Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

Seni İçimde Terk Ediyorum Artık...

Seni içimde terk ediyorum artık
Gecenin karanlık kulesinde ki yıldızlar
Ellerimde taş, yüreğimde yaş olarak
Deryanın saçlarına bırakıyorum
Gözlerime çarpan dalgaların çığlığı
Sanki senin saçlarının çırpınışı

Senin izinden ayaklarımı çekiyorum artık
Hayatımın damarına yapışmış keneleri atıyorum
Kamcılı dilini, canımı zehirleyen gözlerini
Yüreğimden anılarını da sökerek
Çiğneyeceğin gölgenin önüne bırakıyorum
Umudum söndü,
Sevda yurdum kendine döndü

Artık kalemim sayfalara katil olmayacak
Karalanan defterler yüzüne çarpılmayacak
Sana olan sevdamın adı
Sokakların dişlerinde öğütülmeyecek
Seni içimde terk ederek
Anıların acı tadı öğütleyecek

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

Seni Kalemimle...

Yüreğimin acısı ile seni
kafa çerçevesinde
yutarım

Derdimin yakası beni ta
canevimden
tutar

Gözlerimin ıslaklığı ile seni
kalemimle
yakalarım

Günlerimin ıssızlığı beni çile
dilinde
yoklar

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

Seni Özledim

Seni özledim
Bulutlar gözlerime dolarak
Senden gök çağlar
Saatlerimin akrebi kan kusurak
Yüreğim can yuvasından ağlar

Seni özledim
Anıların karabasanları *******imi yoklar
Senden bana kalan ise acı oklar
Oklar alnıma saplanır
Izdırabın ağrısında gözlerimi ağlatır
Oklar aklıma saplanır
Hüznün ağırlığında gönlümü parçalatır

Seni özledim
Kaldırımlarla ayaklarım terliyerek fısıldarım
Ellerim yıldızlara dokunarak dertleşirim
Avuçlarımla kayıp yüzünü alarak
Sahilin mavi dalgalarına bırakırım
Karanlığın boyasında ruhum kararır
Anı bataklığında duygularım boğulur

Canım sendin, hayatımın tanımı sendin
Beni hicranın intizarında iplere bırakarak
Sevdamın sayfasını hoyratça yırtarak
Gittin ve beni düşlerin duvarına çöktürdün
Duygularım harap kalarak rüyalarımı söktürdün

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

Seni Rüyalarıma Gömmüştüm

seni rüyalarıma gömmüştüm
düşlerin kitabını yakmıştım
ufukları tarih kuyusuna dökmüştüm
zihnimin izbe bölgesinde
anıların garip dilencisini
peşime takmıştım
duygularım hüzün nağmesi çalardı
gözlerim acı tokatla yağmura dalardı
sana olan sığıntımda
sensizlik mağarasına saklanırdım
bunca zamandan sonra adımına döndüm
sokakların ensesinde bedenini gördüm
içimde kopan kıpırtı iğneliyerek
izimde kaçan tozları alarak
senin ardından
topuklu ayakkabınla dövdüğün
yaralı kaldırımlara bıraktım
kaldırımlar benim sırdaşımdır
hiç işittin mi, benden haberini aldınmı
kalbin nemli duvarında kaldınmı
kaldırımların saçlarında ki dalgalanan benim
yıldızlarını boşluğa kattınmı
ellerini deryanın tabağına saldınmı
gündüzün kalabalığında bedenim esir
yıldızların kafesinde yüreğim mahkum

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

Seninle

Seninle düşlerimizin ipini çekelim
Hayat kuyusunun dilinde su içelim
Zaman sarmaşıklarını dişlerimizde itelim
Sevdanın yanlızlığına son verelim

Karanlığın perdesi elimizde yırtılsın
Gözlerimizin milleri konuşsun
Saatlerin mimleri buluşsun
Sevdanın yanlızlığı son bulsun

Fırtınaların uğultusu dinsin
Baharların gülleri serilsin
Hicranın korları sesimizde erisin
Sevdanın yanlızlığı kapansın

Ufuklar gözlerimizde siperlensin
Zamanlarımız eyvanlarla sürülsün
Hicranın ağır tozları süpürülsün
Sevdanın yanlızlığı solsun

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

Sensizlik Sessizliği

Günler günleri telaşla kovalıyor, aylar ayları takiple kapatıyor. Fakat yüreğim yırtıldığı, rüyalarım kırıldığı halde yine yoksun. Yoksun kalan hicran derdimle, sensizlik sessizliğinde karanlığın giysisini giyen gölgeni arıyorum. Ufukların kanlı yüzüne ismini ve cismini sarıyorum. Gecenin karanlığına boğulan Üsküdar pencerelerini, gemilere kılavuzluk yapan fenerle tarıyorum. Fenerler; rüyalarıma yavuz, biriken gözyaşıma havuz, sensizlik körlüğüne kılavuz oldular... Kız kulesine fırlattığım hüzün taşları, yorgun duvarlarının canı yanarak acımla feryat ediyor. Deli dalgalar gözyaşımı yutarak, bilinmezlerin kara fanusunda kapanarak iradem hapiste kaldı. Sensizlik sessizliğine gömülen, kaldırımların kalabalığıyla sürülen ruhuma yaklaşarak bir santimde olsa tebessüm ver, benliğinden bir gramda olsa bakış ser. Umutsuzluğun sıkan cenderesinde boğulacak gibiyim, Uzakların bıkan enderinde bağıracak gibiyim... Sana olan özlemim darağaçlı intizarıma dayanarak gönül yasımla yandıkça yanıyorum, kalemim mürekkepler tutarak kanlı hüzünle battıkça batıyorum, bedenim Karacaahmet’in ölüm soluğunda yattıkça yatıyor. Düşlerim sönük, sözlerim donuk kaldı, beni benden aldın. Dudaklarımı tellendiren melodiler, duygularımı seslendiren şiirler, ellerimi terlettiren işaretler seni söyler bana. Ah..! sevginin çilesinde çiçek bahçeleri kuruyarak kopan ızdırap çığlığım... Ah..! yaşamımın filesinde topladığım dilek sayfaları tutuşarak deryanın serinliğine bıraktığım küllenmiş kaşım. Ah..! hayatımın direğinde yükselen sevda kubbesi yıkılarak koparılan başım. Ah..! zamanımın dişlerine atılan taşlar: Hep seninle akar, yüreğim seninle bakar.

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

Sessiz Limanlar

Ellerim uzanmış sessizlik limanına
Yüreğim ulaşmış anların ihtirasına
Hayatın ağı, ufukların bağı
Can damarından bağırır
Geçmişin tuzağı göçmüş
Geleceğin uzağını avuçlarına gömmüş
Sessiz limanlar bekler,
bez siz bedenleri ölüm gemisine uğurlamak için
Anlar kuyulara damlar
Hayat kelebeği ağlar
Güneşin bakışı sönerek
Karanlığın kucağında toprağa bağlar...

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

Sevda' nın Yanlızlık Gülü

Sevdanın kimsesizliğine gömülmüş
Sevdanın hicran sesiyle boğulmuş

Seninle zamanların basamaklarında yürüyorum
Anılarımızın kirli kapısında buluşuyorum
Alnımızın kementini sıkarak ahdediyorum
Seninle, geleceğin ufuklarında kanatlanıyorum

Zihnimin odasını altüst eden
Fikrimin adasını işgal eden
Düşlerin adresini yırtarak ezen
Ruhumun aynasını kırarak yayan

Yosunlu zamanların kuyusuna saklanmış
Gözlerimi uzaklıkların kayalarına yapıştırmış
Gönlümü yarınların kalabalığına kaçırmış
Seni sevdanın yanlızlığıyla kavurmuştum

Kalıp ta donan ruhum erimiş
Kafam da duran muhakeme açılmış
Kalbim de dinen nemlerin aşılmış
Alnımın damarlarına girerek taşmıştı

Ah! başımı taşlarla ezseydim
Ah! kaşımı iğnelerle batırsaydım
Ah! yaşımı balyozlarla vurarak
Çocukluğumun yanlızlık sevdasını bulsaydım
Çocukluğumun yanlızlık sesine dönseydim

Duygularımın çığlığı seninle yankılanıyor
Şiirlerimin dizeleri seninle yayılıyor
Fikrimin mürekkepleri seninle yazılıyor
Zihnimi uğuldatan karıncalar seninle yaşıyor

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

Sevda Güvercinim

bir güvercin pervazlığında gözlerine konmuştum
gözlerinin yuvasından güvercinimi beslemiştin
kalemimden fırlayan çekirgeler tebessümüne dalmıştı
mürekkeple sürme çekilmiş bakışların tanla batışıyla
senin pencerenden umut ve uzaklık diye ötüyordum
izinde durmuştum, vakitlerime mühür vurmuştum
gözlerin, bulutlara değince kanadım çarpardı
sükütlara eğilince yüreğim çırpınırdı

yuvandan zehir azık sunduğun bir gün
güvercinim kan kusarak kaçtı
hayatın ruhundan hızla koparak
çekingen beyaz bulutlara derdimi açtı
sevda güvercinime yıldırımlar çarparak
yağmurun ipinde intizarı boynuna geçirdi

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

Sevdanın Yalnızlık Gülüne

Bir sevdanın gülünü sisli ufukların yağmurların da bırakarak; gözlerden uzak, gönülden ırak kalmıştım. Kalıp'ta donan ruhum erimiş, satırlar da duran hasret kalbime inmişti. Günümüzün tozlu kirpiklerinde anılar canlanmış, ruhumdaki yarada kanamaya başlamıştı.
Kalbimin baskısının ve ruhumun sancısının okları muhakememi açmış, izan muhasebesiyle aşmıştı. Benliğimin solduğu, irademin dolduğu ve yüreğimin hicranla yoğrulduğu taşkınlıklar da boğuluyordum.
Kah... tabiatın yeşil boyasında bedenimi kapatarak,
Kah... sahiller boyu ufukların çizgisine doğru ayaklarımı sürükleyerek,
Kah... İstanbul'un geniş ensesinde kaldırımları çiğneyerek:
vakitlerimin damlasında akan sen, hayallerimin aynasında sen, gözlerimin boğuntusun da sen...
Düşüncelerime yığılan, duygularıma çarpan kelimelerin önüne geçemiyerek sellerin taşkınlığında sürüklenerek
haykırıyorum.
Selamlar sana: kelamlar seninle buluşsun. Canım Ay. K...
Buhranla tütsülenen duygu atmosferinin çilesi ile: yosun tutmuş zamanın koyu boşluğuna; zihnimi yapıştırarak,
fikrimi yaslayarak süzülüyorum. Anlık kuyulara akan hatıraların perdesini aralıyorum. İzanım durmuş ve ruhum dalmış olarak film şeritleri beyaz sayfalara yayılıyor.
Çocukluğumun basamaklarında; gül kokulu, şen dokulu sevdanın izlerini takip ediyorum... islerini anlık kuyuların kovalarına batırıyorum...
Sevginin yakınlığından uzaklaşarak, sessizliğe kapanan. Gölgenin ve bulanık çehrenin peşinde olan ben..!
Hani... gözlerin gözlerimde eriyordu.
Hani... sesin sesimi arıyordu.
Hani... nefesin nefesimi soruyordu.
Zihnimin odasını altüst eden, fikrimin adasını işgal eden, vicdanımın yarasını işret eden: bir zamanların yalnızlık
gülünün samimi ve içten sevdası.
Sen izanımın bünyesinde, hali yemin bütünlüğünde gölgeli varlıksın. Sürekli zihnimi, fikrimi kemirip duran varlık.
Zamanların çarkında: gölgenin kelepçesinde peşinden sürükleyen darlık.
Sevdanın yalnızlık gülü olan: Ay. K...
Karanlığın aynasından sıyrılarak; ruh güzelliğinle, gönül zenginliğinle, duygu enginliğinle... gözyaşı ve gönül yası ile birikmiş kuyumdan su alırmıydın.
Hatırlarsın; ilkokulun ilk sınıfında senin bana yaptığın ilanı aşkın mührünü. İlan sözle değildi. Ne olur gözlerin küçülmesin, gönlün ezilmesin: anlatıyorum... Sıra arkadaşlarımla oturup konuşurken, sen aniden iki kolunu; incecik boynuma dolayarak sağ yanağımdan öpmüştün. Geriye dönüp baktığımda senin zafer kazanmış edalarla tatlı gülümsemenle karşılaştım.
Eminim ki; şimdiler de bu yaptığın hareketi hatırına geldikçe kendinden utanıyorsundur. Çocukluğun gamsız ve
idraksiz silsilesinin içinden geldiği gibi davranışlar özgürlüğü bunlar.
Hatırlarsın, bazen okul çıkışlarında beni beklerdin. Omuzun kollarıma yaslanarak evlerimize dönerdik. Ben bir üstte,
sende bir alttaki sokakta bulunurdun.
Hani... okulumuzun olmadığı günler de Sokağında karşılaşırdık ta nasılda gülümserdin. Sanki seni görmeye gelmişim gibi. O anda dünyalar senin olur: için içine sığamaz alaka gösterirdin.

Hani okulun en uzun boylusu olduğum için ' sırık' derdin. Bunu söylerken tatlı tatlı kırıtırdın. Ben de; yüzümü buruşturarak, başımı eğerek alınmış rollerine bürünürdüm. Sen ise hemen pişmanlık duyar ve kalın sesle ' Özkaaan'' diyerek sarsardın. Geride bıraktığın o çocuk şimdide boyu uzun. Beni görsen: şakaklarıma hafif kar düştü, yüzüm ince kırıştı, alnım ve ellerim nasır bağladı. Kıskanırdın, kem gözlerinden sakındırırdın. Kız arkadaşların benimle konuşmak istese onları iter, birileri baksa
önünü keserdin. Okulun bahçesinde oyunlar oynardık; mendil kapmaca, çember olup dönme ve daha farklı oyunlar.
Mendili daha çok benim arkama bırakır: fark edince de peşinden koşardım. El ele tutuşarak şarkılar söyleyecek olsak yabancı elleri kırar ve ellerime yapışırdın. Nasılda mutlu olurdun: benim gözümde eriyecek, ellerim elini tutacak ve sadece benimle konuşacak: sahiplenme isteğin.
Hatırlarsın... İlkokulun dördüncü sınıfına gelmiştik. Beni senden kopartan kiralık evimizden, bir kaç kilometrelik
uzaklıkta ki satın aldığımız eve taşınma olmuştu.
Bir ılık sonbaharın günlerinde, semayı karabulutların ördüğü saatlerin akşamında: okulun koridorlarında yalnız sen ve ben vardık. Nasılda bedenin sarsılarak: gönlünün içi yanıyordu. Kaybetme korkusundan göz bebeklerimin içine işleyerek oyuyordun. Dışarının fırtınalı esintisiyle beraber hafif yağmur yağmaya başlamıştı. Senin acı dişli bakışlarından koparak: pencereleri tokatlayan yağmurları izlemeye başlamıştım. Pencerede yansıyan başımda ki yağmurla bir süre öylece kalmıştım. Sonra senin ıslak yüzün penceredeki yüzüme değmiş ve şunları söylemiştin.
' Özkan ne olur gelicen değil mi. Bekletme beni, ne olur gelirsin değil mi. '
Islanan yanakların, islenen küçücük yüreğinin korlarını üflemeye gayret ederek senden kopmuştum. Acımasızca döven yağmura bedenimi bırakarak karanlık sokaklarla dertleşerek yürümüştüm. Ertesi günde yeni okuluma merhaba diyecektim.
' Özkan ne olur gelicen değil mi. Bekletme beni, ne olur gelirsin değil mi. '
Ve... bu bizim son görüşmemiz olacaktı.
Ah... başımı taşlarla vursaydım.
Ah... kaşımı iğnelerle batırsaydım.
Ah... yaşımı balyozlara vurarak, çocukluğumda bıraktığım gülüme dönseydim.
Gitmedim. Hiç gitmedim: çünkü unutmak, maziden silmek, sevdadan koparmak istiyordum. Ama geçen bunca yıldan sonra da unutamadım seni.
Beni beklemiştin, yolumu gözlemiştin. Ders sırasın da kapı açılacak; sırığım ve yakışıklım ' Özkan ' görünerek hasreti
donduracak diye. Kapılar açılmadı, sokaklar aralanmadı. Böylece dudaklarını ısırarak, dişlerini sıkarak boynunu kırdın
ve mahzunluğun girdabına kapılarak ağlamış, ağlamıştın...
Bunları biliyorum çünkü: aynı sınıfımız da okuyan akrabam ' Murat ' söylemişti. ALLAH şahidimdir ki bu olanları bana
okuldan mezun olduktan sonra anlattı da: bir kaç yıl kendisine kırgın ve kırgın kaldım. Niye bana bunları zamanın da
söylemedin diye.
İnan. Daha sonraları seni aradım. Sana kavuşma özlemleri ile yanıp tutuşmuştum...
Sevdanın yalnızlık gülü. Canım Ay. K...
Okuduğun '... Anadolu İmam Hatip Lisesinin ' nizamiyesi önünde bazı zamanlar seni beklemiştim. En sonunda bekçi ve hocaların sövüp, itmesi sonucu uzaklaştırıldım. Hatta bir kaç kere de üç katlı apartmanın en üst katında ki evinizin önüne gelmiştim: kapınızı çalmaya cesaret edemedim. Kavuşamadık, buluşamadık seninle.
Şimdi ise sana;
Ses olsam... sesim kalın duvarlara çarpıyor ve içimde feryat olarak yankılanıyor,
Nefes olsam... nefesim donuyor ve ruhum boğuluyor,
Ellerimi uzatsam... ellerim boşlukta saplanıyor ve idrakim duruyor.
Sevdanın yalnızlık gülü. Canım Ay. K...
Rabbim bilir. Şimdiler de nereler de ve ne yapıyorsundur.
Belki mutlu bir evlilik ocağında sana bağlı eşin ve şefkatle üzerlerine titrediğin evlatların vardır. ALLAH her daim bahtiyar kılsın: İnşallah.
Ya da... Evet hepimizin dünyada ki imtihandan sonra hesapların düşüleceği; ahrete menzil olan kabirdesindir.
Bedenini toprağın sıkarak sakladığı, gelinlik gibi kefenin içinde ki kabir misafiri.
Belki de bunlar olmamıştır: hayallerin mahsulü olsa da. Evlenmemişsin, henüz beğenebileceğin kısmetin çıkmamıştır. Karşına çıkarak, ailenin de rızasını alarak: ' Beni eşin olarak, kabul ettin mi ' derdim.
Evet bu teselli mahsullerin hayalleri. Belki de bana olan derin kırgınlığınla; maziye sünger çekerek, defteri kapatmışsındır.
Ama; ben ise seni hiç unutamadım. Canım gülüm Ay. K...
Sevdanın yalnızlık gülü: Ay K...
Genişleyen vicdanımın ağır tokmakla vurulan feryadı, yaralanan gönlüme akan yaygın kanlardan: bu satırların gölgesi gölgeni bulsun.
Selamlar seninle buluşsun. Satırlar senin gözünü öpsün. Kelamlarım kırgınlığını dindirerek tutsun. Canım: Ay. K...
Ne olur bir ses ver: kalbim ferahlansın.
Ne olur bir nefes ver: duygularım sefahatlansın