Perihan Dirican

[GooD aNd EvıL]

Nineye Cevap
Köyünde güzellikler çoktan yaşamış hasat
Minik evler oldu kat,yürekler doldu fesat

İçkilerle kutlandık, ezan sayıldı batıl
Ana parti, pokerde; çocuk, doğuştan atıl

Geçti besmele nine,İngilizce masada
Kur’an’ın rafta kaldı,tesettürün yasada

O kandil günlerinde kandiller hep yanarda
Bizim kandiller söndü diskolarda barlarda.

Şehrin gürültüsünden topun boğuldu sesi
Ne çıkar patlasa da,oruç etmeden nefsi

Bayramlarda tatil var sevinci yaşanılır
Ya bir deniz kıyısı ya ormana kaçılır

Kim kimi tanıyor ki sevgi saygı göstersin
Çıkıp gelsen köyüne ”Bu köy benim mi? ”dersin

[GooD aNd EvıL]

O, Geçmişime Geleceğime Yayılan Işık
Ben kapı arkalarında gizli kapalı büyütülmüş,
Ya da töreleri tarafından öldürülmüş,
Mekke’nin karanlık günlerinde yükselen feryattım.
Babam tarafından çizilmişti mukadderatım.
“Toprakla örtülecek şeytan”
Anamın yüreğinde figandım.

Korkuyordum.
Beni kurtaracak Hübel miydi?
Lat mıydı? Manat mıydı?

İbrahim’in Allah’ı
Oydu beni koruyacak:
Onda bulacaktım felâhı
O ki; bir gün elçisini gönderip
Zulmü kovacaktı

Ve işte o gün, bu gün,
Bu gün; bir başka titriyor ruhum,
Bir başka diriliyor vücudum.
Kurtuluyorum kara *******in bağrından..
Nasipleniyorum o ilahi nurdan...
Bu gün; benim yeniden doğduğum gün
Bu gün; alemle bir kutladığım düğün
Bu gün; o kutsal adaletin yeri silkeleyişi
Bu gün; masum ruhların göklere yükselişi.

Bu gün; güneş rükuda..
Ay secdede
Alem bir parlak ışıkla dirilmekte
Bu gün; kalplerin duruluşu
Bu gün; insanlığın yeniden varoluşu
Denizlerin birbiriyle buluşması
Doğanın bereketle kavuşması
Bu gün; insanlığın beraeti
Köleliğin bitti esareti
Ruhlar bu ışıkla temizlenmekte
Mecusilerin ateşleri sönmekte
Kisra Sarayı’nın kırıldı ayakları.
Telaşla titredi, yahudinin, hiristiyanın bacakları
Devrildi Kabede 360 put.
Aptal aptal bakıyor sanem, uzza,, lat, nusup
Müjdeler yağıyor göklerden birbir
“ Bu gelen son peygamber, bir başka peygamber gelmeyecektir”

Bir ak kuş sıvazladı Amine’nin sırtını
Beyaz bir kaseden içti ilahi şarabını
İşte o an nübüvvet nişanıyla girdi bir nur içeri
Öyle bir nur ki o, nurdan içeri.
Bütün mahluk, mahlukat, melekler selama durdu
Alem ezelden beri bu günü bekliyordu.

Doğmuştu; yaratılanların en güzeli,
Akılda, zekada en mükemmeli
Ondaydı ahlaklı ruhun en yükseği,
Hakikatın yakını, batılın uzağı.
Ahmed di, Mahmud du, Muhammed di
Allah’ın insanlığa bahşettiği hikmetti.
Gökte Allah övüyordu, yerde biz,
O ki; kurtuluş ümidimiz.

Yetimdi,
Öksüzdü,
Halime’nin sütüydü,
Hatice’nin, yarı, yardımcısıydı,
Kelamın özü, güllerin hasıydı.
Müjdeydi, mucizeydi, bilinendi, bilmeceydi
O benim güvencemdi.

Hıra’nın beklemesi son buldu
Sözler toplandı bir kelimede
“ İkrâ” dedi Cebrail
Okudu.
Okudu o mükerrem
Okudu;
Hetice,
Zeyd,
Ali,
Okudu sevenleri
Okudu,” Cennet yolum” diyenleri

Artık nebiydi, Allah’ın elçisiydi,
Barışın güvercini,
Dinlerin kelepçesiydi.
Sevginin, Arapçası, Türkçesi, Halepçesiydi.
Benim peygamberimdi.

Mekke’de çoban,
Bedir’de, Uhud’da, Hendek’de kahraman,
Medine’de kalpleri ziyalandıran bir cevherdi.

Çobandı,
Komutandı,
Öğrenen
Öğretmendı,
Sonsuzluğa açılan bahçede elimizden tutan
Anaydı,
Babaydı,
Sevdaydı,

Korkmuyorum artık;
O varken ruhuma düşmez karanlık.
O, geçmişime geleceğime yayılan ışık.

[GooD aNd EvıL]

Ortasında
ORTASINDA

Bu gece suskunluk hakim
Yürekler,
Bülbül ağlamasında
Cem yapmıyor düşünceler
Beynin ortasında

Baş yok, ayak yalpa
Umutlar,
Gülün açmasında
Kar değiyor tenlere
Baharın ortasında

Sitem çok, çözüm yok
Kalemler,
Kavram karmaşasında
Zifiri karanlıklar
Kağıdın ortasında

Eğri, doğru
can,
Yaşama telaşında
Musallalar kuruluyor
Hayatın ortasında

[GooD aNd EvıL]

Ömer Dayı
Görmedi köy olalı böyle çetin bir zaman.
Gök yerlerde ağlıyor, yer göklerde toz duman.
Sanki sur’a üflenmiş ortalık darmadağın.
Korkudan sesi kesik nefesin vaveylânın.
Sığınmışlar evlere insanlar titrek,ürkek
Yürek güm güm atıyor tavan çöktü çökecek.

Evlerden çıt çıkmıyor,dışarısı karanlık
Yalnız bir evde telâş, kapı baca aralık.
O ev yıllardan beri hasret idi çocuğa,
O gece kavuşuldu beklenilen oğula.
Evde bayram havası, dışarıda göz yaşı.
Gök biliyordu sanki yaşanacak savaşı.

Adına Ömer dendi soyuna çeksin diye.
Adak kurbanlarını dağıttılar köylüye
Büyüttüler bebeği gül bebek, narin bebek
Lakin yedisindeyken etmiştiler terk-ü terk

Sarmak için küçücük yürekteki yarayı
El attılar çocuğa el,komşu,amca,dayı
Olmak istediler hep onun kırık kanadı
Ama o masum gönül için için kanadı.

Seneler böyle geçti; bastı on sekizine
Yük olmayım diyordu amca ve teyzesine
Güç belâ buldu bir iş,iplik fabrikasında
Kazandı üç beş kuruş birikti kasasında

Makinenin başında tanıdı Akça kızı
Tattı cilveyi nazı, çaldırdı davul sazı
Mini mini bir dama soktular başlarını
Bal diyerek yediler soğandan aşlarını
Üç tomurcuk gül açtı morlu,allı,pembeli
Açılmış açılacak güllerin en güzeli
O küçücük yuvaya mutluluk, sevgi saçtı,
Kapıdan pencereden kahkaha doldu taştı.

Göz mü, nazar mı yoksa onun kaderi miydi?
Der iken bir kara yel bilinmez nerden esti
Büyük kızı Fadime daha on yedisinde
Düştü naçar bir derde..Gül yollandı cennete
Ortanca kızı Ayşe,boylanıp serpilince
Çok uzak diyarlardan gönül verdi bir gence
Gitti beyaz tüllerle, kor ekti yüreklere

Bu yorgun iki cana yar olmadı Ahmet’te
Okuyacağım diye oda gitti gurbete.
Gitti gitmesine de daldı zevk-i sefaya,
Okuyup ne olacak,ne gerekti cefaya.
Bir kaç kurdu, çakalı kendine yaren tuttu,
Büyük şehir sonunda onu da yedi yuttu.
Mektupların arkası bir bir kesiliyordu
Yazdığı son mektupta “ beni unut” diyordu.

Akça Ana ak saçın yoldu döktü önüne,
Ömer Dayı taş bastı o yanık yüreğine,
Zehroldu önlerinde ekmekleri aşları.
Yangını söndürmedi dökülen göz yaşları
Çok geçmeden Akça’nın göz yaşı hepten dindi.
O musallâ taşında bütün dertler silindi!
Cismi toprağa erdi, ruhu Ömer’le kaldı.
Ömer’in suskunluğu kaç figanı sakladı
Yine eller uzandı teselli için saf saf
Ortanca kızdan geldi kısacık bir telgraf
Ömer Dayı küskündü,Ömer Dayı suskunda
Gözleri sonsuzlukta…Aradığı sükundu

Günler ve aylar geçti, buzdandı saatleri
Birden bir sıcaklıkla titredi ilikleri
Baş ucunda bir güneş oğluydu umuduydu
“Affet sen babacığım,affet beni” diyordu
“Ateşin yaktığını, demirin sertliğini
Anladım; geç anladım dostların mertliğini…!
Şehrin neonlarının gizli karanlığını
Geç anladım ışığın sizlerle yandığını”

Gözler, eller, gönüller birbiriyle buluştu
O sönmüş yüreklerde kıvılcımlar tutuştu
Ömer Dayı yeniden doğuşu kutluyordu
Akça Ana uzaktan ona göz kırpıyordu.

[GooD aNd EvıL]

Partilere Dair (1)
Balı eski bal değil,petekler yapaylaştı
Ana arı ölünce oğulun işi şaştı.
Sokmadığı kalmadı ne ayaktı, ne baştı

Var git oğul var git; gir çıktığın kovana
Balını istemeyiz hasret koyma yavana

Oklar ki bu milleti altı yerden kuşattı
Ok yayından çıkınca masumlara da battı.
Laiklik diye diye dini imanı sattı

Var git okçu var git; kır okunu sadakta
Önce kendin laik ol,sonra ara sokakta

Ne idüğü belirsiz bir kır attı bozlaştı.
Çiftesi pek uzundu yiyen feleğin şaştı
Ne sap,ne çöp bıraktı terkinde doldu taştı

Var git krat var git; dön geldiğin yerine
Yediğin yeter gayri,yat gerine gerine

Dokuz meşale bize umut oldu mut oldu
Tez söndü karanlıklar mesken oldu yurt oldu
Ne oldu ki Bozkurtlar düze indi kurt oldu
Var git bozkurt senden Asena’da utandı
Hilaller şöyle dursun,güneş bile karardı.

Din kisvesi altında çıktı o şer meydana
Dinin şerle işi ne? …Maksadı başka yana
Teraziler dayanmaz bunca yalan dolana

Var git hoca bir başın on takkeyi ne yapa?
Refahından vazgeçtik muhtacız Fatiha’ya

[GooD aNd EvıL]

Partilere Dair (2)
Vaatlerine kanıp cilalanmış yaftanın
Eteğinden sarıldık melek sanıp şeytanın

Meğer üstü kalaymış, altı paslı teneke
İnsafların üstünde yok imiş hiç hareke

Vicdanlar cebe inmiş,insaflar yağlı sicim
Köşk ona,koltuk ona,bana bir yırtık cecim

Tüy tüy indi üstüme oldu kurşun çuvalı
Onu eliyle besler bir kısım andavallı

Bilmezler mi ki bunlar şahin değil akbaba
Mazlumların üstünde yapıyor ramba rumba

Etsin ama yeter ki konuşsun dilim dinim
Aç olmaya razıyım gitmesin hürriyetim.

[GooD aNd EvıL]

Partilere dair (3)
Vatanımın bağrında iktidarın hançeri,
Boy vermez oldu filiz ne ileri ne geri.
Ekerim biçerim havasında muhalefet,
Filizler yeşertecek serveri olsa bari.

Ev köye ters,köy şehre çizmedik doğru yolu
Göz bağlı, ayak bağlı bilmedik sağı solu
Kendimizi kaybettik siyaset çıkmazında
Hak yolunu şaşırdı pusulamızın kolu.

Tava kara,sap kara, tutan eller kapkara
Yenilmez aşlar verip yutturmakta Ankara
Ne yapsın nere gitsin öyle şaşkın ki millet,
Dağıldık parça parça, ufuklarımız kara

[GooD aNd EvıL]

Pazar, Gül ve Hasretim
Bu gün pazar
Bir gül tutuşturmuştum eline hatırlar mısın?
Yine bir Pazar,
Bir güle bakmıştım, bir sana,
Bir güle, bir sana.
Sen güzelliğini yansıtırken cihana
Gül, boyun bükmüştü hasedinden
Doğrulamamıştı bir daha.
Vermiştik gülü,
Daha aşkı tanımayan, küçücük bir kıza

Bu gün Pazar
Odamda; o günlerden kalma kurumuş bir gül var
Nakış nakış hasretin sinmiş üstüne,
Ciğerime,
Dilime,
Bir ince hastalığın pençesinde kaldım.
Kan tüküremiyorum, gül üzülür diye...

Bu gün Pazar,
Demet demet güller uçuşuyor caddelerde
Sevgililer muhabbette,
Bense burada,
Bu köhne evde
Küfredeceğim; geçmişime, geleceğime..
Edemiyorum...
Gülün olduğu yerde

Bu gün Pazar
Islık çalıyor kapı,
Titriyor kolu.
Ocağımdaki demlikte bir serenat mahmurluğu...
İçtiğim çay,
Örtündüğüm yorgan,
Üzerimde aşk yorgunluğu
Günü ayaz kesmiş
Kar değiyor kanıma
Birde,
Hasretin soğukluğu

Bu gün pazar
Dışarıda kar
İçimde efkar
Uzaklara taşıyor beni kaldırımlar
Gidiyorum
Küfredeceğim,
Ağlayacağım,
Kan tüküreceğim yerlere...
Elimde kurumuş bir gül var.

[GooD aNd EvıL]

Rüya
Dün seni gördüm rüyamda;
Huzmeler yağıyordu başın üstüne.
Gök yükseldikçe yükseliyor,
Sen büyüyordun alabildiğine.
Kolların oluşuverdi birden;
Birken iki,
İkiyken yedi.
Biri aklımı çeldi,
Yaktı tenimi biri.
Gönlümde geziniyordu bir diğeri.
Her dokunuşunda
Kesiyordu hayatla ölüm arasındaki ipleri.
Biri hayata bağlarken beni,
Diğeri siliyordu gerçekleri.
Biriyle de tutuyordun sevgiyi.
Ne vefasızlığı vardı,
Ne aldatılmışlığı,
Ne de aşkı örten bir yığın sebep
Ancak;
Birini saklamıştın arkana,
O uyandırdı beni düşlerimi yırtarak.

[GooD aNd EvıL]

Sana Gül Uzatan Bir Gençlik Var
Çanakkale’nin bağrına sokulurken hançer
Dilinde tek bir seda; 'Allahüekber'
Dedi:
“ Ey şehit oğlu şehit isteme benden makber”
Bin öldü, bin dirildi de
Gömdürmedi tarihe bir tek asker

Feryatlar söz oldu dilinde,
Yetimler köz,
Bülbülleri susturdu, kendi tuttu matemi
Akıttıp içine yaşları gizli gizli
Dedi: “ Hani bu yurdun sahipleri”

Dolaştı adım adım,
Nasır tuttu kalemi,
Sildi gönüllerdeki umutsuzluk pasını.
Nasrullah Camii'nden arşa değerken sesi,
Öpmek için Mehmet’i
Gökten ecdatlar indi..

Dalgalandı bayrağım, dualarıyla
Boğamadı imanı tek dişli canavar.
Hürriyet ışığında yükselirken vatan
Düştü kubbemize ilahi bir nur gibi istikbâl

Ey! Akif bilki; ne sana ne ırkına yok izmihlâl
Kazılacaksın yüreklere,gönüller zikrettikçe 'İstiklâl'
Ne olur durma küskün.
Sevgin yüreklere dar..
Bak, hilâlin altında
Sana gül uzatan bir gençlik var