Yılmaz Aybar

[GooD aNd EvıL]

Çeki

Ne çektiysek dünyada tatsız dillerden çektik
Kimi gün kendimizden,kimi ellerden çektik.


Çok zaman varamadık sütliman kıyılara
Havalarda hoyratça esen yellerden çektik.


Ufkumuza engeller dikildi bir yerlerde,
Açık gibi gözüken çıkmaz yollardan çektik.


Güllerle aramıza nice dikenler girdi,
Balı zehir eyleyen türlü hallerden çektik.


Dikenlerden başka şey beklemiyorduk zaten,
Ama ne acıdır ki hem de güllerden çektik.

Yılmaz Aybar

[GooD aNd EvıL]

Çeşme

Biz içmedik suyundan,
Ama var,
Kimbilir nerde bir çeşme
Gürül gürül akar


Rüyalarda görürüz,
Okuruz şiirlerde,romanlarda
Bazen geçer gideriz önünden belki
Dar zamanlarda.


Bir aşsak şu dağı da,
Şu ufka da bir ulaşsak deriz
Susuzluğumuzca büyür içimizde ümitler
Ve boş kalır her seferinde ellerimiz.


Bir dost çeşme bir sevgili
Bir eremediğimiz durak
Özlemi bizimle hep
Kendisi uzak.


Biz içmedik suyundan
Ama var
Kimbilir nerde bir çeşme
Gürül gürül akar.

Yılmaz Aybar

[GooD aNd EvıL]

Çiçekler

Çiçek var,rengiyle,biçimiyle hoş,
İlk bakışta kalbe dolan çiçek var,
Karşıdan sevilmek için oluşmuş,
Biraz koklayınca solan çiçek var.


Çiçek var,ne kokar,ne de bulaşır,
Bilinmez neden ve niçin oluşur,
Ne kuruyup gider,ne de gelişir,
Dalında öylece duran çiçek var.


Çiçek var,benzemez güle,şebboya,
Yalnızca cilâdır,yalnızca boya,
Yaklaşınca çıkar ortaya foya,
Kokarca misali kokan çiçek var.


Çiçek var,kokusuz,ama çekici,
Cici bir biblodan daha çekici,
Görsel güzellikten yana çekici,
Ancak o kadarla kalan çiçek var.


Çiçek var,dil varmaz çiçek demeye,
Ne aşka inanır,ne muhabbete,
Kendisine sevgi gösterenlere
Diken diken olup batan çiçek var.


Çiçek var,bulunca hemen derleyin,
Artık başka çiçek sözü etmeyin,
Bir çiçekle bahar olmaz demeyin,
Baharları bahar yapan çiçek var.

Yılmaz Aybar

[GooD aNd EvıL]

Dalgalar

Dalgalar çoğu kez aynı nakarat
Yeknesaklık deryasında çalkantı
Kararsız işleyen sarkaçlı saat
Ne olduran ne öldüren sallantı


Dakgalar kimi gün ninni şırıltı
Sütliman sularda huzura varış
Uykuda sayıklar gibi mırıltı
Rüya hiç bitmesin diye yakarış


Ardından dalgalar dehşetin sesi
Bir barbar akını önlenemeyen
Yıkımlar getiren vahşetin sesi
Canavar sürüsü aman vermeyen


Ufuklardan doludizgin koşarak
Dalgalar peşpeşe gelen dalgalar
Kabararak köpürerek taşarak
Kapkara tablolar çizen dalgalar


Ve sonra hiçbir şey olmamış gibi
Kendini engine salan dalgalar
Yanar-döner bir manzara misali
Hayatın aynası olan dalgalar

Yılmaz Aybar

[GooD aNd EvıL]

Dedikodu

O onu demiş bu bunu söylemiş,
Tükenmez dünyanın dedikodusu,
Kulak kesilenler gönül eğlemiş
Merak etmişler boş yere sonucu.


Sonuç yok, süreç var ortada ancak,
Balık kavağa ne zaman çıkacak,
Söylenenler o gün doğrulanacak,
Başından sonuna tüm hikaye bu.


Sanki okyanus ortasındayız,
Türlü rüzgarların dalgasındayız,
Kimi gün süt-liman havasındayız,
Değişkenlik sarmış hep ufkumuzu.


Çıkmadan bir ufuksuz yolculuğa
Bir liman özleyip durmak boşuna,
Devam ömür boyu dedikoduya,
Çizen böyle çizmiş doğrultumuzu.

Yılmaz Aybar

[GooD aNd EvıL]

Dediler Bana

Adını söyledim,o kadar çok ki,
Acaba hangisi dediler bana,
Sarı mı,kumral mı,yoksa esmer mi?
Nerede adresi dediler bana.


Bilmiyorum dedim,öyleyse geç git,
Boşuna arayıp kaybetme vakit,
Yine de bulmaktan kesmezsen ümit,
Hadi hayırlısı dediler bana.


Anlattım olanca özelliğini,
Tariflere sığmaz güzelliğini,
Bir değil,bin ömre bedelliğini,
Tuhafsın doğrusu dediler bana.


Dedim iyilikte yoktur üstüne,
Kötü günde vefalıdır dostuna,
Bürünmüş melektir insan postuna,
Yok öyle birisi dediler bana.


En güzel gülün de vardır dikeni,
Sevdiğine pişman ettirir seni,
Hasretle aratır geçen günleri,
Masaldır gerisi dediler bana.


Dediler bana da ben inanmadım,
Hayâlinden başka şeye kanmadım,
Seni aramaktan hiç usanmadım,
Allahın delisi dediler bana.

Yılmaz Aybar

[GooD aNd EvıL]

Dengesiz Toprak

Kara mısın kara toprak
Renkten renge giriyorsun
Her boyaya boyanarak
Bir yere mi varıyorsun


Olup bahçe ve de tarla
Doluyorsun ürünlerle
Çiçek meyva sebze gırla
Neler neler veriyorsun


Mübareksin falan derken
Deprem oluyorsun bazen
Yıkıp döküp aklınca sen
Hüner mi gösteriyorsun


Toprak ana mısın sahi
Tükenmeyen sevgin hani
Güvenilmezsin vallahi
Bir de susup duruyorsun


Dengesizsin kara toprak
Türlü tavır takınarak
Güldürürken ağlatarak
Murada mı eriyorsun

Yılmaz Aybar

[GooD aNd EvıL]

Deniz

Ömrün çalkantıları verince kalbe sızı,
Çekilip bir kıyıdan izliyorum denizi.


Çağların ötesine uzanan bir kıyıdan
Görüyorum açıkta demirlemiş sonsuzu.


Yüzeylerde bir şey hiç durmadan değişiyor,
Bir şeyin derinlerde aynı kalıyor özü.


Benzemiyor bir rengi bir rengine enginin,
Belki o başkalıkta suların tadı tuzu.


Bir uçtan öbürüne gidiş gelişleriyle,
Seziyorum,deniz bir varlığın birçok yüzü.


Bazı yayılıyor bir dinginlikle ufka dek,
Coşarak köpürerek dalgalanıyor bazı.


Her gün taptaze izler bırakıyor kumsalda
Ve alıp götürüyor dünden kalan her izi.


Diyorum yaşamanın adasını kuşatmış
Bu deniz,bu evrenin oynak ve hoppa kızı.

Yılmaz Aybar

[GooD aNd EvıL]

Diyorum

Sen de mi unuttun beni bilemem
Bir selâm göndersen şöyle diyorum
Tükense bu acı bitse bu özlem
Ne zaman bitecek söyle diyorum


Baharlar geliyor yazlar geçiyor
Tadılmadan nice hazlar geçiyor
Yüreğimden hep ayazlar geçiyor
Hayat çekilmiyor böyle diyorum


Çağır da yanına geleyim desen
Canının yoldaşı olayım desen
Seninle ağlayıp güleyim desen
Ne güzel olurdu öyle diyorum

Yılmaz Aybar

[GooD aNd EvıL]

Dopdolu

Gelin de şu gidişe kafanızı takmayın,
Yollar önümüz sıra tuzaklarla dopdolu,
Dünya küçüldü artık diyenlere bakmayın,
Ufuklar yakın değil,Uzaklarla dopdolu.


Aslında sonsuz özlem çölüne döndü dünya,
Bir pislik ve çirkinlik seline döndü dünya,
Dursuz-duraksız alârm ziline döndü dünya,
Tamirci kılığında bozuklarla dopdolu.


Kirlenecek elbette denizimiz-deryamız,
Çekilemez olacak ciğerlere havamız,
Neden derseniz,zira şu talihsiz dünyamız
Doğayı hiçe sayan tezeklerle dopdolu.


Ortalık sanki güllük-gülistanlıkmış gibi
Terelelliliklerin bir paraya binbiri,
Şamatalar bastırmış şarkıların sesini,
Kulaklar kakafonik müziklerle dopdolu.


Bir yanda vur patlasın çal oynasın diyenler,
Delice dem sürmeyi tek marifet bilenler,
Açların-açıkların haklarını yiyenler,
Öte yanda yeryüzü eziklerle dopdolu.


Hasret çekilen hakça düzen kurulamıyor,
Huzur iklimine bir türlü varılamıyor,
Yolları kesenlerden hesap sorulamıyor,
Güya sistem yasa ve tüzüklerle dopdolu.


Binli yılların yolu vardı ikibinlere,
Yalan dünya dönüştü talan gezegenine,
Gelişme-ilerleme-kalkınma diye diye
Safdillere atılan kazıklarla dopdolu.


Ayaklar baş olurken ayağa düştü başlar,
Uygunsuz gerçeklere verdi yerini düşler,
Giderek eskisinden beter oldu her işler,
Gören gözler-gönüller yazıklarla dopdolu.

Yılmaz Aybar