Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Kırmızı Gül

kırılgan satıhlarda
zorlu bir oyun
“sunulan gonca gül sahnesi” eksik!
parçalanarak geliyor replikler
sevda aynası mor hüzünlerden

gül unutulmuş besbelli

sordu:
ey sevgili
söyle “kırmızı gül” nerede

dedi:
kırmızı gül suya düştü geceden
harelerin koynunda uyumakta derinde
oyun bitti
perde!

ama üzülme sakın
bir kırmızı gül alacağın olsun benden


(07 temmuz 2003)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Kıyamet

önce kendinden ayrı düşüp, sonra buluşan bir çığlıktır şair…N.E.

ayrılık yazdım *******ce
ayrı düşmelerimi benden
bitti sandım

renk kardım paletimde yeniden
kefen biçtim ölüme
susturdum sirenleri
içimi meczup bir rüzgar doldurdu
kehribar saraylardan savrulan yakıcı bir tül gibi

rüzgar deli
rota
kelamın mahşeri
geçitler kavilde gizli

sordum esatire:
“geçilir mi ayrılık”

dedi
“geçilmez!
rüyadır içinde yürünen
şart düşer ayrılığa ayrılık
önce kavuşmak gerek
sonra yalnızlık”

sonra?

“kıyamete uzar bu yol, yürü! ”


(12 Haziran 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Kıymık

yaşanmamış bir yaz tütsüleniyor saçlarımızda

gün dünden yaslı

yağmur bırakıyor arsız güz gelen zamana
elleri tanımlıyoruz yeniden
:
şemsiyemiz yok çünkü

güzel bir dönüş olabilmek uğruna
ağrıyan göğsümüz
yaprak sarısına vuruyor düşerken

anlamıyoruz
neden siyahtır yalnızlık
şiir derlerken kara bir delikten
bağbozumu neden bu denli insafsız

bu kıymık izleri avuçlarımızda
neden? ....


(4 Ekim 2005)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Kitap Fuarı ve İmza günleri - DUYURU

Hayal Yayıncılık, 2. Ankara Kitap Fuarında okurlarıyla buluşuyor.

Yer: A2 Hol…B27 / 2

22–30 Mart tarihleri arasında AKM’de…
(Saatler: 10.00 – 20.00)

Adres:
Atatürk Kültür Merkezi
Eski Hipodrom
Ulus / ANKARA


2. Ankara Kitap Fuarı Hayal Yay. İmza Günleri:
Yer: A2 Hol…B27 / 2 (Ankara AKM)

22 Mart Cumartesi, 14.00–16.00 arası Ahmet Duran
22 Mart Cumartesi, 16.00 – 18.00 arası Reşide Sarıkavak
23 Mart Pazar, 14.00 – 17.00 Naime Erlaçin
25 Mart Salı, 14.00 –16.00 arası Ahmet İnam


(17 Mart 2008)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Koruk

'aşka anlam katmak' dedi birisi

düşündüm:
ne biliyor
ne anlatıyorlardı aşk hakkında

aşk dilencisiydi çoğu
feryatlar koparıyor
haykırıyor 'bana dön' diye
ellerinde tasma bekliyorlardı

tensel arzular fışkırıyordu kiminden
doyumsuzluk doruklarında aşkı su sanıp
hazza ulaşmaktı amaç

kendine aşık olanlar ah!
kutsanmak isteyenler her şafakta
duydukça aşk sözlerini buluta tırmanan
narkissos'un aynasına bakarken gölde
bir nergis çiçeği kadar olamayan!

kızgındı bazıları, öfkeli
ateş kusuyorlardı
çekildi ben'ler bencillik gönderine
görüş mesafesi 'sıfır'
ötesi ne!

ah kuru asma ne zaman yeşereceksin
koruğun üzüme dönüşecek de
şarap yapmayı öğrenecek
aşk ehli eller bir gün

ne zaman?


(26 Haziran 2003)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Krizantem Ve Kılıç*

ölümcül bombalar yağdı gökten
vahşi gücün tarihsel tanıklığında
krizantem yaprağı çekilerek üzerine bir ülkenin
kınlandı kılıç yeniden onurla

kah salyalı kudurmuş bir kurdun dişlerinde can
kah kara kıyamette kentler düşerken çaresiz
radyasyonla bitti yaşam

“kana kan”dan türedi insan soyu
oldum olası taparak sunaklara
setler çekse de yazgıya affedilmez bir cinayetle ellerinde
koştu zaman
bilmedi hiç susmayı krizantem gölgesinde

uslanmaz kurşuna siperdi çiçek
insan eti kokan acılı kentlerde
bir elde kılıç...diğerinde krizantem
dik durdu ölümlü kurban sırmalı dehşet vadilerinde
onurla kınlandı yar başında kılıç
insanlığın yeniden dirildiği yerde

krizantem:
ipeği kesen silah
kılıç:
tomurcuğa durdu o ülkede! ...

……….

(*) Başlık, Sosyal Antropolog Ruth Benedict’in (1887 -1948) kitabı “Krizantem ve Kılıç”tan alınmıştır.

(09 Aralık 2003)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Kuğunun Ölümü

parmak uçlarında haykırır
kuğunun ölümsüz dansı
ezeli tercihi Prens’in
kadınla kuğu arasında

farkı yok
birinin ötekinden
sonu yok tükenmenin
derinden seslenen
aşkın isyanıdır yalnızca

örselenmese aşk
tasmalar takılmasa keşke
sığ sulardan kurtulduğunda
tutsaklıkta boğulur aşk
ve korkuda

Odile
ya da Odette
ne fark eder kuğu ölürse
inkara uğrayan kişi değil
kişiler arasındaki bağ

üzülme ey aşk!
ayrık otu gibisin
her zaman
yaşanacak bir toprak bulunur sana...


(25 Haziran 2003)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Kumrular Böyle Söyledi!

-kumrular yalan söylemezdi hiç…

dillerim tutulur ilk cemrede
'yine düştü' derler ya hani
bilmezler ki yüreğim
her doğan güne sevdalı bir cemre

tenimde kamaşır tavusun rengi
sağ kefeye kuşkuları koyarım
kendimden kaçırdığım korkuları
solumda
heveskar bir gönül dellenmesi
ipeği kesen kılıç olur çıkarım
ruha sirayet eden gülün gölgesinde

“aşkım bahardı” demiş birisi
sevda ateşi baharların hepsi benimdi!
bırakırken sarı hüzünler yerini tebessüme
kuru bir tohum olsa da yamaçlarda sesim
baharın derinden üfleyen nefesiydi

yalanı bilmezdi kuşlar
bendim kumrulardan cemreyi soran
:
'düşecek aşk toprağına' dediler

iyi hoş da
eteklerimize yağan
mevsim hırsızı bu kar ne ola ki!


(8 Mart 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Kurbağa Masalı

...göl kenarında başlar kurbağa masalı...

anlayana dili var su birikintisinin
dağ yankısına benzer
keskin!

konuşmanın erdemine varamaz kurbağa
oynaşmayı sever ötmeyi bildiği kadar

gülümser içinden
öpünce prense dönüşür mü
aldırmaz hiç öter

prensten önce bir prenses
kurbağaya dönüşsün yeter!

masal bu ya!
bir gün
kurbağa olur bir prenses

...hikaye biter!


(27 Aralık 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Kurt Kadın! ...(Yamuk Yazı)

(Hoca İle Çekirge - 5. Bölüm)

-Kendinize gülebildiğiniz ilk gün, büyümeye başlarsınız! - Ethel Barrymore

-Gülmek, güldürmek; gülerken ağla(t) mak, ağlarken güldürmek; kendisi ile alay etmek, hüznün yeni bir libas edinmesidir. - Naime Erlaçin


- Çekirgeeeee!
-Buyur Hocam
-Merak ettim. Bir uğrayım dedim. Ne yapar, ne edersin? Son günlerde durumunu hiç beğenmiyorum. Ölüm - kalım, karartma falan feşmekan deyip duruyorsun? Bunalımda mısın, nesin?
-Olur mu öyle şey hocam! Sen benim dokuz canlı olduğumu unuttun galiba. Evvel Allah, senin hakkından bile gelirim…
-Can’larını bilmem de, edepsizliğini unutmuşum herhalde!
-Af edersin hocam, lafın gelişi işte
-Anlat bakalım
-Ne anlatayım ki? Yazıyor ve senden aldığım feyizle tam gaz gidiyorum. Amma ve lakin baharı bekleyen kumru pozisyonunda iken, fazlasıyla kararmış olduğumu fark ettim bu sabah. Zuladaki bütün şiirler de aynen öyle.
-Eeee, sonra?
-Sonrası iyilik,ne olsun! Ama anında “düşler alemi”nden sıyırdım kendimi. Ancak öyle kurtardım paçayı.
- İyi bir şeyler yaptın mı bari?
-Ne demezsin! Çamaşır, bulaşık, çiçek bakımı gibi güzellikleri(!) bitirir bitirmez mutfağa attım kendimi. “Acaba, akşama “çorba-bezelye –pilav”mı; yoksa “çorba-tavuk sote-pilav”mı uygun düşer? ” diye bir süre tefekküre daldıktan sonra, birincide karar kıldım. Bir taraftan da, “99 nokta bilmem ne” diye bir radyo istasyonu buldum kendime. Niyetim azıcık kafa dağıtıp; bir yandan yemek hazırlarken, bir yandan da zıplamak. Bu merakım yüzünden yakında yok olacağım zaten….

Her neyse, müzik dinliyorum ya, kara kaplım da yanımda. Burnuma kavrulan soğanın kokusu geliyor ama aklım şarkı sözlerinde…Adamın biri bas bas bağırıyor. “Bir Japon kızına aşık oldum! ” Yakari matsu- takari matsu gibi bir şeyler söylüyor. Türk kızlarının suyu mu çıktı acaba? Hani, kuzeyli bir sarışına veya esmer bir dilbere aşık oldum dese, anlayacağım! Yani, sarmadı hocam. Acele zapladım. Bu kez de “melek mi, yoksa şeytan mı; çıkar yol hangisi; sevmek sevilmek mi? ” diyen bir hatuna denk düştüm. Bilip de ne yapacaksa? Sonuç sanki değişecek! ...

-Çekirge, hayret bir şeysin vallahi! Adam gibi Türk Sanat Müziği dinlesene…

-İyi de onunla zıplayamam ki, bu bir. İkincisi, o hatayı geçen hafta işledim. Bütün o ağlamaklı şiirler o zaman çıktı işte…Bir daha gündüz saatlerinde TSM yasak bu evde. Hatta gece bile yasak!
-Sonra?
-Sonra, soğanlar kavruldu ve yemeğe devam…

O sırada ”sıcak, çok sıcak” diyen bir delikanlının sesi çarptı kulağıma. “Avuçların yanacak / bedenim çırılçıplak…” diyor... Aaaaa, bizim Muammer Çelik buraya gelmiş galiba! Onun kadar da güzel söylüyor kerata. Şiirden kurtuluş yok anlaşılan… Hemen arkasından Zerrin “Gönüüüül” diye bağırarak sahne aldı. Kadını çok sevmem ama bir remiks yapmışlar ki, tadına doyulmuyor. O ne biçim ritim öyle? Dans etmemek, şarkıya düpedüz hakaret olacak.….
-Ettin mi bari?
-Tabii ki hocam ama bezelyeler helva oluyordu neredeyse!

-Şimdi git biraz çalış artık
-Hayır!
-Ne demek “hayır”?
-“Hayır” çünkü bugün sıradanlaşma günüm. “Normalize olma günü” desem daha doğru olur. Ne haber dinleyecek, ne düşünecek, ne felsefe okuyacak, ne de finans piyasalarına bakacağım. Kafamın nadasa ihtiyacı var. Az sonra kendimi sokağa atacak ve olabildiğince şımartacağım. Yürürüm, alışveriş yaparım; kuru dalları kontrol ederim. “Bahar geliyor mu? ” diye sorarım ağaçlara; saçma sapan dergiler alır, mesela bir pastanede karargah kurarım. Attila İlhan çok haklı! Orada insanın beyni dinleniyor. Adeta şarj oluyor. Bir de çikolatalı pastayla seratonin yükledim mi, değme keyfime! ...

-İyi hoş da ne zaman çalışacaksın sen?

-******* ne güne duruyor hocam? Akşam, acılarımı büyütür; sererim yine dizelerime. Sen hiç kaygılanma. Bana müsaade şimdi. Ben de insanım yaaa! Söz sana; bu gece “kurt kadın” olacağım. Hem ağlayacak, hem de herkesi ağlatacağım!

Şairler ne içindir ki!

(ve Hoca susar….)


(26 Şubat 2004)

Not: Bu yazıyı, öncelikle sevgili dostum Muammer Çelik’in okumasını istedim. İsminin zikredilmesine bir itirazı olup olmadığı bilmem gerekiyordu. Olmadığı gibi, yazıyı yüklemem konusunda beni teşvik de etti. Derin anlayışı ve hoşgörüsünden dolayı kendisine sonsuz teşekkürlerimi sunmayı bir borç bilirim….

Naime Erlaçin