek.
seninle olmak varken ne yapayım yalnızlığı.
gözyaşlarım yastığımı ıslatıyor
seni hissetmezsem istemem bu yaşamı.
hep hüzün mü hayat.
hep mutsuzluk mu aşk.
söyle ne yapayım.
kaderime razı,
aşktan ayrı mı kalayım.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Söylesene Şairim

Bir sevgiydi içimde,
Yavaş yavaş büyüyen,
Ateş olup yakan, eriten,
Aslında kaybolmuştum şiirlerde,
Her okuduğumda başka bir tattı
Benim için dizelerde,
Okurken seni bulmuştum mısralarda,
Yıkamıştım yeri geldiğinde kâğıdı,
Gözyaşlarımla..
Bir aşk başlamıştı belki de,
Şiirlere sığan dizelerde kaybolan
Bir aşk.
Mutluluğu sığdırabilir miydik birkaç satıra,
Özlemler ister miydi kâğıda sığmayı,
Dinmeyen acılarla yazılmayı,
İstemezdi dostum hayır istemezdi,
Aşk özel bir duygu,
Satırlarda değil, seninle olmalı sonu,
Gözler ağlamalı ama, gördüğü için,
Yürek coşmalı, bu aşk için,
Öyle hissetmeli ki yanmalı delice,
Sevgi, ruhta harekete geçmeli İstemsizce,
Şiirlerde kalmaz aşk, şairim.
Görmezse sevemez bu yürek,
Hissetmezse geçer mi bu süreç,
Kâğıt olmazsa yazar mı bu kalem,
Duyguyu yalnız yaşar mı benliğim,
Aşkı nereye sığdırdın
Söylesene şairim.

Menekşe Gülay