Bir çiçeğin tabiata seslenemediği gibi

[Kéan aRs]

Sana yalancısın deseydim kızardın değilmi
Şimdi isminin baş harfi şerefsiz..
Oysa seni sevmiştim
Oysa ben seni seviyordum
Kahretsin ben seni hala seviyorum,
Ve bir kez daha kahretsin
Artık yüzünü bile görmek istemiyorum.
Aşk affeder derler ya
Sakın inanma,çünki ben inanmıyorum.

[ƒяαмвυαz]

Gitmek zorundayım..
Benden aldığın parçaları birer birer koymalıyım yerlerine..
Seninle beraber küçük dünyamda değişenlere tek çözüm sensizlik..
Tamamlamalıyım kendimi..
İster bencillik de ister korkaklık..
Sensizlik yeterince yakacak canımı zaten..
Korkmuyorum sözcüklerinden..
Kır dök elinde kalanları..Uzaklaş gözlerimden..
Böylesi daha kolay..
Hayatımda en çok "sen" oldun..
Yakalarıma bulaşan her parça sende sensiz bomboş olacak hayatıma bakıp güçlenmeye çalışıyorum..
Bekliyorum..
Zamanı gelecek..
Ve ben arkamda bıraktıklarıma bakabilecek kadar güçlenip...

Yine senin kollarında indireceğim tüm zırhlarımı..

[Kéan aRs]

İmkansız aşklar vardı ya yazdığım şiirlerimde
Şimdi senden tek iz kalacak işte o bir kelime.
Senin yaşadığın sürece,
Boynunda asılı bir tek kolyen olacak
Sen istesende,istemesende
Üstünde hep 'şerefsizsin' yazacak.
Ve ben var ya
Seni tanıdığım güne lanet edeceğim
Ama 'Sevgiye inancımı'
Senle gömmeyeceğim..

[Kéan aRs]

BİR BAŞKA SEN YOK

gölge düşmüş yüzünün üzerine
buda birşeymi asıl gölge düşmüş yüreğine..
söndürme derim ben o güneşi,
uzaklaştırma gülümseyen umutlarını..
sev, sevki çoğalsın sevincin,
gülümseyerek bak ki
güneşin sıcaklığında bul yüreğini..
az önce yüreğine düşen gölgeyi yok eyle
ve kalbinden ürpertiyi..
bir umut olmalı,
peşinden diğerleri gelmeli,
umut yoksa yüreğinde
yarınlar bile uzaktır sana
aslında hepsinden önemlisi
unutmamak gerek belkide
ne bir benden var bu dünyada,
ne bir senden var bu yaşamda,
yani şairin dediği gibi işte
"unutma bir sen daha yoksun bu dünyada...."

[ƒяαмвυαz]

SEVGİLİYE EDİLEN VEDa

"Kendine iyi bak" bir "veda" degil "elveda" cumlesidir cogu zaman.

"Kendine iyi bak. cunku bundan sonra ben yaninda olmayacagim. Olamayacagim.
Istesem de istemesem de. Sevdim bir zamanlar seni, hala seviyorum ve benden
sonra da mutlu olmani istiyorum. Olurda bir gun donersem seni iyi bulmak
istiyorum."
"Kendine iyi bak. cunku bundan sonra kendinden baskasi olmayacak yaninda
sana bakacak. Ben olmayacagim. Kendine iyi bak ve beni dusunme. cunku ben de
seni dusunmeyecegim artik. Arama sakin beni, yazma, cunku ben yazmayacagim.
Sil beni yureginden, cunku ben silecegim. Fakat, yasanilan, paylasilan guzel
seyler hatirina sana yurekten mutluluklar diliyorum. Ve ben bir daha
donmemek uzere gidiyorum."
"Kendine iyi bak. Aramizda gecen herseye ragmen benden sonra iyi oldugunu
bilmeyi tercih ederim. Aslinda bilmem cok onemli degil, iyi oldugunu
varsayacagim ben. Seni bir daha asla gormemek uzere gidiyorum ben, seni
kendinle basbasa, yapayalniz birakiyorum ben. Biliyorum kendini birakacaksin
benden sonra, o yuzden iyi bak diyorum. Aslina bakarsan, cok da fazla
umursamiyorum."
"Bitti" diyemedikleri icin , kendine iyi bak derler.
"Kirildim ve affedemiyorum" diyemedikleri icin kendine iyi bak derler.
"Seni istemiyorum artik, hayatimdan cikaracagim ama bil ki hic
unutmayacagim" diyemedikleri icin kendine iyi bak derler.
"Biliyorum cok kanayacaksin ama daha iyisini yapamiyorum" diyemedikleri icin
kendine iyi bak derler.
Vicdanlarini rahatlatmak icin kendine iyi bak derler, cunku o kan uzun sure
akacaktir ve o yara asla kapanmayacaktir,
bilirler.
Kendine iyi bak bir noktadir cogu zaman. Kendine iyi bak deme bana, sadece
kotulukler noktalansin isterim ben. Oysa sen iyisin....
Keske boyle yasanmasaydi bazi
seyler, keske affedebilsen beni, keske ben de affedebilsem.. Keske
dondurebilsek zamani geriye. Peki o zaman...
Senin istedigin gibi olsun... oyleyse...Sen de "Kendine Iyi Bak"

-alıntı-

[Kéan aRs]

Şerefsiz Sevgilim

Sen de boş çıktın be gülüm,
Sen de şerefsiz.
Ben sevdim onu be gönlüm,
Hemde sebepsiz.
Sen de duygusuzmuşsun meğer,
Olsun yaşananlar bir ömre değer.
Gidiyorum bak güzelim,
Gidiyorum şerefsiz sevgilim.

[ƒяαмвυαz]

İnce Olur

Sen dağların gülizarı
Gül bu kadar ince olur
Rabbimin eşsiz eseri
Kul bu kadar ince olur

Tuttum bir gece yanımda
Değdi parmak uçlarımda
Yok oldu avuçlarımda
El bu kadar ince olur

Er geç bu ateş yakacak
Yıkılır ev söner ocak
Sarılsam koptu kopacak
Bel bu kadar ince olur

Bittim yüzündeki nurda
Bu renk tonu yok ki narda
İz bırakmış yanaklarda
Sel bu kadar ince olur

Yürüse şehir yürüyor
Durursa cadde duruyor
Bastığı sokak eriyor
Yol bu kadar ince olur

Seyretmeye doyulmuyor
Taramaya kıyılmıyor
Tek tek saysan sayılmıyor
Tel bu kadar ince olur

Affetmez bu deli seni
İnfaz etti astı beni
Bıçak gibi kesti beni
Dil bu kadar ince olur

-Alıntı-

[Kéan aRs]

Niçin Sevdin Şerefsiz

Niçin sevdin beni, kardeştik önceleri,
Sevmeseydin, çekmezdik bu çileleri,
Rahat uyurdum, yatağımda *******i,
Çalmazdı yüreğimde, hüzün sirenleri.

Niçin sevdin beni, bu işte ilk baştan,
Madem yoksundun, şereften namustan,
Oysa yeni çıkmıştım, yakıcı savaştan,
Vurulmazdım, bilseydim kalbini taştan.

Niçin sevdin beni, hayırsız vefasız,
Yaşıyordum, ne güzel rahat cefasız,
Kendi kendime, sakin sessiz sedasız,
Ne istedin bu garipten, be vicdansız.

Niçin sevdin beni, yıkıp yakacaksan,
Hayatını, ben olmadan yaşayacaksan,
Benim sevgime karşı, savaşacaksan,
Tutulmazdım sana, benim olmayacaksan.

Niçin sevdin beni, amacın ağlatmak mıydı,
Yoksa dünyamı yıkıp, karartmak mıydı,
Kalbimi çalıp, sonra çöpe atmak mıydı,
Yada benim, umutlarımla oynamak mıydı.

Niçin sevdin beni, namusun onurun yoktuysa,
Söyleyeydin baştan, amacın yamanmaktıysa,
Suçum neydi, bekaretini başkası bozduysa,
Git ona yaman, sana ilk önce kim kıydıysa.

Ona da yamanamazsın, çok ellerden geçtin,
Yemedim numaranı, yanlış adam seçtin,
Beş para etmez iken, kendine çok paha biçtin,
Aldanmıştım, çünkü benim için taze bir piliçtin.

[ƒяαмвυαz]

Pencerelerden bakan,
Ve gözlerimin mahremiyetini bozan peri
Çık gel anka kuşuyla birlikte cennetime
Sıralamaya çalıştığım cümlelerimi topla
…ve kulaklarıma damgala
Korkak bedenim inkar etsede varlığını
Gözlerimin ferine bak ve yaklaş ateş kokan yüzüme
Zoraki depreşmelerden uyanık olan gönlüme
zehirli aşk panzehirini sapla
Ve sen;
Uzaklara giderken gözlerimin sonsuz barınaklarını ellerinle ört
Ve kulağıma fısılda en çılgın sebepsizliklerimi
Kaç gel oralardan ve gir şemsiyemin altına
Yağmur yağdırıyor bak melekler, silik yokluğu temizlemek üzere
Düşlerimi toplarken yağmur damlaları
Yeni düşlerime kendinide kat
Al götür sende sıradan düş yataklarımı
Kır bütün parçacıklarımı, aklımı çöz
ve yüreğimi kaçır en gizli zamancıklarına
Dikil karşıma, bak gözlerime
Çağır içimdeki duygu balerinlerimi
Sıyrıl gel yırtık perdelerimin arkasından…

[Kéan aRs]

Bir zamanlar fotoğraflarda gülümseyen çocuk yüzüydüm adeta. Hayattan öğrendim gözyaşı dökmeyi. Hayat öğretti bana acılarla olgunlaşmayı. Ve hayattan öğrendim sevmenin acı çekmek olduğunu. Gün geçtikçe kendinden kaçan bir insan oldum. Acılardan kaçan giden… Neden bu gitmeler? Hiç bilmiyorum. Belki daha rahat acı çekmek için. Hangi gidişle kurtulabilirim içimde büyüttüğüm kanlı çiçek bahçelerinden. Artık bir kayboluşa doğru yolculuktayım. Bu yolculukta tanıştım beni gün geçtikçe boşluğa sürükleyen o güzel yüzünle… Çok şey öğrendim. Yıldızları görmeyi mesela. Yıldızları görmek için baş kaldırmayı. Ben seninle anladım denizin maviliğinin sahte, gökyüzününkinin gerçek olduğunu. Bir yanım delicesine koşmak isterken sana, bir yanım o şansını kaybettin, koş karanlığına diyor. Ve gözümde okyanus damlalarıyla bir kez daha yeniliyorum bu hayata.
Bol rüzgârlı sokaklarda havayı solurken içime hep unutulmuşluğumu düşündüm. Bir gün onu unutacağım diyordum. Olmadı, unutamadım… Bu yüzden hiç umut olmasa bile her telefon çaldığında arayan sensindir diye telefona koşan yaralı bir yürektim ben. Bir gün bile unutamadım onu. Her susuşumun arkasına saklandım ve biraz daha hatırladım onu. Bir kez daha yandı canım. Her şey geçti gitti hayatımdan. Bir sen geldin, ama diğerleri gibi gitmedin. Yüreğimin en güzel yerine umutlu bir çiçek ektin. Ve o çiçekle başlayan içimdeki var oluş tarihin, kendimi kandırmalarımla akıp gitti. Dönüşün yasak olduğu bir yolda ilerliyor bedenim. Anlayacağın sen yasak bir yol, bense geldiğinde kimseyi bulamayacağın kimsesizlikler pansiyonun hancısı…