Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Kitabeleşen taşlar!

Mezarlıkta
Yürüyorum ve hissiyatımı
Kaplayan bir hüzünle etrafıma bakıyorum

Can’ı
Dikili sütunlar,
Canan’ı yazılı satırların

Anlamak
İçin sinemde yozlaştığını
Vefa kılmadığını barizce görüyorum

Hayatı
Terk etmeden yaşanılan
Anıları asla yansıtmadığını fark ediyorum

Hiç biri
Yaşanılanları anlatamıyor
Bakıyorum etrafıma üç, beş dikili taş

Ve gelen
Ziyaretçilerde sükûnet
Ve derinlere dalmış kalp ile tefekkür
Haznelerinde adımladıklarını müşahede ediyorum

Arzın
Stadında oynayan
Ve gülenlerin, yaşamanın
Manasını bildiğini iddia edenlerin

Bilenlerin
Bilmeyenlerin farkı var mı diye
Bir kez daha bakıyorum lakin göremiyorum

Gözlerimin
Bu vakit terbiye muhtaç
Olduğuna kanaat getiriyorum

Silinmez
İzlerin abidesine bakarken
Hayatı bir roman misali karşımda buluyorum

Hayatın
İçinde yaşamış olan insan
Şimdi kabirde neler olacaklarını
Beklerken yine asliyetin hükmünü hatırlıyor

Mezarlıkta
Bitap halim ufkumu sardı
Ve sarstı dünya ve nimetlerini

Beni
Kul olmaktan alı koyan
Sebeplerini, bir anda sorguladı

Nedametimi
Ve hislerimi silkeledi
Fakat ne kadar nafile olduğu gerçeğiyle

Zahir
Her zaman sanki
Bir ahtapot gibi sararak

Kendi
Görevini ifa ediyor
Şimdi açziyetimin hıçkırması kifayet etmiyor

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Kopardın aldın!

Kopardın, hiç acımadın,
Gözyaşlarımla ıslanmadın,
Bakmadın, yaklaşmadın,
Kalbime, kendini bıraktın.

Mademki, bir gün gidecektin,
Bilecektin güvendirmeyecektin,
El verip ümitlendirmeyecektin,
Acıyı, sevmeyi de bilecektin.

Git, gitme diyemem, bilemem,
Kalbine giremem, seni göremem,
Kalbimde ki sensin, ama sevemem,
Kimlere dâhil olacağını bilemem.

Neydi suçum, ney üflüyordum,
Nağmeleri sana, gönderiyordum,
Halimi demliyor, güfte yapıyordum.
Kalbimde ki sevgini notalıyordum.

Seni suçlayamam, dahi kıyamam,
Kızmak ne demek, hiddetlenemem,
Of bile demem, asla deneyemem,
Seni, içimde ki sevgini incitemem.

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Koparıp attın!

Yapraklar yavaşça terk ettiler,
Bir müddet süzüldüler, gezdiler,
Nereyi istiyorlarsa, oraya indiler.
Sen, hiç acı duymadan koparıp attın.
Oysaki bir yaprak dahi, yumuşacıktı,
Ayrılırken dahi, naifliği bırakmazdı,
Birden kaybolmazdı, halince salınırdı,
Sen, ne yaptın, yaraladın, kanattın.
Dizimde yatardın, gözlerime bakardın
Ellerimi avuçlarında sıkardın, öperdin.
Belimi kavrayarak, kendini bırakırdın.
Neler yaşadığımızı, ne çabuk unuttun.
Birazcık önem versen, kahretmesen,
Anılarımıza gölge etmeden, maziyi yaşasam,
Hülyalarında, rüyalarımda, her anımda,
Yaprak olmayı başarsan, nezaketi bırakmasan,
Senin zahirini kaybettim, yeter ki hayalini,
Sevdam için, dallardaki yaprakta yaşasam.

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Kopartılan gül!

Hırs
Onun melalini
Kuşattığı için artık
Kimseyi göremez olmuştu

Hıncıyla
Durmadan vuruyor
Kan beynine sıçramıştı

Hırsı
O an tavan yapmış
Mantık donmuş kalmıştı

Nutku
Çaresizliği yaşamış
Akıl, tersinden başlamıştı

Heyecan
Bir anda sıçramış
Anne soluk soluğa kanmıştı

Adavet
Yaşayan perişanmış
Çocuk hırpalanmış yatmış

Koşmaktan
Mecalsiz kalmış
Figanını anlatacak aranmış

Kime,
Derdini dinleyeni bulamamış
Nefes alamamış öylece kasılmış

Çocuğun
Suçu, bir gül koparmakmış
Üç kişi, kovalamakla da kalmamış

Çocuğu
Hiç acımadan, darp etmişler
Kan revan içinde yere sermişler

Annesi
Feryadı duymuş
Çok koşmuş ayak bileği
Orada burkulunca acıyı unutmuş

Annesi
Çaresiz kalmış
Yürüyememek adına sızlanmış

Çocuk,
Sokağın ortasında
Hareketsiz bir şekilde yatıyormuş

Ancak
Soluk alamıyormuş
kalb atışı ve nabzı orada durmuş

Delik
Bir kalple yaşayan çocuk,
Elinde sıkıca tuttuğu o bir gülle

Ortada kalmış
Annesi feryat etmekten
Kendi gülünü kaybetmekten

Boynu
Bükülmüş bir vaziyette
Gözyaşlarının dirliğinde niyaz etmiş

Sen ki
Her şeyi var edensin
Her kalbin sahibi olan mutlakıyetsin

Yıllar
Sonra umutsuzluğumda
Sen beni çocuğumla sevindirmiştin

Şimdi
Çok erke bir yaşta
Hikmetini bilmediğin zamanda

Bir gül
Bir emanet olarak
Tevdi ettiğin yavrumu benden aldın

Biliyorum
Her şey senin
Her zerre ancak seninle kaimdir

Benim
Bu kadar mahzunluğun
İçinde nefes aldığımı sen biliyorsun

Kulunum
Senin yolunda yolcuyum
Nedametimle ben ancak sana sığınırım

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Kor gibi sevdan var…

Sana gecenin akustik güzelliğini sunan
Geceye anlam katan, onu manalaştıran
Hâkimi mutlak’ın güzellik için yarattığı
Yıldızları, melalin için indirmek isterdim

Sensizliğin hengâmesin de sırdaşlarım
Aldığım her nefeste onu içime çekerim
Sensiz içimde doğan özlemi nefeslerim
Anlarım onların yalnızlığını yalnızlığımla

Ona şiir okuyorum, şarkılar söylüyorum
Adeta onlarla çocukça düşler yaşıyorum
Ama sen hala benim düşlerimi bilmiyorsun
Name salıyorum kırlangıcın çatalkuyruğunda

Ne ister neyi özler umutsuzca beklediğim yar
Çocukluksa yaptığım rengârenk bilyelerim var
Mutluluksa hayatta keşfedilmeyi bekleyen var
Umutsa bir bak, gökyüzün de ne yıldızlar var

Kısacık bir ömürde bekleyen kim bilir neler var
Bir nefesin kadrini bilensin, onu kaça alabilirsin
Sensiz bir güne bir yenisini sen ekleme ne var
Benim içimde tükenmeyecek kor gibi sevdan var

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Korkarım hüznü anarım!

Sorarım
Karanlığa korkunun sebebini
Yıllara sâri önümüze konan engelleri

Hüznün
İklimimde şefkatsiz güleri
İcbar edilen keyfiyet nedeniyle hiçliği

Ne yâri
Ne yazılmayan mektupları
Hasret muştulayan özlem soluklarını

Kalmayan
Nesillerde süregelen edebi
Hani nerde dedirtecek kadar kepazeliği

İnsan
Kimliğinde ki hedefsizliği
Günübirlik zevklerin kuşattığı ahenksizliği

Şimdi
Yüzüm dağlara hasret
Gözlerim dirliğinde ki aşka mukavemet

Hezeyanım
Edebiyat içinde bir külfet
Hissiyatım solgun, yorgun şevksiz elbet

Korkarım
Güzelim korkarım ebet
Gayri nizami hukuka kimler ediyor rağbet

Bir gecede
Soluksuz hecelerle sebep
Yargıçlıkta kalmadı artık billahi bir ülfet

İhdas
Edilen kanunlar kime dert
Milli irade nerede görmüyorlar tek düzeler

Hortum
Zaviyesinden yapılır tespitler
Vehimler nedeniyle devleti şikâyet ederler

Cumhur
Halk, ey hizip bir dön sen
Kendi halindeki ucubeleri izan adına bırak

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Korkarım!

Ben
Sana anlatamam
Sessiz kaldırımlara anlattığım kadar

Sana
Düşlerimde ki sevdayla
Seslenemem, çekilirim kuytu kenarlara

Korkarım
Anlayama cağından
Müteredditlik yaşayacağında çekinirim

Yazdığın
Hissiyatını anlattığın
Tefekküre meftunum ben onunla doluyum

Hislerim
Sürgün, uzaklarda üzgün
Hasretin güzelliğinde ki ahengin dirliğinde

Mütemadiyen
Satırlarında arandığım şevkin
Hazzın imtinalığında teneffüs ettiğim hayalin

Baharı
Bembeyaz papatyaları
Rengârenk gelincik zarafetini yudumluyorum

Gökyüzünde
Turnaların gezginliğinde
Umudun dinmez hasretiyle sana olan hislerimle

Yalnız
Kendimle senin özleminle
Sessiz iklimlerde derlediğim hüzzam bestemle

Seslenirim
Ovalara, dinleyen dağlara
Yüreğimden sökün eden hıçkırıklarla yalnızlığımda

Sana
Layık olmayan bedbinliğimde
Sensiz çaresiz soluduğum hislerimin yaşattığı hüzünle

Denkliğim
Niteliğinde gördüğüm naifliğin
Sana ait olan muhabbetli ülfetin benim tek çaresizliğim

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Kur'an ve (Evren paşa)

Kur'an ve evrensellik...
Evren ve dünya...
Dünya ve Evren paşa!
Evren paşa ve Ku'ran...
Kur'an ve paşanın hatmi...
Ahir ve zahir, kişide zafiyetler...
İrticai mahkûmiyetler...
Teganniler, takiyyeler...
Tekbirler, salâvatlar ve niyazlar...
Arz da bir mekân olan çamlı köşkte...
Saygı, korku, telaş ve kaygı cumhurbaşkanına...
Rahmet ve mağfiret talebi, diyardan göçene...
Hiç değilse, ahiret olgusunu kabullenme...
Yeniden dirileceğini, bir hesap vereceğini bilme...
Hiç yoktan ehveni şer diyerek, kabullenme...
Hazırunu ve fani’nin eşini serinletme...
Gönülleri dünya tabiliğinden bir nebze geri çekme...
Şan, şöhret, makam, servet ve kuvveti temaşa etme...
Din dünya işlerini, yönlendiremez, yetersizdir deme...
Sadece ama sadece vicdanlara hapsetme...
Aklı, bilimi, tahkiki, laisizmle şekillendirme...
Hür düşünceyi ve fikir üretmeyi altı oka mahsus etme...
Anlamayı, anlaşılır bulunmayı ön yargıyla reddetme…
Sol ve sağ fraksiyonlar sanki zembilden geldi deme…
Her defasında siyasi kadroları ve partileri suçlama…
Gizli bir oturumla devleti ve milleti kurtaralım kararını verme…
Yıllarca onca dökülen kanları görmemezlikten gelme…
Sıkıyönetim komutanlıklarını adeta sembolleştirme…
Yetersiz kalıyorlar diyerek, milletin efradı olan askerlere…
Onbaşı, çavuş, astsubay ve subay komutanlara emirler verme…
Zalimi, âlimi, mazlumu, mağduru, yetimi, fakiri farksız görme…
Maddeyi, manayı, mantıki, tahkiki, düşünceyi bir çırpıda silme…
Millete ve devlete, görsel basın marifetiyle, el koyma…
Milletin seçtikleri siyasileri, ciplerle bindirerek tutuklama…
Siyasileri hüzne boğma, aşağılama ve hakir görme…
Divanıharp marifetiyle yargılanmalarına karar verme…
İhtilal yaptığı kuvvet komutanlarının sorgulanmalarını engelleme…
Ah anneler, babalar, kocalar ve bacılar…
Niye onca kan dökülmesini daha önce engellemediler…
Seyrettiler, korumalarla gezdiler, kışlalarda bezendiler…
En büyük bir nasihat olan ölüm, herkesi eşit yakalar…
Ayrıcalık yok, özel bir muamele yok, kimsenin garantisi yok…
Azrail, ecel, güzel ve cazibeler bir anda faniyi terk ettiler…
Mevlitler, hatimler, fatihalar mezarda ve toprakta kimleri yakalar…

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Kurşuni sokaklarda!

Londra sokaklarında
Olanlardan habersiz şekilde
Dertli sineler, yol almaya devam ederler

Bunlardan ikisi
Karar almışlardır kendi aralarında

Atlamayacaklardır hiçbir
Kapıyı ve her eve sokacaklardır
Ellerindeki mukaddes davetiyeyi

Bu niyetle
Çalarlar her bir kapıyı
Ve yaparlar çağrılarını
Mütebbessim bir çehre
İle yaparlar gerekli olanı

Dedikleri gibi
Atlamazlar hiçbir haneyi
Aynen karar aldıkları gibi

Kimisinden o anda
Alırlar tepkilerini, kimisinden ise
Sonradan gelecektir davetin neticesi

Kimi için
Bu davet bir mekân beraberliği
Manasını taşırken,
Kimi gönül için de

Âhiret
Beraberliğine vesile olan
Bir tanışmanın başlangıcı olacaktır.

Küçücük davetiye
Belki de bazı sinelerin
Yamaçlarında bir kartopu
Gibi yuvarlanmaya başlamıştır bile

Çığa ne zaman
İnkılâp edeceğini kestirmek
O esnada imkânsızdır

Neyse onlar
Tohumlarını atarlar toprağa

Bakalım kaçı boy
Verip de selâma duracak
Kaçı sinesinde
Nice başağı barındıracaktır

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Kuşatan esrarın nefesleriyle!

Bir kasvet var
Derinliğimin sessizliğinde
Şevki baharımın umutsuzluğunun hazanında

Yüreğim daralıyor
Gözlerim mecalsiz bakıyor
Zihnim bir abluka altında hürriyeti bekliyor

Ne su ve nede aş
Oysaki midem bomboş
Başım ağrı içinde, sancıların derdinde nahoş

Kalbim şevksiz
Ruhum acizliğinde fersiz
İzanım dirliksiz, dilim muhabbetsiz ve hissiz

Zaman yoruyor
An kendi derdinde akıyor
Can bizarlık içinde şefkatsiz hederliği içinde

Temaşa edenler
Nedense merak içinde sual ederler
Devasız derdin halimi kuşattığından habersizler

Gözler nöbette
Kalb vaaz edilen süreyi beklemekte
Ruhum bezginliğin sahifelerinde şevksiz nefesle

Ömrüm halinde
Ruhum lekelerin hengâmesinde
Nefsim ürpertileri hissetmeden hüküm vermekte

Aşk nura amade
Sevda hakkın yolunda asude
Ülfet kendi sahnesinde, hak eden canı gözlemekte

Ölüm uykuyla
Hakikat kitabı celil sayfalarında
Gül dikeniyle anlaşılmayınca haysiyetim çok fukara

Anlaşılmadan yaşamaksa
Hezeyanlarım halin kayıtlarıysa
Vuslat umutların damlasında, yamaçlar dik olsa da

Mustafa Cilasun