Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Hazan Mevsimi
İşte yine bir sonbahar geldi
Yeni bir hazan mevsimi
Yine doğa ananın dediği olacak
Tarih tekerrürden ibaret derler ya
İşte öylesine bir zaman içinde...

Kır kahvelerinin hepsi kapanmış
Serçeler tünemiş masaların üzerine
Sararan yapraklar almış insanların yerini
Boş tahta sandalyeler üzerinde...

Her zaman rastlarsınız bu mevsimde
Bir kafeteryada yada pastahanede
Pencere önüne oturmuş iki sevgiliye
Belliki çok uzaklardalar kilitlenmiş dilleri
Ama birbirine sıkıca kenetlenmiş elleri

Kuruyan her yaprağın dalından düşüşü
Ayrılık korkusuyla sarıyor yüreklerini
Son baharın mehtabında onların umudu
Kayan bir yıldıza bakıp dilek tutacaklar
Bir ömür ayrılmamak için mutluluk için

İşte yıllar önceki sahne hiç değişmemiş
Oyun yine aynı oyun oyuncular değişmiş
Gündüzleri yine o trajedi Yaprak dökümü
Akşamları ikinci perde Yıldızlar geçidi
Her son bahar yeniden oynuyorlar
Hazan mevsimini.....
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Hislerin dolaştığı her yürekte
Hislerin dolaştığı her yürekte
Gözler konuşur önce; ince derinden
Süzülür göz, akar dilinden söz
Susar bir gün kalırsın; sükut halinde

Mana çıkamaz olur yüreğinden
Tutar özlemin sol elinden:Gidersin
Yön duygun kaybolur istemeden
Çırpınır çıkamazsın:Sisler ülkesinden
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Hissedebilmek
Derin bir nefes al
Kapat gözlerini;
Ve bir resim düşün ki:
Kar beyazı,
Göreceksin etrafta uçuşan
Kelebekleri...

Göğe yükselirken aheste
Kıvrıla kıvrıla gri dumanlar
Huzur tüter:
Küçük şirin çamur evlerde
Bacalar...

Belki şerefine şampanya patlatamazlar;
Ama mısır patlatırlar;
Fırınlı sobalarda...

Çocuklar
Büyük babalarının kucağında,
Daha bir umutla sarılır yarına:
Kaf dağının ardındaki masallarla...
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Iskaladık be... Gülüm
Bir şilep uzanırdı düşlerimden
Martı çığlıkları koşuşurdu kuytu limanlarda
Bir şilep uzanırdı düşlerimden
Enkaza çapa takmış batık mezarlığında
Su almaya başlamış pas tutmuş cidarlarından

Sırlı camın yaldızlı yansımasında
Zamanın sarkacı takılı kalmıştı sanki
Yaşam sayısının son basamağında
Çürümüş pervazı kirpiklerimin
Med cezir baskınlarında

Vazgeçmek kolaydı gözyaşlarından
Silersin biterdi
Yaşamdan vazgeçmekte
Ya uğruna yaşama bağlandıklarından

Iskaladık be gülüm
Iskaladık yine en babasından
Çıktı yüreğim omçasından
Ne mi olacak şimdi?
Sevda çölünde sürünmeye devam…
Kurtuluncaya dek
Aynanın arkasını görme çabasından
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

İçimde Vuslatın Sancısı
Vuslat
İçimizde sancı
Kavuşmak bizim için
Nehirlerin ters akması gibi bir şey
Süslü cadde tâklarından geçmek isterken gönül
Ateşe dalmak gibi bir şey vuslat
Çıralı yüreğimiz için sevda
Yanmaktır yar yangınında
İçimizde sancı
Vuslat
Yar bizim için
Sevda bahçesinde gül olsa can
Koparır verirdik; dikenini sineye saplayıp gizlice
Penceremde bülbüller ağlardı sessizce
Kavuşması değil iki bedenin vuslat
Hasret girer araya sinsice
Ölmektir yar bizim için
İçimizde sancı
Vuslat
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

İçimi döksem
Sıkılıp bir gün içimi döksem:
Ne dökülür dışarı yüreğimden?
Olsa, olsa kırıklıklarım olur;
Zehir olmaz benden dökülen.

Onları hiç dökmem; Dökemem!
Bilirim dökersem eğer bir gün:
Dağılır etrafa bütün parçalarım;
Kaybolur onlarla birlikte yaşam!

Ölür acıda olsa bütün anılarım,
Onun için bırakırım öyle kalsın
Kırıkları zaman sarsın; Sardığınca
Ne kadar istenirse; O kadar'ını...
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

İlk buluşma***24 OCAK 1982 7:00
Günlerden pazar ocağın yirmi dördü
Gece gündüze bırakmakta yerini
solgun yanarken sokak lambaları;
Sabahın ağır ezikliği altında.
Ne açık bir kafeterya var,
Nede bir pastahane.
Sabahçı kahvelerinin hepsi kapalı,
Kaldırımlar bomboş:Şehirde
Hiç bilmezdim pazar günlerinin
Bu kadar donuk yaşandığını,
Henüz sabahın yedisinde...
Şehir sanki ölüm uykusunda,
Hava ayazmı ayaz
Olsun durmak olmaz,
Gönlüme düşmüşken ilk cemre.
Aşkta mantık olmaz deselerde;
İnanmazdım!
Ama ben burdayım:Sokakta! ! ? ?
Dört basamaklı merdivenin sahanlığında! ?
Saat sabahın yedisinde.
Ve sen sol yanımda ellerin avuçlarımda,
Gözlerinden gözlerimin derinlerine
Püsküren bir volkandan akan;
sıcak lavlar gibi
Garip bir ürperti yayılıyor bedenime.
Tarifsiz bir duygu bu
Kelimelerin ifadesini kaybettiği.
Şimdi o duygu ısıtıyor içimi;
Kesif duman kokuları arasında,
Sabahın ayazında.
Günlerden pazar ocağın yimidördü
Hava ayazmı ayaz
Saat sabahın yedisinde......
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

İn_Saf
Ölüm müdür özlemle öptüğü ömrünün
Korkulana kibirle karşı koymak mıdır?
Aramak mı aşk arka alıp ağladığın
Savaşmak mı sevgiye sıkıca sarılıp

Mutluluk mavinin mayisinde masal mı
Heva’yı hayale hapsediş de hüzünle
Uğrudan uğur umup uzanmak uzağa
Yürümek mi yaşam yürek yanılgısıyla
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

İnat
Su gibi akıp geçiyor zaman
Zamana inat ertelerken hayatı,
Yol ararken yollarda,yolun:
Kendin olduğunu bilmene inat.
Dün vardık bugün de varız,
Ya yarın; belki hiç olmayacak!
Ne bir fazla,nede bir eksik,
Ne de azdan çok yaşanacak.
Pişmanlıklar dünde kaldı
Bu gün kaçınılmaz; yaşanacak!
Bırak aksın mecrasında
Yitip giden yıllara inat.
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

İnsan Olarak
Yılandan korkmam: yalandan korktuğum kadar
Korkarım: yalakalığın ayyuka çıkmasından

Yanlış yanlıştır; yazsan da altın varaklı kâğıda
Kendin bile inanırsın; bırakırsan dalkavuklara

Düşmüşsen denize dikkat et sarılacağın oduna
Dost kırıyorsa güven bildiği vardır mutlaka

Derim fikir dünya malı olur arada aks-i ata
Eğer bunda kasıt varsa gel yapış yakama

Doğrudan dönmem satmam ruhumu şeytana
Ne yapmışsam faydam olsun diye insana

İyi insan olmak değil midir Tanrının kuluna emri
Varsın dünyam zindan olsun kestiririm demiri
Abdurrahman Güleç