aşk şiirleri

[Kéan aRs]

Var mı?
Var mı aşkın büyüsü sende güftesiz bestem
Hadi ver de bu boşluk bitsin.
Haberin olsun:
Kalmadı sevgi;ama çokça ihanet var

[Kéan aRs]

elinin arkasında güneş duruyordu
aylardan kasımdı üşüyorduk
ağacın biri bulvarda ölüyordu
şehrin camları kaygısız gülüyordu
her köşe başında öpüşüyorduk

[Kéan aRs]

sisler bulvarı’na akşam çökmüştü
omuzlarımıza çoktan çökmüştü
kesik birer kol gibi yalnızdık
dağlarda ateşler yanmıyordu
deniz fenerleri sömüştü
birbirimizin gözlerini arıyorduk

[Kéan aRs]

Merhametsiz karanlık içindeyim
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarkı var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarkı var onu söylüyorum
Bütün şarkılar gibi kederli
Sokaklar, caddeler, evler bomboş
Yokluğun sırtıma saplandı bir bıçak gibi
Yokluğun sırtıma saplandı bir bıçak gibi
Akıtır taşa, toprağa kanımı
Dünya seninle aydınlık ve güzeldi
Şimdi bin güneş doğsa götürmez karanlığımı
Şimdi bin güneş doğsa götürmez karanlığımı
Yanmaz elinin değmediği ışıklar
Gel, o şarkıyı beraber söyleyelim
Tut ellerimden beni aydınlığı çıkar
Tut ellerimden beni aydınlığa çıkar
Yumdum gözlerimi seni düşünüyorum
Mavi denizlere, mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarkı var onu söylüyorum

[Kéan aRs]

Güzele, saflığa, temizliğe,İyiliğe,
doğruluğa,Yükseğe, daha yükseğe,
Erişmek ister misin?
Pek kolay görünmese de
Zor da değil dileyince
Ulaşır insan isteyince
Sen de ister misin?
Unuttum yanlışları,
Sildim hatalarımı,
Taşıyor olsam da izlerini,
Yine de umutluyum
Benimle gelir misin?

[Kéan aRs]

Bulutlar kadar erişilmez,
yüksek Yıldızlar kadar uzak ve soğuk
Güneş kadar parlak ve sıcak
Bir o kadar da uzaksın! İstemezsen eğer…
Ay ışığı gibi durgun ve sakin
Bahar yeli gibi müşfik ve engin
Yaz güneşi gibi coşkun Bir o kadar da yakınsın!
İstersen eğer…İstersen yüzünde açar güller,
İstersen ışıldar gülen gözler,İstersen dilin neler söyler,
İstersen çarpar yürekler,İstersen coşar gönüller,Her şey;
Sen istersen eğer…

[Kéan aRs]

çıkmaz sokaklara uğradığında ruhum, her defasında arkamdan büyük bir desteğinin, yani dualarının yetişeceğini bildim.
Hayır, vefasızlıkla suçlayamam seni, belki de son ana kadar durup beklemeliyim.
Hem belki bununla sabrı öğreniyorumdur. Hep bir şeyler öğrendim senden, seninle tanıdım bir çok farklılığı.
Şimdi durup geriye şöyle bir baktığımda,
beklentilerimi aza indirmem gerektiğini anlıyorum.
Ama vazgeçemedim dualarından.
Dayanamam mektupsuzluğuna ama,
duaların olmadan hiç yapamam.

[Kéan aRs]

Ben o kabrin arkasındaki perdeden selamlamak isterken cenneti, özlemler düşüyor payıma.
En çok sana yakıştırıyorum firdevsi gömlekleri.
Ellerinde beyaz güller var.
Ama mesafeler o kadar acımasız ki.
Yüreğine ulaşamıyor ellerim, yetemiyorum bir türlü sana.
Sonra fersiz ellerinden düşüyor beyaz gül demeti.
Gözyaşların değince güllere, bir gül ağacı oluveriyorlar. Gülüyorsun; gülünce, gözlerinin içi gülüyor.
Yaprakların arasından öyle güzel bakıyorsun ki.
Elimi uzatıyorum, güllerin dikeni batıyor elime,
ürperiyorum.
Hala gülümsüyorsun bana.
Tutup bir gül veriyorsun beyaz martıya, martı uçamayacak kadar halsiz.
Hem çok yakınsın bana, hem uzak.
Bütün kuvvetinle fırlatmaya çalışıyorsun beyaz gülleri.
Ben tam uzanıp alacakken, dev bir dalga gelip çalıyor onları benden. Büyük gürültüyle uyanıyorum sonra.
Yağmur odamın camlarını çılgınca dövüyor.
Bu rüyaymış , rüya!

[Kéan aRs]

Bu kentin otogarında seni,
kırılma pahasına, çölden gelen yolcu gibi bekledim.
Her seferinde serap görmüş gibi koştum,
seni taşımayan vasıtalara. Bekledim. Tren istasyonlarında dolan boşalan vagonların arasında kayboldum bir zaman.
Yine bekledim.
Sonra mavi denizin ıslak limanlarından süzülüp giden martılar gibi, gemilerden sordum seni.
Tekrar bekledim.
En son kuşlara takıldı gözlerim.
‘Bu oydu, çekip gitti işte!’ dediler.
Ve anladım artık, beyaz zarfları beklememem gerektiğini.

[Kéan aRs]

Senin açmadığın bahçeye yağmur düşermiş
Bülbül konarmış gül dalına ,
Sensiz hüzün yüklü baharlar
Gecenin rengini taşırmış sabahlar
Dört bir yanımda ahlar, siyahlar
Düğün varmış köyde
Bayram gelirmiş şehre