Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Bir yıldız kaydı
Bir yıldız kaydı,
Akşamla beraber.
Kayıtsız kalamazdım,
Sana benziyordu:
Boşlukta sönüp yok oluşu.
Bir rüzgar esti geçti o an:
Sende böyle gitmiştin,
Benden kalan ne varsa,
Hepsini katıp önüne;
Ardına bile bakmadan.
Hiddetinden karardı bulutlar,
Gök bana ağladı o gün:
Yutkundum, yutamadım!
Boğuldu hıçkırığım!
Göğün gürültüsüyle...
Doldu,doldu taştı gözlerim
Karıştı yağmura
Dökülmeden yere...
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Bircik Dostuma
Gözlerinde menekşeler solgun
Beden arzuya yorgun
Nedir ki hasret ayrılık ne demek
Gönlün sevmelere yorgun

Düş güvercinin maviliğe kırık
Yürek yanık düşlere kırık
Burcu, burcu is kokusu
Derindeki aşkın hüzün tortusu

Silmeli derindeki acıtan izleri
Daha fazla incitmeden kendini
Görmelisin özünün güzelliğini
Yürü be gülüm kim tutar seni
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Boşver be... Boşver
Boşver diyorum bazen
Adam sende boş ver
Nasılsa durduramazsın
Arsız arsız aksın zaman

İlkbahar yaz güz derken
Şunun şurası kışa ne kaldı
Ömür yolu çoktan yarıladı
Kırk kere sevdin ele yaradı

Yeter ulan yetmeli artık
Birazda kendine yaşa
Uçurtma yap hayallerini
Kendine özgürlüğü bağışla

Boş ver her şeye aşka
Kaldır duvarlardan aynaları
Görme şakağına yağan karları
Unut özlediğin kadını

Özlemek sevmek demek
Sevme ulan sevmek neyine
Tutma esaretinin elini
Git denize dök derdini

Nasılsa duyuramadın sesini
Ne olur boşver be... boşver
Tik tak’ları yavaşladı bak yüreğinin
Bir varmış bir yokmuş
Hepsi bir masaldı dersin

Boşver be... boşver
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Bu da Bitecek Nasılsa
Umutla beslenen umutsuz bir sevda bu
O gün unutacaksın belki kim olduğumu
İliklerin üşüyecek kara kışın ayazında
Her güzel şey gibi bu da bitecek nasılsa

Hani özlemle beklersin ya ilkbaharı
Unutup doğarken neden ağladığını
Döndürmeye yetmez feleğin çarkını
Bin dereden taşırdığın kar suları

Hani nefes nefese çılgın koşar ya atlar
Öylesine dolu dizgin yaşanır hayatlar
Bazen kerkinip bir sevdaya yaslanarak
Bazen gözlerin bazende yüreğin ıslak

Anbe an, günbe gün, mevsim mevsim
Işık hızıyla yaşanır kesişen hayatlar
Çıkarken bitmeyecek gibi görünsede
İniş hızlıdır ters dönünce basamaklar

Sonsuz değildir hiç bir şey yaşam kısa
Ka^rdan saymalı içine ne sığdırılırsa
Yaşa doyasıya istediğin her ne olursa
Her güzel şey gibi buda bitecek nasılsa
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Bu limanda
Kaç nefesliktir ömür kaçı kendimize ait
Kaçında huzur dolar için yırtılırcasına

Ruhum kasırgadan sonra sükun bulacak
Geride kalanların enkazı vurunca karaya

Zor geliyor iki yüzlü hayatın yalanlarına
Katlanabilmek hapis olduğum bu limanda

Dalga kıranlara çarpan gerçeğin şakırtısı
Kırbaç gibi inerken dalga,dalga yanağima

Yelkenleri yırtık kurt düşmüş bordosuna
Bu gemi batıncaya dek kalacak bu limanda

Öylesine hasret bakıp uzak kaldığı uzaklara
Yine yalnız bir başına mahkum bu limanda

Kıymetini bilmeli bir nefes bağışlanmışsa
Geçmez ömür boşa giden nefesleri saymakla

Ah o alaca karanlıkta asılı ışıl,ışıl boşlukta
Hep taze bir umut ateş böceklerim olmasa
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Bulamadım Bulamam
Gönülden gönüle yol aradığım
Kapıyı açacak kol aradığım
Beyhude çabalar boş ağladığım
Ateşi yakacak köz bulamadım

Dillenir duygular duyulmaz derdim
İnatla menzile varılmaz derdim
Oysa yüreğimi yoluna serdim
Derdimi demeye söz bulamadım

Ördü ağlarını örümcek ana
Tutuldu ayağım koşarken sana
Kahrettim senden ayrıldığım ana
Yüreğimde hasret duramam artık

Bakma sen karalar bağladığıma
Bakma dolu dolu ağladığıma
Üzülmezdim senden ayrıldığıma
Böyle bir sevda bulamam artık
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Bulmam
Kimse bulmasın hep gizli kal diye,
Işıkları kapattım artık perdeleride.
Güneş doğamasın diye dünyama
Sakladım kara bulutların arkasına.
Tam bulmuşken yıllardır aradığımı
Kimseler görmesin diye:ben bile!
Gizledim karanlıktaki gölgelerde.
Karanlığın lacivert dehlizlerinde,
Yolumu aydınlatan nurdan ışık:
Orda kal ne olur benden gitme!
Seninle varım bu sonsuz derinlikte.
Camdandır benim yüreğim kırılmaya alışık.
Cam kırıklarıyla dolu kendi yolumda,
Bulmam seni ne kadar arasamda:
Varsınya; mutluyum dokunamasamda........
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Dostluğa
Karanlığa gömülen duygularınızın
Sıgınabileceği bir ışık huzmesi
Ve ruhunuzda kopan kasırgalardan
Üzerinize çektiğiniz yıldırımların

Paratoneridir dost

Azgın nehirlerin çavlanlarında
Boyun eğerken gerçeğe çaresiz
Umutların tükendiği yerde: Daldır
Kıyıdan uzanan yüreğe merhametle

Can dır dost; can veren

Yoldur hayat gitmek zorunda olduğunuz
Mutlu bir kalabalığın içinde avunurken
Çoğunlukla yalnız olduğunuz ve mutsuz
Vazgeçip yürümekten geriye dönünce

O'dur

Yüzünde kocaman bir gülümseme
Ve..yüreğinize dolan huzur,
Verdiklerini çabuk unutur; aldıklarını asla
Sığınılacak en güvenli limandır dost...

''Şanslısınız eğer bir tane varsa! ! ! ''
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Dostluğu sorgulamak mı?
Dostluğu sorgulamak mı?
Ne haddime!
Bağlamışken kendimi
Koşulsuz: Sevgi ile
Kimliğini; firkete ile
İliştirdim Yüreğime,
Olurda bıkarsan
Bir gün benden eğer;
sızıyla çırpınsın
Unutamayayım diye
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Düğün ve Hüzün
Daha dün gibiydi düğün!
Beyaz konfetiler kelebekler gibi
Uçuşuyordu;
Konmaya kıyamadığı
Beyaz gelinliğin üzerinde.
Yüzlerden dökülen;
Bonkör gülücükler:
Masumca dokunuyordu;
Hüzünlü yüreklere
Gözlerden süzülen;
Mutlu ışık huzmeleri
Boşlukta çarpışınca;
Öylesine sıcak patlıyordu ki
Eritiyordu mum gibi;
Kalplerdeki buz dağının en derindeki ucunu:
Sevgi sözcüklerinin pusulasız uçuşlarla,
Sağa sola savrulduğu;
Müflis tacirin bonkörlüğüyle,
Hoyrat bir cömertlik içinde harcanışı;
Tüm tanıklarıyla birlikte………
Siyah beyaz soluk bir fotoğraf karesinde dondurulmuştu zaman;
Sonun başlangıcını geleceğe taşımak için.
Daha dün gibiydi düğün
Ve bu gün düş gibi
Mutluluğun halaylar çektiği gün:
İyi günde, kötü günde, hastalıkta, sağlıkta
Bir ömür boyu koruyup kollayacağıma…..
Nerde kaldı şeref namus sözün!
Sen ilkbaharımı sevdin çiçek çiçek:
Yoksun? Neden? Güzünde ömrün!
Bak şakaklara lapa lapa yağıyor hüzün!
Böyle olurmuş kırılınca kristal koza;
Beyaz kelebekler olup sevginin erdemleri,
Uçar gidermiş Kaf dağında ki masallara;
Son kalesi de düşünce yürekte sevgilinin
Elde kalan:
Feri sönmüş gözlerde;
Donuk bakan hüzün……..
Abdurrahman Güleç