WrAtBoY Dan Aşk Şiirleri Arşiv

[WrAtBoY]

Ezeli Böyle
İsyan etme ey sevgili,
Dünyanın düzeni böyle.
Sus, ağlama ey sevgili,
Sevdanın ezeli böyle.

İntizar var dolu, dolu,
Kapalıdır hep yar yolu,
Kırıktır kanadı kolu,
Aşığın kaderi böyle.

Yine de sen aşkı yaşa,
Bırak, boş ver, etme tasa,
Engin ol, diken de batsa,
Bu bağların gülü böyle.

[WrAtBoY]

Ezer de Gider


Küheylan yorgun dehliz yokuşlarda
Rüzgarın kiri var ak soluklarda
Tüm sırlar çözülür yokoluşlarda
Ruhum tenimden sıyrılır da gider...

Lale ülkesidir yağmurlar yağar
Her taraf yeşil bilinmez bahar
Çiçekler kokmuyor vatanım kadar
Ufkunda güneşler kaybolur gider...

Kuruldu pusu sarardı yapraklar
Çekildi perde bozuldu aralar
Kurudu sular isyanda topraklar
Dostlarım düşmanla anlaşır gider...

Baktığın an bozkırlar yangın yeri
Bakmazsan eğer içim sürgün yeri
Senindir gönlümün en güzel yeri
Gözlerin tank gibi ezer de gider...

Dağların yosun tutan tarafında
Söz vermiştik doğrular etrafında
Yalnızlığımın son kader turunda
Sözlerim yabana atılır gider...

[WrAtBoY]

Ezgisi Mavi
Usul usul açıyorsun içimde
düş ırmağı bir göğü güzelliyorsun
bir ezgi düşürüyorsun mavi
kanatlanıp güzü elliyorsun

Usul usul açıyorsun içimde
uzun bir zamanı demliyorsun
yokluktan geliyorsun hünerli
bir ömrü yeniden deniyorsun

Usul usul açıyorsun içimde
sözcük sözcük çoğalıyorsun
bir imge oluyorsun bu şiirde
dokunduğum an kanıyorsun

[WrAtBoY]

Fadime



Esti birden,
Yeşilin tonları,
Çamların kuytusundan,
Sapsarı tutkularla,
Polenlerin şehvetine.

Deniz
Tonlarca maviye gebe
İncecik bedeniyle,
Gerinirken Fadime;
Başı göğe,
Dalları denizin derinlerine,
Bakar, bakar da,
Dalar alabildiğine.

Kim bilir;
Hangi sevdaların,
Anıları gizli,
Kayalara saplı, çelimsiz gövdesinde.
Kim bilir,
Kaç baharın,
Kokusu kabuklarında.
Yok, olmuş Nesos'a rağmen,
Lesbos'u gözler her gün,
Lodosun soluğuyla her gün,
Bıkmadan, boğulmadan.

Aslında,
Bir direniş türküsüdür,
Dallarında titreşen.
Güneş,
Tutkularına batarken
Boğazın yamacında
Bir küçük çam ağacı;
Yakar ağıtlarını
Hicazkâr makamında,
Mosko'nun gölgesinden,
Cunda akşamlarına.

[WrAtBoY]

Fahriye Abla
Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar,
Kapanırdı daha gün batmadan kapılar.
Bu, afyon ruhu gibi baygın mahalleden,
Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın, sen!
Hülyasındaki geniş aydınlığa gülen
Gözlerin, dişlerin ve ak pak gerdanınla
Ne güzel komşumuzdun sen, Fahriye Abla!

Eviniz kutu gibi küçücük bir evdi,
Sarmaşıklarla balkonu örtük bir evdi;
Güneşin batmasına yakın saatlerde
Yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede.
Yaz, kış yeşil bir saksı ıtır pencerede;
Bahçende akasyalar açardı baharla.
Ne şirin komşumuzdun sen, Fahriye Abla!

Önce upuzun, sonra kesik saçın vardı;
Tenin buğdaysı, boyun bir başak kadardı.
İçini gıcıklardı bütün erkeklerin
Altın bileziklerle dolu bileklerin.
Açılırdı rüzgârda kısa eteklerin;
Açık saçık şarkılar söylerdin en fazla.
Ne çapkın komşumuzdun sen, Fahriye Abla!

Gönül verdin derlerdi o delikanlıya,
En sonunda varmışsın bir Erzincanlıya.
Bilmem şimdi hâlâ bu ilk kocanda mısın,
Hâlâ dağları karlı Erzincan’da mısın?
Bırak, geçmiş günleri gönlüm hatırlasın;
Hâtırada kalan şey değişmez zamanla,
Ne vefalı komşumuzdun sen, Fahriye Abla!

[WrAtBoY]

Fakirin Aşkı
Yoksul insanın sevmesi sevilmesi suçmudur
Sever içten ama karşısında engeller durur
Sevdim sevdim içimi yakan aşkmıdır böyle
Yoksa kalbime saplanmış koskoco bir okmudur

Sever insan sevginin hududu falan yoktur
Ama dünyada insafsızlar ordusu pekçoktur
Fakir herşeye rağmen içinde bir umut besler
Yoksa sevenlerin boş lafa karınları tokdur

Sevmek Allah vergisi elden birşey gelmez
Başına geldimi korkuyu sabrı eceli bilmez
Derbeder olur sokaklarda ve meyhanelerde
Yoksa karşılığı olsa kolay kolay çökmez

Sevgi insanın bağrında esen bir yeldir
Coştuğu zaman efkarlandığı zaman seherdir
Seher vaktinin kıymeti büyüktür onun için
Yoksa aşkı içinde küllendiren bir derbederdir

[WrAtBoY]

Fal
iskambil güzeli yarim
kumar masasında tanımadım ki seni
fal açtım yatırarak seni masaya
seviyor musun diye beni
sense her açılışında
bir kağıda mahkum ederdin sevgimi
önce bir umut verirdin
sonra kararır dururdun masanın üzerinde
erişilmez düşler gibi
ama ne yalan söyleyeyim
iskanbil güzeli olsan da
hiç aldatmadım ki seni...

[WrAtBoY]

Fal
Olacaksa olmaz da, olmayacaksa olur,
Kiminin yazısı o, kimininki de budur.

Kimi ardından koşar, yetişir zamanında,
Kiminin önündedir birdenbire yok olur.

Kimi bir yerdedir der, o gelir oralardan,
Kimi bildiği yerde bildiğini unutur.

Biri oraya gider,o orada bilerek,
Biri hiç anlamadan yoluna çıkar durur.

Kimi aradığını yitirir aradıkça.
Kimi de arayandır, aranan onu bulur.

[WrAtBoY]

Falcı


İşim bir ALLAH’a birde sana kaldı
Falımda kavuşmak varmı falcı?
Ne ümidim varsa ******* çaldı
Sabahı beklemek o kadar zormuydu falcı?

Fincanda umudun rengi ne falcı
Yıllar zulmet başımda tacım
Saçımı okşayan bir ele muhtacım
Söyle böyle biri sırmıydı falcı?

Fincanda gördüğün belkide sendin
Bu yüküde şimdi bana yükledin
Sana kırılmadım dedimse dedim
Başım tipi boran karmıydı falcı?

Kalmak mı gitmek mi yoksa yolmu göründü?
Elimde ince bir dalmı göründü
Kavuşmama aymı yılmı
Yoksa ayrılıkmı göründü
Yoksa dört bir tarafım narmıydı falcı?

Gördünmü nazende yanan ateşi
Başıma talih kuşu gibi konan azabı
Elde tutmak zormuydu falcı?

[WrAtBoY]

Farenin Ölümü
Umutsuzdu, yalnızdı, hali yoktu,
Canı çok yanıyordu günlerden beri.
Ne alnında dolaşan bir dost eli
Ne yardım isteyecek kimsesi vardı,
Ne Tanrısı, ne de peygamberi.

Günlerdir karanlık deliklerde
Yanıp sönüyordu gözleri.
Sevinç değil ki paylaşılsın
Kendi kendinindi kaderi.

Sürüne sürüne dışarı çıktı.
Kıvrıldı ateşte pençeleri.
Kurtuldu rahat etti farecik,
Rahat etti dişleri.

Kibardı, incecikti kuyruğu,
Vücudu, küçücük pençeleri.
Bir makara gibi çözüldü,
Unuttu kedileri.

Farecik! Nazlıcık! Garipçik!
Canı çok yanıyordu günlerden beri.
Kibardı, incecikti kuyuğu;
Boş koydu delikleri.

Bir varken bir yok oldu,
İşte dünyamızın işleri.