Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Gazel Sarısı...

başka yolu yok
yağmur tozu serpeceksin saçlarıma
ya da dördüncü zamanın
çürüyen tenimde küf tutan toprağına

içime konuşur gibiyim nicedir
çınar altlarında arama suretimi
yaprak hışırtısından sorma hiç
böyle yetim akıyor nehrim
___söğüt küs
yosun tutmaz oldu su kenarları…

nicedir kum masallara bağışlandım
onlar ki dilsiz ve sağırdırlar
cinlerden vergi
bir sayrılık böğrümde kıyasıya yüzleştiğim
kırık dökük heceler dans ediyor eteklerimde

işgalci hüznümle dörtnala koşan
infazcı dilim bir de

susacak elbet nal sesleri bir gün
dalını yitiren serçeler yas tuttuğunda
gideceğim rüzgarın oğlu ey!
şarkılar gülmeyi unuttuğunda…

solgun mevsimlerin en şaşaalısı
___aşkı bilenim!
sararmış yapraklara yazdığım divanı yakmak yine sana kaldı
ellenmeden solan delifişek düşlerim adak ağaçlarında

‘bir yağmur inmeli’ diyorum gazel sarısına
yok başka yolu anla!

bir yağmur ki boylu boslu hüznümün endamında…



(27 Ocak 2006)

Üç yıl önce yüreğimdeki hüzünle gelmiştim Antoloji’ye. Dilimin döndüğünce yazdım, söyledim, “söz”ledim kendimi. Dördüncü yıl başlıyor bugün. Bir dolu şiir çocuğu ve dost edindim bu sayfalarda. Kimisi kaldı, kimisi gitti, kimisi gönderildi ve ben hiçbirisini unutmadım…
Nal sesleri susuncaya dek, hüznümle buradayız…
Vakitli vakitsiz çöreklenir durur içime.
Ben ise yağmuru beklerim! ...

Sevgiyle

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Gelincik...

asfaltıma pençe izleri bırakan gelincik
kanla yoğrulmuş sanıyor ekin tarlalarını
yanılıyor!
bozkıra çoktan tahvil olduk biz

ekmek kokusu arıyor bağrımdaki şaki
atlarımız soluk soluğa
“rüzgârın oğulları”

hırsın özrüdür ‘kavga’ diye sunulan
suyuna banmakla içinden çıkılmayan

kanlı mintanı aldım gelincik yerine
eriyor asfalt
ekmeğim esmer
bozkır içimde


('6.DEKAD' - Hayal Yayınları, Birinci baskı, Ocak 2008)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Göç...

yoksunluk ağır geçilir
bekleyiş
ayrılık
özlem

ne etse
çaresiz kalp
:
aşk iltifata tabi!

dil konuşsa
__harf keleri
sussa
___sıfır noktası

şiirden geçer sözün
_____göç rotası


(1 Mayıs 2006) – www.blogcu.com/nimo

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Gölge...

denedik
gül kadar gülmeyi
sevmeyi aşk kadar
emirler vardı
'yaz' diye buyuran

ezberlendi tüm koşuyolları
avcıydık öyle
sinsi

iz sürdük kendimize

ne terk edildi gölge
ne yakalandı

o ki
bizden sonra
karşılayandı her varılan yerde


(17 Aralık 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Gömlek….

rüzgara armağan olsun tenin
ödülün ince belli bir esinti
gözlerin sesin
sesin
ucu yanık mektup
canıma düşen çakır hare

“aşksız olmaz” demiştim / yokla belleğini

kimse
sen gibi bakamaz biliyor musun
kimse anlamaz beni
etinden çoğalan bu gömlek
sende olduğu gibi durmaz kimsede

rüzgarın kızı yüreğim ey!
durgun sulara öykünür
ıssızlıkta ölürsün de
kanat çırpmazsın kimseye

hikaye belli…aşktır sebebi….


(31 Ağustos 2005)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Gözaltı...

yundukça ırmağımızda
renk atıyor kimimiz

kimisi
çekerek
küçülerek
varıyor kıyıya

ürkütüyor bu yüzden
yağmurda ıslanmak
mağara
korkuya sığınak

bir çeyreğimiz suda
bir çeyrek is
karanlık

kamburu çıkıyor diğer yarı’nın
gözaltında

böyle kaçıyor şiire gölgemiz!


(20 Mart 2007) - 6. Dekad, HAYAL Yay. Ocak 2008, s. 59

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Gül ve Kül...

dil
yağarken kırbaçlar
çoksesli ırmak,
güneş bilir de güneşliğini
iç’e açar

doğurganlığa düşer kül

sarışın renkler
unutulur Likurga ülkesinde
siyah
kıskanç bir gardiyan
ayaz göçüdür kırmızı
alevden dile örste soğuyan

hangi ocağın isine değse
çöker avurtları harfle sevişenin
tamama ermek içindir yokuşlar
umut ışıkta tutuşan
ve doruğun kuyudan farkı
bir uçurum kadar

kül
güle böyle ah!
gül, küle kaçar


(26 Şubat 2008)

Kıyı Dergisi, Sayı 203, 2008

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Gürz Ve Kadeh...

tuğraya vurulmak içindi harf

bir elde sevda kadehi
ötekinde gürz
tökezleyerek yürüdüler hikayenin içinden

kader yırtığı alnında alevlenen
yıldız ateşiyle dağlanmış risaleyi arardı gök
sadakati anlatırdı bir çingene şavkıyan dolunaya
ve yılmazdı kadeh hiç
çoğulluk bahşeden çeliğin gücünden

bir sevda baktı fincana
rengini arayan tekilliğine hummalı öykünün
bir o bildi
tayftan akseden yakıcı hüznü

gürz dahi beller susmayı zora gelirse
eridi günlerden bir gün
dikenin erkinde tutuşan ölümsüz güle benzedi aşk
remiller açtı taç yaprakları yalnızlık hicretine
çingenesi tef çalarken haymatlos kadehinde

ağlardı biri ters akışında suyun
biri tuğraya küstü
mısra kayıptan hallice

sustum ki cehennem!
ayrılık mahkumu bir sürgüne dönüştü hikaye


(17 Mayıs 2005) - ' 6. Dekad ' Dosyasından....
(2006 Yeni Şiirler Antolojisi - S'İMGE Yay.)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Güz...

- sevgili annemin ardından…

tuz kurusu buğudan
sofra kuruyor bulutlar
nehirler hâlâ gümüş

kendiliğini arıyor erguvan yağmur
suyun soluklanması kadar sessiz

hangi yaprak dökümü sever
büyütülen sus’ları

eytişimle yıkandık bir kez daha
ölüme çıkıyordu yollar
duraklar
ölüm duvağı

ne var'daydık
ne yok'ta
indirdim kulak ardından
ölüm
dudağımda cigara

kalbim inciniyor son kez
eteklerimden ağır geçiyor güz


(2007 Eylül sonu) - 6. Dekad

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Hayal Hakkı...

bir adası var herkesin
mülkiyeti kendinde olan
:
asla gidemediği
yüzgeçlerin kısa geldiği

sıradan ölümlüye felaket
okyanus
adayı yuttuğunda başlar

“benim olan benimdir” der birisi
sırra hükmederken denizler
hayal ülkesinde yeni bir anlam kuşanır varlık yokluktan
derinde büyür imlasız düşler

orada okyanusta
kayıp bir ada var biliyorum
:
ağır işçi!

gece gündüz hayal hakkı öder


(6 Eylül 2004)

Naime Erlaçin