Mansur Ekmekçi

[GooD aNd EvıL]

Gelsin Yanıma

Hakkı bilmeyenler bizden değildir
Deyip de yanılan gelsin yanıma.
Feryadı, figanı Hâkka değildir
Sözünde yanılan gelsin yanıma.

Tevrat, Zebur, İncil son kitap Kur’an
Kainatı, yeri, gök kubbe kuran
Hâk bir, Muhammed’i, Ali’yi soran
Şah damarım açık, gelsin kanıma.

Karnı aç, işsiz kul çöpün hemberi
Yuvasız kuş gibi yaşar zemheri
Aşk şarabı bilmez alır ham zehri
Dermansız dertleri gelsin canıma.

Bu can kimin diye soran olmadı
Yaralı gönlüne derman bulmadı
Kalbine bir sevgi, şefkat dolmadı
İnsanı sevmeyen gelsin zanıma.

Canı candan sevip kıymet verenler
Muhabbet bağından güller derenler
Mansur sarayına gelen yarenler
Başıma mihmandır gelsin hanıma.

Mansur Ekmekçi 11.06.2004

Mansur Ekmekçi

[GooD aNd EvıL]

Gidiyorum

Gidiyorum senden uzak
Diyarlara gidiyorum
Kırdığın bu gururumu
Yerden alıp gidiyorum.

Çıkarsız bir sevgi buldun
Ne sevgilim ne dost oldun
Bu kalbime taş doldurdun
Sana inat gidiyorum.

Lanet olsun o aşkına
Çevirdi bak bir şaşkına
Eksik olsun çal başına
Sende kalsın gidiyorum.

Bu gidişim ibret olsun
Kalbindeki güller solsunY
alan dünya senin olsun
Başım alıp gidiyorum.

MANSUR EKMEKÇİ 09/01/2001

Mansur Ekmekçi

[GooD aNd EvıL]

Gitme

Sevgi denen suçu ben de suçu işledim
Gülleri dalından koparıp gitme.
Gönlümü zincire vurup fişledim
Kadir kıymet bilmez ellere gitme.

Elinin tersiyle kenara attın
Kalbime dermansız dertleri kattın
Kendini bilmeze, soysuza sattın
Kadir kıymet bilmez ellere gitme.

Hani yabancı bir eli tutmazdın
Boş yastığa başın koyup yatmazdın
Bensiz bir lokmayı alıp yutmazdın
Kadir kıymet bilmez ellere gitme.

Gönül pare pare ahu zar oldu
Yüreğim sitemli gözüm yaş doldu
Sayende Mansur’un gül benzi soldu
Kadir kıymet bilmez ellere gitme.

MANSUR EKMEKÇİ 29.12.2004

Mansur Ekmekçi

[GooD aNd EvıL]

Gittin Gideli...

Ayrılık dediğin böyle mi olur?
Beynim is bağladı döngel zordayım.
Bu can, bu bedende sensiz mi olur?
Yüreğim sızılar ahu zardayım.

Yokluğun bağrımda kara bağlarım
Boz bulanık seller gibi çağlarım
Hasretle uyandı yanardağlarım
Mevsimlerim hazan, kışta kardayım.

******* serseri, yorganım yerde
Işığın vurmuyor gözümde perde
Nefesin canıma devadır derde
Dört duvar içinde kaldım dardayım.

Yol uzar, su akar gider taşkına
Kıble gâhım sendin döndüm şaşkına
Ruhunu gölgenle sal Hu aşkına
Cehennem içimde sanki nardayım.

Sen gideli gün mü, asır mı oldu?
Kendimi unuttum, aşk bağım soldu
Mansur’un tükendi, vadesi doldu
Sen gül bahçesinde kal, ben hardayım.
05.10.2005

Mansur Ekmekçi

[GooD aNd EvıL]

Gönül

Bırak beni düş yakamdan
Gençlik soldu bittim gönül.
Çek git artık, çık yolumdan
Takatim yok, bittim gönül.

Aşkı bade diye içtim
İçtikçe ben benden geçtim
Tuzak dolu yollar seçtim
Takatim yok, bittim gönül.

Dost dediğim çıktı yalan
Her yanımı etti talan
Ağzımda gem, sırtta palan
Takatim yok, bittim gönül.

Umuda ihanet düştü
Vefasızda yürek pişti
Yaram öksüz, can tepişti
Takatim yok, bittim gönül.

Can misafir, zaman gitti
Ömür serap, mevsim bitti
Mansur, nefsi sır tüketti
Takatim yok, bittim gönül.
15.03.200

Mansur Ekmekçi

[GooD aNd EvıL]

Gönül Bu

Bir aşk için can evinden yanarsan
Gönül hep yanında var olmak ister.
Elindeki gülde yâri anarsan
Gönül gül dalında har olmak ister.

Gönül ne ten ister, ne de bir beden
Sırrını vermiştir onu var eden
Canı sarmak için ister bir neden
Gönül o yürekte var olmak ister.

Gönül her zerrede haz verir cana
Candaki tevazu karışır kana
Şahlanan arzular yol verir ana
Gönül kollarıyla sar olmak ister.

Gönül derdi alır, sineye satar
Gamı, kasaveti kedere katar
Sakinin verdiği kadehi atar
Gönül bülbül gibi zar olmak ister.

Gönül bedendeki sevgi ağıdır
Yaşama umudu, hayat bağıdır
Aşkı muhabbetin şimdi çağıdır
Gönül dergâhında yar olmak ister.

Mansur Ekmekçi

[GooD aNd EvıL]

Gönül Gözü

Gönül gözü ile ona yanarsan
Gönül hep yanında var olmak ister.
Elindeki gülde yâri anarsan
Gönül gül dalında har olmak ister.

Gönül ne ten ister, ne de bir beden
Sırrını vermiştir onu var eden
Canı sarmak için ister bir neden
Gönül o yürekte var olmak ister.

Gönül yelkovandır akreple durur
Gâhî sever, gâhî atar savurur
Seveni özlemle yakar kavurur
Gönül bir ateşte hâr olmak ister.

Gönül bir dost ister deruni dilden
Dostun muhabbeti güzel her telden
Yar selamı salsa diyarı elden
Gönül yar aşkında nar olmak ister.

Gönül her zerrede haz verir cana
Candaki tevazu karışır kana
Şahlanan arzular yol verir ana
Gönül kollarıyla sar olmak ister.

Gönül bazen eser deli yel gibi
Duru iken akar coşkun sel gibi
Toros Dağları’nı saran el gibi
Gönül yaylasında kar olmak ister.

Gönül derdi alır, sineye satar
Gamı, kasaveti kedere katar
Sakinin verdiği kadehi atar
Gönül bülbül gibi zar olmak ister.

Gönül bedendeki sevgi ağıdır
Yaşama umudu, aşkın yağıdır
Mutluluk deminde cennet bağıdır
Gönül cennetinde yar olmak ister.

Mansur Ekmekçi

[GooD aNd EvıL]

Gücüm Kalmadı

Bir güzele gönül verdim vereli
Dizim takat, gönlüm derman bulmadı.
Güzelin sırrına erdim ereli
Gözlerim fer, kalbim ferman almadı.

Gizemlidir dostun açık kapısı
Leyli muhabbettir bülbül yapısı
Gülüne mihmandır birdir tapusu
İçeri girmeye gücüm kalmadı.

Yolumda gölgesi, düşümde cismi
Canlanır gözümde gül yüzlü resmi
Dilimde ballanır o şirin ismi
Cennet bahçesine geldi dalmadı.

Firari sevdası düşüme geldi
Gözümdeki yaşlar bağrımı deldi
Mansur’un acısı ateşten yeldi
Çekmeye razıyım dedim salmadı.

Mansur Ekmekçi 22.08.2204

Mansur Ekmekçi

[GooD aNd EvıL]

Güldür Yüzümü

Ayrılık hasreti çöktü özüme
Hasretimi dindir, güldür yüzümü
Uykuları haram etti gözüme
Gel gir bedenime güldür yüzümü.

Gel güldür yüzümü benzim solmadan
Yokuşa çevirme vaktim dolmadan
Canımda bir can ol, ecel bulmadan
Gel gir bedenime güldür yüzümü.

Yemeden, içmeden kesilmeden gel
Ayaklar altında ezilmeden gel
Son nefes kursağa dizilmeden gel
Gel gir bedenime güldür yüzümü.

Mansur Ekmekçi

[GooD aNd EvıL]

Gülesen

Bir heves uğruna, boşu boşuna
Bağlama gönlünü güle, güle sen.
Gülün dikeni var, gitmez hoşuna
Bağlama zülfünü güle, güle sen.

Kudret kalemiyle benzetmiş aya
Neden imrenirsin güle, güle sen.
Senin gibi melek, kalır mı yaya
Aşk durağına git güle güle sen.

Nazlı yârim girme sümbül bağına
Kokun siner bakma güle güle sen.
Sevmeyi bilmezin düşme ağına
Mansur’a gel ki sen, güle güle sen.

Mansur Ekmekçi 23.05.2005

Mansur Ekmekçi