Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Neden Aşk Şiirleri, Neden Şimdi? ...(Düz Yazı)

Çoğunuzun bildiği gibi genellikle düşünce şiirleri yazar ve aşk şiirlerinden uzak dururum ben. Son günlerde ise elimden geldiği ve dilimin döndüğünce aşk temasını işlemeye çalışıyorum.

Öyle bir mevsimdeyiz ki doğa uykuya çekilirken, ruh ve bedenlerimiz bu değişime kaçınılmaz olarak ayak uyduruyor. Metabolizmalarımız eskisinden farklı çalışıyor; hormonlarımız dinlenmeye geçiyor. Hayata şehla bakmamıza neden oluyor sonbahar. Adeta yaprak döküyoruz. Ruhlarımıza sarı hüzünler hükmediyor. Ve bu bana, biraz zaman kaybı biraz da haksızlık gibi geliyor. Belki de yaşım icabı öyledir, kim bilir. Gençlerin önünde yaşanacak pek çok ilk ve sonbahar varken bizlerin vakti oldukça sınırlı artık.

İçimde bir ses, onlara ve kendime umudu ve aşkı hatırlatmam gerektiğini söylüyor. Şairin bir görevi de tanıklık ederek belgelemek; kendince bir isyan unsuru olan her haksızlığa karşı bir tavır-duruş-başkaldırış yüklenmek olduğuna göre, ben de kendimce - doğanın tabii akışından kaynaklanıyor olsa bile - bu duraganlık ve onun doğurduğu hüzne karşı koyuyorum. İşte bu yüzden aşk yazıyorum. Özellikle zamanı hızla tükenenler için…

Hüzün şiirlerini çok severim. Acılı şiirleri de…Yanlış anlaşılmasın. Onları yadsımak değil amacım. İyi olanlar ruhta daima derin ve eşsiz bir tat bırakırlar. Ancak aşk yadsınır veya geçici bir dönem için dahi unutulursa eğer, işte buna itirazım olur!

Ölümsüzlüğü arayan ve ararken direnen kişidir şair. Ölümsüzlüğü ise yalnızca aşkta bulur.

Aşk elbette her sorunu halletmez ama pek çok yaraya merhem olduğu gibi şiire de ivme kazandırır. Ruhları tamir eder; akort eder; onarır. Bazen de akort bozar! Varsın olsun. Yine de sevilesi bir duygudur o. Sevmenin ötesinde sayılası…

Aşk yazışım, sarı hüzünlere teslim olmak istemeyişin ve direncin somut bir örneği. İçinizde mutlaka aşkla doğmuş; aşktan beslenen, size canlılık veren ve hayatiyet kazandıran hücreler vardır. Bir kırıntı dahi olsa, aşk bir gün bulaşmıştır ellerinize. Yüreğinizde fırtınalar estirmiştir. “O halde onları yazın” demiyorum tabii ki. Görevim vaaz vermek değil. Ben ancak kendi içimi, kendi aşkımı yazabilir ve ürünlerimi sizlerle paylaşabilirim. Unutmayın ki, her şeyin “başka”sı yazılabilir ama aşkın yalnızca “kendi”si! Benim yapmaya çalıştığım da bu….

Pandora’nın kutusunda mahpus kalmış tüm umutlarla “aşk küre”yi kaplayan o anlamlı ve hakim duygu adına aşk yazıyorum şimdi...

Aşkın güzüne değil – ki bir güzü olduğuna inanmıyorum - ama ruhuma sahip çıkmaya çalışan güze karşı direniyor ve sizleri de direnmeye davet ediyorum. Hüznümde bile aşk yazmalıyım ki, sahipsiz kalmasın sonbaharlar...

Dört mevsimin baş efendisidir aşk!

İnsanı daima yeşil tutan bu duygunun açtığı yolda şiirlerle çoğalmayı umuyorum. Çünkü o varsa, diğer bütün ince duygular peşinden koşarak gelir!

Aşk, sevgi ve ışıkla ama mutlaka huzurlu, derin ve sağlıcakla kalın )



(29 Eylül 2004) - 'Gençler İçin Denemeler' dosyasından...

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Nefes…(Tel Afer’e)

imtihan ediyor dışarıdaki ürkü
içimde gizliyorum kayboluşları
geride bilinmezliğim kalıyor

siz yoksunuz
yoktunuz
isyanımda ben yokum
kendimize dolaştık hiçlikte

yürüyorum gök adayı
bitiyor!

haykırıyor evrenin kara deliği
acı sütü emziriyor ürkü
reddim kendime
taze bir ateş yakıyor ruh
çıtırdıyor söylence

Tel Afer’de ölümün nefesiyle
yeniden doğmak üzere


(14 Eylül 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Nerede Benim Dizelerim!

(bir tutkudur yazmak…)

uçurum bir yalnızlıkta yazmak
sevgiliye adanmış vakitlerde...

artık bir konuğum benliğime
gezgin gezdiririm içimde
huzura erer tedirgin kuşluk ve ölümcül ikindi bekleyişleri
hüzün alacasında gün suskun...bir daha doğar düşlerimde

sözcükler delirmiş birer rakkase
çılgın kısraklar misali
şehvetle çoğalır yaratma arzusu
tutkunun dikeninde salkım bir söğüt bekler
sevda yükler ellerime

yazmak gökten armağan aşk kadar ilahi
yazmak mahşeri tutkunun esiriymişçesine
yazmak bıçaküstü ölüm silah namlusunda
yazmak kara sevda koynunda can kurutarak!

kor ateşler dizilir tespihe bir bir
yaban sözcüklerde şaklar kırbacım
kızgın yüreğimi
kanla tutuşturarak
sorarım
:
nerede benim dizelerim!


(1 Eylül 2003)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Neydi O Peki?

gülmeyi hatırlasam yeniden
konuştuğunu görsem mesela
gözlerinin içindeyken ben
yüzüne baktığımda
de ki
yanı başımdasın ellerimi tutuyorsun
desem ki
-olmaz ya
yine buradasın

say ki başımı dayadım omzuna
ruhuma yayıldı sıcaklığın
düştük yine o derin yangına
belki hiç çıkmadık da eskisi gibiyiz
nereden bileyim!

ama bir tuhaflık var biliyorum
biliyorum da anlatamıyorum
bana “neydi o peki” dedirten
öylesi bir tuhaflık işte

neydi o ve neden? ....

(19 Temmuz 2003)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Neye Yarar ŞAİR, Neye Yarar ŞİİR

-beyaz zambaktan kor karanfile umutla çiçek açan
bütün küskün şehirleri ve kırgın gönülleri
ruhuyla okşayarak inatla sevdi ŞAİR!

yol kazarak köklerine toprakta
lanetledi bozkır yüreklileri
ölümsüz tutkulu yeşildi
çınar dalında
nar ağacında özgür bir çiçek
fesleğenle kekik taşıdı dağlarından
bulutla zifaftayken kent semalarında mahcup
aşık bir konuktu gül fidanında

bülbülün sevdası çile
şair’in deryası acı
vahşi bir ölümce içini yırtarak geçen rüzgar
her yeni mısrada taze bir intihar
hazırdır bahane oysa: adı aşk!
yırtılmış saatlerde aranır yarınlar

-dokunmasaydı yüreği yasemin sarayların fildişi duvarlarına
eriyip akmasaydı ruhu unutulmuş son yağmur damlasında
buzdan sebeplenen kardelenle gizlice fısıldaşmasa
yeniden doğmayı bilmese çiy tanesinin buğusunda
neye yarardı ŞAİR!

delmeli oysa dağları şiirle Ferhat’a inat
titreşirken güvercinler narin yüreğinde
çözülmeli hayata dair ruhun ehr****** gizlenen sırlar
kaderi görmeli
kan kırmızı şahin ve yırtıcı atmaca gözlerinde

tek silah var: adı “sözcük”
böyle kuşanılır dil kalemden tırnağa
biraz yabansı biraz delice
çılgın cesareti ister çünkü er meydanı!

neye yarar şair
Şehrazat gibi büyüleyici, esrarlı
kalkışmış bir yılan kadar ağu dilli olmasa
kainatı çalıp gönlünde saklamasa
bezgin şarkılarla hırsız zamanların uslanmaz cenkçisi
kan öğütürken sürgün kalbinde
kutsanmamış yalnızlığın yorgun süvarisi şair
neye yarar şiir olmasa

ŞİİR neye yarar
acılar olmasa
aşklar olmasa!


(01 Kasım 2003)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Nisyan! (SİVAS'a Ağıt)

-kayıplarımızın ruhu şad olsun…


unutkandı günah
hırsın doruklarında sıvaştı
ademoğlunun bacağına
bilmem ki kaçıncı uğursuz kez
yabancılaştı kalıtsal hafıza
dönerek sırtını kutsala

her zulüm yalnızlık
bir eksiliş
her zulüm yeni bir damga
yeniden yazılan tarihin alnında
iç sesim dipdiri dün gibi
canhıraş çığlıklarla inliyor yürek
görülmedi böyle kuzu postu hiç
demlendi makamlar keder karasında

sıkıca tutundu gafiller erguvan yangınlara
cinayet beğendiler
talan beğendiler talanlardan Sivas’ta o gün
işkembesi boş sefil ruhlara!

masumdan sorulur günah artığı zimmet
kanıksamaz kitap!
gül unutmaz duruşunu
son “acıya kiracı”* şairin titreyen dudağında

hafıza-i beşer nisyan ile malul olsa da!



(*) Metin Altıok


(2 Temmuz 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

O Bilir!

kolay değildi bunca acıda sınanmak
dümdüz gitmek dere tepe

yandı yüzüm
gözyaşında demlenip
hıçkırıkta göverdim

ağrı derindeydi
bıçaklar bileniyordu kalbimde
yarasa gözler karanlığı seçiyor
yanıyordu ellerim
kırılıyordu kol
yen içinde gizleniyordu yaralar

yaşadığımı sanıyorlardı
oysa ölmüştüm!
:
gülümsedim

kimse kimsenin derdini bilmez a çocuk!
kişi çığlık çığlığa doğurur bazen
kolay değildir büyümek
acıyı özümsemek

sen büyüdün bugün
mavilikler verdin yüreğime*
yeniden doğduğunu gördüm
:
gülümsedim yine


(*) Kabuğunu kıran dost maviliklere…O kendini bilir…

(23 Ocak 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

O Gece

biri sordu
biri anlattı
biri dinledi

biri bilge
biri üzgün
biri dimdik meydan okuyan

sonra hepsi öptüler
birer birer
gözlerdeki kimsesiz çocukları

bir hançer eksikti gece karanlığında
son ihtimali vurmak için sırtından! ...


(15 Kasım 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Ohaaaaaaa! ...Dedi Birisi! *....

beni anlamak
çok ister sizden

bu denli varsıl mısınız?

borçlu dediler insanlık
inanmadım
meğer BDDK’ya geçmiş çoktandır

ne gaflet!

kimi
bir çay bedeline mutlu
kimi bilmez mutluluğu
gönül kaynağını kurutan
bulmadı daha

ne bu!
bozuk para mı
ayak altında dolaşsın?

hem vurdun mu ayağını duyguya
su çıkmalı yerden
su çıkmalı
ağacının köklerinden

bu günlerde bir “ohaa” modası…

“oha”nızı alıp gidiniz
gidiniz müflis ve kapalı tahtalardan

ölüsü dirisinden heybetlidir bazen sevginin


(*) Bu dizeler ilhamını senden aldı Sevgili Çağıl (Ener) . Sen bilirsin ))))


(21 Mayıs 2005)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Olağandır! ...(Feridun Nevzat Unan'ın Bir Yazısına Cevaben Mektup)

Bence sen çok çalışıyorsun Fe Nevzat.. Hani saatlere vursak, belki senden çok çalışıyorum ama benimkisi keyfime…Seninki ise bildiğimiz hayat kavgası. Yorar adamı. O yollardan geçtiğim için böyle ukalalık ediyorum anlayacağın….

Nanik bunun neresinde şimdi? Ne bileyim ben? Panik atağım yok ki, nanik atağım olsun! ...

“Peki burada ne işin var? ” diye sormayacaksın, anladın mı? Takıldım peşine geldim işte. Şunun şurası kaç tane dost kalmış dünyada! ! ! ...Barbaros Hayrettin Paşa’nın martıları şaapıyormuş efendim. Laf mı şimdi? Hangisi kalmış dünyada? Ben, mutfak balkonumdaki güvercinlere bakarım arkadaş. Canıma okuyorlar vallahi! Hem de tam yirmi beş yıldır günde 3 kez balkon temizliyorum. Orası yetmiyor, bir de bizim balkona saldırıyorlar. Çiçek topraklarını hallaç pamuğu gibi atıyorlar. Yazarken bile tepemdeler. Ben biliyorum neden yaptıklarını. Saksılarda tohum arıyorlar. Sanki açlar ha! Bütün gün yemliyorum onları. Su ver- yem ver- temizle; su ver- yem ver- temizle….Öyle bir kısır döngü ki, içinden çıkmak mümkün değil. Ama çok seviyorum kerataları…Yani şimdi sistemim müsait olsa pekala panik atak geçirebilirim. Eeee, nanik de yapamıyorsun. Elimiz mahkum olmuş bir kere…

Sonuç ne? Erlaçin bütün gün balkon temizliyor! ...

Cemil İpekçi mutluymuş. Ne var? Ben de mutluyum! ...

Bir daha sefere kedileri anlatırım sana. Hep köpek hikayesi dinlemiştin benden. “Bu da nereden çıktı? ” diyeceksin şimdi. Ben, nerede evlat edinilecek bir şey varsa bulur çıkartırım. Bu da mutluluk reçetemin bir parçası. Herkes komplo teorileri üretirken, ben mutluluk stratejileri konusunda uzmanlaşmayı seçtim.

Boş ver doktoru-moktoru. Sen muhabbete devam et. Açılırsın dostum. Kesmezse eğer, koyarsın bir “nanik”; olur biter! ...

Hayat bu be )))
Başlatma martılara!
Ben çeyrek asırdır güvercin tersiyle uğraşıyorum da “gık”ım çıkmıyor.

Böyle yaşamak da güzel! ! ! ....


(20 Ağustos 2004)


('Nanik Atak' gurubu için yazılmıştır...)

Naime Erlaçin