Mehmet Atar

[GooD aNd EvıL]

Kara bulut var git öteye

Bozulmasın şu gönlümün hayali,
İnme kara bulut, var git öteye.
Başımın üstünde kuzgun misali,
Dönme kara bulut, var git öteye.

Dertlerimle bırak baş başa beni,
Keder defterini açmışken yeni,
Bu kollar, bacaklar taşımaz seni,
Binme kara bulut, var git öteye.

Havalan göklere, bak sen işine,
Girme gariplerin hayal, düşüne,
Gelir geçer gözlerimin yaşına,
Kanma kara bulut, var git öteye.

Dert yüklendim nice derdi çoklardan,
Sırtımda götürdüm çok sokaklardan,
Sakın ha beni de derdi yoklardan,
Sanma kara bulut, var git öteye.

Ataroğlu’m etti bedenden firar,
Daha bir mekânda kılmadı karar,
Ataşımdan sana kıvılcım sıçrar,
Yanma kara bulut, var git öteye.

[GooD aNd EvıL]

Kınıyorum

Bulutun ağlaması toprağı güldürürken,
Bu hikmeti görmeyen gözü de kınıyorum.
Dağlar çiçek yollarken çobanın torbasında,
Teşekkür göndermeyen düzü de kınıyorum.

Her şey sevgi üzere, dünya dönüşü bile,
Sevmesini bilmeyen düşer çıkmaz müşküle,
Sevdalar saf olmalı, hile girmesin hile,
Yürekleri yakmayan közü de kınıyorum.

Bir mısrada anlatmak kolay mıdır vatanı?
Damla damla sulamış şehidin kutsal kanı,
Tarihlere yazdırmış ölümsüzlük destanı,
Ay yıldız taşımayan bezi de kınıyorum.

Çiftçimizin tarlası, ekin onda saklı,
Gelin kızın çeyizi, takımı onda saklı,
Anamın ninnileri yakımı onda saklı,
Türküleri çalmayan sazı da kınıyorum.

Yaradan’ın emrini dinlemeyen, duymayan,
Küçüğünü sevmeyen, büyüğünü saymayan,
Töresini bilmeyen, geleneğe uymayan,
Oğulu kınıyorum, kızı da kınıyorum.

Yapılan bir haneyi yıktırmamak gerekir,
Hasret ile uzaktan baktırmamak gerekir,
Her şeyde karar lâzım, bıktırmamak gerekir,
Âşığı uzandıran nazı da kınıyorum.

İnsanı insan eden içinde nuru iman,
Ataroğlu dikkat et, gaflette hâlin yaman,
İnsanlar birbirini küçük gördüğü zaman,
Sizi de kınıyorum bizi de kınıyorum.

[GooD aNd EvıL]

Konyada

Dünyamızın dört ucundan
Yollar birleşti Konya da
Mevlana’nın çağrısıyla
Kullar birleşti Konya da

Gelen geldi doldu geçti
Hamlar pişti oldu geçti
Bülbülleri güldü geçti
Güller birleşti Konya da

Hoş görüydü onun kastı
Hoş görünün yoktur üstü
Meramdan Gedavet esti
Yeller birleşti Konya da

Güney, kuzey, batı, şarkı
Kaldırdı aradan farkı
Arap, Acem ile Türkü
Diller birleşti Konya da

Karatay medresesinde
İnce minare süsünde
Alaaddin tepesinde
Eller birleşti Konya da

Hak aşkını bulan yandı
Testisini dolan yandı
Giden yandı gelen yandı
Küller birleşti Konya da

Bayramlaştı sevinçleşti
Günler geçtikçe dinçleşti
Zaman kocar O gençleşti
Yıllar birleşti Konya da

Düşündükçe ince ince
Hak sevgisi geldi önce
Gönül teli titreyince
Haller birleşti Konya da

ATAROĞLUM gelmez giden
Şems-i Tebriz Konevi den
Aşık Şemi, Sururiden
Teller birleşti Konya da

[GooD aNd EvıL]

Köprü ile muabbet

Göksu üstündeki köprüye sordum
Dedi ne suskunlar sesliler geçti
Oturdum dibine muhabbet kurdum
Başı duman gözü puslular geçti

Dedim köprü sesli konuş duyayım
Ezber edip kıt aklıma koyayım
Dedi bir çırpıda nasıl sayayım
Dili tatlı kalbi paslılar geçti

Para tutmamıştı eli avucu
Yaban elindeydi ipinin ucu
Kiminin ayakta yoktu pabucu
Tepeden tırnağa süslüler geçti

Pür neşeyle takla atanı gördüm
Kuş tüyü yatakta yatanı gördüm
Irmağa göz yaşı katanı gördüm
Sırtı keder yüklü yaslılar geçti

Karacoğlan geldi sazı omuzda
Deli gönül abdal, Elifi nazda
Dadaloğlu baş kaldırmış bu yazda
Keremlerden evvel Aslılar geçti

Ataroğlu epey anlattım sana
Salavat köprüsü diyorlar bana
Ayaktayım Selçukludan bu yana
Başı kalpak, sarık, fesliler geçti

[GooD aNd EvıL]

Köyümün çiçekleri

Çiçekçiye uğradım girdim bir selâm ile
Bakındım iki yana zevkime gitmiyordu
İlk bakışta gözlerim kaydı kırmızı güle
Aldım burnuma tuttum kokmuyor tütmüyordu
Köyümdeki güllerin yerini tutmuyordu

Bu ne dedim arkadaş? Dedi deve tabanı
Çabuk büyür kol atar boşa vermez çabanı
Bizim buralı değil bilir yadı yabanı
Hele canım görmedim bağımda bitmiyordu
Köydeki çiçeklerin yerini tutmuyordu

Sıklementmiş, kaktüsmüş bilmediğim isimler
Çiçek diye saksıda ağaç olan cisimler
Duvarları süslemiş bilmediğim resimler
Serçeler uçmuyordu, bülbüller ötmüyordu
Köydeki çiçeklerin yerini tutmuyordu




Menekşeler rengarenk rengi var kokusu yok
Papatyalar kocaman nazenin dokusu yok
Her şeyi göz önünde okusu fokusu yok
Gönlümü okşamıyor tatminde etmiyordu
Köydeki çiçeklerin yerini tutmuyordu

Kardeleni, çiğdemi aradım göremedim
Görmeyince oranın zevkine eremedim
Lâlenin karanfilin demini süremedim
Aşılı çiçeklere doymadım, yetmiyordu
Köydeki çiçekleri hiç biri tutmuyordu

Seyrettim ama dostlar sol tarafım yanmadı
Gözlerim gördü amma gönlüm ise kanmadı
Anılar canlanmadı, gözüm buğulanmadı
Hiç heyecan duymadım kalbim küt atmıyordu
Köyümdeki gülleri hiç mi hiç tutmuyordu





Eğer bu çiçek ise çiçek açmalı dedim
Etrafına hoş koku yaymalı saçmalı dedim
Bal toplayan arılar konmalı uçmalı dedim
Ot’a çiçek denmesi kafama yatmıyordu
Köydeki çiçeklerin yerini tutmuyordu

Hani gösterin dedim aşka düşüren var mı
Sevdanın ateşiyle yakıp pişiren var mı
Yiğit yolunu kesip yolu şaşıran var mı
Türkümüze türküler söyleyip katmıyordu
Köydeki çiçeklerin yerini tutmuyordu

Alınıp satılırdı beni tanımazlardı
Günaşığı değildi yönü tanımazlardı
Güneş görmüyorlardı günü tanımazlardı
Elektrik ışığı doğup ta batmıyordu
Köydeki çiçeklerin yerini tutmuyordu


ATAROĞLUM inlettim sazımın tellerini
Yaylamızdan olsaydı anlardım dillerini
Unuttu mu sandınız mezarlık güllerini
Bizim köyün insanı parayla satmıyordu
Köyümdeki gülleri hiç mi hiç tutmuyordu

[GooD aNd EvıL]

Kuyruk

Ta uzaktan görsem seni tanırım,
Herkese hâlini bildirdin kuyruk.
Ardına durmaktan çok utanırım,
Vallahi usandım, yıldırdın kuyruk.

Sabahtan kuruldu, akşam dağıldı,
Koyun gibi birer birer sağıldı,
Nefesi kesildi yere yığıldı,
Kaç tane emekli öldürdün kuyruk.

Kapılarda çok eskidin, yıllandın,
Kullanıldın, kaç kişiyi kullandın,
Menfaate cilve, nazla sallandın,
Sahibini işe aldırdın kuyruk.

Haftamızda yedi günde sen varsın,
Koşuyorum, yine önde sen varsın,
Alışveriş merkezinde sen varsın,
Bütün hayatıma saldırdın kuyruk.

Ayın on beşinde, ayın birinde,
Ne çabuk dirildin sabah köründe,
Postane önünde, banka önünde,
Genç iken ömrümü soldurdun kuyruk.

Uyuyunca hayal yaptın, düş yaptın,
Çoğumuzu bu güreşte tuş yaptın,
Cuma günü bir hayırlı iş yaptın,
Dışarıda namazı kıldırdın kuyruk.

Kimse atamıyor sana kösteği,
Aslında yok hiç kimsenin isteği,
Kimden aldın sen bu sağlam desteği,
Nice başlara baş kaldırdın kuyruk.

Kökün sağlam, nerelere bağlandın?
Kaç asırdır bizim ile eğlendin,
Nereden beslendin, nasıl yağlandın?
Biz rağbet ettikçe çıldırdın kuyruk.

Bu destanı duyar isen kızarsın,
Kendinden uzun bir cevap yazarsın,
Yedi göbek torunuma uzarsın,
Nasıl olsa yolu buldurdun kuyruk.

Ataroğlu’m gemim vurdu karaya,
Parmak bastın iyi olmayan yaraya,
En sonunda ben de durdum sıraya,
Ardında sazımı çaldırdın kuyruk.

[GooD aNd EvıL]

Mazi aynası

Mazi aynasına gözüm takıldı
Kırkbeş yılı arıyorum orada
Gurbete çıkarken dertli anamı
Hasret ile sarıyorum orada

Bu aynada her halimi seyrettim
Kah bu güne geldim kah geri gittim
Kaçan mevsimlerin ardından yettim
Yorulmazı yoruyorum orada

Seyrettim gurbetten mektup yazdığım
Seyrettim dağlarda avda gezdiğim
Seyrettim yaylada çiğdem kazdığım
Cıngırşıklar kuruyorum orada

Oyuncak olsa da yoktu saatim
Oyun oynamaktı bütün sanatım
Çamurdan araba değnekten atım
Daha çocuk duruyorum orada

Gurbete yollandım küçük yaşımda
Babam öldü kara duman başımda
Derslerimi ezberlerim düşümde
Zorlu çaba veriyorum orada

On dört yaşımdayken tanıştım sazla
Saz ile inledim yanık avazla
Ağladığım günler gülmekten fazla
Tellerime vuruyorum orada

Bir yanı yeşillik bir yanı sarı
Kazancımdan fazla gördüm zararı
Geçiyor ömrümün kışı baharı
Yavaş, yavaş eriyorum orada

Aynanın içine güneşler doğmuş
Aynanın içine yağmurlar yağmış
Aynanın içine çocuklar sığmış
Adlarını soruyorum orada

Ataroğlu’m yanıyorum ateş de
Gül bitmişti mazi denen ağaçta
Resimlerim benden hep küçük yaşta
Akranımı arıyorum orada

[GooD aNd EvıL]

Miş

Edilen tüm dualar
Mutlak Hakka gidermiş
Hak yolunda deliren
Her gün bayram edermiş

Hekimler hekim olsa
Sevgiden yüküm olsa
Adalet hakim olsa
Kurt koyunu güdermiş

Bir gönüle dolanlar
Yolda yolcu olanlar
Gerçek yari bulanlar
Malı mülkü nidermiş

Ana, ana kuzusu
Kader alın yazısı
Dost sızısı, sızısı
Dost kederi kedermiş

ATAROĞLU yorulur
Bir mahkeme kurulur
İnce ince sorulur
Yediğini ödermiş

[GooD aNd EvıL]

Müjdeler olsun

Ümitsiz olmayın özlenen güneş
Doğdu doğmak üzre müjdeler olsun
Güneşin ardından beklenen rahmet
Yağdı yağmak üzre müjdeler olsun

Sade hasret çeken kırmızı gül mü
Gül için sevdalı yalnız bülbül mü
Gündüzler geceyi adalet zulmü
Boğdu boğmak üzre müjdeler olsun

Evlada tasaya, elveda vay’a
Eriştik zamana gün saya, saya
Kaldırdık bayrağın ucun semaya
Değdi değmek üzre müjdeler olsun

Acı keder dolu baksan dününde
Hesaplar görülür mahşer gününde
Zalimler, boynunu mazlum önünde
Eğdi eğmek üzre müjdeler olsun

Tamamıyla bozmadıysa özünü
Mutlaka açacak bir gün gözünü
Şu gafiller pişmanlıktan dizini
Döğdü döğmek üzre müjdeler olsun

ATAROĞLUM değişmeli usuller
Giden yıldan iyi geldi mahsuller
Karşı yamaçlar eski fosiller
Ağdı ağmak üzre müjdeler olsun

[GooD aNd EvıL]

Ne diye yaşıyorsun

.Ey yüce Türk milleti silkin de diril artık
Fırlayacak ok gibi yayın da geril artık
Dünya seni unuttu ekranda görül artık
Hedefini kaybetme nereye koşuyorsun
Bayrağı çiğnetirsen ne diye yaşıyorsun.

Oynanan oyunlara uyanık kalmak varken
Bu oyunu bozmanın yolunu bulmak varken
Etrafın düşman dolu tek yumruk olmak varken
Kendi kendine kızıp köpürüp taşıyorsun
Bayrağı çiğnetirsen ne diye yaşıyorsun.

Ay yıldız kolayca mı indi sanırsın kana
Gelecek nesillerin emanetidir sana
Kalkarsa mezarından dedem tükürür bana
Demez mi doğru yürü yolundan şaşıyorsun
Bayrağı çiğnetirsen ne diye yaşıyorsun.



Bayrağı yere attı böcek düştü ataşa
Senin gibi kaç tane yem verildi savaşa
Devler elini yakmaz maşa kullanır maşa
Sen kendi düşeceğin çukuru eşiyorsun
Bayrağı çiğnetirsen ne diye yaşıyorsun.

Olanları seyreyle ince ince hesapla
Ataroğlu seslendi bir destanla hitapla
Tarihinden ibret al aklını başa topla
Ayılar ava çıkmış sargıya düşüyorsun
Bayrağı çiğnetirsen ne diye yaşıyorsun