Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Doyumsuz Senfoni

Ilık ılık bahar günleri, esiyor meltemler
Ruhları okşamaktayken hafif bir müzik
Bir çift göz, bastı bam teline gönlümüzün
Hızlandı ritim, şahlandı müziği hayatın
Başladı aşk mevsimi yine, yenibahar

Üflemeliler fısıldadı aşkı gönüllere
Yaylılar fırlattı oklarını, sapladılar
Ardından vurmalılar girdi devreye
Titretti yürekleri güm güm diye diye
Baharla başladı bir doyumsuz senfoni

(29.032007 İzmir)

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Dönme Dolap

Biri terk etti dönme dolabı
Biri yeni bindi
Biri yeni başlıyordu dönmeye
Diğeri çoktan razıydı inmeye

Yeni binen döndü, döndü...
Bu alemden habersizce
O da öğrendi bir gün
Bu alemde aşkın olduğunu

O da sevdi
Artık dönüyorlardı beraberce
Mutluluktan sarhoş
Gündüz, gece

Ayrılık nedir bilmiyorlardı
Hicran nedir bilmiyorlardı
Onlar için dönme dolap
Mutluluk dolu, sevgi dolu

Ama, bir gün...
Öğrendiler ayrılığın ne demek olduğunu
Şimdi, onlarda
İnmek istiyorlardı bu dolaptan

Ama, dönme dolap
Durmuyordu
Şuursuzca dönüyordu
Dönme dolap dedikleri Dünya

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Dört Bilinenli Denklem

Sen, Ben,hasret ve aşk
Dört bilinenli denklem
Çaydanlık, demlik, ateş ve dem
Onlar da senle ben gibi

Yudumlamak istersen tadını
Demlemelisin sabırla çayını
İlk demde burcu, burcu kokar
Damak zevkidir çay, aşk tadında

Yaşarken, içerken yakar
Her ikisi de…
Çok bekletmeye gelmez
Buruklaşır tadı bekledikçe

Kavrulurken aşkla Ege sıcaklığında
Nerden bilecektim Rize dağlarında
Aşkım gibi tomurcuklar veren, yemyeşil
Çay bahçeleri varmış, aşk tadında

İlklerinde hep tomurcuk halleri
Emekle yoğrulmak kaderleri
İçinde saklı reyhanları
Demlendikçe ortaya çıkar tatları

Koparılmakmış
Tomurcukların, burkulmakmış,
Kararmakmış ortak kaderi
Bendeki kara sevda gibi

Yudumlamak için tatlarını
Çaydanlık, demlik gerekli
Senle ben gibi.
Bir de, yakan ateş…Hasret gibi

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Dut Yemiş Bülbül

Bu şiirde ne varsa
Biraz senden
Biraz benden
Sana yemin, sana söz
Katmayacağım araya elden
Bahsetmeyeceğim artık
Ne bülbülden, ne gülden
Ama, tutamadım sözümü,
Anlatamadım derdimi başka türlü
Dut yemiş bülbüle döndüm
Sen giderken

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Dünya Kaç Bucak Anlasın

Tanrıya yakarıyor, sokak çocukları için,
Aciz bir kul, biraz sitemli, biraz alaylı!
“Değiştir alnının kara yazısını,
Onlar suçsuz, onlar melek” diyerek:
“Aç, susuz, üşümesin sokakta çocuklar”

Beğenmiyor kendi kurduğu düzeni!
Suçu atıyor üzerinden. Suçluyor yazıyı yazanı
Bilincinde değil, eline verilen kudretin
Yazar alnına kara yazıyı kendi eliyle insan!
Bilmiyor, tutsa elini nasıl ısınacak yüreği

Büyüm senen Aciz kulun, suçu sende buluyor!
Büyüklüğünü göstermesini istiyor senden Tanrım!
İsyanı sokak çocuklarının kara alın yazısınaymış!
Haksız da değil; kendi namına istediği bir şey yok!
Değiştirmeni istiyor kara yazılarını çocukların

Görmezlikten mi geliyorsun Tanrım! ..
Farkında değil Aciz, özündeki kabiliyetin
Ama tercihi küçülmektir, isyan edip istiyor
Aklınca, küçük düşürmek; kaderi kötü yazanı!
Kendi sanki sütten çıkmış ak kaşık; sevmez insanı

Ne kötü alın yazısı kalacak, gülecek kaderi
İstese, bir el uzatsa, değişecek dünyası çocuğun
Ama senden bekliyor; göster hikmetini Tanrım!
Aczini yaratan düşünceyi kaldır aklından; ya da
Değiştir, değiştir dünyasını da anlasın Aciz kulun
İnsanı sevmeyi, ya da kaç bucak olduğunu Dünyanın

05.05.2007 İzmir

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Düzen Kurulmuş Dönme Üstüne…

Dünya döner,Güneş döner, Ay döner…
At döner, dolap döner…
Belki bir gün baht döner!
Sonu yok bu dönüşlerin.
Bütün dönmelere sen, istisna
Sen de dön... Taş yüreklim
Beni öksüz bırakma

Analar taş doğurur da…Senin gibi!
Taş taşı doğurmaz, durup durma yaban elinde
Taş bile, taş gibi duramaz yerinde
Ufalanır gider; kuma döner
Sen de dön... Taş yüreklim
Beni öksüz bırakma

Ne kıyısı kalır, ne köşesi taşın
Kapılırsa dalgasına hasretin
Oyuncak olur dalganın elinde
Yuvarlana yuvarlana meşeye döner
Sen de dön... Taş yüreklim
Beni öksüz bırakma

Bir sen kaldın, bir de bahtım, dönüşlere müstesna
Kutup yıldızı gibi çakıldın kaldın
Gittiğin yaban ellerde
Bittim; tükendim artık
Aşkın çağı çoktan geçti bende
Köreldi tüm duygularım, biri istisna!
Fark etmeyecek artık, dönsen de dönmesen de

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Elinden Olmayacak Ölümüm

En güçsüz anında
Ölüm yatağında
En hoyrat hasarı verdin

Bu kadar yıkmamıştın
Değerlerimi
Önceki gidişlerinde bile!

Neyse ki bir tesellim var
Elinden olmayacak ölümüm
Bereket! ..
Ölümünün elinden olacak zahir

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Ellerin

Bir işe yaramaz
Yordamını yitirmiş ellerin
Elimde kalamadı
Ölüm soğukluğunu
Hissettiren ellerin

Kaptırmışım ellerimi bitmez pazarlığına
Ama sevda bu, pazarlıkla olmaz ki
Ayrılıklara sallanmaya alışkın ellerin
Bırakmıştı elerimi, olmuştu ellerin

Gitmiştin ellere
Elden ne gelir şimdi
Ellerin ne suçu var
Sen gönüllü olmuştun ellerin

El ele veremedin ellerini
Derman bekledin elden
Sevdanın elinden çektiklerim
Hasret yakıyor; uzaktayken ellerin

Ellerinle el bebek gül bebek,
Yaban ellerinde büyüttüğün hasretin
Ellerimi koynumda bıraktı
Sana dost, bana yaban olan ellerin

Şimdi ellerde ne buldu ellerin
El alemin elinde boş mu kaldı ellerin
Ana eli gibi tutmuş olaydı ellerimi ellerin
Girer miydi araya, ne işi vardı ellerin

Bu ne çok el, cebimde, gözümde, aklımda,
Aramızda; ne işi vardı bunca ellerin
Bir ellerindi beni deli eden, bir de ellerin
Şimdi içimde, ellerimi bırakan ellerinin hasreti

Saplanmış bıçak gibi beynimde ellerin
Bir de, ellerini tutan ellerin, cinneti
Ah bir de yakın olsan, ulaşabilsem, göreceksin!
Ardımda bırakacağım çifte cinayeti

Metin Soydeveli

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

En Büyük Pişmanlığıydı

Orta okula başladığım yıllardı
Basmane’deydi lokantamız
Ucuz ve büyüktü ekmekler
Ölçüydü çeyreği bir porsiyon
Babayiğitti yarım ekmeği yiyebilen

Çeyrek bile çok olur, zayi olurdu
Ortasından bir dilim keserdik
Artık olmasın müşteriden
Amaç değil di beş kuruş
fazla kazanmak bir ekmekten

En büyük pişmanlığıydı
Son nefesini verirken babamın
Helal ederler miydi o bir dilimi
Helallik isteyecekti mümkün olsaydı
Birer lokma düşecek her müşteriden

Şimdi ekmek küçüldü yarı yarıya
Boşaldı içi diğer değerlerimiz gibi
Bir ekmekle gün geçirebilirken bir aile
Şimdilerde bir çocuk bile doymuyor
Bir bütün ekmekle bir öğünde

Ekmek hesabı yapıyor Başbakanımız
O günleri bilmiyor olsak kanarız
Adet olarak çok ekmek alabiliyormuşuz
Gündelik kazançla, bu hesap yanlış
Ya da düpedüz kandırmaca, yalan, yalan
Söylüyorlar gözümüzün içine baka baka

Arar olduk zeytini ekmeğe katık ettiğimiz günleri
Gözünün içine bakar olduk çocuklarımızın
Küçük koparsa lokmayı, küçük koparsa peyniri
Gözümüz yok elbet yediğiniz içtiğinizde
Bir kilo peynir alamaz olduk; bir gündelikle

Esirgediniz enflasyon farkını emekliden
Halimiz perişan, dayanmaya kalmadı mecal
Henüz başındayken hastalık, uzak iken ecel
Kestiniz hayati öneme haiz ilaçlarımızı
Öl diye, gözümüzün içine bakar oldunuz.

Hani anayasanın ilgili maddeleri nerede?
Sağlıklı çevrede yaşamak, yaşatmak temel hak dı
Sağlık özelleşti, koruyucu hekimlik çoktan rafa kalktı
Hastaya ilacı, yaşama hakkını çok gördünüz.
Tebrikler efendim, bizi yaşarken öldürdünüz.

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

En Usta Terzi

Üzerimde emeği bulunan tüm öğretmenlerime ithaf.

Ne keramet var bu kumaşta ne de iplikte
Bir ustalık, bir maharet var o dikişte
İnsanlık onuruna yakıştı daima eserin
Hep uygundu; ne bol geldi, ne de dar
Zarafetle taşıdım onu hep üzerimde
Hayatta duruşum, en çok sevdiğim oldu
Maharetle biçip, diktiğin bu güzel elbise

Metin Soydeveli