...

[F.S.Mehmet1453]

Şafaklar Tüllenirken

Hicrânla gezen ruhlar, hicrânla yanar-ağlar,
Birbir göçerken dostlar hiç arkaya bakmadan...
Ölüm şarkılarıyla eser esince rüzgâr
Ve söndürür geçer, tek meş'ale bırakmadan...

Yoldaş yok, dost yok ve yapayalnızlar yollarda,
Dünyâlarını kâbus üstüne kâbus sarmış;
Hazanla dökülen yapraklar gibi ardarda,
Düşenler uçup gitmiş, kalanlar da sararmış.

Rikkatle bakınca hasreti sîneme doldu;
Dalgındı durduğu yerde, bakışları ürkek...
Bugünü-yarını andı, andı ve burkuldu...
Yaşamak buysa, hayat, kabir azabına denk...

Korkuyla döner-durur afal afal o gözler,
Zihni allak-bullak, kalbi hüzünle burkulu;
Doğduğuna bin pişman, ölüp gitmeyi özler,
Dokunsan ağlayacak bahtsız, o kadar dolu.

Uyandı dün onunla beraber uyuyanlar,
Şimdi dünyâları cennetler gibi bambaşka.!
Sînelerinde ezelî nağmeler duyanlar;
Bir hamlede erdiler Hakk'a götüren aşka.

Şimdi gel kanatlan, durma süzül enginlere!
Sakın rûhuna dar gelen eb'âda takılma!
Sendedir sığmayan sır göklere ve yerlere,
Yaraşmaz sana; göğe, yere sıkışıp kalma!

Şahlan daha coşkun, daha canlı, daha gergin,
Bir hayat üfle etrafa rûhunun sesinden!
Şimdi meydanlar senin, dem senin, devran senin,
Kükre ve anlat mâzînin altın nefesinden...

Pancurlar açılmışken zümrütten tepelere,
Şafaklar pırıl pırıl ufukta tüllenirken;
Kalk ömrün ikbâlini duyur, duyur her yere!
En erken kalktığın *******den daha erken...

[F.S.Mehmet1453]

Şimşekler Gibi

Şimşekler gibi zuhûr etmiştik bir devirde,
Her yanda karanligi delerek perde perde...
Işiklara binip yagmiştik çok ötelerde,
Tuna boylarinda ve daha bir sürü yerde.

Her bucakta bir zafer tâki, bizler de şendik,
Yildirimlar gibi dünyânin bagrina indik...
Allah’a tevekkül olup Allah’a güvendik,
Zâlimleri te’dîb için gönderilen bizdik.

[F.S.Mehmet1453]

Şimşekler Gibi

Şimşekler gibi zuhûr etmiştik bir devirde,
Her yanda karanligi delerek perde perde...
Işiklara binip yagmiştik çok ötelerde,
Tuna boylarinda ve daha bir sürü yerde.

Her bucakta bir zafer tâki, bizler de şendik,
Yildirimlar gibi dünyânin bagrina indik...
Allah’a tevekkül olup Allah’a güvendik,
Zâlimleri te’dîb için gönderilen bizdik.

[F.S.Mehmet1453]

Tatlı Rüyâlar

Bir akşam üstüydü geçmişteki bahçelerde,
Vedâ ediyordu hasretle güller hayata...
Küskündü çemenler ve çemenzâr kâinâta;
Kapanıyordu her yandan akşam perde perde...
Ve serin bir poyraz esiyordu bahçelerde...

Tasa bürümüştü bütünüyle çiçekleri,
Tülleniyordu bayrak gibi kasvetin tülü;
Kışa dâvetiyeler vardı, bahar örtülü;
Sihirli türküleriyle aldatan bir peri,
Aldatmıştı birer birer bütün çiçekleri...

Acı acı uğulduyordu her yanda rüzgâr,
Hazanla buruktu papatyalar, karanfiller...
İrem bağlarına denk o sihirli bahçeler;
Kalmamıştı bahçelerde tılsımlı lâleler,
Hep kâbus gibi esiyordu esince rüzgâr...

Kuğular, yaslı yaslı yüzüyordu sularda,
Çaylar sisle örtülmüş ve sis de dinmiyordu;
Kıyıda altın sesli kuşlar gezinmiyordu...
Hüzünlü ağıtlar "tın, tın" inlerken koylarda,
Bir ürperten yankı yükseliyordu sularda.

******* başıboş ve derinleşen saatler,
Çılgıncaydı o esnada karanlığın hızı,
Bitevî yarasaların keyfi gül kırmızı...
Ve derin hicrânlarla kıvranıyordum yer yer,
Aczimize göklerin açıldığı saatler.

Derken sabâ esmeye başladı bir aralık,
Diriliş kokusu geliyordu ötelerden:
Bir zaman güneşlerin kol gezdiği yerlerden;
Yırtılıyordu artık perde perde karanlık...
Ve gök kapılarında mübârek bir aralık...

Aralıktan ruhlarımıza doğan rüyâlar,
Mesajlarla rengârenkti mutlu gelecekten...
Neler bekledikse şimdiye kadar felekten,
Yoldaydı... bir bir gerçekleşiyordu hülyâlar
Ve hicrân dönemindeki en tatlı rüyâlar...

[F.S.Mehmet1453]

Tatlı Rüyâlar

Bir akşam üstüydü geçmişteki bahçelerde,
Vedâ ediyordu hasretle güller hayata...
Küskündü çemenler ve çemenzâr kâinâta;
Kapanıyordu her yandan akşam perde perde...
Ve serin bir poyraz esiyordu bahçelerde...

Tasa bürümüştü bütünüyle çiçekleri,
Tülleniyordu bayrak gibi kasvetin tülü;
Kışa dâvetiyeler vardı, bahar örtülü;
Sihirli türküleriyle aldatan bir peri,
Aldatmıştı birer birer bütün çiçekleri...

Acı acı uğulduyordu her yanda rüzgâr,
Hazanla buruktu papatyalar, karanfiller...
İrem bağlarına denk o sihirli bahçeler;
Kalmamıştı bahçelerde tılsımlı lâleler,
Hep kâbus gibi esiyordu esince rüzgâr...

Kuğular, yaslı yaslı yüzüyordu sularda,
Çaylar sisle örtülmüş ve sis de dinmiyordu;
Kıyıda altın sesli kuşlar gezinmiyordu...
Hüzünlü ağıtlar "tın, tın" inlerken koylarda,
Bir ürperten yankı yükseliyordu sularda.

******* başıboş ve derinleşen saatler,
Çılgıncaydı o esnada karanlığın hızı,
Bitevî yarasaların keyfi gül kırmızı...
Ve derin hicrânlarla kıvranıyordum yer yer,
Aczimize göklerin açıldığı saatler.

Derken sabâ esmeye başladı bir aralık,
Diriliş kokusu geliyordu ötelerden:
Bir zaman güneşlerin kol gezdiği yerlerden;
Yırtılıyordu artık perde perde karanlık...
Ve gök kapılarında mübârek bir aralık...

Aralıktan ruhlarımıza doğan rüyâlar,
Mesajlarla rengârenkti mutlu gelecekten...
Neler bekledikse şimdiye kadar felekten,
Yoldaydı... bir bir gerçekleşiyordu hülyâlar
Ve hicrân dönemindeki en tatlı rüyâlar...

[F.S.Mehmet1453]

Ten Bir Kadavradır

Ten bir kadavradır, içinde cân olmayınca,
Gönül bir havradır, özde irfan olmayınca.
Dünyâ iç içe kuyu ve karanlık bir zindan,
Sinelere ışık saçan îmân olmayınca.
Dimağlarda burkuntu, yüreklerde hafakan,
Esip "üns" yelleri derde dermân olmayınca.
Beşer huzursuzluğa düştü huzur ararken,
Önünde semadan gelmiş Furkan olmayınca.
Kaybetti her şeyini kazanacağım derken,
Yolunu aydınlatacak bürhân olmayınca.
Senelerdir aynı şaşkınlık sürüp gitmekte,
Düşüncelere hükmeden vicdan olmayınca.
Zâhire bakılırsa ümit mumu sönmekte,
"Neylesin Mahmutlar" O'ndan ihsân olmayınca.
Yıllar var ki bizler, su dövüp durduk havanda,
Îmân ve fikir karışıp harman olmayınca...

[F.S.Mehmet1453]

Ten Bir Kadavradır

Ten bir kadavradır, içinde cân olmayınca,
Gönül bir havradır, özde irfan olmayınca.
Dünyâ iç içe kuyu ve karanlık bir zindan,
Sinelere ışık saçan îmân olmayınca.
Dimağlarda burkuntu, yüreklerde hafakan,
Esip "üns" yelleri derde dermân olmayınca.
Beşer huzursuzluğa düştü huzur ararken,
Önünde semadan gelmiş Furkan olmayınca.
Kaybetti her şeyini kazanacağım derken,
Yolunu aydınlatacak bürhân olmayınca.
Senelerdir aynı şaşkınlık sürüp gitmekte,
Düşüncelere hükmeden vicdan olmayınca.
Zâhire bakılırsa ümit mumu sönmekte,
"Neylesin Mahmutlar" O'ndan ihsân olmayınca.
Yıllar var ki bizler, su dövüp durduk havanda,
Îmân ve fikir karışıp harman olmayınca...

[F.S.Mehmet1453]

Toplum ve Teessür

Ne yürekte heyecan ne kafada bir karar,
İrâdede can yoksa yaşamak neye yarar.
Yığınlar iflasta ve zarar üstüne zarar,
İnan gözlerim şimdi eski günleri arar.
Düşüncede sefâlet, mukaddesler târ u mâr,
Cemiyet bir yığın; cemiyet kendinden firar;
Yaşamak zillet oldu, yaşamak insana âr,
Hayat denen bu ise, rûhum her şeyden bîzâr...

[F.S.Mehmet1453]

Toplum ve Teessür

Ne yürekte heyecan ne kafada bir karar,
İrâdede can yoksa yaşamak neye yarar.
Yığınlar iflasta ve zarar üstüne zarar,
İnan gözlerim şimdi eski günleri arar.
Düşüncede sefâlet, mukaddesler târ u mâr,
Cemiyet bir yığın; cemiyet kendinden firar;
Yaşamak zillet oldu, yaşamak insana âr,
Hayat denen bu ise, rûhum her şeyden bîzâr...

[F.S.Mehmet1453]

Ufuk Göründü

Yolculuk son bulmak üzere, ufuk göründü,
Sapsarı neyi varsa o yemyeşil baharın.
Ruh uçup gitmeye âmâde bir yaprak gibi,
Son noktayı koyacak kaleme kalmış karar.
Birden renk renk her şey uhrevîliğe büründü,
Meltemleri duyuluyor öteki diyarın;
Bir bir göründü yalancı hülyaların dibi,
Sırtımda koskoca dağ, ümitlerimde bahar...
Titriyor ağaç yaprakları gibi her yanım,
Âdeta bir ızdırap terazisiyim şu an;
Bir kefede endişe, öbüründe tam güven,
Sevinçleri sarıyor dalga dalga kederler;
Bazen tam mesrûr, bazen de nâlân u giryanım,
Gördüğüm ihsanlara denk her günkü imtihan...
Tıpkı kar karışımı yağmur ufkuma inen;
Her gün bir başka türde kapanmakta perdeler...
Mîad tamam gibi ufukta yeni bir şafak,
Her zaman başucumda ötelerin gölgesi;
Görmüştüm o tulûu gönlümde perde perde,
İlk günümün ışıklarından daha da rengin,
Hizmet varsa şayet değer az daha yaşamak;
Şimdilerde göz ağrım sırf O'nun bilinmesi.
Bir şey diyemem, belki birkaç adım ilerde,
Tam biliniverir beklediğimden de engin...

Kaynak: Sızıntı, Mart 2000