Mehmet Bozkurt Esenyel

[F.S.Mehmet1453]

Huzur

Göklerin önünde dizçöken ufuk,
Bir dua halinde uzanan engin,
Bir ezan sesinde ulvileşen din,
Allaha varan yol mavi sonsuzluk.

Allahı anan dil, sonsuz heyecan,
Bir huşu içinde doğan saadet,
Eridi gözleri bağlayan zulmet,
Hükmedemez artık ruhuma zaman.

Kırıldı çemberi şüphelerimin,
İçimde buhurdan, ruhumda iman,
Kul etti kendine beni yaratan
Artık sahibiyim fani gölgemin.

Selimiye Camii-Edirne - 1950
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

[F.S.Mehmet1453]

Içimizden Biri

I

Onikiye beş var...
Yaşamin ucundasin
Ha bitti, ha bitecek
Kaderin avcundasin.

Sirrini çözemedinse burçlarin
Suçlama başkasini.
Anahtarini erken yitirmeseydin yalnizliginin
Kapardin şimdi alin yazina
Yaşanti kapisini.

Çirpinma yüce dalgalar örnegi,
Yipratma kendini boşuna
Mezar kazilmiş bir kez
Degmez kahroluşuna.

Son damlasina kadar
Içmişti mutlulugu
Yine kuruydu dudaklari
Pare, pare... susuzdu.
Oturdu bir gün
Yaşanti öyküsünü yazdi
Tirnak, tirnak yanik tenine.
Kerpiçle onarilmişti kalp duvarlari
Içi, dişi düzdü.
Oysa umutlari vardi yalin,
Gel gör ki yine umutsuzdu,
Mutluluk demişti bunca yil
Mutsuzdu...
Yurdu vardi cennet misali
Kişiligince sonsuz
Şimdi yurtsuzdu.
Piril, pirildi gökleri
Maviydi, bulutsuzdu.
Bitiremedi öyküsünü bir türlü.
Son istasyonda
Son çiglik sustugunda
Söyliyecekleri hudutsuzdu.

III

Bir kuş uçtu mavi çizgisinde
Sabah işiklari kadar ak'ti,
Bulutlar gerindi düşünde
Evren güneşlerce sicakti.

Içinden uçmuş gibiydi,
Göklerdeydi şimdi kanat kanat,
Koparmişti baglarini günlük yaşantisindan
Yer çekimine, inat.

Özgürlügü bayrak, bayrakli
Yükseliyordu durmadan
Yildizlar birer basamakli.
Tükenmek bilmeyen bu yolda
Döndü, bir kez ardina bakti.
Dünya uzakti,
Evren küçülmüştü artik
Dünyasi bir avuç toprakti.

IV

Dogdu... Agladi.
Iyi kötü yaşadi.
Herşeyi ögrendi
Yalniz ögrenemeden gülmeyi
Öldü.

Ankara - Eylül 1966
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

[F.S.Mehmet1453]

Içleniş

Dogdugum günden beri nedendir bilemedim.
Bir dert yitip giderken, bin dert geliyor bana.
Bu günedek savaştim bir çare bulamadim
Bir dert yitip giderken, bin dert geliyor bana.

Küçücük bir evdeyim, yaşam genişliginde,
Gökyüzü tamam degil, bir cam genişliginde,
Yaşadigim bu dünya odam genişliginde
Bir dert yitip giderken, bin dert geliyor bana.

Tüm dertler bana çatmiş, vurup belimi bükmüş,
Kime çiçek sundumsa, bende bir ateş yakmiş.
Kalbimin dert deposu ne kadar da büyükmüş...
Bir dert yitip giderken, bin dert geliyor bana.

O kadar muhtacim ki söyleşiye bu anda
Bir dost gelecek diye gözlerim hep kapida.
Dört duvardan ibaret, bu dört köşe dünyamda
Bir dert yitip giderken, bin dert geliyor bana.

Ankara - 15.12.1981
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

[F.S.Mehmet1453]

Içleniş

Mihrabi yikilmiş bir mabet gibi
Her arzu can verdi yanan kalbimde.
Boşuna baglandim pempe ümide
Özlemdir gurbette ruhun nasibi.

Kederin kolunda gördüm rüyami,
Sabahsiz bir gece her geçen günüm.
Her emel içimde çözülmez dügüm,
Bir mumdur isitan şimdi odami.

Ne kara bir talih çizmiş yolumu
Eridi her zerrem dert potasinda.
Aşkimi yaşadim gönül yasinda
Hayatin manasi bilmem ki bu mu?.

Kayseri - 1947
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

[F.S.Mehmet1453]

Ihtiyar Şairin Şarkisi

Yaş altmişbeş yolun sonuna geldik,
Kalmadi aşina, kalmadi bildik.
Bir zaman köpüren, çaglayan seldik
Sessizce kuruyan dereye döndük.

Içimiz doluydu çünkü severdik,
Her gözü yaşliya neşeler verdik,
Dikenler içinden ne güller derdik,
Nerelerden geldik, nereye döndük.

Ankara - 26.01.1985
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

[F.S.Mehmet1453]

Insanlar

Arzular umman misali
Bir bugday tanesi ömrümüz,
Kimimiz degirmende ögütülür
Kimimiz toprakta çürürüz.
Boynumuzu büken, yaşamanin vebali.

Rüzgarda savrulan bir yaprak
Uzayan yillar,
Yagmur bekleyen toprak kalbimiz,
Bazan kirik bir dal,
Bazan hasrete varan bir yol
Olur nasibimiz.
Yaşamayi isteriz
Ölüm kadar.

Yagma yagmur, yagma ne olur
Gözyaşimiz var bizim.
Kirik da olsa bir kalbin,
Bir kör nasibin, sahibiyiz.
Yagma yagmur,
Ne olur. Dur.

Gelibolu - 12.01.1955
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

[F.S.Mehmet1453]

Istek

Isterim ruhumu kabzeyleye ecel
Bir kuşe-i meyhanede.
Yalniz sen benim ol
Sen benim ol ey güzel,
Isterse ismim okunsun
Liste-i divanede.
Böyle öksüz bir macera
Yaş döktürdükçe gözlerime;
Ne farki var olsam da
Sarayda veya viranede.
Gamküsarim olmadikça
Beni kendine bendeyleyen kafir;
Daim baykuşlar figan edecek
Yikilasi gamhanede.

Maraş - 1943
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

[F.S.Mehmet1453]

Istemem Gelme

Artik seni sevmiyorum,
Vaktim yok seni sevmeye.
Özlemini ektim bahçeme
Onu büyütüyorum.

Yalnizligim ve yoklugun
Verdik üçümüz el ele,
Bekçilik ediyoruz
Özlemine.

Sen gelmiyeceksin biliyorum,
Yoklugun yaşam boyu uzayacak,
Avuntum umut umut...

Özlemin bir gün çiçek açacak
Gözyaşimla suladim köklerini.
Gün gelecek koklayacagim
Çiçeklerini.

Seni beklemiyorum
Istemem gelme artik.
Özlemini ektim bahçeme
Onu büyütüyorum.

Ankara - Mayis 1974
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

[F.S.Mehmet1453]

İzmir’de Akşam ve Sen

Sonsuzlugun şarkisini söyler dalgalar,
Özlemin mavi mavi büyür denizlerde.
Yeni bir dram başlar,
Güneş batar, açilir yeniden perde.
Simsiyah bir gök, piril piril yildizlar,
Milyonlarca inci serpilir baştan başa,
Deniz dalgalarla uzatir semaya kollarini
Mavi ile siyah kucaklaşir.
Böylece başlar temaşa.
Mehtap aryaya başlar,
Karişir birbirine neş’eyle hüzün,
Sonra sen görünürsün.
Ayın dağılmış saçları arasından.
Tümünden güzel ve müstesna senin yüzün.
Seslenirsin bana dalgalardan,
Ak yaşlar dökülür ağlayan Karapınar’dan.
Yokluğun sarar tüm varlığımı,
Dolar içime kara sevdan denizlerce
Bir şeyler kırılır yüreğimde
Damarlarım sızlar ince ince.
Bir rüzgar eser karşıyakadan
Seninle dolu, fakat sensiz.
Yas tutmuşçasına morarır dağlar
Mordoğan’da.
Sensiz ağlarım, yalvarır deniz
Karapınar, Karaburunda.
Özlemin büyür göklercesine
Dalga dalga derinden,
Şarkılar kolkola açılır denize
Davud'un yerinden.
Tümünde sen varsın;
Denizde, dalgalarda,
Güzelbahçe’de, Karapınar’da;
Sensin büyüyen şimdi, sevda, sevda
Mordogan’da.

Uzatırım kollarımı denize
Seni tutamam.
Umutlarım kırık, bükük boynum
Sen yoksun diye ondan.
Ak yaşlar dökülür
Şimdi benimle ağlayan
Karapınar’dan.

İzmir - 05.08.1975
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

[F.S.Mehmet1453]

Kara Sevdam - Ak Özlemim

Torunlarım, çocuklarım
Kara sevdam, ak özlemim.
Ömür boyu yazdıklarım
Kara sevdam, ak özlemim.

Özlemlerim çiçek çiçek
Sevdalarım ballı petek.
Yaşayacak mezara dek
Kara sevdam, ak özlemim.

Alınyazım, çekilecek
İster demir, istek ipek.
Bir saksıda iki çiçek
Kara sevdam, ak özlemim.

Karakışa darıldılar,
Yaşadılar bahar bahar,
Birbirine sarıldılar
Kara sevdam, ak özlemim.

Mısralarla uyuttuğum,
Şiirlerle, büyüttüğüm,
Bağlandılar düğüm düğüm
Kara sevdam, ak özlemim.

Aktır benim kara sevdam,
Özlemsiz de yaşayamam.
Bu ikisi benim dünyam
Kara sevdam, ak özlemim.

Ankara - Mart 1987
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim