Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Desenize

Rüzgarın fısıltısı,
Ben gizem avcısı.
Kapı aralığından giren ıslık,
Tıp tıp damlayan musluk
Hasret sancısı.

Pencereme vuran damla,
Ruhumda damla damla
Denize döner zamanla.
Hüznüm akar denize.
Yine gönlüm dolacak gamla
Desenize...


19 Mart 2004 Cuma, Danimarka-Køge 18.45

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Dinle Ha Dinle!

Bir ses işit, dinle ha dinle!
O sese uy, inle ha inle!
Tüm yaptığın gider seninle.
Günahınla inle ha inle!

Hiçbir gönlü yıkma ha yıkma!
Doğru yoldan çıkma ha çıkma!
Gıybetle can sıkma ha sıkma!
Sevgi ile doy, bıkma ha bıkma!

Harama hiç bakma ha bakma!
Özü narda yakma ha yakma!
Boyna günah takma ha takma!
Hayrı başa kakma ha kakma!

Şeytanlara uyma ha uyma!
Kötü sözler duyma ha duyma!
Yüreğe kin koyma ha koyma!
Sevgiler tat, doyma ha doyma!


16 Temmuz 2004 Cuma, Danimarka-Køge 18.18 *4+5
-------------------------------------------

Günahınla İnle!

Bir ses işit ve dinle!
Bu sese uy, inle!
Dargın isen dinle.
Günahınla inle!

Hiç bir gönlü yıkma!
Doğru yoldan çıkma!
Gıybetle can sıkma!
Sevgiyle doy bıkma!

Harama hiç bakma!
Özü narda yakma!
Boyna günah takma!
Hayrı başa kakma!

Şeytana hiç uyma!
Kötü sözler duyma!
Yüreğe kin koyma!
Sevgiler tat doyma!


16 Temmuz 2004 Cuma, Danimarka-Køge 18.18 *4+2

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Dönüşür Balçığa

Gün olur, dönüşür yamaçlarda kar çığa.
Zirvelerin başı hiç kurtulmaz buluttan.
Gün gelir dönüşür servi boylar balçığa.
Yeise kapılma taşıdığın umuttan!


01 Mart 2004 Pazartesi, Danimarka-Køge 00:32
6+7

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Dünyam Fındık Kabuğunda Kopan Fırtına

Yakarım isli fenerleri.
Düşünmem ‘elâlem ne der’leri.
Takarım kafama benden beterleri.
Hemen yüklerim kederleri
Uç uç böceğinin sırtına.
O da konar gurbetlerin sırtına.
Fındık kabuğunda kopan bir fırtına.
Benim dünyam.
Umut olur hülyam,
Kaybolur tasam.
Devam edip gider yaşam.

Arzular dudaklarda kalır.
Uç uç böceği dilekleri alır.
Yönelir çiçeklere.
Düşer taş dibeklere,
Nice filizlere gebe topraklar.
En yeşilini baharda sunan yapraklar.

Hani yakmıştı ya anam?
Solmadı daha kurbanlık kınam.
İşte fındık kabuğunda fırtınam!
Sandallar alabora.
Yıkamaz beni ne tufan ne de bora.
Elimde Asây-ı Musa.
Kararlıyım açılacağım okyanusa.


5 Nisan 2004 Pazartesi, Danimarka-Koge 20.53

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Düş Atımın Sırtındayım

Ruhumun estiği deniz boş, fırtınalar dinmez.
Benliğim hep düş atının sırtında, asla inmez.

Dağ tepe düz gidiyorum düş atımın sırtında.
Ağustosları yaşarım baharların martında.

Sıkıntının çökerttiği yüzlerle vurulurum.
Kalbe giren ferahlıkla, hep ben de durulurum.

Düşümün bu yolculuğu devam eder, sana dek.
Belki yapraklarım, yüzüm sararıp; solana dek.

İsterim kalmasın benden başka, solmuş tek bir yüz.
İki cepheli duvardır hayat, ömür tek bir yüz.

Bütün ovaları renk renk güller, çiçekler bassın.
Sonsuzluk kıyısında, âh ölüm; onmaz bir yassın!

Kalmasın sevinç olmayan hiç kimse gözlerinde.
Hakiki kurtuluş O’nda, o kutlu sözlerinde.


12 Nisan 2004 Pazartesi, Danimarka-Køge 23:39
8+7

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Düşlerimi Kaybettim Yaprakların Sarısında

Duvarı ker***, badanası kireç
Babamın ahşap evi.
Çocukluğum gömülü,
Anılarımın kabri bir nevi.
Evin önünde asma çardağı.
Ben gölgesinin serinliğinde,
Elimde çay bardağı.
Yudumladığım çay değil, anı seli.
Kalbimin acı koruğu, buralardan gideli.
Çardakta üzümler delik delik.
Önemli değil zaten onlar göstermelik.
Arılar etrafında pervane.
Ben kendi alemimde, arılardan kime ne!

Sararan yapraklar habercisi güzün.
Her rüzgarda titrer, kaplar hüzün.
Ben düşlerimi kaybettim
Yaprakların sarısında.
Bu değirmende ağardı saçlarım
Ömrümün yarısında.
Kışı bekler sararan yapraklar
Çardağın üzerinde.
Bense baharı beklerim,
Baharsa gök mavisi gözlerinde...

‘Doldur’ dedi babam, ‘doldur çayımı’!
sesiyle döndüm kendime.
Söz geçiremedim bendime.
Doldu gözlerim.
Yine sensiz geçirdim izin ayımı.


3 Nisan 2004 Cumartesi, Danimarka-Køge 23.39

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Ebemkuşağı

İşte bak,
gökkuşağı!
Başka bir adı;
ebemkuşağı.
Yukardan aşağı

Tatlı bir kavis;
yerden göğe!
Renkler bitmez
öve-öve.

Hisler tomur-tomur
Tüm sırlarla
yağmur
yağar ince-ince.
Kara bulutlar gidince,
çıkar aydınlık güneş.
Bulunmaz ona eş.

Şimdi
sanki büyüdük!
Eskiden küçüktük.
İsterdik
Altından geçmek;
Dileklerden
Dilek seçmek.

Olmadı henüz dileğim!
Bilmem,
altından nasıl geçeyim!

Ebemkuşağının özü;
ışıkla damla.
O ışıkla
ağla da ağla!

Işıkla damla;
ikisi aynı anda,
benim dünyamda.

Renk cümbüşü
hasıl olur.
Deme sakın,
bu nasıl olur?
Açık açık
meydanda!
Dünyayı
bir güzellik sarar.
Renkler
en güzel karar!

Damlalar
bulunca ışığını,
durma, sen de doldur
kaşığını...


6 Mart 2004 Cumartesi, Danimarka-Køge 14.28

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Edep Yahu

Eskici dükkanında bir levha, “ Edeb yâ Hû ”.
Onu kaldırıp sürgün etmişler, edep yahu!

Sadece mekanlardan değil edep gün be gün
Şahsiyetten de gitti, şereften oldu sürgün.

Dedem derdi yaşarken, '' Beştir İslam’ın şartı.
Altıncısı haddini bilmektir bu bir tartı! ''

Dinini yaşa, yaşat ve sakın olma dinci!
Sevgiler al, sevgiler sat; sakın olma kinci!

Sen haddini bil, kirli işlere hiç karışma.
Yüz yıllara koş, sakın edepsizle yarışma!

İlâhi nazargâhtır, kırma o sırça kalbi!
Bul orta yolu ama her zaman olma harbi!

İnansın inanmasın, kendine ait kişi.
Lafa bakma, insanın bir tek aynası işi.

Birisi sataşırsa unutma, huyundandır!
Hem toprağından hem de içtiği suyundandır.

İnkarcıya hayatı, verilmiş bir mühlettir.
Ölüme dek süren bir fırsat ve bir müddettir.

Hadsiz bir söz dokunur bazen gayretullaha.
O'nun elinde son söz, varmaz insan sabaha.

Haddini aşıp basma gazabın damarına.
Hedef olma Allah’ın manevi şamarına.

Allah’ın tokadının sesi duyulmaz ama
Acısı ömür boyu hissedilir daima.

Fikir firar ederse hep yumruklar konuşur.
Binince şeytan ata hep boynuzlar vuruşur.

Maneviyata söven göz kırpar karanlıkta.
Kaybetmiş özü, arar iğne hep samanlıkta.

Edep-haya da gitmiş, zaten suratlar yüzsüz.
Her şey bacak arası, küfürler de pürüzsüz.

Ondan her şeyi bekle, eğer bozuksa sütü.
Onu iter daima bu pis şeytanca dürtü.

Şerefini kaybeden zâyie ilan versin.
Arasın, bir yerlerde bulur belki, ne dersin?

Kirletmesin hayatı bu zehirli kusmuklar.
Örtemedi tarihte Hakk’ı abuk sabuklar.

Seni vurmağa gelen hep seninle dirilsin.
Haktan sapma evladım, ne olur sen bilirsin!

Ah dedem gittin ama esintin hep yanımda.
Vampirlerin gözleri can veren öz kanımda.

Eskici dükkanında bir levha, “ Edeb yâ Hû ”.
Onu kaldırıp sürgün etmişler, edep yahu!


11 Şubat 2004 Perşembe, Danimarka-Køge 00.10
7+7

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Ekmeden Biçmek Nafile Düş

Ufukların kızıllığından
Tutuştu gözyaşları, yandı.
Bir Nuh gemisi beklemekten
Ümitler artık umut kesmiş.
Yıldızlar güneşi ararken,
Seherler secdelere kandı.
Ekmeden biçmek nafile düş,
Hasat yerinde bir yel esmiş.

Ters gösterdi aynalar yüzü,
Vicdan bu tersliğe aldandı.
Bal zehir oldu, zehir de bal;
Görüntüye hep esir heves.
İlaç diye sunulan şerbet,
Ya irinden yada kandandı.
Dünya yılan dolu bir kuyu,
Vahşiler yemlenen bir kafes.


6 Ağustos 2004 Cuma, Danimarka-Køge 01.02

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

El Eşeğine Binen...

At gözlüğü takılmış, bazen gerçekler saklanır.
El eşeğine binen, yellenmesine katlanır.


13 Mart 2004 Cumartesi, Danimarka-Køge 15.20
7+8

Necmi Ünsal