Nuray Kurban

[GooD aNd EvıL]

Gönül Yarası
Yâreme dokunup
Kanatma n'olur,
O yâre iyileşmez
Gönül içredir.
Dermanı bilinmez
Tabibi olmaz
Bu yâre ömrümde
Kanlı lâledir.
Kızılını herkes
Cinsinden bilir
O, kanayan kalbin
Kederindendir.
Gözümde parlayan
Işıktır sanma
O,kavrulmuş ruhu
Yakan közdendir.


Nuray Kurban

[GooD aNd EvıL]

Gördük
Haddini bilmeden ölçüyü aşan
Kendini görmeden karayı seçen
Gururdan, kibirden,enaniyetten
Dem vuran çok budala gördük.


Yaşa başa bakmaz, lafı deviren
Büyüğü tepeleyip yerle bir eden
Kendini Kaf Dağından daha çok gören
Ruhu bile olmayan cüceler gördük.


Hasbelkader bir koltuğa çakılmış
Aklı fikri o koltukta takılmış
Oturduğu koltuğun altında kalmış
Yanar döner sözde patronlar gördük.


Emeği sadece slogan sanan
Ter kurusa da hakkı unutan
Üç kuruş paraya ruhunu satan
Ömür sermayesinden yiyenler gördük.


Yarını sadece ajandadan bilen
Bir de bankadaki faize vade biçen
Gün gelip de birden vadesi yeten
Toprağın kustuğu cesetler gördük....


Nuray Kurban

[GooD aNd EvıL]

Gözümdeki Okyanus
Ağlamak da yürek ister
Yayla gibi
Kuvvet ister belki de.
Heybet, ihtişam hiçbiri
Ağlamak için yeterli değil
Dağlar da uludur amma
Ağlayamaz hiç biri.


Cesarette mangalda kül bırakmayan
Sıra ağlamaya geldi mi
Cesaret edemez azad etmeye
Göz yaşlarını.
Çünkü bilir ki,
Karşısındaki, içindeki, yumuşak kalp
Göz yaşlarıyla ortaya çıkıp
Onu yutacak!

Ve bilir mnisiniz
Ağladı mı göz pınarı kuru biri;
Onu susturmaya
Seneler gerek ancak
Okyanusun suyunu akıtmak
Mümkün mü ki?

Şair: Nuray KURBAN
Eklenme: 08 Mayıs 2006
Ekleyen: serazat



Doğru görünüyor mu?


Nuray Kurban

[GooD aNd EvıL]

Gurbet İniltisi
Gülerdim söylerken gurbet türkülerini eskiden
Ayrlık basit gelirdi; babadan,kardeşten, anneden.
Düşünmezdim hiç özleyeceğimi taşlarını
Gurubunun bir eşini yakalamak için ufukları arayacağımı....
Doğan güneşi, sırf onun semasına dokunup geçti diye
Kadim bir dost gibi sevinçle karşılayacağımı......
Batan günde onu sılaya yolcu ettiğimi sanacağımı.....
Başımı memleketimin olduğu yöne çevirip
İçli hıçkırıklarla sessizce ağlayacağımı......
Hiç düşünmezdim resimlerle avunacağımı
Bana anlamsız gelen herşeyi ölesiye özleyeceğimi...
Ve nankörlüklerimi peyderpey, günbegün anlayacağımı....


Nuray Kurban

[GooD aNd EvıL]

Günün Minesi Soldu
Bir gün daha bitiyor,
Örtünüyor gün
Zifiri örtüsüne.
Örtüp şeffaf bir perde
Saklıyor her şeyini.

O gün doğmuştur belki
Bir kurtarıcı,lider,
Belki bir cani,
Belki de bir gangster? ! ! !

Kimi kapatmıştır gözünü
Hayat denen çirkefe;
Kimi almıştır bir haber
Sılasından,pürneşe.....

Sürünürken biri çöplüklerde
Aranırken bir tek lokma;
Ötek şaşırır aptallaşır
Bolluğun yokluğunda......

Anasız kalmış çocuk,
Çocuksuz kalmış ana.
Bebeğini kaybetmiş bir çocuk,
Ağlıyor bu kaybına......

Eşiğinde ölümün
Son bir adım,
Kucaklaşmak ölümle,
Bir günün akşamında........


Nuray Kurban

[GooD aNd EvıL]

Güleriz Halimize, Ağlanası
Kalemim benden daha imanlı
Kalbim imandan yana
Dudağım heyecanlı.
Beynim Hakka meyilli
Fiiliyatım hatalı....
2000


Nuray Kurban

[GooD aNd EvıL]

Harabeler İçinden
Verirken son nefesini
Süzülen yaşlar yıkadı yastığını.
Buğulu gözlerle bakarken,
İnledi çok hafiften.

Yaşları, iniltisi hep isyandı;
Bu isyansa seyredenleri yakan bir köz!
Lâkin ne gelirdi ki elden?
Karşıda yatan, sönen bir volkandı.....


Tek damla düşmedi
İzlerken ölümünü
Sanki herkese kutsuyordu
Bu ölüm gününü......


1988


Nuray Kurban

[GooD aNd EvıL]

Hasbihâl
Bu sabah bahçede
Bir ses duydum:
Gül ağlıyordu.
-Neden ağlarsın ey gül, dedim
Sarardı soldu.
Sadece bir tek söz duydum:
-Güzelim....
-Burda ağlanacak ne var,diyemeden
Cevap manalı ve mağrur:
-Beni böyle güzel yaradan
-Kimbilir ne güzeldir.
-O'na kavuşmak dilerim.


Gölgelendi gözlerim,
Çevirdim başka yana.
Bir de baktım ki,
Koca çınar inliyor.
-Ne inlersin ulu çınar?
-Beni böyle yaradan
-Yüceler yücesi Rabbimi dilerim,
Dedi eğdi dallarını....

Bu bahçe tekvücut zikrediyorken
Zor geldi bu uhrevilikte bir insan olmak.
Eşrefi mahlukat, insanım ben ya,
Tabii ki onlar ağlamalıydı
Oysa bende kuruluydu küçük kainat...
Bu gururla bakarken etrafıma
Bir insan gördüm.
Ağlıyordu.
-Neden ağlarsın, dedim.
Şikâyet etti, verilen herşeyi
Az buldu, beğenmedi
Derde, ezayaysa'Haksızlık' dedi
En şerfli mahlukat,
Bir ot, bir kütüğün izzetince
Şerefli olamadı.....


Nuray Kurban

[GooD aNd EvıL]

Hasreti Duymak
Yine bir İstanbul baharında
Yalnızsın!
Dolaşırken sokaklarda
Bir tek aşina yüz,
Bir tek memleketli özlemin.

Tâ kalbinin derinliklerinde
Hissederken yalnızlığı
Çiler hasret bülbülü de:
'Ah,sıla! ' diye.

Yağarken hasret yağmurları
Tüketir seni gurbetin yalnızlığı.
Süzülür gözyaşların
'Ana, ana! ' diye

Avunurken çocuklarla
Unutur musun acep
Kendi çocukluğunu?
Gülerken kavgalarına
Ağlarsın
Tâ yürekten:
'Ah, mazi! ' diye.

Ve bir gün
Bir yalnız görürsen
Sarılırsın boynuna
'Derttaşım ' diye.
Anlatırsın yalnızlığını
'Sırdaşım ' diye.
Oysa bu garip şehir
Senin sırdaşın
Ve bu ruhsuz
Kaldırım taşları! .....


1989

LİSE YILLARINDA MEMLEKETİMDE HENÜZ İSTANBUL'UN MELANKOLİK AŞIĞIYKEN YAZDIĞIM VE SONRA KADERİM OLAN BİR ŞİİR


Nuray Kurban

[GooD aNd EvıL]

Hudut
Çizgiler, çizgiler
Çizgilerin ötesinde o yer.
Sınırların en ucunda
Arzın merkezinde.
Sevgiye muhabette
Ötelerin ötesinde,
Bir ney, bir mehter sesinde........

1989


Nuray Kurban