Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Gidenler İçin

GİDENLER İÇİN (VEDA MEKTUBU)

(Tüm annelere, babalara, saygıdeğer öğretmenlere ve tüm mezun öğrencilere...)

Merhaba, özgürlük kuşlarım!
Merhaba, kır çiçeklerim!
Merhaba, ateşböceklerim!

Öylesine alışmışım ki size meğer
Son bir ders vereceğim, dinlerseniz eğer.
Dün sınıfa çıktım, irkildim birden,
Çünkü hiç kimse yoktu sizden.
Duygularım, düşüncelerim
Alt üst oldu ilk bakışta,
Kalakalmıştım, öylece boş sınıfta!

Dersimiz,”Edebiyat’tı”,
Konumuz, Fuzûlî…
Biliyordum, diyecektiniz:
“Hocam, Fuzûlî bizim için zaten fuzuli! ”,
Diyecektiniz:
“Bu konu ÖSS’de çıkmaz ki..!

Ah, Fuzûlî..!
Ah, Edebiyat..!
Daldım, düşündüm…
Sorunlar geldi, aklıma,
Acı, tatlı hatıralar…
Sonra oturdum masaya,
Başladım, düşüncelerimi yazmaya.

Nereden nereye..!
Nerde benim öğrenciliğim,
Nerde benim öğretmenliğim…
Geriye giden bir şeyler vardı.
Zaman desem, asla…
Büyüyen, gelişen…gençlik..!
Geriye giden yine gençlik..!
Hayır! Yalnız gençlik mi?
Gençlikle giden gerçeklik..!
…
Önce kızdım biraz,
Bozulmaya başladı, aklımın dengesi,
Sonra başladı, bir vicdan muhasebesi!
“Sırası mı” dedim, şimdi,
İznin, raporun, devamsızlığın…
Daha bir aydan fazla vardı,
Kapanmasına okulun!
Üzüldüm, alındım!
Utandım, suçlandım!
Kendi kendime sordum:
Eğer dershane yetiştirecekse sizleri,
Neden gönderdiler buraya bizleri?
...
Sonra,
Daha başka sorunlar geldi,
Bir bir aklıma!
Ve siz..!

“Değişmeli”,dedim,
“Bazı şeyler değişmeli…”
“Sürmemeli böyle, sürmemeli! ”
Sonra,”keşke! ”diyorum,
Keşke, sunabilseydik sizlere,
Daha fazlasını imkânların!
Keşke, verebilseydik,
Daha fazlasını bilgilerin!
Ve keşke..!
Ve keşke siz,
Bilebilseydiniz, kıymetini zamanın!
Ve kaçırdığınız fırsatların..!
Her şey daha güzel olsaydı, keşke!
Ve biz,'Keşke! ' Demeseydik, keşke!


— 2-

Sonra bırakıp sorunları,
Anlatmaya başlıyorum, duyguları…
Böylesi anlarda yaşıyorum ben hep,
En yoğun duyguları!
Sardı, yine her yanımı
Hep o, yalnızlık duyguları!
Bilirim, ayrılığın ne demek olduğunu!
Bir kez daha yaşıyorum, şimdi bunu!
…
Hiçbir yer,
Biraz önce insanların bulunduğu,
Fakat sonra terk edip gittikleri yer kadar,
Yalnızlık dolu olmazmış!
İşte, varlıkta yokluk!
İşte, yoklukta varlık!
Her yer, yalnızlık kokuyor,
İçimi bir ürpertidir sarıyor..!

Hiç sevimsiz bulmamıştım, bu kadar sınıfı,
Eski sıcaklığı yoktu ve eski havası!
Her şey susmuştu, sanki birden,
Sessizlik sarmıştı her yanı, ürküten!
Ne bir soru soran vardı, ne itiraz eden,
Öylece susuyordunuz, hep birden!
Karşımdaydınız gerçi, değişen bir şey yoktu,
Ama gözlerinizde ışık,
Yüzlerinizde mana yoktu!
…
Gördünüz değil mi?
Nasıl da geçermiş zaman!
Sizi ilk gördüğümü hatırladım da şu an,
Nasıl da ürkekti, duruşunuz,
Nasıl da korkaktı, bakışlarınız!
Sizi nasıl görmüşsem ilk bakışta,
Şimdi ben de öyle olmuştum, boş sınıfta!
…
Siz yoktunuz, şimdi bu sınıfta,
Yalnızlık sardı, her yanımı.
Ve yokluğunuz, tüm benliğimi…
Bir ateş sardı, birden yüreğimi
Ve yaşlar, gözlerimi…

Gördünüz değil mi,
Nasıl da geçermiş yıllar,
İşte gelmiş, bir yılsonu daha,
İşte gelmiş, yine bir sonbahar!

Bu yıl yine erken geldi,
Benim için sonbahar.
Demeyin sakın bana!
“Şaşırdın mı hocam,
Yeni geldi ya ilkbahar! ”
Ben, her öğretim yılı sonunda,
Sonbaharı yaşarım çocuklar!

Ben, hep ilkbaharda,
Yazda yaşarım, sonbaharı!
Sevinir, coşarsınız,
Siz yaşarsınız, yazı, baharı,
Ben yaşarım sonbaharı!
Sevinemem, yeşermesine toprakların,
Yapraklanmasına, çiçeklenmesine dalların!
Bekleyemez sonbaharı,
İlkbaharda düşer, benim yapraklarım!
İlkbaharda solar,
Benim çiçeklerim!
Ve
İlkbaharda göç eder,
Benim kuşlarım!
...
Siz ne bileceksiniz, kuşlarım!
Kolsuz, kanatsız kalmasını ağaçların!
Siz ne bileceksiniz, acısını ayrılığın!
…
—3-

Bir ağacım, şimdi ben,
Tüm yaprakları dökülen!
Bir bahçıvanım, şimdi ben,
Tüm çiçekleri solan!
Bir hancıyım, şimdi ben,
Ya da bir gar, bir liman,
Tüm yolcularını uğurlayan!
Bir çeşmeyim, şimdi ben,
Derinden derine ağlayan!
…
Bütün duyguları bir anda yaşıyorum, şu an!
Hepsini birden anlatmak istiyorum, inan!
Ayrılık, hasret adına ne varsa bütün
Ve bütün şiirlerini şairlerin..!
Orhan Veli oluyorum bir an,
Gözyaşlarını anlatamadığı, mısralarından!
Çamlıbel’in ‘Çoban Çeşmesi’,
Oluyorum, bir an,
Dağ başında yapayalnız ağlayan!
Bir ırmak oluveriyorum, bir an,
Uzaktan uzağa akan
Ve gönülden gönüle çağlayan!
Neler, kimler geçmiyor ki aklımdan…
Cahit Külebi’nin Küçük Çeşme’si
Geliyor aklıma,
Dranas, Dağlarca, Tanpınar…
Saba, Tecer, Ertepınar…
Hepsini aktarıvermek istiyorum sıradan!
Yahya’nın Sessiz Gemi’sindeki limanım,
Şimdi ben!
Bütün yolcularını uğurlayan!
Kemal’in gemisiydi sanki bu, sessizce giden
Ve sizdiniz yolcuları, sizdiniz giden!
Rıhtımda kalansa, yapayalnız ben!
…
Bütün yolcularımı uğurlamıştım!
Rıhtımda boynu bükük, öylece kalakalmıştım!
Sizce ne güzeldi değil mi?
Ne güzeldi açılmak, maviliklerine enginlerin!
Ne güzeldi açılmak, serinliklerine denizlerin!
Ya bence…

Bunu anlatmak çok zor…
Sen kendine bir sor;
“Gitmek mi zor, kalmak mı zor? ”
Oysa sen gel, onu bana sor!

—4-

Sonra, bütün acıları atıp içimden,
Gerçeğe dönüveriyorum, birden.
Gerçekçi düşünmek gerekti..!
Bu yolcuya, yol gerekti..!
Elbet, bu yollar bir gün ayrılacaktı!
Bir gün, bu günler hatıra olacaktı!
…
Sen devam ederken yoluna,
Neler gelmez ki benim aklıma.
Hep kuşku, hep kaygı…

Haşim’in ‘Merdiven’i gelir aklıma,
Fikret’in ' Yollar ' ı gelir bir an,
İzleri yollarda kalan!
Hep yokuş, hep çakıl, hep diken!
…
Böyle devam ederken kuşkularım,
Aklıma geliverir, bütün yaşadıklarım
Ve siz,
Siz, kuşlarım!
…
Boşuna mı sanıyorsunuz,
Eridiğini yağlarımın!
Ağardığını saçlarımın!
Boşuna mı sanıyorsunuz,
Geçtiğini yıllarımın!
…
Doğuşta görürüm, ben ölümü,
Gençlikte görürüm, ben yaşlılığı
Ve ayrılığı… her kavuşmada!
Bunun için sevinemem ben ilkbaharda!
—5-

Bütün gücüme rağmen,
Özleminiz sarıverir yeniden,
Daha siz gitmeden!
Ve
“Gitme, turnam! ”diyesim' gelir.
Sonra, yeniden cesaretlenirim.
“Uçmalı, kuşlar! ”
“Uçmalı! ”derim.
Ve Rıza Tevfik gibi,
“Uçun kuşlar uçun, burada vefa yok!
Öyle akarsular, öyle hava yok!
Feryadıma karşı aks-ı seda yok!
Bu yangın yerinde kül vardır! ”
Diyesim, gelir!
Uçmalıydı tabi ki kuşlar, buradan!
Uçmalıydı, bu yuvadan!
Uçun kuşlar! Uçun!
Ama dikkat edin!
Yollar uzun, hedefler uzak!
Üstelik her yan tuzak!
….
Yolculuk deyip geçme sakın!
Koru kendini, tehlikelerden sakın!
—6-

Ağlarım,
Böyle zamanlarda ben,
Siz gidince…
Ağlarım,
Gizlice..!
…
Sanki
Asker etmesi gibi bir şeydi bu,
Bir babanın oğlunu!
Gelin etmesi gibi bir şeydi bu,
Bir ananın kızını!
Onun için tutamıyorum,
Gözümün yaşını!
Ağlarım, tabii ki!
Ayrılık bu, kolay değil ya!
Üstelik ‘Öğretmen Yüreği’ bu!
Taş değil ya!

Hem,
Hangi ana ağlamadı ki,
Gelin etti de kızını!
Hangi baba ağlamadı ki,
Asker etti de oğlunu!
Üçünü, beşini değil,
Yüzlercesini gönderirim,
Her baharda ben!
Ağlarım, elbet!
Gurbettir bu, gurbet!

—7-

İşte, böyle geçer benim,
Her yılsonum!
Bunun içindir, hüznüm!
Bunun içindir, acım, kederim!
…
Her sonbahar bir şeyler götürür benden!
Parça parça koparır sizi yüreğimden!
Nasıl aşındırırsa taşı sular,
Benim yüreğimi de öyle aşındırır,
Bu sonbaharlar!
Ve
Tekrar tekrar gelir,
Benim hayatımda sonbaharlar!
Ve yeniden, yeniden dökülür yapraklar
Onun için,
Bekir Sıtkı’nın ‘Hancı’sıyım,
Şimdi ben,
Yeni yolcular bekleyen!
Gelene yeni kapılar açarım ben,
Yeniden..! Yeniden..!
…
Ey giden yolcu!
Yolun açık olsun, uğurlar ola!
Yolların gibi bahtın da açık ola!
Benden size selam olsun, bu yolla!
Ama sakın unutma!
Bir selam da sen yolla!
…
Dilerim,
Her şey gönlünce olsun!
Dilerim..!
Ve
Ve sizi
Allah’a,
Emanet ederim!

Mehmet KIYAK
(Karaman, 15.06.2001)

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Gitmeli miyim Bu Yerden?

Bilseniz ne canlarım gitti,
Bu cennetten…
Kaldımsa da ben burada,
Kaldım her dem ah u zârda...

Bugün gitsem,
Başka bir cennete,
Ne canlarım kalır bu yerde…
Kalır mı sanıyorsunuz,
Yüreğim yerinde…

Bu gün:
Gitmeli miyim,
Kalmalı mıydım burada…
Bir bilmezdeyim,
Kaldım iki arada…

Gitmedim, kaldım:
Gidenler mi azdı…
Yoksa kalanlara mı kandım…
Gidiyorum:
Kalanlar mı azaldı…
Yoksa gidenlere mi kandım…

Gidenler can…
Kalanlar can…
Ben ne yapayım,
Bilmiyorum can…

Gitsem,
Gözüm arkada kalır…
Gitmesem,
Özüm orada kalır…
Canan beni çağırır,
Ben ne yaparım,
Bilemiyorum can…

Mehmet KIYAK*
Karaman, 04.02.2007

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Gittin Diye- 1

GİTTİN DİYE- 1

O ilk bakış, o ilk yakış,
O ilk sevgin,
Duruyor hala içimde…
Meğer ne çok sevmişim,
Seni özümde…

Seviyorum sanırdım seni,
Sen yanımdayken…
Oysa insan,
Asıl o zaman anlarmış sevgiyi,
Sevdiği uzaktayken…

Ben seni sevmeyi,
Senden ayrıldıktan sonra öğrendim!
Ne olur darılma,
Diyemezsem,
Sen yanındayken:
SENİ SEVİYORUM!

SENİ SEVİYORUM!
Diyemediğim kadar…

SENİ SEVİYORUM!
Diyebileceğim kadar…

SENİ SEVİYORUM!
Sonsuza kadar…

Karaman, 23.12.2006 03:21:00
Mehmet KIYAK

Not: Şiirin videosunu aşağıdaki adresten izleyebilirsiniz.
http://www.youtube.com/watch? v=AAYt3RkAaO0


Because You're Gone


that first look, first burnt,
that first love of yours
are still inside me...
Now I realize how much I loved you
within myself...

I thought I loved you
when you were by my side...
but then, one could understand love
while his beloved one is away...

I've learnt loving you
after breaking apart...
don't take offense
if I don't say
I LOVE YOU
when you are with me...

I LOVE YOU
more than I can say...

I LOVE YOU
as much as I can say...

I LOVE YOU
for ever...

Mehmet KIYAK
Çeviren:
Selçuk YILDIZBAŞ

Not: Bu şiirimi İngilizceye çeviren sevgili dostum Selçuk YILDIZBAŞ'a sonsuz sevgiler...
Video izle:
http://www.youtube.com/watch? v=AAYt3RkAaO0

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Gittin Diye- 2

GİTTİN DİYE- 2

Sen gittin,
Mevsimler değişti,
Yazlar döndü kışa,
Baharlar döndü sonbahara…

Vakitsiz geldi kış,
Ah, ağaçlar nasıl yapraklarını döker…!
Bilmezler ki,
Ağaçlar yapraklarını neden döker…?

Gül soldu,
Bülbül gözyaşı döker…
Bilmezler ki,
Bülbül neden gözyaşı döker…?

Sen gittin,
Ay tutuldu, ******* zindan oldu,
Yıldızların neşesi kayboldu,
Güneşin feri soldu…

Diyorlar:
Güneş tutuldu!
Bilmezler ki,
Güneş neden tutuldu...

Bilmezler ki,
Sen gittin...
…

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Giz

Çiçekler, tohumlarda gizlidir,
Meyveler,çiçeklerde gizlidir.
Sevgidir,insanı insan yapan,
Sevgiler,gönüllerde gizlidir.

Aydınlık,karanlıkta gizlidir,
Gündüzler,*******de gizlidir.
Erdemdir,insanı insan yapan,
Büyüklük,tevazuda gizlidir.

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Gizli Bağ

Ben onda ne bulmuştum,

O bende ne bulmuştu,

Hiç bilmiyorum,

Ama aramızda,

Kuvvetli bir bağ oluştu.

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Gördün Değil mi?

koca bir dünya gibi
gelmişti gözüne
sevgimi kalbine
sığdıramamıştın
değil mi

seviyorum
demiştim de
inanmamıştın
değil mi

gezdin, gördün
şimdi
döndün bana
ben seversem
tam severmişim
gördün
değil mi?

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Gülistanın Bülbülleri

GÜLİSTANIN BÜLBÜLLERİ

(Okuluma ve öğrencilerime…)

Çiçekleriydi onlar bu bahçenin,
Hep açan…
Bülbülleriydi onlar bu bahçenin,
Hep şakıyan…
Kimisi kurulmuştur kurumla,
Arkasına sınıfın…
Kimisi kaybolmuştur,
Arkasında birinin…
Kimisi pencerede çiçek açmış bir saksı…
İki taş arasında çiçek açmış kimisi…
Kimisi şakır bülbül gibi,
Kimi çatı arasında saklı…
Varsın, özgürce açsın çiçekler!
Varsın, özgürce ötsün bülbüller!
İnanıyorum imzası olacak her birinin,
Ülke kalkınmasında yarın..
Hiç solmasın çiçekleri, bu bahçenin…
Hiç susmasın bülbülleri, bu kafesin…
Güller açsın gönüllerinde...!
Bülbüller şakısın dillerinde…!

Mehmet KIYAK*

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Hak ve Özgürlük

HAK VE ÖZGÜRLÜK


Özgür ol,
Hakkını ara!
Ama özgürlüğün,
Sınırlarını aşma!


Mehmet KIYAK*

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Hasret

HASRET

Mevsimler de değişti,
İnsanlar gibi…
Yağmura, kara hasret kaldık,
İnsanlığa hasret gibi…

Mehmet KIYAK*

Mehmet Kıyak