Kağan İşçen

[GooD aNd EvıL]

Aşkımın Doğası
saçlarımda polen tozları
bilsen nasıl seni beklerim
yanan kalbimin közleri
takvimlere eklediğim

sarı yaprak
düşlerimde biriken su
kara toprak
yaşamın sınırsız uykusu

sensiz bahar kırgındır çiçeğe
ağaçlar renkli şenliksiz
şarkımı tutursam bir göğe
ölüm aşka sonsuz yetersiz

[GooD aNd EvıL]

Aşkımızın Filmi
zaman yeşilçam klasiği ağlamalarımda
ama ne hayat hulusi kentment kadar iyimser vakur
ne aşk cevat kurtuluş kadar iyilik delisi
ezildim sana dünyaya turist ömer bakışlarımla
ayrılık süleyman turan arabulucu hayatla aramda sakin ılımlı
bu filmde ölüm jön biz bahçıvan sami hazinsesin acı gülüşü
şimdi halit akçatepe gibi boğazımda buruk tebessümün
turuncu bıyıklarıyla kısık baksa da ihsan yüce esmer tenli sevdalara
ömrüme mart karları turgut özatay sönüşü gidişin
ilyas salman gibi garip mağrur olsa da yarınların sarımsı aydınlığı
neylesin yürek çıkıp nerden gelsin çirkin kral çifte silah bakışlarıyla tereddütsüz
beklerim cüneyt arkın gelecek
yakacak evrendeki tüm ışıkları
kemal sunal süpürecek gözlerimizin umutsuz yaşını
kıyacak nikahımızı münir özkul
ve adile naşit ağlayacak mutluluğumuza

[GooD aNd EvıL]

Aşkın Halleri
tutarsızdır aşk
imkansızlığın biçimlenişi
hüznün poetikası
ve masaya yatırılışı acıların
ufuklar açan ayrılığa

[GooD aNd EvıL]

Aşkın Kırık Karnesi
elimde sonluluğun nihayet senin de
gözlerinde kalmaklı bakışlarının kuşkulu çaresizliği
sesinin yıkıcılığı sarhoşluğu benim bulutlarımın
affet dünyayı unutmuşluğumu
bazen yarım kalmış bir şiir gibi susardım hatırla
ölüme karşı sonsuz tercihimdir bu
göç yerinden dönemeyen kuş sürüsünün bıraktığı boşluktur
tüm ölümleri ölmenin tatsız anlamı kırçıl
soğuk *******in efendisidir yokluğun
her zaman söylerim boş kararlar almaktır aşk aşksa
bakışların bana fazla alışığım aza kanaat etmeye
izin ver ağlayayım bir kez
son bir kez
düşünme bensiz biteceğini seni esir eden suskunun
aç gözlü uykudur ölüm aşk aşksa
sevmek nasıl da oturdu üzerimize
hayat sanki öpüş durağı
ben öğrenciyken de zayıftı karnem
ayrılık:yıldızlı pekiyi
uzaklık:iyi
yalnızlık:0rta
kavuşmak: zayıf

[GooD aNd EvıL]

Aşkın Lunaparkı
ellerin mi desem gözlerin mi
belki de heryerin benim bilinmeyen diyarlarım
sen sılam olmuşsun solgun bahçeli
geri dönüş yok bu hazan bu yağma çağı bizim tartışmasız
bak dünya dönüyor değil mi
sana demiştim aşkın lunaparkında oyun bitmez
ayrılık olsa da sonunda
daracık bir sokağın ucunda açık denizdi ceplerindeki
not defterindeki alış veriş listesi
ayrılıklar defterden silmeler sonu olmayan başlangıçlar
bir yere not etmiş olmalıyım adını
saklanan samanın zamanı gelmediği için mi
seyran olmadı samanlığımız
oysa samanlıkta iğne ararcasına aramıştım
bu menfur saldırının şüphelisi sonbahar başlıklı bakışlarının aynasını
insan dört işlemli bir problemin yanlış sonucu derdin
ayarsız bir saatin yanlış zamanlara uyandırmasıydı çelimsizliğimizi aşk
en çoklarım en yoklarımdı ne işse üstad
en varlarımda onun in cin top oynatan kuş uçmaz kervan geçmezliği
sereserpe zarflar attım ölüme aramızda kara kedi sen
fütursuz dövündük teşne idik sim dolu akşam yıldızlarına
aşkımızın ekinleri çeç şimdi kollarımın arasında
hiç anmadığımız bir şehrin en işlek caddesi kadar anlamlı

[GooD aNd EvıL]

Aşkın Nöbetçi Eczanesi
alıştım çatkapı gözyaşlarına
sonbahar kalbimde sonsuz bir soygun
hayat suça teşvik çanak tutar çünkü ölüme
bir okulda öğretmen açığıdır yokluğun
ben boş ders dikkatsizliği oldu bittilerde

görüşgünü ayrılığıdır zaman
bakışlarımın saçaklarına kondukça alıcı kuşlar
tartışmasız öpücük bekleyen bir çocuk alnı kadar temizdir kavuşmak
ben şu an
anım ve asrımla kirlenmiş gökyüzünün
yeryüzüyle yalancı buluşma arirfesi
yoksul curcunasında sevişlerimin

sabahı zor eden veremlidir sevmek
nöbetçi eczane yokluğu gibi

[GooD aNd EvıL]

Aşktır Adı
kahır ekseriyetinde süzme bakıştın
silme alemim
lanet okumak emekli dönemini aştı dilimde
küfrün bini bir para
ölçüsüz sapkın
umutsuzluğu gidişinden
mutsuzluğu gelişinden ithal ettim yüreğime
adımlarım şehri tanımazken tanıdı olmayışını
yalınayak bir sövgüdür yokluğunu adımlamak
yalnızlık mahpusanemde dalıp gidişim gibi

kopup kendimden
yağmur kıskandıran ağlayışına
çapsız üşümelerine kaldım bebeğim
şu anda
hercai
ışıltılı parçalarını arayış maceram da kırmızı gülsüz
oysa düşlerimin sevdalı toprağında ne çiçekler büyütmüştüm sana
kansız seslenmek değildi ya güya işimiz
gözyaşlarımı dudaklarında biledimdi
sonbaharlı kirsiz
aşk bu yaptırır herbirşeyi ağzını da bozdurur adamın dedimdi
her doğan güne şarkılı
aç açık da bırakırdı ya aşktı hani adı
içimdeki özlemli türkünün anlamını aramakla geçti ömrüm
ki
gözlerimizin karşı karşıya geldiği yerde
elimiz yüzümüz bir nehir izi
aşktır adı
boğucu iklimleri yazmanın
gökyüzünü paylaştığımız anın ansız ikiz ölümü
düşlerimiz
kınına sığmaz
biz kimsesiz
biz artık
birbirimiz ama birbirimizsiz
tiz
inlemesi kahkalarıyla ölümün aşina anılara vız
gelir bize vız
bu nasıl tansık
bu nasıl yalnızca ikimiz
bu nasıl saygısız
ömrümüze ancak birbirimize bakışlarımızla dahiliz
biz
sinsice çekip gitmelersiz
yalnızca birbirimiziniz

[GooD aNd EvıL]

Atkı
boynuma sardığın
bu kan kırmızı
atkı değil
sımsıkı kolların şimdi
ilmekledin boynuma ömrünün anlamını
bir çift hüzünlü özlem mi bu boynu bükük gözlerin bende bıraktığın
ilmek ilmek işlediğin gibi gözlerinin anlamını
bu saran boynumu bu kan kırmızı
bakışlarının anlamındaki düşünce mi içime gömdüğün
yoksa üşümeyi paylaşmak mıydı utangaç yağmurların ardından
gözlerinin düşüşü kendi içine yabancı mı yabancı
topladım üşümüş bakışlarını üzerimden
artık sözlerimin arasında geleceğe kırık bir şarkının
ayrıntılara başkaldırısıdır yenmek mutsuzluğu
boynumdaki anlamın sarıyor heryerimi herşeyimi
bu kış aksanıyla konuşmak bilmem bizi yıkar mı ki
yoksa bu atkı mı be gülüm konuşturan kışı bize karşı
acımasız çok ayrıntılı ilmek ilmek işlenmiş gibi

[GooD aNd EvıL]

Atlı Karınca
beni hiçbir yere götür
gereği yok yanlış yere vakitsiz fırtına koparmanın
artık şehirlerde katık değil yalnızlığıma
gözlerim fersiz bir deniz feneri
dudaklarımda sensizliğin yankısı
avuçlarımda çaresizlik mağrur bir ses gibi kırık
düşlerimde yılgınlığın kör çıkmazları
hiçliğindeyim herşeyi düşünmenin
anlatmak yürümektir bilmeden yolunu
perdelerin ardında serçe ölüleri
aşırı geçici dokunduğum bahar
aradığım sadeliklerdi kalıcı korumak gibi koca bir ömrün güzelliğini
kırık tahta atı olmak gibi yoksul bir çocuğun
taş çatlasa evcil anıların huzuru tozu dumana katmadan
tevekkül içinde bekleyen ölümü

[GooD aNd EvıL]

Ay Işığı Sonatı
seraba baktığımda kırmızı üzülüşün
kahır mıydı cevapsızlığı sorularımın
cevapsız soru yalnızlığı süzülüşün
sen hala çıkmazısın kırılgan yollarımın

yaysız kemandır sensizliğim sessiz
düşüncemde krater boşluğu sanrılı
ulaşılmazlıktaki kör nokta gelişsiz
ben sesimde yokum sen çok tanrılı

habercisi sonlanmaların bitişi ağır
seslerin körpe yerinde bir damla kan
senlikteki beni durma çekinmesiz çağır bu ben miyim imkansızlığa çare arayan

ay ışığında yandım üşüdüm güneşte
durdum soluksoluğa yattım koşarak
sondum başta ilktim bitişte
anlattım seni kutuplarda yanarak

seslerde kaybolan kim sen söylesen
içimde oynayan muamma buzul ustura
zamanla randevu yalnızlık sen kesmesen
sözümü öleceğim başlayacak orkestra

parmakların değer uçuklamış sesime
ben yalnızlık derim tek arkadaşım
yüz sürersin tizime pesime
ayrılıktır tek oynaşım

geceye düşen telaştır mehtabın kaderi
mehtabın kaderi uzak kalmak denizlerden
yakamozlar öksüz öyle karanlık kederli
sanki sular çekilmiş yeryüzünden

ömür boyu harcadığım sözlerden
bakmaktan körleşmiş gözlerden
bensiz bir sen kaldı geride