Bir çiçeğin tabiata seslenemediği gibi

[Kéan aRs]

Öyle zor ki.......

Gidiyorum!
Ama bu sefer
Yollara serptim sevdamı.
Kaybolursam iz sür,
Gel bul beni.
Bırakma uzaklarda,
Unutma, boşverme...

Umutlarım sana emanet
Onlara dikkat et.
Yokluğumda sımsıkı sarıl hayata
Ve beni bekle.
Sen bekle ki ben gelebileyim...
Sen bekle ki ben hayatı daha çok seveyim...

Hayallerle avunmak, kendimi kandırmak...
Öyle zor ki yokluğuna bahaneler bulmak.
Kibrit kutularından evler yapıp
Bacalarında duman aramak...
Öyle zor...
Öyle zor ki...

Alev Bahar Özkan

[ƒяαмвυαz]

Dalga ile kıyının aşkını bilir misin?
Öncesinden başlayıp, sonsuza giden dalga,
Hep aşka kavuşma özlemiyle atılır kıyıya.
Dalga, seven - kıyı, sevilendir.
Dokunur parmaklarının ucuyla sevdiğine dalga
Ve döner hep geriye
Bilir kavuşamayacağını ama hep koşar kıyıya
Her bir dokunuşunda aşkına verir bedenini hesapsızca
İşte, ben de seni böyle severim yar.
Yar, bilir misin dağ başında açan uçurum çiçeklerini?
Bilirler görünmeyeceklerini...
Sevilmeyeceklerini...
Koklanmayacaklarını...
Okşanmayacaklarını...
Ama inatla açarlar aşkla, sevgiyle, özlemle.
Hep beklerler gelmeyecek sevgilinin onu kucaklamasını
İşte, ben de seni böyle beklerim yar.
Yar, ipek böceğini bilir misin?
Onun kozasının içinde ördüğü o ipliğe olan aşkını
Bilir o, ördüğü ipliğin kendisinin ölümü olacağını
Ama aşkına feda eder kendini.
Öyle verir kendini yarenine korkusuzca
İşte, ben de kendimi böyle veririm sana yar.
Yar, ağaç ile meyvesinin aşkını bilir misin ?
Meyvesini vermelidir ağaç yeniden doğmak için
Öyle zorludur ki ayrılmaları
Verir meyvesini ağaç
meyve tohum olur, tohum kök olur
Ve yeniden doğar ağaç kendi meyvesinden
İşte bende böyle yar;
Yok olmayı göze aldım, tekrar sende doğmak icin

--alıntı--

[Kéan aRs]

Baharda Ölmek



Çıkıp sokağa seyret
Çiti kırılmış bahçeyi
Kaldırımdaki arabaları
Üzüm sarmaşığının,
Dolanmasını kamelyaya.
Karşıdan gelen insanları
Çocukların oyunlarını seyret
Neşeli, mahzun, ağlamaklı.


Evinde bekleyeceğine ölümü
Çıkıp sokağa, seyret
Gelecekse ölüm baharda gelsin...

[Kéan aRs]

Yaşamayan Ölmez ki!



Bir gülün tomurcuğu gibi hayat patır patır.
Açar gönlümde, kırar kabuğumu çatır çatır.

Zulümlere sitemli bakan gözlerim yaş ama,
Kadifemsi nazarla hep gülümserim yaşama.

Hiç dirilir mi hayat, ölümü ıskalayarak.
Bilinir ölümsüzlük gerçeği yakalayarak.

Yaşamayan ölmez ki, hayatın gerçeği ölüm.
Yaşayana şan ölüm, yaşam sonsuzdan bir bölüm.

Ölüme sırt dönülmez, sırlıdır ölümle yüzler.
İbret vermez mi bize, eceline koşan yüzler.

Kalplere soylu mana sokan kalem kırılamaz.
Ağzı köpüren laflar, bu işten hiç sıyrılamaz

[ƒяαмвυαz]

Elimdeki vişneler,
Birden ellerimi
Boyayınca,
Ve ağzıma attığım
Bir tanesi,
Dudağımın kıvrımından
Usulca akınca,
Dudakların geldi aklıma,
Leziz ve kırmızımsı.
Vişnelerin bıraktığı
Buruk tat gibi,
Öpmeyi sevdiğim,
Sana karşılık veren
Dudaklarım.
Belimi kavramış,
Kollarının arasında
Yüzüm göğsünde
Kaybolurken birden,
Vişneleri çok
Sevdiğimi anladım…
Ş.Ö

[Kéan aRs]

Bir Akşam Üstü



Sensizliğin ardından ölüm gelir aklıma,
Ölümü düşünür,
Ölümü yaşarım,
Ölüm yanıbaşımda,
Ölüm başucumda,
Ha sensizlik ha ölüm,
Yaşamaktan kaçarım,
Beyaz kefen sarılır bedenime,
Sen yoksan,
Ölümüm senin elinden olsun isterim,
Uzak noktalara gözümü dikip,
Seni ararken,
Ya ölümü isterim,
Yada seni isterim,
Mezarlar gelir aklıma ıssız karanlık,
Yada yanı başımdaki ölüm,
Her akşam üstü,
Azrail yanımda çığlığımı duy,
Seni ölümüm ağlatmasın,
Bir akşam üstü.

[ƒяαмвυαz]

Dört bir yandan kuşatıldım ihanetin zehirli telleriyle
Hazan mevsimin arta kalanı ile
Gözlerine bakarak konuşamıyorum bu kez
Ben olarak konuşamıyorum
Öfkemi eğmem önünde
bekleme esmem rüzgar gibi
gözyüzü maviliklerine asılıpta inmem kuraklığına.
anayan kalbimin üzerinde yalınayak yürüttün beni
Yaralarını gülümseyerek öptüm
kokunda bin bir dünya gezindiğim sahte hayalim
Şimdi çek ellerini yüreğimin tükenmiş bereketinden.
Türkülerini çek
Elindeyse git eşiğimden
Kalemimden
şehrimden.
Yüreğimin beyaz martılarına ilişme

[Kéan aRs]

Bana Uzak Ol Allaha Yakın

Seni seviyorum deme
Kendine güldürme
İnsanlık senin neyine

Sevgimi görmeyen bir kördün
Sevgiden anlamayan nankördün

Kanayan elimdi elimdi kolumu kestin
Seni gören kalbimdi kalbimdi gözümden ettin

Bana uzak ol allah yakın
Öyle bir git ki geri dönme sakın

Bana pişmanım deme
Bir de özür dileme
Sen aldattın ya beni hem de değmez biriyle
BANA UZAK OL ALLAHA YAKIN…

[Kéan aRs]

YAPRAK DÖKÜMÜ
Şair:Üstad Can YÜCEL

Sararıp dökülmeden önce kızaran yapraklar ki onlar
Şan verdiler ortalığa bütün bir sonbahar

Mevsim dönüp de yeniden yeşermeye başlayınca rüzgar
Çıplağında o atın yine onlar koşacaklar
O çocuklar
O yapraklar
O şarabi eşkiyalar

Onlar da olmasalar benim gayri kimim var?

[Kéan aRs]

sevmiştim seni ölesiye,
Tutulmuştum,deli olmuştum.
Bir sen vardın
Ama sadece sen...
Sanki yer,gök herşey
Ama herşey kaybolmuş,
Bir sen vardın nereye baksam
Neye dokunsam,
Bir seni görürdüm
Ve bir sen olurdun
Baktığımda bütün canlı ve cansız
Her şey...