Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Evlât

Şu dünya bir anlık rüya;
Vazgeçmek çok zor mu evlât?
Gelir ölüm saya saya
Genç-ihtiyâr der mi evlât?

Çatışırsa nefsin senle,
Her dem Hak'kı tercih eyle!
İsteğin nedir söyle:
Karanlık mı, nûr mu evlât?

Uy Kur'ân'a yolun olsun.
Hem kanadın, hem kolun olsun.
Boşver dünyâ elin olsun;
Olur sana yâr mı evlât?

Peygamberin izinde ol,
Sünnetinde, sözünde ol.
Her işinde onu denk al;
Başka örnek var mı evlât?

Kim bilir ki son ne zaman?
Seni kabre kor ne zaman?
Hazırlıkta ol her zaman,
Düşün vaktin dar mı evlât?

Namazını dosdoğru kıl;
Nûrlansın hem kalp, hem de akıl..
İbadetin eden bir kul,
Etmeyenle bir mi evlât?

Bazen olur garip anlar,
Amelinde sırlı yanlar..
Düşün bir kez nedir bunlar;
Bir hayır mı, şer mi evlât?

Saçındaki beyaz akın,
Belli eder: ölüm yakın!
Günâhlardan korkup sakın
Ahret, kolay yer mi evlât?

Hevâ için, dünyâ için..
Unutmuşsun HAK'kı niçin?
İstediğin olsun saçın
Cehenneme nâr evlât?

Mazlûmlara etme zulûm..
Olur sana zor bir durum!
Önünde var çok uçurum,
Yoksa gözün kör mü evlât?

16 Mart 1997, Pazar

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Fikir

Fikir, *******imde yalnızlık;
Öteleri kucaklayan buğu...
Fikir, mânâ'ya ergi;
İnancın bahâr soluğu..

1989

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Garip Yolcu

Ne sahte şeymiş şu yalan dünya;
Güldüm ağladım, sustum ağladım..
Birgün bitecek diye bu uzun rüy'a,
Günâhımı bir bir saydım ağladım..

O güzel gençliğim bir anı oldu.
Simsiyah saçım aklarla doldu.
Gözlerim hicranla mâzîye daldı;
O eski günlere yandım ağladım..

Ben garip yolcu, şu dünya bir han;
Niçin yaratıldım düşündüm bir an..
Şu yalan ömrümüz hep zarar-ziyan
Elimi semâya açtım ağladım

1996

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Git Bahar

Git bahâr, henüz ağlatmadan,
Kalma buralarda ne olursun git!
Eski bir yarayı kanatmadan,
Git bahâr, kendi yoluna git!

Git bahâr, henüz vakit varken,
Kalbimde bir demet gülken git!
Acıtma yaralarımı kapanmamışken;
Git bahar, hadi ağlatma git!

1991

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Gözlerin ~Gülgün'e İlk Şiir~

Güller açar güldüğünde o gülden güzel gözlerin
Gelin olur şu gönlüme o gülden güzel gözlerin
öyle güzel gözlerin var diye şımarma ey güzel
gömülecek öldüğünde o gülden güzel gözlerin

Mehmet Kemal Tuncel Lisesi
10 Aralık 1993

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Gözyaşlarım

Benden sana bir hediye sana bu gözyaşlarım..
Akıyor delice sana bu gözyaşlarım..
Bu gözyaşlarını kıskanma ey gülüm;
Yabanın gülüne değil; sana bu gözyaşlarım...

23 Aralık 1994, Çarşamba
Mehmet Kemal Tuncel Lisesi

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Hırsız

Sen, dünyama doğan bir yıldız gibi
Işıklandırdın kapkaranlık âlemimi
Sen, ansızın gelen bir hırsız gibi
Çaldın bir anda şu masûm kalbimi

Mehmet Kemal Tuncel Lisesi, 1995

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

İsterim (Naat)

Döküldü dudaklarımdan isminle adın
Ateşinle yanmaya izin isterim..
Şu virân gönlümde cemâlin tadın
Olsun bir dem tatmaya yüzüm isterim

Alevlenir günbegün gönlümde o özlem..
Bir kuş olsam da uçup sana gelsem..
Hasretin içimde lav olur bâzen
Yandıkça yanmaya azîm isterim

Dillerde hep meşk ile coşar adın
Ne mal, ne şöhret, makam ya da kadın..
Islanır gözümde 'gel, gel,' feryâdın
Senden bir gülüş bir de ism-i azâm isterim

1995

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Jetonlu

Bir bozukluk ver
Bir damlacık aksın gözyaşın
Şaşırma, telefon değilsin;
Ama jetonla çalışırsın

1993

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Kardelenya

çocukken de çılgındı hep
deli-dolu, umursamaz
hayâl, denizleirn sonunda...
bir kartanesiyle başlardı herşeye
çılgınca.

çocukken... ne de güzeldi düşler
nasıl da konuşurdu çiçeklerle
ve nasıl da masumdu gökyüzü,
- ahhh, sevgili aşkımmm -

«nisan ayları, mayıs ayları,
gökte çoban yıldızları...»
unutmamıştı hala
nasıl da konuşurdu onlarla
onlar susardı
o, gülerdi o zaman
büsss-büyüktü
dokunsa dünyayı yıkardı avuçlarıyla

çocukken de hayal kurardı
yıldızları toplardı avuçlarında
üfürünce uçuverirlerdi
giden her yıldızla
gözleri dolardı.

oyuncak derdi, oyuncak...
üstüne basa basa
gökyüzü demezdi hiç
orda büyümüştü
orda.. kanatları bembeyaz iki gül
gülümserlerdi ama öpünce

ANAT derdi birisine
diğeriyse ÇILGIN...
- tıpkı kendisi gibi -
o koymuştu bu adı
büsbüyük olsun demişti
yıkıversin dünyayı avuçlarıyla
ama avuçları yoktu ki onların!
gülümserdi o zaman

bir anda yıkılmıştı dünya
o yıkmamıştı
saklamıştı o zaman avuçlarını...
melekleri öldürmüşler
ifritler basmıştı her yanı
meleklerin yüzüyle

o dokunmamıştı gökyüzüne
kim ıslatmıştı denizleri
ya kim sus pus etmişti gülleri
öcüler mi?

çocukken de hayal kurardı
yıldızları toplardı avuçlarında
üfürünce uçuverirlerdi
giden her yıldızla
gözleri dolardı.

.........şimdi de yıldızlara bayılıyor
bir tek onlar değişmedi
arasıra uçuverseler de seviyor onları
ama dokunamıyor avuçlarıyla
«belki.. onlar da yıkılır» diye...

7 Ağostos 1992

Mehmet Akif Ardıç