Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

We Çi li Evînê Kir Hun Bi Wê Re Ne

Hin kes in, bi xwe tên, xweristiyên xwe de ne
Hin kes bi serê xwe tên, bi ramanên xwe ve ne
Hin kes in, bihîstin tên, bi guhdanên xwe ve ne.

Ji hin kes bûn, çûn, ekserî dilsariyên xwe de bûn.

Hin kes in, bi can tên, di dilşewitiyên xwe de ne
Hin kes in, ji dijwariyan tên, di cenga xwe de ne
Pirtir hîn kes in, bi rewşê tên, di meşa xwe de ne.

Ji hin kes bûn, çûn, tengijînên dilên xwe de bûn.

Hin kes in, bi herêmî tên, di jiyanên serkî de ne
Hin kes in, bi rizgarî tên, di welatên xwe de ne
Hin kes in, bi hemgelî tên, hîn bêhtir cîhanî ne.

Ji hin kesan bûn, xwe firandibûn bi navên nemirî.

Em û hun kes in, bi afirandinên xwe em ne kes in;
We çi li evînê kir, evîna we ew e, hun jî ji wan in.


Sewta Berbangê

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Weke Şengebiyeke Mabû

Di çavên min de şemalek diçûrise
weke şengebiyek e.
Şengezeriya min
şengesiwarê xwe re gotiye, wê îşev hevdû bibînin...

Teqîn e! .. Teqîn e! .. Teqîn e! .. Lê teqîn in!
Ew ne heyberiya bayê newala pîroz e ya kalepîran
Ew ne fîşenga hewayî ya pîrozbahiyan,
Ew ji belayê çend hezar salan e
disa li me hatiye diyarkirin.

Şengezeriya min
şengesiwarê xwe nedîtiye, dê çawa hevdû bibînin...

Di dilê min de tavek pêl dide
Bi kelam, bi kel û mij, bi kewş û kelaşa şengêlan
Diçe û tê, dilorîne ji navçeyeke Şengalê.
Ne strana “kirîvê” ye ya di guhê min de:
Axîn e! .. Nalîn e! .. Ji bêkesiyê bêparêzî mayîn e!

Şengezeriya min
şengesiwarê xwe winda kiriye, dê çawa hevdû bibînin...

Li ber baweriya min pelek tê nûyandin,
bi zar û zeman e, ji pelên kevnetolan e
Ne zûrîna gur û seyan e,
ji dad û pêdana ser xetê û bin xetê ne:
Tevkujî ye! .. Tevkujî ye! .. Tevkujî ye! .. Lê tevkujî ne!

Şengezeriya min
jixwe çûye li pê şengesiwarê xwe, dê çawa hevdu bibînin...

Di bîraniya bîra min de birêşek şepêl dide
weke alava vestayan,
Dihêle, diçeliqe di sing û berên xwe de
Qirînan digire bê hêl, bê bendav ji navçeyeke Şengalê.


Sewta Berbangê

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Xalxalok

Berbangê vir de
Li ber stargeha min hêwir î
Kêzika biharê
Dest û piyan bilivîne
Xwe bişidîne
Ma bibînin
Gilazên moriyan
Taca seriyan
Resmala bedewiyan

De rabe
Çiya û deştan tev de
Mizgîneke bîne
Bi kilên binevşê birengîne
Bîne
Li hesinên girtîgehê bar ke
Ez verişînim
birêsim
Ji te re bikim hêlik û hêlîn

Sosikê
Dora te ne dîwar in
Derî û pace
Ser te negirtine
Çima melisî xewar î

Xalxalokê
Here
Li Navqedexeya min
Dewlek av bîne
Gola Wanê-Wirmiyê
Dîclê û Firêd
Herdu Zêyê tê xe

Dil û gurçikên min der xe
Dayne ser bişangan
Xwe berde nav
Mîna qulinga avî
Bi naz û hez
Ajne ke
ajne ke!


Sewta Berbangê

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Xevnan De Xewek

Xwe pê dixim şevan de bi sebrên xwe
Xelekên wan de li darde me bi dildirêjî
Yên ku bûne belayên serî min, hevgeş evîn in
Da ku; ew sebr in, ew xevn in, ew bi dilzîz in.

Ev çi xew e ku li ber deriyên wan bi bar im:
Nas in, nas tên, ez nenas im ku bê nas im
Lê neyar tên, gotinên xwe de dibin yarên min
Çav lê gerendinan de bi bîr têm vêxistin
Êdî dilvêsiyên wan de weke xevneka nependî me.

Ev çi terş û talan e ku ez tê de sergêj im:
Ew xevn in...ew xevn in...ew xevn in, bêxew im;
Ew êş in, ew xevn in, xevnên ku bi êş in.

Ey şevger, li ser pireka kevin û xewle
Ez têm kuştin, maneya wê çi ye;
Ew xevn e, ew xevn e ku hîn tê de me!

Ey şevger, li ser pireka bilind û ronîdar
Ez têm nimandin, maneya wê çi ye;
Hêleka wê bi min xweş mîvan e
Hêleka wê ji te re hêj bi gulan e,
Tu bi şevê re reqisî, ez mam tenê
Min bi sorgula xwe xevnên xwe rêwî dikir.


Sewta Berbangê

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Yarıgölge

Buruktu
çerçeveli anılar
kırağı
eliyordu nefesler
o an
solan yemindim

Mutluluğun
kanısına asıldım
yakardım

Yakardım
bırakıp gittin
dönmedin

Hani
herdemtaze
yarıgölgeydin.


Lacivert Oyalar

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Yas Çiçekleri

Bu sahnenin kaldırımları mı ağır
adımlarım mı
Yoksa bir yanılgısı mıydı
Olaylara gebe avare bir aklın
Her neyse alır yürütürler beni
Bir filmde harflenen kaldırımlar
Harfler harfleri vururlar vahşice
Hecelerim kaldırımların yas çiçeklerini

Adımlarım kaldırımlarda
Ben önümdeki kaldırımları adımlarım
Arkamdaki şehir adımlarımı
Köprü başına harflerin yasına gidiyoruz
Üçü ölmüş biri yaralı bir kiralığın
araba kazasından

Dedektif bir beydi kaldırım efendisi
Dekoratif bir harfti yardımcısı
Kan izlerini kokluyordu ezilenlerin
Zaten harflerin emek kavgasını
Koklamak için eğitilmişti bir köpek gibi

Ve gün batıyordu yaslıca
Üst geçitte bir muhabir öğrenci
telâşlı aceleci
Deklânşöre bastı yas çiçeklerine bakarken
Ve gün kızarıyordu batarken
Adımladım kaldırımların alfabesini
Hiçbir harf araştırmadı cinayeti
Uzaklaştım yoluma harflenen
yas çiçekleriyle.


Yıldız Dalı Yasaklı Gönül

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Yasaklı Gönül

Gönül yasaksın
gönülden yasaklı

Gönül çığlık
çığlıkların yasak

Gönül gülücük
gülücüklerin yasak

Gönül türküsün
türkülerin yasak

Gönül için için gönülsün
gönülden yasaklısın

Gönül
gönül bağı için
olmazı olura çıkaramaz mısın?


Yıldız Dalı Yasaklı Gönül

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Yazıt

İşhara seçmece
ilk gece hakkı kralın
kutsal evlilik düzmece

İluna
niçin

Güçler dengisi güçlülerin
elerki Sümer’de
Ninsun’lu egalmah
mür sunu
sunak dostluk ikizlerin

Nidaba hilalinde
etruşi mahmuran
mahatma diyetinde

Şamaşlı cemilem
elluri
elluri!

____________
Elluri (sümerce) : İleri; evet, işte.


Lacivert Oyalar

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Yol

Çok mu sevdalıydık
Döşte
Rext û fışeng
Elde tüfek

Her anı ölüm
mayın
bomba

Yani çok mu sevdalıydık
Yaşamın böylesine
Gülüm
Güneşe uzanan
Bütün yollar tutulmuşsa
Başka ne yaparsın?


Şarkım Karanfilde Kalsın


Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Yol Ayırımı

Kazanmak
özde
özveriyle
direnip
özgücünü
dönüştürmektir

Kaybetmek
öze
biçim
görünüp
özüne
yabancılaşmaktır

Kazanmak
ya da
Kaybetmek

Hangisini
yeğlersin
ey özüm!


Yıldız Dalı Yasaklı Gönül

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Yontu

Betimleyebilir misiniz
yontucu
yontu
ihanetini

imge
etken
betim
edilgen
özne
çekimser

Galiba
yontuyuz.


Lacivert Oyalar

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Yorgunluklar

Yollar yorgunuyum bu yollarda
Susuyorum


Suskunluğun ırmağında
bir sandala
biniyorum
Gülümsüyor kıyıdaki ılgınlar
Baştan çıkaracak
sandalla oynaşan dalgacıklar
Susuyorum


Düşünüyorum dertler yoğurmuş
yolları
Irmak doğurmuş yolumuzu
sandal beşik suskunluğum kaçak
Kaçıyoruz


Sandal üşüyor irkiliyorum
ırmak donmuş


İniyorum yollar kucaklıyor yolumuzu

Sınırı geçiyor yorgunluğum
gülümsüyorum

Irmak susuyor yorgunum.


Yıldız Dalı Yasaklı Gönül

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Yücel

Mezarcı
Bana
mezar kazma
at tohumu
göm oraya

Komar pembe
zifin tatlı
meltem argını
orman gülü cibinliğim

Çiten çevir
sürü dalmasın.


Lacivert Oyalar

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Yürek İşçisi

Dalgın bakışlarını gündoğumunda
kaçımsar bulutların kurdelesine
düşür
Dalgınlığından direnci damıttım
yüreğime

Kargı bakışlarımı düşünü düşürene
düşür
karamsar bakışlar beslenmesin

Yalancı çınarlara teslim edilmiş
umut
Yeni bir yürekle açılmak istiyorsan
düşün bitimsizliğine
Bordo bürgülü avcı bakışlarını
günbatımında kordona
düşür
Balıkçı ağlarının arasında
yürek işçisiyim
Venüsün ışıltısında martıların
gözetiminde
Görüşmek üzere.


Yıldız Dalı Yasaklı Gönül

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Zamane

Zamanı eskiten
bir zamane yaşarmış
İşlek yol kenarında
kulübesinde

Başı kitap
Sofu solun zamanesi
Dışarı çıkar
Bu yol böyle alınmaz der
Yolcular yoluna
Kendisi kulübesine
döner

Bir yolcu çıkagelir
ardı katar
-vakitsiz-

Fırlar önüne
Bu yol hiç böyle alınmadı der
Yolcu güler
gel katıl bize
Zamane
ya çeker
var git yolcu başı
kulübemin ayakları yok!


Şarkım Karanfilde Kalsın

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Zarokên Ku Di Wê Newrozê De Bûyîn

Jiyana şeş saliyan, deh saliyan, donzdeh saliyan...
Piştî newrozê, serhildana zarî û ciwanên li Amedê
Çi tînin bîra me, ey zarokên di wê demê de bûyîn;
Li Mehabadê, li Silêmaniyê, li Qmişloyê, li cîhanê
Di mala min de, mala we de, malên cîranên we de!

Em bêjin ku di şeşan de dest pêdike xwendina pêşin;
Ger zu hîn bibe tîpan, hejmaran, hesaban, wêneyan...
Bilî wan, divê ku bifroşe simîdan, cixaran li kolanan
Bi dizî, bi bezî li taxan, li sûkan, li bazaran li Amedê
Eger dibistan di tetîla rojanê de be û yên din de bibin.

Em dibêjin ku dixebitin wekî gihîştiyan, zarokên me;
Dibistanvanî an ne dibistanvanî ne, neh û deh salî ne
Dixebitin zarokên welatê me, bi bar sal in, bê salî ne.

Salên ji şeşan, ji nehan, ji dehan... çawa bên bîrkirin?
Newroz e, cejn e li rojhilat û li navenda welatê dagirî
Li Amedê, pey dilşadiya gelê me; zext e, li me êrîş e!
Ne tenê li rêyan, li xaçerêyan, ne li xwepêçandinan de
Hatin lêxistin heye di şaneşînan de bi guleyên zirincî;
Dilopên sor dikevin ji gulên ber xwendinên welatî me!


Sewta Berbangê

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Zerin

Saçları kına sarısı
Yaşı
Üç beş arası
Perçemi
Mısır püskülü

Evin dışında evcik
Bir yanı avlu duvarı
Annesine çekmiş
hoş komşucuk
Evcimen Zerin

Ölüm
Ölümdür
Baş
Yastığa düşende
Yastık
Taş olanda

Hayır
Buralarda
Yedi başlı ejderha
Kırk kanadı var
Yeri göğü kapar

Evin dışında evcik
Taşları
Dere yatağından
Kapısı
Vadiye bakar

Kapısında sarılmıştı
Zırhlının
Ezip geçtiği bebeğine
Ağlamıyordu
Boyu
Bebeğinden küçük Zerin
Dili dudağında
Dilden dile kopup gelen
Özgürlük türküsü’ne
Eşlik ediyordu
Palet izlerinde
Çığ tutan bakışları.


Şarkım Karanfilde Kalsın

Abdullah Karabağ