Cumhur Boratav

[GooD aNd EvıL]

Sana Mecbur Değilim -Attila'ya-

sana mecbur değilim

penceren açıldığında
ne söyledin sen dışarıya sarkıp
kollarından biri bana el sallıyor
diğeri yuvarlanmış
kenarimdan, ne söyledin

kapında az beklemedim
yorulmadım az soğukta
araba beklerdi biraz uzağımda
soğuktu yıllarımız
araba, sileceklerini sallardı
bir sola bir sağa, sen ne söyledin

sana mecbur değilim

eteklerinin altına girmeyi ne istedim
bir ısırgan otu gibi
orandı dalayıp kaşındırmayı
en sondan başlardım izin verseydin
en sondan,
en sonunda
önünde sonunda dudakların

benim yıllarım soğuktu ama
sonunu tutturamazdım hiç
yine de az yorulmadım kapında
az açmadın eteklerini
pencereden bana

sen,
sen ne söyledin aşağıdaki
tutuşmuş dünyaya

mecbur değilim sana

Cumhur Boratav

[GooD aNd EvıL]

Sana yeni bir şiir yazacağım II

ne zaman öğrendim adını

bulutları yere yaklaştırmıştı
rüzgar, yağmur öncesi kokuyordu
kaldırım kenarları iyice gölgelenmişti
üstündeki gülümseme
adımını atarken şaşırtıyordu seni

peki
ben ne zaman öğrendim adını?

(şimdi yağmur saçaklarının altında dinlen... uzaktan seni çeken şarkılar yayılsın.. perdelerin kapalı.. yoğun bir sağnak altındasın.. ve gözlerinden süzülen o güzel nem! ..

sana başka bir şiir yazacağım)

Cumhur Boratav

[GooD aNd EvıL]

Sana yeni bir şiir yazacağım III

karnaval camın içinde kuruldu
yelpaze kuyruklu kuş son kez çırptı kanadını
kalabalık
sen üfledikçe uğultulara büründü..
uyku zamanı
bir peri çocuklarının gözlerine kum serpiyor
cam..gözleri cam..
cam incelip büyüyor
yüzün ateşe ne kadar da yakın
karnaval bitti
ateşi söndürme ve
değdirme zamanı ellerini
sıcak yumuşaklığına camın

(biliyorum, sıcaklığın
cama değdiğinde sana benzeyecek
diye hissediyorsun..

sana başka bir şiir yazacağım)

Cumhur Boratav

[GooD aNd EvıL]

Sana Yeni Bir Şiir Yazacağım IV

kalem çizen elleri aynada parladı
elleri saçlarımdaydı
elleri sandığın kapağını kavradı
sesi 'sevgili pandoram' derken
elleri dudaklarımı sese yasakladı

ve ellerin,
ellerin...

(sana başka bir şiir yazacağım)

Cumhur Boratav

[GooD aNd EvıL]

Sana yeni bir şiir yazacağım VI

beni buldu...
asfalt sıcaklığı gibi yükselip alnımdaki teri kışkırtan.. anı olmayan..kafasını alaycı gözlerle eğmiş..o ağaç yok ama o ağacın kenarından...

('o' dedi ki..bu sakin denizde nasıl yüzüyorsun, sana biraz fırtına gerek) ..ve ağacın kenarından..

('o' dedi ki..onların yüksek sesle kitap okuduğunu söyledim, sen ise yazarak izle dedin) ...ve bir ağzın -hangimizin ağzı belli değil- kenarından...

('o' dedi ki.. beni bulman bir 'şey'di..ve sen o şeysin) ...sahnede, gülümseyerek öndeki kendisinin hemen arkasından..

sis karaltısı gibi bulanıklığımı şaşırtan.. konumu olmayan.. gözlerini alaycı bir kafayla eğmiş... o ağaç yok ama o ağacın kenarından...
beni buldu...

beni buldun.. sana başka bir şiir yazacağım

Cumhur Boratav

[GooD aNd EvıL]

Sancın

açlıkla danseden etekleri
bir hayal gibi girdiler yaşamına
kutsadın onları,
küçük makina parçacıkları

küçük topun kendi duvarında
yansıma,
geri dönen sensin
ağlamıyorsun bile

sonrasında
topraktan kopan bu kadar çok ekin

sancıları iyileştirebilsem

oysa bir gün önce aynı yerde yatmıştı
bir gün diyerek yani,
yani yaşayacağım diyerek bir gün
ayağında çıplaklığı,
derisinden içeri giren bir taş
elini uzatıp
ne kadar çıkartmaya kalksa
bir çaresizlik,
yani çaresizlik kadar bir çıplaklık
bir o kadar toprak

-her şeyi koparak
toza sarındı
kendi bildiği yerde -

sen yine topunu duvara at
geriye dönen sensin
umurunda değil ağlamıyorsun bile
senin sonranda
topraktan kopan bu kadar çok ekin

sancıları iyileştirebilsem

Cumhur Boratav

[GooD aNd EvıL]

Seninle Yaşadığım Şiir Kendim İçin

aslında kendininkini değil,
benim zamanımı
boynuna astığımı görmedin
ben hep orada
okşuyordum seni,
benim hoşuma giden
tam göğüslerinin pıtırcıklanan uçlarında

seni bana taşıyan benim zamanım
oysa beni bilmeni istemiyorum
bir kadın gibi kal,
herhangi bir kadın

seninle yaşadığım şiir
kendim için

Cumhur Boratav

[GooD aNd EvıL]

Sessizlik için

ona sessizliği sordum
bir heykelin gölgesindeydik
ve gölge, gölge gibiydi
yine de sıcak yaklaştırmıyordu
birbirimize ikimizi
heykel gülümsüyordu
üstümüze uzanmış kolunda bir kuş vardı
karıncalar tırmanıyordu bacağından yukarı
meydan boştu
ama kalabalığın sesini duyabiliyordum
pankartlar yeni indirilmişti
yerlerde parçalanmış ayakkabılar vardı
akrebi yelkovanı kırık saatler
cesetler çoktan götürülmüştü
birden hiç yoktan yağmur başladı
heykelin gölgesi iyi gölgeydi
yine de yağmur ter gibi
damlıyordu saçlarımızdan
ben ağlıyordum
o sevişmek istiyordu
gözleri ilerdeki bir ağacın altında sevişenlerdeydi
yağmur kesilmeden kalktık
heykel ve gölgesi orada kaldı
meydandan çıkmadan son bir kez
dönüp bana baktık
ben ıslanıyordum ve ağlıyordum
bir kolum havadaydı
ve yumruğum sıkılı
sonra öteki kolum da kalktı
havada asılı kaldım bir süre
ve dönüp sarıldım heykele
gölge, gölge gibiydi
beni içine aldı
kendimi sindirilmiş ve atılacakmış gibi hissetttim
o hiçbirşey söylemeden endişemi anladı
elele atılmamı bekledik bir süre
yağmur yağıyordu
ve sıcak
damlaları havada buharlaştırıyordu
gölgenin içinden hiçbirşey çıkmadı,hiçbirşey atılmadı
sonra onun yanında hissettim kendimi
meydanın çıkışındaydık, eli belimdeydi
'görmesem de sindirilmiş ve atılmış olabilirim' diye düşündüm
midem bulandı,yüzüm buruştu
çıkarmaya hazırdım ama çıkaramadım
ona döndüm, sessizliği sordum
gülümsedi ve öptü beni
dudakları ıslak ve sıcaktı
elimden tutup meydandan uzaklaştırdı
eve sevişmeye gittiğimizde, anladım herşeyi
orada heykelin gölgesinde
hala ağlıyordum, halsizdim, ıslaktım
ufalanmayı, sindirilmeyi ve atılmayı bekliyordum
çaresizliğim büyütüyordu sessizliğimi
o ise gülümsüyordu hala yanımda

-içimden her akşamki gibi bir şey diledim ondan
ve onun da sabah doğrulup ilk yaptığı şey
gövdesiyle öpmek,okşamak oldu sessizliğimi-


(70 kuşağını anımsıyor muyuz? Can -Dündar- bu kuşağın neredeyse tek anımsatıcısı oldu. Göç ettirilen, kaybettirilen bilinçler.. Her ülkenin tarihi kayıp bilinçlerle dolu mu? Evet. Kaybolan onlar mı? Hayır. Kaybedilen, kaybolan sadece İnsan. Bu şiir hiç kimseden -benden bile- izin almadan kendisini 70 kuşağına adamıştır.)

Cumhur Boratav

[GooD aNd EvıL]

Sevdim

sevdim
elin dokunuşuna
akıttım vücudumu
nemimi sağlayan yağmurun suyu
sevdim

sevdim
uzun zaman aldı
ürktü, bir uçurum kenarı
sevdim

kırılmış şey
ayna krırlması
tutulması güneşin
saçını okşarken
dizimde kalması ellerimin
dilim, kırık bir şey

sevdim
ben yorulurken yormadı
kırılırken yaşadım
sevdim

kırık şey
sevdim

Cumhur Boratav

[GooD aNd EvıL]

Sokulgan ayışığı

ayışığı
sokulgan bir kadın,
üzerime titreyerek düşüyor,
düşüyorum, çok fazla aydınlık.
soruyor: “yaşadın mı? ”
“hayır, yaşamadım”

kısa bir sessizlik aramızda,
duruyor; bakışları gözleri gibi
fazla aydınlık, “ya yarın? ”
uzun bir sessizlik aramızda,
sokulgan bir ayışığı
bir kadın

Cumhur Boratav