Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Haziran Gülleri, Ziller ve Somon…

hep ayrılık
hep acı
ölümü susmak yaşarken
kabadayı hüzünler hep
ve besili gamları mı yazar şair

bu denli sorumlu muyduk
tüm zamanlarda yeşeren sancılı duygulardan

gidelim!
teneffüse çıkmak istiyorum artık
zil sesi duymak
sıfırlamak kümülatif bilinci tek bir an olsun
ikili bireyselliğini kutsamak aşkın

uzağı yok saydırıyor şafak vakitlerinin hüzünlü güneşi
delişmen bir haziran gecesinde belki
suyun işveli kucağına bırakmak isterdim gövdemi

bilmeyecekler yoksa hiç
ölü mü
diri miyiz
“Schrödinger’in Kedisi” misali!

günün acılı tebessümünde hıçkıran ufuk kayıp
gül bir özleyişe düşüyor yüzüm iç göçlerinde
“çalsın! ” diyorum artık ziller
suyun doğal akıntısında tütsülerken yaşamı
trampetler vursun haziran gülleriyle yine kalbimizde

bir somon gibi koşarım çağrına
bulurum yönümü ve senden gelen imleri
doğuştan sen mahkumu bir doğa sevdalısı gibi

çalsın ziller
gidelim haydi!


(20 Haziran – 1 Temmuz 2005)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Heyecan...

- “kadından ve nehirden ancak aşkla geçilir…”*

şiirlerde guslettim dün gece
şarkılarda raks
ruhumdu bedeninde köpüren
sevgimin aksi gözlerinde

o şarkılar ki ah! o şiirler bizim değildiler
el koydum tümüne, çoktular tutsaktılar
nağmelerde yakalandım suçüstü
kızıl bir sevda mülkiyetinde

bir tarifi olmalıydı heyecanın
geçişini izledim öylece benden
mum adaklı yangındım kara geceye
adı “aşk” bir nehir akarken içimden

dün gece asırlar bağışladım sana
bir öpüş kadar hafiftiler

…………….

(*) Abdülkadir Budak'ın yukarıdaki dizesinden esinlenilmiştir.


(26 Eylül 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Hortlamak...

kalpte bir cenin
kudurmuş
salyalı
kendisizliğin tarifidir yalnızlık mezarları

neye tanığız böyle
ölüyor kent
nedendir sanıklığımız
bu hortlama çabası?

düşünce ıslak
yükseliyor voltaj
düşük yapıyoruz işte!
düpedüz parazit yapıyor yaşamak

tersine bir özet çıkarıyorum bundan
sakınmıyorum artık
ölü bir ceninden kaptığım tohumdan

bak işte böyle hortluyor insan!


(27 Mayıs 2007) - 6. Dekad

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Hudayi-nabit...

bitkisel bir yaşamdan yanayım
hudayi-nabit gibi
öylesine…
tasarlanmış tarhlara yabancı
çelimsiz bir yoncaya özenip
doğayla iç içe
alabildiğine…

:toprağa sarılgan

salt suyu özlemek yüklendiği eylem
ışığa sevdalı kır çiçekleri kadar muteber en az
yaşamsal sancıların uğultusundan uzak
izini sürüp kök boyalarda kutsal mucizenin
inatla ceza kesercesine yanlış hesaplara
mevsimsiz küllerin orta yerinde
yanık tabanlarıyla serinleyerek geçer gibi bir buhrandan

:ölesiye yaban

tebessüm ederek masumane bir çayır kuşuna
ödünç almaksızın kanatlarını…

mümkünse!


(18 Mart 2006)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Hüznün Gölgesi...

hüznün gölgesini buldum bakışlarında
zeka pırıltılarına sakladığın

karanlık o labirentin içinden
kanayarak gelmiştin
çıbanlar açmıştı yüreğin sıtmalı *******e

sıcacıktı sokuluşun analığıma

alınyazında varsa yaşamak
duvara çarpan kör kuş misali yaşanırdı elbet
vahşiydi aşk….ayrılık çaresiz
yakışırdı hüzün sana

“hangi aşk mümkündü(r) aşığı öldürmeden? ”*

sur dibinde özlemlerin
kıyameti beklerdin
zengindi aşktan artakalan kuyu
acıdan yana

örselenmiş kalbinle yürü şimdi
'nereye kadar'
sorma hiç!
bırak seninle ağlasınlar
tut yine sen ellerimi
kentlerin yüzü yok
annelerin elleri var

ah çocuk annen olsaydım keşke!

………….

(*) Murathan Mungan


(2 Kasım 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Hüzün de Gider...

küçük ölümlere sığmaz devasa hüzünler
kenar süslü kitapların satır aralarına hiç
mor bir hüzündür her yerde adı
derin izi acı'nın
:
anlamlı

ne zaman kalp çarpıntısından ayrı düşse
gebelik sancılarından yaşamın
kaybolur evrende
el kapısında bir yetim kadar mahzun

bir kıyım ki öyle
serseri savruluş
şiirin haylaz militanından boşa akan cephane

bükülür boyun
güz yapraklarından çalıntı
görkemli bir ölümdür artık mor
yağmalanır toynakları içimizin
kayboluş saatleri vurur deliler ormanında
anarşiyi ezberletir sessizlik
:
incirin sütü kara!

cinnete gider hüzün
adres sormadığı gibi
ardına bakmayan aşk kadar mağrur
mağdur
ve tek başına

o halde gerçekleri söylemeli çocuklara!


(30 Mart 2005)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Issızlık Yapışırdı Akşamdan...

üşüyen nefesinde ayrılığın
soluk bir beniz gibi kırıyordu boynunu gonca
özlemdi sevinçleri yakan, ******* çekilmez
ıssızlık yapışırdı akşamdan

koyuverip giden yolların yanılgısında aradım sesimi
mahzun çehresinde sardunyanın
solan yaprakla yiten mevsimleri

ne mümkündü yazgıyı susmak!

zamanın sırıtışını izledim
savrulan bıçağın keskin sırtında
ensemden arsızca öpmesini

denizi özleyen martıydım
güneşi arayan günebakan kimi zaman
kalbim “ah”larla dolu bir nida bırakırdı dizelere
ıssızlık yapışırdı akşamdan

neden bu denli ağrılıydı ayrılık
kimden yadigar, hangi kahrın insafı kayıp narından
hangi günbatımı zamandan

hangi!


(25 Şubat 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...İbra...

siz
bildiğinizi sanıyordunuz kim olduğunuzu
kimin aynasından yansıyordu varlığınız
niye kafa yordu felsefeye insan bunca yıl
:
bilemediğiniz
yalnızca
bilmiyor olduğunuzdu

ihtimal bir yanılsamaydı yaşam düşünce kuyusunda

en son ne zaman ibra ettiniz kendinizi
gözlerimin duru suyu olabilirdi aklayan sizi
beni gözleriniz

en son ne zaman...'siz'lerinizi!


(14 Ağustos 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...İç Göç...

kuş göçü
kış göçü…derken
iğdeler geldi
ve gittiler…

zamanın tik-tak sesinde sarkaç oluyorum
aykırı bir kimya özüyorum Yuda’nın son nefesinde
dinlenirken iç göçümle erguvanın gizinde
kutsalı yeşile / yeşili maviye
ruhun kalkanına sessizliği emanet ediyorum
iğdenin mahşerlik gölgesinde

“yaz bitti” diyor şair

başladı mı yaz
ben neredeydim o halde!

“yaslan” diye sesleniyor çınar
acı gülümsüyor salkım söğüt
zait ufuklar umuyor hayattan
onuruna yakışır boyluca
borçsuz ve alacaklı
yere selamında bile

gitti iğdeler!
siyahi bir an’ın gözünde nöbetteyim
oysa hüznün gölgesinde ey şiirim!
mavisin yine
yeşilsin
erguvan kadar anlaşılmaz o yerde

iç göçe çıkmış kuştur kalbim
taze bir gün umuyor hayattan
sade bir yolculuk başlıyor Atlantis’e
magmada döllenen krater ve
yıkıntıyı taç eden münzevi tüm kentlere

ak sütü gibi anamın
zamandan bağışlanmış bir ondalık
bir yankıdır yaşam bazen!

hüznü vuruyor saatler
eprimiş bir sayfasına belleğin
an’ı mıhlarken ben
iğdeleri düşlüyorum iç göçümün tik-tak sesinde

“iğdeler gelir”
diyor ses
“iğdeler gider yine…”


(19 Temmuz 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...İçbükey...

bilir mi yasalar içbükey aynaları
aynalar ki
dışadönük sürdürürler yaşamı

kara-kaplı
lisanına eremez dikenin
sıralı düzgün ekin
mızrak çekemez fundalık kovanlarına

“geçit yok”
diye haykıran çittir içbükeylik!

usanır mı şair tekillikten
kendisiyle çiftleşmekten
uslanır mı hiç
ürker elbet aynasız kozalarda
isyana kuduran dimağın sesinden

ah deniz!
bilmezsin sen o uğultuyu

ne dedim şimdi ben

demedim!
uğradım sadece

sırrı paramparça bir
içbükey aynanın içinden geçerken
tenime teyellendi uğultu...


(2 Ekim 2004)

Naime Erlaçin