Nevin Kurular

[GooD aNd EvıL]

Kum Dikenleri

kum dikenleri

Ay düşer
Yıldız kırışır karanlığa
Cilvesiyle.

saymazım da
ölçülmez akşamın
zifir semasına
Ay siner
düşer şer
mutsuz
özleyişe kaldığımda

yalınayak *******i
yaşama da.
kum dikenleri
batar sineye
yıldızlı kanamalar
vakti..
sensizlik.

Nevin Kurular

[GooD aNd EvıL]

Künyemi Sen Bul Yolcu!

hancıda hasret ayaz,
üşürken ten
isinde demler alevi
boğar kendini –yoksun-lu hücrelerde
sızar içinden
doludizgin bin yıllık umut
bir o kadar enkaz toz duman varken
ara! ! !
künyemi sen bul yolcu!
bir seher erken.

boy verme deminde kır çiçekleri..
vakit, leylakların leylaklaştığı,
ayaz sürgününden kuşların,
çoktan döndüğü vakit.
çevril gittiğin mevziden
ben yana doğrul
beni bul!

hasret,
siyah ıslık çalan *******
göçük bir dağ şiirlere akış
tükendi yalnızlık fiillerinde fer
bir cüzamlı hasta kadar
fısıltıda günlüğüm
ön yüz dön umudu yazar
arka yüzü göç yolu
alıp salamam düşlerimi bu yüzden
hep ayrı yere giden yolcu
hancıya bir selamlık dur!
yine bir gül!
yeter!

Nevin Kurular

[GooD aNd EvıL]

Mahkumun Seyir Defteri

Bir avuç yeşil, tutamıyorum avuçlarımda
Bir avuç yeşil bulsam mutluluktan delireceğim
Bir pembe görsem dal uçlarında
Kayısı çiçeklerine bürünmüş bir dal
Sevincimden öleceğim.

Kim anlar beni benden başka
Adım atabilsem toprak da titreyeceğim
Işık görsem zindanımda
Güneşin vurduğu bir taş
Taşlara serileceğim.
Akan bir suya değse ayaklarım
Parmak uçlarımla papatya tutsam
Ekin tarlasında sarı başakları
Koklasam dokunsam yaşadığımı hissedeceğim.

Buralar;
Eylülün Temmuzun
Bir olduğu mevsim.
Zamanlar,
Gecenin gündüzün
Farksız olduğu saatler
Zemheride ayaz..
Yaşımı yaşadığımı bilmediğim bir yer
Taştan mahzen..
Urba kefen yaşamak!
Bu hücre..bu şehir

Nevin Kurular

[GooD aNd EvıL]

Mayıs Düşlemeliyim

Ne zaman bunalsam çıkmaz sokaklardan
adresine dönüyorum..
sonbaharın son güllerini kokluyorum bahçenden
dallarına sızıyorum cemreler içmiş gibi..
baharmış gibi..
goncalaşıyor pembe...pembe
yeşilleniyor yaprak yaprak
seni her gün yeni baştan sevmelere kokuyorum.

zemheriye miladından
sancılı an’lar düşüyor
ayazına vuran akşamlara gebeyim bilirim.
bilirim,
dört mevsimi barındırmaz dalların ama
solmak için de olsa.. sana doğmalarda
ölümüne seninim.

baharı göreceksem seninle görmeliyim
bir buzlu ok delip geçme den bağrımı
mayıs düşlemeliyim
ve olmalıyım engin bahçelerinin yorgun ırgatı
ağustosu varlığının mahsulünde biçmeliyim.

güleceksem..ıtır çiçeklerine
papatya fallarından
ve senin dağlarından gülmeliyim
gülmeliyim ki..
Can diye diye
seve seve canım vermeliyim

16.12.2004

Nevin Kurular

[GooD aNd EvıL]

Nar ekşisi zamanlardan bir damla

Bu aylaklığa bir son vermeli
(Düşünürken insan olduğumu,
Çalışırken yaşadığımı anlardım)
Bir zamanlar......

Bitmeli
Miskince oturuşum
Ha gayret desemde kendime
Yorulmuşum.

Düşünmekten değil elbet
Çalışmaktan da değil
Ben beni taşımaktan
Yaşamaktan yorulmuşum.

1994

Nevin Kurular

[GooD aNd EvıL]

Nerdesin

Köpürüyor denizim
Siliniyor akşamın denize indirdiği resim
Ürküyor karanlıktan mavi atlarım
Sönüyor umutlarım
Kuytu kıyılaramı yankı gel sesim
Nerdesin

Nevin Kurular

[GooD aNd EvıL]

Nereye Gitsem Kendimi Götürüyorum

Nereye gitsem kendimi götürüyorum
Kapadığım kapılar,
Aştığım dağlar boşa gidiyor.
Boşa gidiyor tükettiğim yollar..
Kaynağı kuru dereler gibi
Surları yıkık kaleler gibi
Taş basılı bağrımda.. taş!
Kendimi götürüyorum nereye gitsem
Ayaklarım yorgun.. Gözümde yaş.

Ne fark eder kasaba ya da şehir
Ha denize bakmışım.. ha göğe
İkisi de mavi değil.
Yer gök mavi olsa bile
Mavisi benim değil.

Nereye gitsem ben beni götürüyorum
Asırlık çınar gövdesinden kovuk içim.
Ne çıkar,
Düşlerde olsa da süslü bahar
Son güz renginde dallar
Sarı lalelerden yapraklar döküyor.. üşüyorum..
Ellerimde kar
Nereye gitsem kendimi götürüyorum!

Takvim,, Mayıs diyor.. Yalan!
Mayıslar yalan söylemez.. ilkyaz sıcağından
Tomurcuklar çatlatan
Gül dalını allayan
Baharlar sözünden döndü mü..
Erguvanlar öldü mü
Neden bu talan, bu boran..

Nereye gitsem kendimi götürüyorum
Ve yalın yalnızlığımla…
Kendimi kendimle öldürüyorum.

28 Mayıs 2006

Nevin Kurular

[GooD aNd EvıL]

O türkü Ağlamaklı

Alnından öpüyorum uzanıp...
Dudaklarına,
Solmuş bahçeler hüznü düşüyor.
Tomurcuklar çatlatıp sunuyor dudaklarım...
Ellerin üşüyor! ...
İlişiyor alazımdan bir sine güneş.

Saçların.. hasret konvoyu gözlerime...
Erişiyor dokunuşum
Boyun büküyor bir koyu bakışın gözlerime..
Ve yorgun bir utanış...
Düşüyor dizlerime.

Sendin!
Ufkumun mor kurşunu hasret
Sendin gök bulut gergef tenime
Ve ibrişim mavi sarılış
Nakışlar işleyen yüreğime...

Ceylan sırtında esen vakitler
Ceylan ki ışık kanatlı..
Bir gece kal! bu serde
Uyansın nazlı bir sabah
Ufuktan dayanaklı..

Yanağından öpüyorum uzanıp..
Serap, kapı eşiğinde
Dönüyor devran
Kalıyor bir zaman saklı.
Bir türkü ağlamaklı...
O, türkü ağlamaklı..

Nevin Kurular

[GooD aNd EvıL]

Olunca Akşam

Fırtınanın habercisi bir rüzgar deydi
Titretti içini Yaşam
Yaşam fırtınadan deliydi
Olunca akşam

Kuytusunda bilinmezin
Kuşkusunu saklar zaman
Cesur olsa da zavallı çarelerin
Tutsağıdır ne yapsan.

Fırtınanın habercisi bulut
Gözlerindeydi
Gözleri,
Kasırga kadar hiddetli
Akşamı seyretmekteydi.
İnmeden çilenti
Çiseleri kendi verdi.

Kıyılarıyla geçimsiz deniz
En kuytu koylara çizilen resimleri silerdi.
Dudağındaki tebessüm
Lodosları özlerdi

Fırtınanın habercisi yağmur
Tenindeydi
Titretti içini yaşam
Yaşam ayaz getirirdi
Olunca akşam

Nevin Kurular

[GooD aNd EvıL]

Pimi Çekilen Zaman

Pimi Çekilen Zaman

koptu kanatlar
bereli dizlerim
uçmalara alışmışken yüreğim
şimdi çok uzak...
dokunduğum bulutlar
ve çok eksik varlığım.
yaşamalarım..
yaşama ritmim
çözülen dizbağım üstüne çöküyor
bir bir çakılmalarım..
kolay değil..
hiç kolay değil
bunu bil! ..

vakitler mayın döşemede
patlatıyor seherler gözlere kan
bubi tuzaklı sensizlikler
esaretinde ömür
pimi çekilen zaman
hangi yaz umut söyle!
hangi güz firar
buz dağları titretmekte içim
bir yürek ki şaşkın
bir han ki.. viran
umut saydığı bahar yalancı
zıkkım bir acı
özlemlerde yansam
yine senle sensizliğe
yine sende ağlasam.

Nevin Kurular