Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Dil-Dâra Bıraktım

Aruzun veznini fehm, şâir-i düm-dâra bıraktım
Yeni tarz şi’ri de garb düşkünü ağyâra bıraktım

Yazarım bilgimi, hissettiğimi sıdk ile billah
Bana tevcîh edilen telmihi, eş’âra bıraktım

Okunan bir kısa beytin bile şerh anlamı lâzım
Kötü ma’nası olan nazmı da rüzgâra bıraktım

Edebin verdiği şartlardan uzak kirli lügatla
Başıboş, saçma sapan sözleri mey-hâra bıraktım

Bu mukaffâ beyitin metnini tullâbıma ithâf
Gazelin baş sözü bercesteyi dil-dâra bıraktım.


Fehm = anlaşılması
Düm-dâr = arkadan gelecek
Telmih = imâlı sözler
Mey-hâr = sarhoş
mukaffâ = kafiyelenmiş
Tullâb = öğrenciler
Dil-dâr = sevgili

Feilâtün feilâtün feilâtün feilâtün
. . / / . . / / . . / / . . / /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Dinçlik Azaldı

Bana seksen sene çift imtiyaz aldı
Acı derd verdi, dü-dest ihtizaz aldı
Feleğin lûtfu olan yaşlanan ömrüm
Sabır arttırdı fakat dinçlik azaldı.


Dü-dest = iki el
İhtizaz = titreme

Feilâtün feilâtün feilâtün
. . / / . . / / . . / /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Diyeceksin

Ferdâ beni dört gözle makâmında mı bekler?
Mahdûr diyeceksin.
Seksen yıla her dün yine bir gün daha ekler.
Makrûr diyeceksin.
Her gün kuru gövdemdeki kalp darbesi tekler.
Mahtûr diyeceksin.

Ferdâ = yarın
Mahdûr = saklı, gizli, belli değil
Makrûr = daha evvel kararlaştırılmış
Mahtûr = tehlikeli


Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün
/ / . . / / . . / / . . / /

Mefûlü feûlün
/ / . . / /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Diyecektim

Artık kocadın hicr edeceksin baba, derdin
Yanış düşünüp vehm ediyorsun diyecektim.
Beş yıl daha kalsan nedeceksin baba, derdin
Oğlum, beni az fehm ediyorsun diyecektim.

Gönderrmede kabre beni kıldınsa muaccel
Ahh olmaya kardeşlerinin hakkına engel
Sen hisseni yuttun daha ben göçmeden evvel
Mîrâsı galat sehm ediyorsun diyecektim.

Hicr = göçmek, ölmek
Vehm = yersiz şüphe, kuruntu
Fehm = anlamak
Muaccel = pek acele
Ahh = kardeş
Galat = yanlış, haksız
Sehm = pay

Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün
/ / . . / / . . / / . . / /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Doğum Günüm

Son meskenim güzel handı
Orda yaşam şeref, şandı
Görünüşe ayna kandı
Gözucuyla bir bakınca
Ayna benden çok utandı.

Bahçemizde gül dermekte
Genç kızlara ders vermekte
Böyle hasret gidermekte
Varmış gibi bir sakınca
Ayna benden çok utandı.

Çalışmakla başı yordum
Mes’uliyet taşıyordum
Sâkin hayat yaşıyordum
Öz geçmişe yaş takınca
Ayna benden çok utandı.

Konuşurken mırıldadım
Hem öksürdüm hem hırladım
Gençliğimi hatırladım
Gözlerimden yaş akınca
Ayna benden çok utandı.

Bir tansiyon hastasına
İçki doldu mey tasına
Doğum günü pastasına
Seksen tane mum yakınca
Ayna benden çok utandı.

Hece: 4 + 4 = 8

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Dokunma

Ey bâd-ı seher, lûtfile dildâre dokunma
Cânânıma el sürme sakın, yâre dokunma

Dilber ki siyah saçlı çakır gözlü yüzünde
Esved beni görsen bile dîdâre dokunma

Ben nefs-i perîşâna değil, yâre selâm ver
Zülf okşar iken şehv ile rûhsâre dokunma

Gül bahçesi gez, bülbül-ü şeydâ ile söyleş
Gülhânede gül koklar isen, hâre dokunma

Bâki! O güzel, meclis-i handâna gelince
Efkâra dalıp sehv ile güftâra dokunma

Bâd-ı seher = seher yeli
Dildâr = sevgili
Esved = siyah
Dîdâr = güler yüz
Rûhsâr = yanak
Şeydâ = şaşırmış, divâne
Hâr = diken
Handân = neş’eli
Efkâr = fikirler, düşünceler
Sehv = yanlışlık
Güftâr = söz, şiir

Mef û lü me fâ î lü me fâ î lü fe û lün
/ / . . / / . . / / . . / /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Dostdar

Yardım istemek için dost bulan zavallılar
Görmeyince menfâat dostlugun çabuk yılar

Dost odur ki beklemez her zaman muâvenet
Yâranından arkadaş görmez âni mel’anet

Dost yapar muâvenet halleder büyük habı
Bekliyorsa karşılık kaybeder bu ahbabı

Yardım et fakire hep karşılık gözetmeden
İhtiyar, küçük çocuk, hiç te tefrik etmeden

İşte böyle başlayan dostluğun hemen yürür
İşlerin kolay gider, arkadaşlığın büyür

Dostu kaybeden beşer varken aç ve ihtiyar
Arzumend-i dost olan Bâki oldu dost(ı) dâr


Yâran = dostlar
Mel’anet = kötü bir hareket
Hab = sıkıntı, üzüntü
Arzumrnd-i dost = yardımlaşmak için dost
bulma istegi
Dostdâr = dostluğu karşılık beklemeden yapan kimse

Fa i la tu fa i lun, fa i la tu fa i lun
/. / . /. / /. /. /. /


Yardım görmek için dost edinen zavallı insanların,
bekledikleri menfâatî gömeyince dostlukları çabucak
bozulur. Başkasından menfâat beklemeyen hakiki
dosttan arkadaşî kötü bir eylem görmez. Dost yardım
eder ve büyük sıkıntılar giderir, fakat yaptığı
hizmetten karşılık beklerse dostluğunu kaybeder.
Sen genç ve ihtiyar diye ayırt etmeden ve karşılık
beklemeden fakirlere yardîm et. İşte bu şekilde
başlıyan dostlukların büyür ve arkadaşlığın devam
eder. Dostlarını kaybeden aç ve ihtiyar insanlar
varken, yardımlaşmak için dost bulma arzusu olan
Bâki, hiç karşılık beklemeyen bir dost oldu.

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Dostlar Bilecek

 Hiç kimsenin umrunda değil gelse vefâtın
Mescitte iken sâdece dostlar bilecekler.
Gelmez geri ömründe biten senevâtın
Akranlarının bâzısı ‘Eyvâh’ diyecekler.
Rahmet dileyip kabre gömüldükte memâtın
Evlâd ü iyâl hâtıralardan silecekler.

Senevâtın = selelerin
Memât = ölüm
Evlâd ü iyâl = çocuklar ve aile

Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün
/ / . . / / . . / / . . / /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Dostum

Bu kadar yıl yaşadın zevk alarak küfr ile dostum
Bu tarîk tez götürür gövdeni son menum zile dost

Seçilen meclis-i millette adaylar arasında
Lakabın ‘Bankacı hırsız’ diye düştün dile dostum

Senin isrâfını hoş görmede millet bu dem ammâ
Tutulursan sana kalmaz kara bir pul bile dostum

Kasadan çaldığın esham, yeter artık, bu ne cür’et
Seni deryâ boğarak fırlatacak sâhile dostum.



Feilâtün Feilâtün Feilâtün Feilâtün
. . / / . . / / . . / / . . / /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Dostun Olur

Kesme garip parmağın gün gelir dest’in olur
Kaymağı yersen bu gün yüzdüğün postun olur
Şartları hak gösteren, kem sözün varsa bile
Düşmana çok sövme kim, gün gelir dostun olur.


Dest = el

Müfteilün, failün, failün, müfteilün
/ . . / / . / / . / / . . /

Mehmet Fatin Baki