Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Rüya Görmeyen Aşklar!

-Bazı aşklar rüya görmez. Rüya onların içindedir.


sağanaklar indi dünyama
baharı dinliyorum yağmurun yankısında
sevdiğim beni anıyor, ısınıyor içim
koynumda saklıyorum aşkı gönlümce okşayarak
buğulu bir yağmur damlasında sevgiyle kamaşıyor gözlerim

hani ayrılığa düşerdi sevdalar
ağıtlar yakılırdı uğruna
azgın sulara kapılır da
ikiye bölünürdü hayat

inanmıyorum!

ayrılık olsun olmasın
kolay ölmüyor bazı aşklar
rüya saklıyorlar içlerinde
hünerleri burada!
bizimkinden alacalı sevdalar varmış
varsın olsun
bilesin umurumda değil acı sen yanımda oldukça

her sabah
her yağmurda
her saat başı beni

her saat başı seni sevdiğimi hatırla!


(21 Ocak 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Rüyadan Sormalı Şiiri!

her dize
bir veda şairden
eksilmenin diğer adı

aşk mı sebebi
acı mı, bilgelik mi
nedir?

girilir bir kapıdan
bin kapıdan çıkılır
ne zaman tutulur sonsuzluk yolu
açılır gözler uykuda
o zaman konar şiir
kısa ömürlü bir kelebek gibi

rüyadan sormalı şiiri
çoğalan acıdan
yürekte çatlarken nar taneleri
sevdanın bilendiği uykudan

her dize
yeni bir damla kan
her dize bir ayrılık şair ruhundan


(19 Ocak 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Rüyaları Topla Git!

şafağa kör bakar kuyu
gündüzü bilmez mağara

bundandır telaşı yeraltı suyunun
bir çatlak aramak ömür boyu
dar aralıklar yalnızlığında

“hiç durma...rüyaları topla git! ...” diyor kadın
“ve mağaraları”
yalınlaşıyor çünkü yaşamak yerkabuğu kırıldığında

hançer yarası değil bu
ağızdan çıktığında söz ihtilaldir bazen

ışığı gördü su dünden bugüne
cesurdu ağrılı uyanışlara
özgürdü yeryüzüne bir kala

masaya inen yumruğun sesini duydum
bir yıldız kiralamıştı kadın
boşu doluyu düşünürken erkek
rüyaları toplayıp koyulmuştu yola

yakışanı gökyüzüdür aşkın
gökten gelir rüyalar
göğe uçarlar yine.

gündüzü bilmez yarasa gözlü mağara!


(7 Şubat 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Rüyanın Doğduğu Yere Git! *

kutsal maviye yuvalanmış
saydam bir göktaşı olduğunda sevgi
kimden sorulur uğursuz yerin sessizliği
rüyayı gözbebeğinden lanetleyen kara talan ey!
hangi dağ başından

mülkün ezeli sahipleri Adem ile Havva’dan mı

o mülk ki adağa bahşedilmiş bir ağaçtı
yürümez…konuşmaz…gülmeyi bilmez
rüzgarı bekler yalnızca
bir elma…bir de yılan…

hamurundan yaratıldın şiir ve aşkın!
göç vaktini çalıyor şimdi saatler
seni çağırıyor dağ ateşleri
taze bir umut demektir her yeni yıl
hele bir de gençsen
yaratma çağındaysan üstelik
orada bir yer olmalı mutlaka
rüyanın hevenklerle indiği
elif ve lam'dan

“her zaman paylaşılan duygular vardır
yeri gelince ölümler de….”**

neler bölüşmedin oysa
hırpalandın parçalanarak
onarıldın
onarıldık bir daha
unutulmaz yaz günlerinde

durma!
kanatlarını çal soylu bir kuşun
yüreğinde çöreklenen kışı
var gücünle savurarak temmuz kucağına
izin ver körpe yazlar göversin
oğul veren acılar özünde

git oraya!

zirvedeki kayanın dibine gömdüm has dileklerimi
kutladım seni
kutsadım yakarışlarımla
adak ağacına bıraktığım çaputa sor rüyanın doğduğu yeri
çınara sor bulursun

unutma
taze bir umut demektir her yeni yıl
git oraya!

……..


(*) Doğum gününü gönül maytaplarıyla kutluyorum sevgili çocuk….
Yüreğindeki kışa rüya armağan edemem ama sana bir ışık yakabilirim belki…
Yaktım bile! ….
İyi ki varsın; iyi ki doğdun! ! ! .....
Kocaman sevgilerimle…

(**) Haydar Ergülen: “Unutulmuş Bir Yaz İçin” şiirinden…


(18 Temmuz 2005)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Rüzgar

adı sevda oluyor
uykudan her sıçrayışında kirpiklerin
yalnızlığa her uyanışında

el değmemiş
narin bir kelebeğin
kıvancında eriyor hüznüm
sen perdeyi kaldırınca

okyanusa kavuştuğu saatte nehirler
ateş saçıyor bir zirve tipilerime
yağmura zincirleniyor çöller
sol yanımda üfüren bir rüzgarla
vazgeçiyorum kendimden
:
sana geçiyorum!

rüzgar
sen
ve ben
zamanın içinden
ebedi bir aşk masalında izler bırakıp
öylesine yürürken...


(15 Haziran 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Sadakat Aradan Çıkınca

her kadın
her erkek
her tutku
birbirine benzer

benzemeyen
sebat
vefa
sadakat

şıkça paketlenmedikçe
aşkı koyacak yer bulamadılar
taşımayı bilmek gerekiyordu oysa
ne çabuk unutuldu kağıttan külahlar!

yokuş tırmanırken bir aşık
Afrika menekşesine nağmeler yazıldı
“nisyan ile maluldür” derler ya inanma!
birbirine benzer insan belleği
beyinde kımıldadıkça kurtçuklar
anımsar insan

çamurda bile pırlanta sadakat
ateşe atılmadıkça
attırılmadıkça

insan her yerde insan
birbirine benzer hepsi
sadakat aradan çıkınca!


(17 Aralık 2003)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Sage

“adım kadın” demiştim
dedim de “lal” oldum
“giryan” oldum
neler olmadım ki!

dedi:
'senin adın Sage* bundan böyle
çölün büyüleyici
gizemli çiçeği
Sage’sin sen benim gönlümde'

sordum öğrendim:
Sage canlılık ve enerji verenmiş
kardelen misali yalnızlığı severmiş

'her şey olurdum ben her şey'
'tarih kadar eski
doğan gün kadar yeniydim'
sen adımı Sage koymadan önce

inanmadılar

yanıldım belki
var mıdır anlayan
yok mudur
orada mıdırlar
ıssız bir yamaçta
ya da çölde
Sage’yi mi bekler dururlar

Sage’yi aldım
adım Sage'dir bundan böyle!


*Bana, Arapça’ da 'Naime' nin karşılığı olan ve Sage Flower denilen bir çiçekten esinlenerek “ SAGE” adını veren şair dostum Abir Zaki’ye sevgi ve teşekkürlerimle…

(13 Haziran 2003)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

SAĞANAKLAR DA GELİR! ...(Düz Yazı – Günce)

Hüznün kara bulutları çökmüştü üstüme. Her şeyin üst üste geldiği öyle zamanlardan biriydi…

Bir dostum kızını; bir büyüğüm elli beş yıllık sevgili eşini kaybetmişti. Yakın birkaç arkadaşım ve sanal çocuğum aniden köşelerine çekilmişlerdi. 8 Kasım, içimde daima engin bir sevgi kaynağı ve onulmaz bir yara gibi yaşayacak olan Buruşuk köpeğimin dördüncü ölüm yıldönümüydü. 9 Kasım ise gurbetteki bir tanecik kızımızın yaş günü. Yıllardır birlikte kutlamak nasip olmamıştı. Üstelik ana-oğul hastaydılar. Aklımın bir yarısı deniz aşırı o ülkedeydi…Yetmez gibi, bir de bilgisayar-modem bağlantım koptu. Canım çok sıkılıyordu.

Ah, kara bulutlar! ... Durup durup nasıl da çöreklenirsiniz bazen insanın üstüne. Ama eski toprağız biz. Alışmışız dik durmaya, aldırmaz görünmeye ve hatta çevremize güç vermeyi sürdürmeye…

Yine de kurumuştum!

Sonra sağanaklar geldi birbiri ardı sıra…

8 Kasım
ABD’deki büyüğümüz Sayın Mehmet Fatin Baki’den bir zarf ulaştı. Antoloji’nin Fatin Amcası! ...Öyle anlamlı ve güzel dizeler vardı ki içinde, okumaya doyamadım. Birinde Aruz’un ahenginden söz ediyor ve diyordu ki;

“Her beyitten ses gelirken hoşlanır dört zaviye
Muttarid ritmler saçar kıt’ada tüm kafiye”

Dinledim o sesi…

Yüreğimdeki hasret ve gurbet türküsünü duymuşçasına, “Yanma Sakın” başlıklı bir şiir eklemişti. İlk kıtası şöyleydi;

“Külü yoktur, duman eksik diye kanma sakın
Tutuşan bir çıra kalbim, sönecek sanma sakın.
Çekilen hasreti bir ben bilirim bir de Hüda
Unutup vuslatı bir kez, daha çok yanma sakın.”

Bunu da dinledim gözyaşlarıyla. Sevgi ve şükran duyarak…

9 Kasım
Ege’den şair bir dostum geldi bugün. Beni kızımın acıları ve sıcaklığı ile buluşturan, gönlümün hüzün kapılarını sonuna kadar açtığım birisi. Eşiyle birlikte birbirinden güzel armağanlar seçmiş ve onları da beraberinde getirmişti. Sanki ruhumu okurmuş gibi tam da arzuladığım şeyleri bulmuştu.

Aslında en güzel armağan sendin Sevgi Ulukuş! ... İyi ki geldin, biliyor musun? Böylesine mahzun olduğumuz bir günde gönül yoldaşlığı, can yoldaşlığı yaptın bizlere. Seni ailenden biraz uzak tuttuk ama çok hoş saatlerdi, ne dersin? Umarım 41 numarada perişan olmadın geri dönerken! ...
))

10 Kasım
Bağlantım onarılmıştı. Bilgisayarı açtım; kedileri ve kuşları besledim. Ata’mıza saygı duruşunda bulundum. Kafamda günün planlamasını yaparken kapı çalındı. Karşımda DHL dağıtıcısını gördüğüm anda, “Suudi Arabistan’dan mı? ” diye haykırmışım. Servis elemanı gözlerinin içi gülerek uzattı paketi. Bir süredir heyecanla beklediğim kitap gelmişti nihayet.

POETIC AROMA – Abir Zaki

Mükemmel bir kapak, olağanüstü kaliteli bir baskı, kalbime nüfuz eden ve bana eski dostlar kadar aşina gelen şiirlerle kucaklaştık birden. Şöyle imzalanmıştı;

“O kadın’a bütün sevgimle. Sayfa. 187” – A. Zaki

Ah! çılgın Abir. Seni ne çok sevdiğimi ve zaman zaman – beni delirttiğin için – ne çok kızdığımı iyi bilirsin ama senden asla vazgeçemem arkadaşım. Beynimin içini okuyan ve ağzımı daha açmadan ne diyeceğimi bilen o kadar az sayıda insan var ki şu dünyada! ...

Her neyse, anlatmaya kalksam roman olur. Yapacağını yapmıştın yine! ...187. sayfada “O Kadına – To That Woman” diyerek beni yazmıştın. Biliyor musun, kendimi şairden saymadığım için, şiir kitabım olsun hiç istemedim. Ama bir kitabın sayfalarında ölümsüzleşmek hem çok derin duygular uyandırıyor; hem de gurur veriyor insana. Üstelik de bu kadar onurlandırıcı bir şiirle…Ayrıca öyle özlemişim ki, arka kapağın iç kısmına basılı resmine ve içleri gülen gözlerine bakar ve gözlerimden yaşlar süzülürken geçmişe dalıp gitmişim öyle…

Haklıymışım değil mi? İyi şiir yazamam ama iyi şairden anlarım. Nasıl da zorla getirmiştim seni buralara. Sen korkuyordun, bense önündeki engin ufku görüyordum. Beni ve diğer dostları dinlediğin için gönülden teşekkürler Abir. Hediyen için de ))
Amazon.com’a da iyi bir hediye olmuşsun hani! ! ! ....

………..

Gün olur, sağanaklar da gelir! ....
İçime yağdırdığınız sağanaklardan dolayı hepinizi çok seviyor ve minnetle kucaklıyorum dostlarım…

Daha ne ister ki insan! ...

Kalınız sağlıcakla….


(10 Kasım 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Sahibini Arar Aşk!

rüzgarın çığlığında gizleniyor aşk
bitmemiş resmi yangınlarda üşümenin
azgındır nefesi mevsimsiz tipileren
bekleyiş saatlerinde duran
zamanın zil sesi

çığırtkan cehenneminde safarinin
silahsız teslim çöle
açgözlü kaplan tuzaklarında titreyen vahşi ölüm
haykırırken susmak
susarken boğmak umudu
güneşe uzanan ellerle dipsiz karanlıklarda
sabır olmak
taş olmak
sabrı sınamak

unutulmuş sulara dümen kırarak

yeniden yaşamak mıdır aşk
doğmak mı yeniden
ölmek mi yoksa hiçliğin varoşlarında
damara acı pompalanırken

erken bir doğum kadar ürkütücü
erken bir doğumdan daha çaresiz
yitirirken“sen”i bir yokluğa “ben”siz
asla doğmamışçasına kimsesiz

tarifi yok acıdan gayrı
adı var!

ama bir gün
birinin hünerli ellerinde mutlaka parlayacak!


(15 Ekim 2003)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Sahibini Bulur Söz!

iki kalp
bir adam
ve bir kadına
kanıyorsa eğer
değmeli bu!

bir adam
bir kadına
ve bir kadın
bir adama
yaslanıyorsa eğer
değmeli bu!

(bu bölüm hayata dair!)

söz
tartısına sorumlu
büyüktür vebali
akıyla karasıyla
susuyorsa eğer bir tarih
bir şaşkın karşısında
değdiği içindir!

adamlığın da onuru var (olmalı)
aşk kadar
yaşamak kadar
insanlık kadar

(bu bölüm ise sap ile sözü birbirine karıştıran birine ithaf olunur!)


(23 Şubat 2004)

Naime Erlaçin