Zülfikar Yapar Kaleli

[GooD aNd EvıL]

*Gülüm Can...

Nadasa bıraktı gönül bağını
Çoraklaştı, çoraklaştım gülüm can.
Ona mesken ettim kalbin sağını
Firaklaştı, firaklaştım gülüm can.

Vurgunuyum hayaline birinin
Düşmanıymış gözlerimin ferinin
Haberi yok gönlümdeki yerinin
Iraklaştı, ıraklaştım gülüm can.

Gecenin rengine bürünen benim
Gölgeler ardında sürünen benim
Tükenir, tükenmez görünen benim
Meraklaştı, meraklaştım gülüm can.

Çarpmanın ölümü, sonudur bölü
Gülün aslı onda, başkası ölü
Bana gülistandır yurdumun çölü
Kuraklaştı, kuraklaştım gülüm can.

[GooD aNd EvıL]

*Hasreti Gözlerim İçsinler Susun!

İlkbaharı aradıkça gönüllerde gül solar
İlim ile derya olsam gözlerimi kurt yalar
Sevda diye közü gönle koyanlara tuzak ol
Ararım ben beni bende, gönlüme hasret dolar…

Bulamadım, gidiyorum, ne bir ot, ne bir yosun
Yorgun bakışlarım artık kayalarda uyusun
Kutlu sevda asumanda, heybetiyle Azak ol
Bu gözlerim, hasretimi içsinler susun susun

Kadim fikri zikredeli hasretim ayda gülüm
Anla artık bu dünyadan umulmaz fayda gülüm
Yıldızların mecnunuyum, Leyla der ki “uzak ol”
Ben arzumla yasaklanan bülbülü şeyda gülüm…

Garibiyim bu yerlerin, sızlarım derin derin
Ayla güneş sizin olsun, nispeti yok bu yerin
Yollarında toz dumansa, bir suret-i Sazak ol
İstemem ki, huri kılman cananı bana verin.

[GooD aNd EvıL]

*Hayat İki Harf Arası…


Yeşilin rahmeti düşmedi kıra
Gaye merkezine çok uzak ara
Bu zulüm gafletle döner mi nura?

Bir türlü gerilmez yaydaki okuz
Bağıra bağıra öldük ki! Yokuz!

Hayat ki; iki sır harf arasında
Sevda; kâğıt, kalem, zarf arasında
Kaygılar, zaaflar, örf arasında

Dilimizde türkü, ağızda sakız
Çağıra çağıra öldük ki! Yokuz!

Akıllı oldular göğe bakanlar
Küllenmiş gönülde ateş yakanlar
Balık pazarında kadın kokanlar

Dizlerin dermanı şu kötürüm kız
Ağıra ağıra öldük ki! Yokuz!

Sualsiz gider de göçümde gitmez.
Asilde, usulde, biçimde yetmez
Menfezde biter de içimde bitmez

Artık dünya kirli, bizler mi pakız
Soğura soğura öldük ki! Yokuz!

Zemheride bahar yapıp bir ayı
İndirmişler çengel takıp bir ayı
Bir daha hasretle bakıp bir ayı!

Yemedik, içmedik, yutmadık tokuz
Yoğura yoğura öldük ki! Yokuz!

Ya al beni ya “yemeğim” bal eyle
Ya bul beni, ya emeğim hal eyle
Ya sal beni, ya bir eğim yol eyle

Zorumuzdan dokuz değil, on dokuz
Doğura doğura öldük ki! Yokuz!

[GooD aNd EvıL]

*Haylaz Kız…

Kutlu sevda olsa başta tacınız
Bu sebepten eksilmese acınız
Deseler ki, sana büyük suçunuz
Bu sevgiyi yaylar mısın? Haylaz kız!

Açık ağız, kalkık burun, çekik göz
Pervasız dil, boru boğaz, hoyrat söz
Ağız söyler, kulak duymaz, her yer düz
Yanıldım mı? Söyler misin? Haylaz kız!

Essah sayar, bir kez etsen şakanı
İstesen de bırakmıyor yakanı
Akrep değil, örümceğin sokanı
Artık beni eyler misin? Haylaz kız!

Bu sevgiyi oldur olmaz aklına
Bir canı incitmek gelmez aklına
Aradığı nedir bilmez aklına
Her geleni paylar mısın? Haylaz kız!

Hüzün bizim ekmeğimiz, aşımız
Sonbaharda, zemheride yaşımız
Bu sebepten iyi gitmez işimiz
Hâlâ beni saylar mısın? Haylaz kız!

Saylar mısın? = Seçer misin?

[GooD aNd EvıL]

*Hep Kahır
Gönül okyanusu kurudu birden
Nilüferin yaşaması zor kuzum.
Güneşin alazı fışkırdı yerden
Ben doğduğum günden beri susuzum.

Boş dolmaz bir türlü doldururum da,
Gücüm kâfi gelmez kaldırırım da,
Aldırmamak olmaz, aldırırım da,
Hem açım, hem susuz, hem uykusuzum.

Yeşil senin, kızıl senin, al senin
Kovan senin, arı senin, bal senin
Hallerine güldürdüğün kul senin
Kalmadı hayatta hiç tadım tuzum.

Sevdalar sümbülde, gülde umutsuz
Kuğularım kuru gölde umutsuz
Cümle İsmailler çölde umutsuz
Benimse günbegün artıyor sızım.

Sonbaharda suya bağlar dayanmaz
Er direnir, zora dağlar dayanmaz
İçim yanar, ana ağlar dayanmaz
Yürek yağım erir, ben kaygısızım! !

Yarin gözyaşıyla ıslanan Fırat,
Boğazımda düğüm aldığım murat!
Bizi olgunluğa götüren kırat
Hep kahır, hep kahır, hep kahır kızım.

[GooD aNd EvıL]

*Hoyratlar
Zaman geçer yaş akar
Gökler ağlar yaş akar
Yurdumda yurttaşımın
Yüreğine yaş akar.

Er olsa başa değse
Kirpikler kaşa değse
Kalbinizi yoklayın
Ayaklar taşa değse.

Coşunca Çoruh Gediz
Atiye kalır mı iz?
İki yirmiden yeğse
İşin suçlusu biziz.

Başa bela düşünce
Alır beni düşünce
Dostluklar belli olur
Vardan dara düşünce.

[GooD aNd EvıL]

*Hülyalı Düşler.! !

Hülyaya seslenir çağın kuşları
Duyan insan dilde sözü unutur.
Gönülden gönderir göze yaşları
İçer azar azar tuzu unutur.

Ne deniyor dinle hele kalender
Cahilde izan yok, nasihat eder
İki gözden ılgıt ılgıt yaş gider
Yanı yara yaslar, düzü unutur.

Hoş görün aşığı kavrulsun, yansın
Küllerini görsün Aslı, uyansın
Aşık her saniye aşkını ansın
Hayaline dalar yüzü unutur.

Sakin gölde sessiz çalkanır kuğu
Şu ayın on dördü, şu yakışığı
Leylaların şirin, arsız aşığı
Atar tezeneyi, sazı unutur.

İki gönül yakın eder ırağı
Asaletin sır sultanı çırağı
Gülün her dalına düşer kırağı
Hararet yükselir, közü unutur.

Şu aşkın hatırı olsaydı şayet
Ödenirdi, candan aziz şu diyet
O gönül de hoşnut olurdu gayet
Ki, çoğu arzular, azı unutur.

İnsan, insanlıktan azınca çıkar
Düşkününe kuyu kazınca çıkar
Şair, ruhsuz şiir yazınca çıkar
Sana aşık olur, nazı unutur.

O çağları hasret ile anarsın
Ağustosta ayaz vurur, donarsın
Sen kendini kuldan evla sanarsın
Seni kışın gören, yazı unutur.

Sır okyanusunda inciyse erek
Hayaller çoğalır arzu diyerek
Lakin Kaleli’ye Hülyası Gerek
Hülya der, gelini, kızı unutur.

[GooD aNd EvıL]

*Hüznümdesiniz

Toprak ana ile devlet babayı
Birbirine kattım, yoğurmaktayım.
Şüpheler, kaygılar sardı obayı
İş çileden çıktı bağırmaktayım.

Her gönül bir makam, vatan ki ana
Gönül gözüm bakar anadan yana
Seslendim sunama çıksın meydana
Seni hissetmekte, soğurmaktayım.

Beşiğimi vatan ana salladı
Devlet baba açığımı kolladı
Kader beni her gurbete yolladı
Öz ağzımdan dokuz doğurmaktayım.

Kerkük'te Türkmen'in dalları kırık
Kırım’ın, Çeçen'in kolları kırık
Doğu Türkistan'ın dilleri kırık
El açtım sultanı çağırmaktayım

Doğurmaz olaydı bizi analar
Bizi sevmesinler artık sunalar
Her birinin elindeki kınalar
Karardıkça âlem sanır aktayım

Şafakla birlikte bir sabah erken
Güvendiğim dağın karı erirken
Ah! Hikmet bağının gülü kururken
Bir kenarda türkü çığırmaktayım.

[GooD aNd EvıL]

*İmgesellik...
Özgünlük seslenir, yetkinlik nerde
Estetik zihinler burda soğurlar.
Nerede tempo var, lirizm orda
Sesi gür olanlar, esnek uğurlar.

Burda yetkinlik yok, elime beleş
Burda hece beleş, kelime beleş
Burda akıl alık, selime beleş
Burda telefona bakar sağırlar.

Burda imge yalın, ritim de hüzün
Burda görev yoktur, her saat izin
Burda kral sensin, açıksa gözün
Burda eller kara, boyun yağırlar.

Kim kimi beğenir, kim kimi över
Kim kime küfreder, kim kimi döver
Burda kimler aciz, burda kimler er
Burda açılmakta yeni çığırlar.

Burda körle topal oynar baş barı
Burda fark edilmez işçi, bey arı
Burada tamam yok, ki hepsi yarı
Burda göz kapalı, açık bağırlar.

Sen bana fodul de, sen bana kel de
Ben asla gücenmem ikinci el de
Seni mahcup etmem sen bana gül de
Körler (!) birbirini burda ağırlar.

[GooD aNd EvıL]

*İnsan

Sana istirhamım insanım diyen
En halis aşk ile sarılsın insan.
Anla feryadımı insan isen sen
Gönüllere mühür vurulsun insan.

Esirge kulunu, affet yaradan
Fitneyi, fesadı kaldır aradan
İnsanlığa huzur gönder sıradan.
Gönlünden gönlüme erilsin insan.

Kara herk içinde kara karınca
Görünür, gönüller Hakka varınca
Bayram olur elbet dostu sarınca
Dışardan bakınca görülsün insan.

Bir kulak ver, dinle gönül ağrımı
Yüreğinde hisset yürek çağrımı
Görme yanlışımı, anla doğrumu
Muhabbet harcıyla karılsın insan.

Sen de işe yara gezme boşuna
Kulak ver sesine, bir bak yaşına
Âlem-i İslam’ın kurtuluşuna
İnsansa eğilsin, yorulsun insan.

İki kere iki dört mü diyorsun
Rakibim benden de mert mi diyorsun
Henüz ölmemişsin ört mü diyorsun
İki kere ölüp dirilsin insan.

Onulmaz dert mi var inceden ince?
Aşk ki felah bulur gönle girince
Vuslat hâsıl olur Rabbe erince
Namazgâh yerine serilsin insan.

İzzeti, irfanı sarmalar ismet
Toyun nasibi üç, ikisi kısmet
Yoklukta Yusuf'un varına nispet
Diyardan diyara sürülsün insan.

Gönlüme gücenir gönül koyarım
Gönlümün sesini sende duyarım
Gönlünü gönlümle yoldaş sayarım
Dostluğa eğilsin, kırılsın insan.