WrAtBoY Dan Aşk Şiirleri Arşiv

[WrAtBoY]

En Güzel Şiirim Sana
Ben... ben var ya ben...
Yani ben....
Seni çooook seviyorum...

[WrAtBoY]

En Hoş Hediyesin
Seher serinliği bekler yapraklar
Yağmura hasret topraklar misali.
Rüzgarlarla taranırken başaklar
Zülüfler gerdana düşer misali.

Eski bir şarkıdır dudaklarımda
Avuçlarının temmuz sıcaklığı
Gönlümün en hazin doruklarında
Gözlerindir yırtan kör karanlığı.

Verilmez bir söz yarınlardan yana
Yokluğun içimde tufan ertesi
Ah bir varabilsem ufuklarına
Güneş terketmeden al tepeleri.

İlk hayalimdin sevgi mihrabımda
Şebnemler çimlere düştüğü zaman
Seven sultandır benim kitabımda
Kalbinde ihanetler öldüğü an.

Mor bulutlar dönüşürken şimşeğe
Gül yüzün titretir iliklerimi
Yıldızlar ötesi bir geleceğe
Yürek kanımla yazacağım seni.

İsmiyin ak yeşil yokuşlarında
Yürür bıkmadan tozlu ayaklarım
Savaşlar çıkar sevda burçlarında
Senin için dikilir bayraklarım.

Maşallah yazılı senin kaşında
Sulara akseder ceylan nefesin
Yeşil yazma küçük güzel başında
Rabbim'den bana en hoş hediyesin.

[WrAtBoY]

En Hüzünlü Şiirimi Yazmayacağım
Pablo Neruda gibi
Bu gece
En hüzünlü şiiri yazabilirim

Ama: yazmayacağım
Pablo Neruda'yı
Acılarımıza katmayacağım

Biz yanlışlarımıza yanacağız
Neruda,
Eski çakmak taşlarına yanacak...

[WrAtBoY]

En İyi Dostum
Tam olarak saat sabaha karşı dörde çeyrek var
Etraf zifiri karanlık
Yaşama dair anımsayamadığım bir ben
Birde radyoda çalan türküler var
Biryandan yağmurla karışık yağan kar
Bir taraftan etrafımda görünen ağaçlar…
Yağmur karla sevişiyordu
Ağaçlar kendi aralarında sürtünüyordu birbirleriyle
Yalnızlığım verdiği burukluğuyla izliyordum onları
Tam olarak anlayamıyordum duygularını
Bakıyordum öğlece yaşam felsefelerine
Sevgilerinin, Özgürlüklerinin tadını çıkarıyorlardı
Nispet yaparcasına bana;
Bense yine yalnız,
Düşüncelerinde karışık duygular,
Bedenimde titreme,
Yüreğimde yalnızlığın bıraktığı buruklukla
Radyodan içime işleyen türkülerle avutuyorum kendimi
Türküler beni anlatıyordu,
Hüznümün bıraktığı gözyaşlarını
Duygularımın bıraktığı burukluğu anlatıyordu
Sazının tellerinde gezdiriyordu beni
Yalnızlığımın verdiği burukluğuyla
Kendimle konuşuyor tartışıyordum hayatı
Usul, usul…
Sıkılmaya başladım yalnızlıktan
Of be canım sıkılıyor
Daraldım burada,
__yak oğlum bir sığara
Unut gitsin hayatı yanlızlıgı
Sen yalnız değilsın burada kandırma kendini
Bir elinde sigaran bir elinde de kalemin var ya
Ya senin en büyük dostların bunlardı
Niye kandırıyorsun kendini yalnız değilsin işte
Sigaranın külünü dök
Yakarsın şimdi bir tarafını…


Ne kadar yalnızlıkla ilgili şiir yazmaya çalışsam, ya da yalnız tek başıma oturup o anki durumumu yazmaya çalışsam…
Hemen unuttuğumu sandığım dostlarımı hatırlıyorum, şiirimin sonuna doğru benim en iyi dostlarımın param olduğunda yanımda olan sigaram benden bir çıkarı olsa bile, birde anılarımın en iyi dost anlatısı kalemim aklıma geliyor ve şiirimin sonunda yalnızlıktan sıkılan bir duygunun dostlarını her zaman yanında olduğunu yazıyorum…
İstemedense olsa.
Yani ne kadar da dostum olmadığını yazsam da, ne kadar yalnız olduğumu hissine kapıldığımı fark ettiğimde o an bir elimde kalemim bir elimde de sigaramın olduğunu fark ediyorum…
Meğer benim en iyi dostlarım onlarmış
Sigaram ve Kalemim…

[WrAtBoY]

En Katı Yüreklere Adını Yazsam Yumuşar
O en katı yüreklere,
Adını yazsam; yumuşar,
Rüzgarın uğultusuna,
Seni anlatsam, susar...

Şu ağlayan çocuklara,
Ana sütü saflığını,
Aç ve yorgun yolculara,
Sun tokluğu, dindir yorgunluğu...

O gül kokulu; şuh güzelliğini,
Her bayatlığa bir tazeliğini,
Hele ki; emsalsiz sevecenliğini,
Anlatsam da, çözsem çözülmezliği...

[WrAtBoY]

En Sevdiğin Mavi


Hangi terazi tartabilir yüreğini,
Masumiyetin hep galip asabiyetine.
Bir dokunsam gözlerine,
Biliyorum;
İlk yalanın ben olurum.
Hadi serbest bırak artık,
Avuçlarındaki tutsak mavileri,
Bir an olsun düşünme bile.
Göreceksin,
Yeterki bir dokunayım ellerine,
En sevdiğin mavi ben olurum..

[WrAtBoY]

En Uzun Maraton
Yüz metrede beni herkes geçer
Dörtyüz metrede pekçoklari
Geçer çogu sekizyüz metrede
Ama ben birakmam yarisi

Beni bin metrede geçersin
Ben yine koşarim
Onbin metrede öndesin
Koşarim ben yine
Yirmi kilometrede geçersin
Hep koşmaktayim

Otuz kilometrede
Kirk kilometrede de geçersin
Ben koşuyorum hâlâ
Ama ellinci
Ya da altmişinci kilometrede
Solugun tükenip bir yerde
Dayanamaz düşersin

Bak koşuyorum hâlâ
Çünkü ben bir yaşam maratoncusuyum
Bu yüzden yaşamin en yalniziyim
Bu sonsuz yarişin sonunda
Beni geçemezsin
Ölümün en büyük ödül oldugunu bilemezsin
Yine ben olurum ilk gögüsleyen ölümü

[WrAtBoY]

En Yakın
Bütün insanlığı dövsen havanda,
Zerre zerre herkes yine yalınız.
Boşlukta yol alan uçsuz kervanda,
Her şey tek başına, dağ, taş ve yıldız.

Herkes bir vücutsuz hayal peşinde;
Eşini kaybetmiş herkes eşinde.
İçinizde yiv yiv derinleşir de,
Çıksın karşınıza en yakınınız

[WrAtBoY]

En Zayıf Anımda
Daha düne kadar sensiz olamam,
Ben senin gölgende varım diyordun.
Sensiz okuyamam ,sensiz yazamam,
Sensiz aklım bile yarım diyordun.
Sen beni en zayıf anımda vurdun.

Şarapla tütünle açtım arayı,
Bir de sen terk ettin bahtı karayı,
Bir seni düşündüm bir sigarayı,
Demek ki şeytanca bir tuzak kurdun.
Sen beni en zayıf anımda vurdun.

Bir yandan gönlümün işret çağrısı,
Bir yandan midemin ince sancısı,
Tetiği vaktinde çektin doğrusu,
Demek ki aylarca pusuda durdun,
Sen beni en zayıf anımda vurdun.

Övgüye değerdi oyun takatin,
Alkışlık bir roldü her hareketin,
Giderken vicdanın ve sadakatin,
Lügatçe manası ne diye sordun,
Sen beni en zayıf anımda vurdun.

Hayrını umsan da hain kararın,
Eyvah’la telafi olmaz zararın,
Yarama tuz bastı ani firarın,
Düşerken tuttuğum son dalı kırdın.
Sen beni en zayıf anımda vurdun

[WrAtBoY]

Enayi
Gözlerini dikmiş birileri
Kefen paramız birikime
Sanki kurtulmanın tek çaresi
Yetim çocukların ekmekleri

Şov yapıp satıyorlar seni
Yoklukla mücadelende bile
Aldatılmışlığınla yalnız seni
Habersiz satıyor birileri

Zulüm,işkence onların işi
Acı çekmekse bizim yine
Ne sen zalim,ne onlar enayi
Sanıyorlar seni ve beni belki !
EN BÜYÜK ENAYİ...!