Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

* Kırk Olmuş...!

Aynalar yüzüme gülmüyor artık,
Ruh gencim dese de, dışım kırk olmuş…
Gönlümün neşeye, yelkeni yırtık,
Kâbuslar içinde, düşüm kırk olmuş…

O taze yüzümden, kalmamış eser,
Ak düştü saçıma, kışlara benzer,
Lokmayı çiğnemek, ne zormuş meğer,
Kesmiyor bir türlü, dişim kırk olmuş…

Çekmiyor dizlerim, yorgun bedeni,
Hazana vermişim, gülü çimeni,
Seneler eline, almış dümeni,
Sıkışır nefesim, döşüm kırk olmuş…

Yorgunluk kapımı, sık sık çalıyor,
Her geçen dakika, benden çalıyor,
Dündeki, aklımda çok zor kalıyor,
Dağılır yel değse, başım kırk olmuş…

Hayatla kavgamda, erimiş zaman,
Ardımda ne varsa, her şey toz duman,
Maziyi yâd edip, düşündüm bir an,
Daha dün çocuktum, yaşım kırk olmuş…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

* DiKenLi...!

Dargınım her şeye, yüreğim kırık,
Aşk diye sunduğun, gülün dikenli…
Dayanmaz uğrunda, demirden çarık,
Sevdana çağıran, yolun dikenli…

Bir yudum mutluluk, bir bardak zehir,
İçmesem bin kahır, içersem ahir,
Çözüldü gönlüme, yaptığın sihir,
Üstüme dikilen, çulun dikenli…

Kahredip küssen de, bitmiyor hasret,
Neresi sıladır, neresi gurbet,
Onca yıl, çile çek, vuslata sabret,
Acıtır sarsa da, kolun dikenli…

Ayrılık ölümü, aratan eza,
Duyguya verilen, en büyük ceza,
Düştüğüm boşluklar, adeta feza,
Dalına tutunsam, dalın dikenli…

Körelen arzuyu, yeşerir sanma,
Zalimse sevgili, adını anma,
Yâre mecnun olmak, güzeldir amma,
Saldığın sahralar, çölün dikenli…

Bir hayal dünyası, gözümde perde,
Özde bir sözde bir, sevgili nerde,
Seslenir gerçeğin, karanlık yerde,
Bozulur sükûnet, dilin dikenli…

Ezelden ebede, her günüm ziyan,
Girdabın içinde, seneler bir an,
Aklımı gerçeğe, yorduğum zaman,
Masumca uzanan, elin dikenli…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kirli Zaman...!

Evrendeki bulutlar, güneşleri küstürmüş,
Sis perdesi altında, türlü aşlar pişiyor…
Karanlığın kudreti, delâleti susturmuş,
--Bir telâşe içinde, âlem nere koşuyor,
--Hesapların boyutu, insanlığı aşıyor…

Zâlimin yüzü mâsum, mazlumun suçu hayâl,
Ne övgüdür ne sövgü, tarih gerçek bir misâl,
Kıyameti çağırır, bu gidişat, bu son hâl,
--Bin karmaşa içinde, âlem nere koşuyor,
--Oluklardan akan kan, varil-varil taşıyor…

Hak hukukun ölçüsü, kör bakış açısında,
Zulüm ve gözyaşı var, yazarın kamçısında,
Seyircinin yüreği, gafletin alçısında,
--Zor temâşa içinde, âlem nere koşuyor,
--Senaryonun sonunda, oyuncular şaşıyor…

Ödün verir fillere, unutulan gâyeler,
Korkutuyor gözleri, büyük düşen sâyeler,
Değer daha küçülmüş, takıldıkça pâyeler,
--“Sen çok yaşa” içinde, âlem nere koşuyor,
--Alkış sesi duydukça, figüranlar coşuyor…

Soluklardan ne vakit, gerçek dua süzülür,
Bir katre Hak suyunda, zor bilmece çözülür,
Nihayet makamında, kim güler, kim üzülür,
--Kötü inşâ içinde, âlem nere koşuyor,
--Tarihin sayfasına, zaman kirli düşüyor…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Yalan Gördüm...

Var oluş gayesine, başka dünya kondurup,
Ölümü düşünmeden, çırpınan çok can gördüm…
Maneviyat ruhunu, kalıbında dondurup,
Madde için eriten, binlerce insan gördüm…

Geçmişimin kirini, pişmanlıkla silemem,
Çağırıyor bak zaman, diyemezsin gelemem,
Bu karanlık koridor, nere çıkar bilemem,
Müsveddeye itibar, aslına isyan gördüm…

Barikatlar kurulu, Hakka giden her yolda,
Bin bir renkli âlemin, çirkefi sağda solda,
Hidayet kapısından, zerre nasipsiz kulda,
İlah deyip tapılan, başka bir iman gördüm…

Nur yüzünde çamur var, Hakka dönen suratın,
Benliğine ters düşen, zirvesinde sanatın,
Merhametten uzakta, yaşayan mahlûkatın,
Ayak bastığı yerde, kan ile hicran gördüm…

Yufka yürek kanıyor, maskeli yalan yüze,
İki kişi bir adam, özdeki uymaz söze,
Hırsın kalın perdesi, ışık tutmuyor göze,
Hesap yapan hesabın, kârını ziyan gördüm…

Kazanacak bellidir, yarının bahis’inde,
Liyakatsiz kafalar, makamın harisinde,
Hak hukuk neye göre, garabet meclisinde,
Boş kefe ağır basar, şaşırmış mizan gördüm…

Gafletin uykusuna, dalmış gidiyor evren,
Dost düşman belli değil, nerdedir gerçek yaren,
Musallaya çıkıp da, var mıdır geri dönen,
Kabristana baktıkça, dünyayı yalan gördüm…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Yorgun Artık...!

O yalan sevdana, ne dağlar aştım,
Uğruna geldiğim, yol yorgun artık…
Zamanı hep sana, yazıp dolaştım,
Yüzümden okunan, yıl yorgun artık…

Titretmez kalbimi, gelse selamın,
İstemem geçmesin, hiçbir kelamın,
Hevesmiş demek ki, asıl meramın,
Emrine âmade, kul yorgun artık…

Silindi dünyama, çizilen resmin,
Hayalden gerçeğe, düşmüyor cismin,
Çileymiş gönlüme, taht kuran ismin,
Adını söyleyen, dil yorgun artık…

Duygumun içinden, hüzün taşıyor,
Gündüzüm divane, gecem şaşıyor,
O eski heyecan, sanma yaşıyor,
Can deyip sarılan, kol yorgun artık…

Bozuldu bağlarım, gazel dökülür,
Ektiğim umutlar, bir bir sökülür,
Baykuşun sesinde, boynu bükülür,
Bülbülü ötmeyen, gül yorgun artık…

Yanılan hislerim, bitmeyen azap,
Bağrımı deliyor, döktüğün kezzap,
Türküyü ağlatır, vurduğun mızrap,
Bu aşkın sazında, tel yorgun artık…

Küstürdü hayata, kanayan yanım,
Duvarı yıkılmış, virane hanım,
Yolunu bekliyor, usanan canım,
Nerdesin ey ecel; gel yorgun artık…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Acıdır Hayat...!

Bu aşkın vebali, üstüne kaldı,
Sanma ki gülersin, acıdır hayat…
O yürek, sevdanın ahını aldı,
Bir zaman sonrası, sancıdır hayat…

Dolacak gözlerin, andıkça dünü,
Ömürden saymazsın, yaşanan günü,
An gelir gözükür, kapının önü,
Sende bir yolcusun, hancıdır hayat…

Önüne tozpembe, yarın çizse de,
Şimdilik yoluna, çiçek dizse de,
Haline acımaz, her gün üzse de,
Yalanlar vadeden, falcıdır hayat…

Tebessüme bile, olmaz bahane,
Akıl baştan uzak, gezer divane,
Sarayda yaşasan, dar hapishane,
Sevilip sevenin, harcıdır hayat…

Sanma ki maziyi, gönül unutur,
Canlanır hatıra, yürek kanatır,
Her yanı pişmanlık, keşke donatır,
Ne kadar kaçsan da, avcıdır hayat…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Leyla...!

Ne güneş ne ay var, ne de bir yıldız,
Dört duvar içinde kalmışım Leyla…
Saatler mahşere, yaklaşır son hız,
Mahkeme gününü, almışım Leyla…

Kutsaldır biçemem, sevdaya değer,
Sendeki duygular, hevesmiş meğer,
Ayrılmaz bilirdim, can ile ciğer,
Demek ki hayale dalmışım Leyla…

Zannetme sanadır, akan gözyaşı,
Süzülen damlalar, nedamet yaşı,
Yoluna koyduğum, divane başı,
Boş yere taşlara, çalmışım Leyla…

Korkulan ölümü, ettin hediye,
Davet var ecele, gel artık diye,
Bitmeyen sorgumdur, yaşamak niye,
Sayende bu candan, yılmışım Leyla…

Açılır bu aşkın, defteri elbet,
Yazıldı divana, kimde ihanet,
Dilime gelmiyor, bir türlü lanet,
Ben seni Allah’a salmışım Leyla…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Bilmece..!

Sığmadı bir türlü, adın cihana,
Çözülmez bir nice, iki tek hece…
Esrarlı gizinde, benzer ummana,
Azâmet bir nice, sırrı pek yüce…

Dalarım düşüne, bitmez sorgudur,
Beynime saplanıp, delen burgudur,
Parçası birleşmez, zorlu kurgudur,
Aklım almaz nice, kaldı bir cüce…

Âlemden içeri, derin âlemler,
Çizemez resmini, usta kalemler,
Adına koyarım, sonsuz ünlemler,
İsmin hayli nice, zorlu bilmece…

Evrende eksenler, sende birleşir,
Pervâne merkezde, sana yerleşir,
Mânayı görmeyen, gözler körleşir,
Zanneder ki nice, karanlık gece…

Felekler önünde, ram ile feda,
Fezâda aynıdır, yükselen seda,
Âlemin dilinde, bendeki nida,
Avazım bir nice, bellidir nece…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Bu Akşam...! ! !

Gönül defterimden, silip adını,
Kalbimden tahtını, söktüm bu akşam…
Doldurdu bu sabrım, son miâdını,
Gözümde yaş idin, döktüm bu akşam…

Özlemin tükenip, bitti içimde,
Nefretim başladı, bitmez biçimde,
Belki sana göre, ben bir hiçim de,
Feleğin üstüne, çöktüm bu akşam…

Rüyam sana yasak, kâbus yok artık,
Yalandan sevgiye, karnım tok artık,
Kendimle barıştım, sevdam çok artık,
Aşkının belini, büktüm bu akşam…

Zincirin boynunu, eğdi baltaya,
Son verdim özümü, yakan sultaya,
Ardından kalanı, döküp ortaya,
Mâziye kibriti, çaktım bu akşam…

Dünyanın değeri, zerreydi sende,
Varlığın hayattı, candı bu tende,
Pişmanlık duyarak, geri dönsen de,
Ben senden dışarı, çıktım bu akşam…

……………Aşılmaz duvardın, yıktım bu akşam,
……………Sen diye, ne varsa; Yaktım bu akşam….

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Bugün..!

Kalbime bir başka vurdu acısı,
Gönlümün feryadı, amansız bugün…
Başladı çilenin, doğum sancısı,
Kâr etmez hiçbir şey, dermansız bugün…

Boynunu büküyor, masum karanfil,
Bakışıp ağladık, biz iki gafil,
O benden yaralı, ben ondan sefil,
Feleğin ettiği, mizansız bugün…

Depreşir duygular, canlandı mazi,
Hiç hayra yormuyor, aldığım sezi,
Üstüme siyahlar, dikmiş bir terzi,
Anılar kudurmuş, imansız bugün…

Ortada gezinir, gerçekle yalan,
Kötü bir hatıra, ardında kalan,
Gününü gün eder, falanla filan,
Ocağım yıkılmış, dumansız bugün…

Bulutlar kavgalı, doğan güneşle,
Rüzgârlar dost olmuş, yanan ateşle,
Baş başa oturduk, ölüm kardeşle,
Ecelin saati, zamansız bugün…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Ellerin Olmuş....!

Koklamaya bile, kıymadığım gül,
Bir başka iklimde, solmuş dediler…
Yıllarca kahrını, çekti bu gönül,
Hayırsız ellerin olmuş dediler…

İkimiz adına, hayaller kurdum,
Bu kalbi sadece, sevdana yordum,
Geçen gün dostlara, hatırın sordum,
Sevdiğin vefasız, kulmuş dediler…

Bırakmaz dedim ben, seven seveni,
Güldüler üstüme, yerdiler seni,
Bir daha vurdular, yürekten beni,
Gözünde değerim, pulmuş dediler…

En güzel çağlarım, uğrunda geçti,
Can versem önünde, yinede hiçti,
Tabipler ömrüme, bir mühlet biçti,
Miadım bir hayli, dolmuş dediler…

Kolumda kelepçe, bağlı bileğim,
Sırtımda yakasız, beyaz gömleğim,
Fermana yazılmış, yağlı ilmeğim,
Kararda belayı, bulmuş dediler…

Almışlar başından, süslü tacını,
Duyarım dinmemiş, yürek acını,
Taramaz olmuşsun, artık saçını,
Kıymazdım teline, yolmuş dediler…

Bir başka iklimde, solmuş dediler,
Hayırsız ellerin olmuş dediler,
Tabipler miadım, dolmuş dediler,
Ölürsem, tek çıkar, yolmuş dediler…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Evet Dedik Kaybettik….!

Bir evetle başladı, hayatın diğer yanı,
O masanın başında, acıları zerk ettik….
Ve imzada bozuldu, her şeyin heyecanı,
Tozpembe hayalleri, oracıkta terk ettik…

Evet’in öncesinde, bitanemsin canımsın,
Kes de bak damarımı, içimdeki kanımsın,
Yüreğimin sahibi, sen benim sol yanımsın,
Evet dedikten sonra, sözümüzden çark ettik…

Geçti cicim ayları, gelip çattı gerçekler,
Ellerimiz boş artık, küstü bütün çiçekler,
Biraz daha geçince, ayrılıyor döşekler,
Evet derken yanlışı, şimdi yeni fark ettik…

Başlıyor kavga niza, kimse almaz kusuru,
Mum ile arar olduk, kaybedilen huzuru,
Ellerimiz mecburdu, taşa çaldık onuru,
Bir evetin yüzünden, acıları gark ettik…

Biraz daha sonrası, kalmadı heyecanı,
Her şey tekdüze gelir, çeker fantezi canı,
Sadece çocuklardır, artık bağlayan yanı,
Evet ile başlardan, düşmeyen bir pörk ettik…

Üstüne tuz ekince, kalmadı balın tadı,
Bir karmaşa içinde, doldurmuşuz miâdı,
Geri dönüp bakınca, çile evetin ardı,
İşte bu kelimeyle, kefenleri kürk ettik…

Düştük elden avuçtan, mecburiyet var artık,
Başka dünya kurmanın, hayalide zor artık,
Felekten çalacağın, bir gün bile kar artık,
Koskoca bir hayatı, evet dedik kaybettik….

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Geçti Seneler......!

Hayatla merhabam, daha dün gibi,
Son sürat durmadan, geçti seneler…
Ardıma bakınca, bir tek gün gibi,
Farkına varmadan, geçti seneler…

Uçurtmam yırtıldı, asi rüzgârda,
Bir hayat yitirdim, atılan zarda,
Her çağı bir başka, yaşamak var da,
Halimi sormadan, geçti seneler…

Mazinin resmini, çiziyor sima,
Kırılan kalplere, vurulmaz yama,
Her dertten bir tabip, anlıyor ama,
Yaramı sarmadan, geçti seneler…

Verilen mühlette, dönüyor dünya,
Avutur gönlümü, çeşitli hülya,
Yaşanılan ömür, sanki bir rüya,
Gerçeğe yormadan, geçti seneler…

Doğumla ölümün, vakti karıştı,
Azrail ne küstü, ne de barıştı,
Ecelle vuslatta, zaman yarıştı,
Saati kurmadan, geçti seneler…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Gel de Adın Aşk Olsun..! ! !

Güneş doğup battıkça, tükenip gider zaman,
Yarınım sana hasret, bil de, adın aşk olsun…
Anlamsız bir boşlukta, sevmelerim toz duman,
Yüreğim isyanlarda, gel de, adın aşk olsun…

Yokluğunu vururken, kalbim her saat başı,
Nerdeyse çatlayacak, içimde sabır taşı,
Yanağımı ıslatan, yalnızlığın göz yaşı,
Ellerinin muhtacı, sil de, adın aşk olsun…

Sürgün yemiş umutlar, ıssızca bir adada,
Çaresiz derman arar, her duyduğu sedada,
Hislerim şafak bekler, karanlık bir odada,
Gönlümün kapısını, çal da, adın aşk olsun…

Körük olur acıya, alıp verdiğim nefes,
Ne kadar özgür olsam, etrafımda dar kafes,
Varsında deli desin, isterse bana herkes,
Serimi sevdalara, sal da, adın aşk olsun…

Mevsimlerin tadı yok, dört bir mevsim kış gibi,
Derdin mizâna vursam, dağlar ile eş gibi,
Mecburum anlasana, sana ekmek aş gibi,
Küskün duran bahtıma, gül de, adın aşk olsun…

Yıllarca kabus görmüş, duygularım askıda,
Kaybolan mutluluğun, çığlığı var yankıda,
Rûhum gıda arıyor, çalınan her şarkıda,
Sazda, sözde, mızrapta, tel de, adın aşk olsun…

Gözlerinden içeyim, yudum yudum hayatı,
Sözlerinle geçeyim, sarp dikenli sıratı,
Mecnun’la Leylâ’daki, yangının birkaç katı,
Ateşle yak sinemi, del de, adın aşk olsun…

Gündüz üstümde bulut, ******* zifiridir,
Beni bende yok eden, sensizlik zehiridir,
Varlığın tendeki can, ecelin tehiridir,
Tek parça yaşanmıyor, böl de, adın aşk olsun…

Ya toprağın ya senin, şu çilekeş bedenim,
Ya sen beni saracak, yada beyaz kefenim,
Mezarımın taşına, yazılmasın nedenim,
Azrail’i başımdan, al da, adın aşk olsun…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Gönülle Hasbihal...!

Bir güzel siması aklını çeler,
Yandıkça, dağlanıp-pişersin gönül…
Delice bir bakış bağrını deler,
Ateşte kaynayıp, taşarsın gönül…

Sevdaya örülür, saçının teli,
Dokunur yüreğe, aşkın danteli,
Bendini yıkar da duygunun seli,
Çağlayıp divane, coşarsın gönül…

Kirpikler küs olur, uykusuz göze,
Meramın dökülmez, yazıya, söze,
Kül ektim sinemi kavuran köze,
Durmadan altını, eşersin gönül…

Sılada olsan da, sana gurbettir,
Uğurda ödenen, diyet, hasrettir,
Zincire bağlasam, içinde derttir,
Kırıp da peşinden, koşarsın gönül…

Eğdirir başını, kanun misali,
Bükülüp kalırsın, bir “nun” misali,
Leyla’nın düşüne, Mecnun misali,
Bilinmez çöllere, düşersin gönül…

Kar etmez ki sözüm, desem de “dön gel,
Bırakmaz boynuna, takılan çengel,
Dağları koysam da önüne engel,
Dinlemez, yinede aşarsın gönül…

Törpüler ömrünü, o sırlı halin,
Takatin tükenir, bükülür belin,
Aynaya düşünce başka cemalin,
Seyredip kendini, şaşarsın Gönül…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Hüzün Kaldı..!

Ocağın kara kışı, soğutmaz bu yüreği,
Benden gittin gideli, içinde közün kaldı…
Şubattaki göz yaşım, yılların geleneği,
Doğuştan vardı zaten, seninde izin kaldı…

Mart düşürmez cemreyi, toprak olsa bu tenim,
Üzerimi örten kar, sanki beyaz kefenim,
Nisan yağmurlarında, yıkansa da bedenim,
Kavrulur susuzluktan, gönlümde tuzun kaldı…

Mayıs satmış sefamı, çayır, çimen, çiçeğe,
Nice güller dikmiştim, hayal kurup gerçeğe,
Haziran meyve verdi, kurda, kuşa, böceğe,
Yeşermeyen dalımda, asılı güzün kaldı…

Temmuzun sıcağında, duygularım buz tutar,
Çözülmeyi beklerken, akşam olur, gün batar,
Ağustos yaza değil, kaşını bana çatar,
Aynalarda gülmeyen, asık bir yüzün kaldı…

Eylülün gazelinde, kapıldım bir korkuya,
Sararıp soluyorum, yenildim bir tutkuya,
Ekimde tabiatla, dalıp gitsem uykuya,
Yatırmıyor acısı, bağrımda sızın kaldı…

Kasım beni sorgular, üşüten azabında,
Yitirdim gençliğimi, bir hayat kasabında,
Aralıkta yaptığım, kâr-zarar hesabında,
Her yılın sonu gibi, elimde hüzün kaldı,
……………..
Sermayem bir kuru can, ondamı gözün kaldı…?

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

İşKeNcE...

Karanlığın içinden, sızıların düşünce,
Hüzünlü yalnızlığım, demleniyor geceden…
Zulamdaki sorgular, nedenimi deşince,
İntiharlar kaçıyor, bu zorlu bilmeceden…

Uykusuz gözlerime, saklamışım denizi,
Örseliyor bu günü, dünümün acı izi,
Koskoca bir boşluğa, açılan bu dehlizi,
Şiirlere dökünce, kan sızıyor heceden…

Mahşerde soracaklar, yaşattığın her anı,
Kıyametler kopuyor, sanki Nuh’un tufanı,
Feleğin çemberine, bırakılan zamanı,
Saatlerim koşarken, boğuldum düşünceden…

Akışında kayboldum, bayıltıcı hoşluğun,
Ayıltmadı bir türlü, beynimi sarhoşluğun,
Hayatın sol yanıma, bıraktığı boşluğun,
Hesabını yaparken, tükenmişim inceden…

Sevdaya kefen olmuş, gelinliğin beyazı,
Öldürdü duyguları, aşkın soğuk ayazı,
Yüreğimi üşütür, bu dağların poyrazı,
Eteğine yaz gelir, kışı gitmez yüceden…

Aynalar mı gizliyor, gülümseyen yüzümü,
Bir girdabın içinde, yitirmişim özümü,
Ahbaplarım özlemiş, sohbetimi sözümü,
Yaşadığım evrene, küs değildim önceden,

Sen diye dolanırken, kalbimi yormuş kanım,
Nefretime yenildi, incinen hassas yanım,
Çileli bedenimden, firari tatlı canım,
Soluduğum nefesin, farkı yok işkenceden…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Ölemezsin...!

Sevdiğim sende saklı, yaşamanın gâyesi,
Yokluğunda aldığım, nefesi bilemezsin…
Depreşince duygular, bitmiyor hikâyesi,
Yaşananı yok sayıp, mâziyi silemezsin…

Dalınca hayallere, yüreğin seferidir,
Cana kast eden aşkın, âmade neferidir,
Çözülen diz bağının, ancak cânan feridir,
Kalpte yanan ateşi, görmezden gelemezsin…

Hâtıra da kalanı, nefret ile ansan da,
Gözlerini kapatıp, pişmanlıkla yansan da,
Avundurup gönlünü, sevdiğini sansan da,
Konduğun başka çiçek, yabandır gülemezsin…

İçindeki gerçektir, bitip tükenmez sevdan,
Gayrısı avutamaz, yar ile dolu ferdan,
Dağı taşı inletip, semayı delse nidan,
Önce ve sonra diye, hayatı bölemezsin…

Çilesi ağır gelir, makberdir koca dünya,
Sırtında hasret yükü, tesellin artık rüya,
Gözden uzak olanlar, gönülden ırak güya,
Törpüler acın seni, kolayca ölemezsin…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Ölüm bize hak düştü…!

Yeter artık kaderim, çektim onca sancını,
Derdi sıraya dizdin / Yanağıma yaş düştü…!

Giydin felek başına, haktan yoksun tâcını,
Âleme düz yol çizdin / Şansıma dağ taş düştü…!



Düşman oldun hafızam, deşme yeter maziyi,
Duygu bağını çözdün / Aklıma o yar düştü...!

Sevdam haklı çıkardın, içimde ki seziyi,
Eteklerimde gezdin / Dağlarıma kar düştü…!



Mürekkebi zehirden, bir kalemle hayatı,
Şiirlere sen yazdın / Bana yaşamak düştü…!

Hayallerde bırakıp, ikimize vuslatı,
Sevgiye mezar kazdın / Aşkı boşamak düştü…!



Ömrüm zaten bitiyor, astın dünya suratı,
Anladım sende bezdin / Saçlarıma ak düştü…!

Artık bunca gam keder, unutturdu sıratı,
Azrâil yeter gezdin / Ölüm bize hak düştü…!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Titremeyin Cellâtlar…!

Bütün sevmelerimi,
Muhacir sevdalarda yitirdim…
Bu yüzden yalnızlığa sürgünüm,
Bu yüzdendir mülteci oluşum,
Başkaldıran yüreğime,
Bu yüzdendir, sessiz duruşum…

Kırılan her kalemde,
Yasaklandı duygularım…
Kaç can çıktı bu tenimden,
Kaç hayalimi yıkadım, şu yorgun musallada,
Bitmedi kendime hesap soruşum,
İncinen kalbim ağıtlar yaksa da, korkma…
İsyanına kelepçe vurmuşum…

Kâbuslarım saklamış,
Firari pembe düşlerimi…
Uykusuz gözlerime bir deniz doldurmuşum,
Barakamın önüne, birde liman kurmuşum
Bu limana uğramazmış,
Mutluluğun esemesi…
Bu limandan uğurlandı,
Aşkın batan gemisi…
Boş yere avunmuşum…

Hasretle bekliyorken şimdi gün batışını,
Bir yaprak daha yırtılıyor,
Ömrümün ortasından… …
Tutunduğum yakamozu, çalma güneş,
Doğma üzerime, zaten solmuşum…
Gelme pencereme, çektim perdeyi,
Koşmaktan yorulmuşum…
Kayıp giden yıldızların,
Boşluğunda kaybolmuşum…
Zaman gibi çağlayıp sessiz akan dereler,
Bakraç, bakraç denizime döküldükçe,
Taşıyor yine hayat…
Bezgin ruhumu,
Ellerimle sunmuşum…

Hiç aldırma,
Bu benim, ne ilk,
Ne de, son vuruluşum…
Şu ecelin şakağına,
Çok, öpücük kondurmuşum…

Titremeyin cellâtlar!
Haydi, giyin maskenizi…
Ben, ölüme soyunmuşum…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Tiyatro...

Meşakkatli hayatta, dramlı bir perdeden,
Senaryosu yazılmış, en baştaki roldeyim...
Süzülüp geçiyorken, çile yüklü haddeden,
İnceldikçe tel gibi, kopacak bir haldeyim...


Sahne dışı ne varsa, kırılıyor handeden,
Kader çizmiş oynarım, en aşağı raddeden,
Her sevgi geçiriyor, yüreğimi rendeden,
Sürüldükçe ufalır, kadir bilmez eldeyim...


Tek kişilik bir oyun, figüranı maddeden,
Yorulsan da kaçış yok, öngörülen uhdeden,
Seyircisi habersiz, vurulduğum kündeden,
Sol yanım sılasında, kendim gurbet eldeyim...

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Toprağa çözüm düştü...!

Aşk bilendi yüreğim, hasretinin koynunda,
Ayrılıkla tanıştım, gönlüme közün düştü…
Hüzünlü şiirlerin, vebali var boynunda,
Elimdeki titreyen, kaleme sözün düştü…

Poyraz olup esince, kar yağdırdın dağıma,
Baharını beklerken, şansıma güzün düştü…
Baykuşlar yuva kurar, şimdi viran bağıma,
Sararan yaprak oldum, gazele hüzün düştü…

Üşüyor iliklerim, donar bütün hayaller,
Kapanmadı ki yaran, içine tuzun düştü…
Özümde depreşince, eser başımda yeller,
Kaybederim aklımı, maziye izin düştü…

Yıldız tuttum semadan, ikimizin adına,
Kayıp gitti boşlukta, sorguya gizin düştü…
Tükenip gitti hayat, varamadan tadına,
Yorulmuşum koşmaktan, dizime sızın düştü…

Şimdi küskün yüreğim,uzak durur sevdaya,
Mutluluğu kaybettim, aynaya yüzün düştü…
Sığınacak tek kapı, avuç açtım Hüdâ’ya,
Ecelim gelsin artık, toprağa çözüm düştü…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Zor-Aşk...

Hasretindir çanak tutan, mutluluğun firarına,
Duygularım başkaldırır, girer isyan kulvarına…
Çentik atar kanatırım, deli keskin bir bıçakla,
Sensiz geçirdiğim günü, yüreğimin duvarına…


Akıl baştan çekip gitmiş, gönül bağlı zincir halka,
Üzerimde beyaz gömlek, ruhumdaki dünya başka…
İşim olmaz desen bile, vesikalı bir kaçıkla,
Reçetede adın geçer, yokluğundan meczup vâka…


İçimdeki siren sesi, benliğime koyar posta,
Komalara düşen sevdam, kanamalı ağır hasta…
Morfin basar avuturum, hatırada kalan aşkla,
Bu ayrılık acısının, yarasında bir vâsıta…

…………

Olsam hapis, deli, hasta, güç yetmiyor aşk bir dikta,
Sende çekişen bu cana, baş ucumda âlem_g ı p t a..!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Biyolojik aşk.....!

Göz, gördü,
Kalp, sürdü,
Biyoloji terse döndü….

Sen, hücredeki hareket,
Damardaki kan….
Ben sadece bir iskelet,
Organları taşıyan…..

Kapanır dünyaya duyarga,
Uçar gönül,
Boşalır aşiyan……

Bir tebessümün,
En tatlı besin,
Bir dokunuşta kemik eritirsin…..

Solusam ciğerimdeki oksijen;
Terk edişinde ise;
En illet kansersin…..!

Eklem donar;
Beyni felç edersin…….
Adını koyamadım bir türlü;
Sen….Nesin……?

Bir küsersin;
Biyolojimi katledersin…..
Ayrılık dersin;
Sindiremez sistem,
Dengeleri alt üst edersin,
Gevşer bütün kaslar,
Kalp kasına;
Güç, yetiremezsin…..

Hormon olur düşersin;
Büyüdükçe ben,
Yok olurum sende….
Sinir sistemim emrinde,
Biyolojime hükmedersin…..

Dokularım çözülür,
Sen, nasıl bir şeysin…….?

Sana bürünür organizma,
Damara neşter atsan,
Akıp gidersin……..

Ayrılık dersin;
Tek hücreliyim zaten…..!

….……...Onu da öldür….!

…………….…….Sen bitersin…...!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Fiziksel aşk........!

Göz ve kalp,
Başı döndüren moment,
Meydan okuyor dünyaya,
Bileşke kuvvet…..

Sen destek,
Duygular basınç,
Yük hasret,
Aşk kaldıran tek kuvvet….

Sen;
İçimde genleşen;
Ben eriyen;
Hisler hareket,
Umuruma gelmezdi
Yerçekimindeki rekabet…..

Sendeki enerji,
Sonsuzluğuma aşk yansıtırdı,
Ölçülemeyen yere dek…..
Öyle bir akım ki;
İçimi yakar öbek öbek…..

Aramızdaki boşluğun manyetiği,
Mıknatıslı bir alan….
Sen çeken erk,
Ben hep itilen…..
Ne olurdu…?
Kutubu bir çevirsen…
Yankılanmazdı fezada feryadım,
Tüyler ürperten…….

Sendeki o etkiydi,
Yüreğimi titreten,

O etkiydi, fen e hükmedip,
Formülleri tüketen……

Aşk........!

Bende sonsuzluk,
Sende yok zaten…….!
Anlayamazsın, neydi tüketen,

Neydi...?

Beni sende yok eden.....!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

İmlâdaki aşk.....!

Göz ve kalp,
Gel de tarif yap…
Kelimeler kifayetsiz,
Gönül bir harap….

Sen kök,
Ben mastar…..
Sözlükte aşk var….
Çıkarsın oradan,
Girersin cümleye,
Benim önemim kalkar…..

Olumsuz bir ek gelmesin sana,
Beni yıkar…..

Sende kalmak,
Senin olmak,
Yaşamak,
Hayattan kim bıkar….?

Virgül koyalım güneşin batışına,
Sürüp gitsin bu aşk,
Nokta koymayalım akışına,
Tırnak içinde kalsın hep sevmelerimiz,
Kimse çıkarmasın oradan,
Ünlem kullanmayalım,
Parentez içinde olsun evimiz……

Aşk yazalım ….
İki nokta üst üste koyup;
Senle beni anlatalım……
Hayatı ayırmadan kesmeyle,
Yaşayalım ikimiz,
İlle de nokta olacaksa,
Çok olsun,
Sürüp gitsin,
Vesairelerimiz……..

Aramıza çizgi atma,
Biz ayrı değiliz……..

Neden,
Neden bu soru işaretleri,
Noktalaman neden acemi,
Neden koydun ünlemi....?

Hangi kalem ayırdı,
Hangi daktilo yazdı böyle seni..?
Söylemiştim sana,
Her şeyin yerini…..

Neden terk ettin,
Neden anlamsız bıraktın beni,
Neden koydun olumsuzluk eklerini…?

Sözlüklerde bulamıyorum artık tarifini……!

............Aşkın imlâsı, nasıl affedecek seni...?

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kimyasal aşk.......!

Göz ve kalp,
İki molekül gibi…
Bir atom parçasının,
Baş müsebbibi…..

Sen çözen;
Ben çözülen…..
Çözeltiler hep hasret;
İçimdeki sendin,
En değerli element……

Bir damla yaşın,
Bendeki homojen bir karışım….
Sevecen bir bakışın,
Çekirdekteki infilak;
Buharlanıp yok oluşun ise;
Ölümler ile bir ittifak……

Gözler isyan ediyor,
Başkaldırdı yanak……

Estikçe ayrılık rüzgarı;
Sızar pembe hayaller,
Karışır duygular içine,
Kan döker katil eller….
Dökme yeter;
Orası son durak……..! ! ! ! !

Bulutların çarpışır,
Başıma yıldırımlar düşer….
Bir katı yürek,
Üzerime hüzünler döker….
Kaynadıkça sevdan;
Sen uçuyorsun,
Tortun içime çöker…..
Ruhum göçer…..!

Heey sen…!
Acemi kimyacı..!

…..Anlarmısın maddeden………?

Formülün eritiyor;
Çıktı madde şekilden……!

Bozuldu artık aşklar,
…….Sahte formül yüzünden…..!

Yeteer.....! ! ! !

Nedir bu çektiğimiz….?

………..Acemiler elinden……………!


**Ankara....

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Matematiksel aşk.....!

Göz,
Artı,
Kalp…

Toplamı;
Bir ateş yakar….!

Sen,
Çarpı,
Ben….

Sonucunda;
Aşk çıkar……!

Pay ben,
Payda sen…
Eşittir,
Paramparça ben;
Her parçada yine sen….!

Sen,
Eksi,
Ben….

Çıkarırsan;
Arta kalan,
Cansız bir beden…!

Sonuç:
Sende hüzün yok…
Bende çok….
Peki neden…..?

Bu hesabı,
İyi geçir gözden…..! ! ! !

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Psikolojik aşk.....!

Göz duyum,
Beyinde farklı bir algı,
Etkiye tepkiydi,
Kalpteki yangı...

Sendin davranış adı,
Organizmada hümanist yaklaşım…
Bilişsel yaklaşım geride kaldı,
Biyolojik yaklaşım aynı safta,
Olgu mantığı bağladı…

Ve, aşk bacayı sardı……!

Hislerdi dürtü,
Duygulardı güdü,
Aşk bir ihtiyaç,
Doyum olsa bile;
Yine çalışır bu kısır döngü...
Çünkü organizma,
Aşka kalbini sürdü…

Duyular ona büründü,
Vız geliyor artık
Toplumsal güdü…

Aşk öğreniyorum…
Aşka beleniyorum…
Merhaba hayat,
Yüzüm güldü…

Seviyorum her şeyi,
Üzerimde güneşler,
Önümde sevda yürüdü…

Varlığın adeta bir kanat,
Uçuyorum sanki,
Her şey yeniden anlam kazandı…

Bir gittin;

Bilinç sağıldı,
Gönül aklı çaldı,
Belleğimde aşk kaldı,
Psikolojim dağıldı...

Ruhum yok artık;
Zeka ve kişilik kalmadı…
Direnç bitti,
Tükenmeler başladı…

Yeteer; Aşk…..!

Her yanı stres sardı,
Ruhum daraldı,
İmgeler dağıldı,
Depresyonlardayım,
Çatışmalar çıktı;
Üzerime kurşunlar yağdı…

Vuruldum,
Yerde bir beden,
Yüreğim dağlandı,
Gözlerim, onda kaldı…

………Vefalar yandı,
....................Tetikteki, O YÂR dı …!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

A_ş_k_

Yoktur ki aşkın, zamanı yaşı,
Akıl firarda, terk eder başı,
Öyle bir gücü, vardır ki aşkın,
Yandırır dağı, kül eder taşı...


Yanar içinde, kurusu yaşı,
Semâzen gibi, döndürür başı,
Düşmeden sırrı, bilinmez aşkın,
Et kemik erir, un eder taşı…


Gül gibi ama, ister göz yaşı,
Büker belini, eğdirir başı,
Bâdesi baldır, hoş olur aşkın,
Yükü çok ağır, çekersen taşı…



Oflu dostuma …

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Ahh Yüreğim…! ! !

Gün batar,
Başlar *******in sessizliği,
Dem vurunca hüzünlü saatler,
Kulaklarında çınlar,
Aşkın buğulu klasiği……

Ahhh yüreğim….!
Dökebilsem içindekini,
Belki bu kadar sızlatmazdı,
Örselemezdi hayat seni…..
Sıkamazdı hicran bakışlı gözler,
Şakağımdan mermiyi…..

Açma pencereni,
Açma…
Bir sevda yeli vurur,
Üşür titrersin derdim yangınında,
Hasret kıyâma durur…..
Teslim alır geceyi…….

Buğulu gözlerin her damlası,
Bir balyoz gibi indikçe suskunluğuna,
Hıçkırığa boğulur yalnızlığım,
Çekme perdeyi…..!
Aç bitir bilmeceyi…..

Ahhh yüreğim…..!
Nedir ki bu fırtınan..?
Nedir ki bu tarifsiz duyguların..?
Baharı yaşamadan,
Nedir ki bu sonbaharın.?
Hayale bırakmışsın yeşermeyi…

Şimdi adın bayağı,
Hak etmiyor kara topraklar,
Dökülen zamansız yaprağı….
Orası değildi ki kaçışın son durağı,
Kaybedince her şeyi,
Aklından bile geçirme sakın,
Çekip, gitmeyi….

Daha aşk var yaşanacak,
Sevdalar var içinde dolanacak…
Yaşlı gözlerim,
Unutmuş bak gülmeyi…..

Sabah yakın…!
Birazdan güneş doğacak,
Aç pencereyi,
Kapını çalan masum bir sevda ise,
Yeniden dene sevmeyi…

Eğer gelen bir hayaletse,

Zaten;
.......Sen, çoktan hak ettin ölmeyi……

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Alev bakışlım....

B e n…..!
Aşkın şarabını,
Gözlerinde yudumlamışım,
Alev bakışlım….!

O gözlerin tutuşturdu,
Dilime bu sevda türküsünü….
Söyledikçe, tükenirim…..!
Sevda yüreğime vurdukça törpüsünü;
Her gün bir zerremi daha kaybederim…..
Senden geçilmesi kolay mı zannedersin,
Alev bakışlım,
Kendimden daha kolay geçerim…!

Yankılandıkça anlamsız duvarlarımda çığlıklar,
Firar etmek istiyorum, sevdaya doğru…..
Çöz gönlümün büyüsünü …….!
Avuçlarımda kan revan yüreğimle kapına geldim,
Aç kollarını, durdur artık evrenimin, kısır döngüsünü….
Hüküm giymekse eğer seni sevmek,
Yoluna bir can koydum bu sevdanın çekerim….
Vur istersen sırtımdan bedel süngüsünü,
Vur, vur, ama yeter ki, beni sev derim….
Yumar gözümü, bedeli de neyse öderim…!

Neresindeyim zamanın bilmiyorum,
Gecesinde mi, gündüzünde mi…?
Dört duvar arasında duruyor saatlerim…
Sol yanımdan dinledikçe sevda türküsünü,
Sağ yanım bir odada ölüm ile volta çeker….
Çizgi atarım sensizliğin duvarına isyan ederim,
Hayallerimde yaşatırım mavi gökyüzünü,
Ahh..! bir yıldız görebilsem karanlık *******de,
Aşk için her şeye inat, seni dilerim……
Unutmak istiyorum artık mazinin öyküsünü,
Bir çizgide ona atar, çekip giderim….

Alev bakışlım….!
Azâdım ellerine muhtaç şimdi,
Aç demir kapıların sürgüsünü…!
Ya beni de al yanına, senin olsun yüreğim…
Ya da deki benden kaç;
Alıp başımı, sessizce giderim…

Kara toprakları üzerime çeker,
Seni ben, orada da beklerim…

S e n i n i m…! !

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Allah’ım sen yardım et…!

Adalet dedikleri, adaletsiz adalet,
Beynindeki emeli, kendi için saadet…
Ceddi ayak öperdi, şimdi başta felaket,
Aslı bellidir onun, kanında var ihanet….


Demokrasi adına, işlediği cinayet,
Bizdeki delalettir, bu verilen icazet….
Birlik zaten bellidir, konsey kime emanet,
Kan döker Allah’sızlar, seyretmekten ibaret…


Afgan Filistin Irak, sırada hangi devlet,
Çiçek namlu ucunda, puşt yaptığı siyaset…
Nerde seni okusam, zaten geçmişin lanet,
Mazlum arşa ağlıyor, Allah’ım sen yardım et…!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Aşk'tan

Yorgunluğum
Sevgiyi anlatmaktan
Kanat açmaktan
Adam sende diyemiyorum işte
Ahh bir diyebilsem
Beklide bu kadar yorulmazdım
Sevdama koşmaktan…

Mutsuzluğum
Sevgiyi aramaktan
Saygı ummaktan
Adam sende diyemiyorum işte
Ahh bir diyebilsem
Mutluluklar içerisinde
Bu kadar mutsuz olmazdım
Zannedersem…

Yinede seviyorum
İnsanlar sevmeye değer
Korkum.
Nankör olmaktan
Sevemem diyemem ki onlara
Mahrum etmeye hakkım yok bu haktan.

Yinede imkansızlıkları kaldırıp ortadan
Nasiplenmek gerekir diye düşünüyorum
………………………A…Ş…K… tan…..

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Aşk bir hece....! ! ! ! !

…
Göz,
Görsün.
Düşer köz,
Artık körsün.
……………….!
Dinler mi, hiç söz!
Aşk kalbe bir sürsün;
Engel hiç yok evren düz,
Artık, kuşlar kadar hürsün.
………………………………!
Merhaba kendin, gülen bir yüz,
Gam çeken bir gönül neşe dürsün.
Gece bir hoş hayaller, şendir gündüz,
Artık sen git ölüm.! Hayat’la tam pürsün.
……………………………………………..!
Gönül aşka düşünce, nasıl bir şey görürsün.!
Tek hece üç harf amma, bazen de sürünürsün.!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Aşk isyan eder bak ……! ! ! ! !

Sen sonbaharı;
Ben ilkbaharı……..

Sen dışımdaki beni;
Ben;
Üzüntünü….Kederini…..Yüreğini…
Her şeyini sevmişken;

Sağ kroşenle;
Oldum solak………………..!

Sendin hep yeşil yaprak;
Ben hayat veren toprak…….!

Bendim sana hep bunak;
Benim oldu hep ıslanan yanak;
Yine sen güldün;
Bana düştü ağlamak……...!

Tren gibi geçince üzerimden;
Sayende oldum, her şeye yolak….!

Ben sana bir istasyon;
Sen bende ki son durak……..!
Ve, sana yenik düşünce de;
Adımı koydular salak…….!

Yorgun artık bu çırak;
...............Aşk isyan eder bak ……! ! ! ! !

Gücün yetmiyorsa vagona;
……….…...İstasyonda bırak……….!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Aşk Kutsal...!

Koşturma ey gönül, aşkın peşinden,
Sevdan, kıymetini bilende kalsın…
Her insan anlamaz, yürek işinden,
Gidenden yar olmaz, gelende kalsın…

Yaşatmaz sevgiyi, gurur ve hile,
Mutluluk ararken, çekersin çile,
Kâbuslar gösterir, rüyada bile,
Yüzüne gerçekten gülende kalsın…

Duygular ölçülmez, parayla pulla,
Hisler bir oyuncak, şöhrete kulla,
Geriye dönersin, gittiğin yolla,
Kalbini sen diye, bölende kalsın…

Düşünce bir ateş, bakmaz rengine,
Derler ki davul da, dengi dengine,
Ağlayıp dövünsen, sanki, kime ne.?
Gözdeki yaşını, silende kalsın…

Çatma deli gönül, bana kaşını,
Zalimse diktirir, mezar taşını,
Ortaya seninle, koyup başını,
Canına can deyip, ölende kalsın…

……
Aşk kutsal..!
…………..Bozmayın…!
……………………Halinde kalsın…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Aşka lânet....! ! ! !

Hâtıran karşıma, çıkınca bir an,
Depreşen yüreğim, kezzabı döker…
Bulutlar resmini, çizdiği zaman,
İçime hüzünler, bir başka çöker…

Tükenen duygular, yorulan yürek,
Maziye nefretin, mumunu yakar…
Ruh gitti bedenden, yeni can gerek,
Manasız boşluğum, tenimden bıkar…

Yüzümde çizgiler, ağaran saçım,
Karşıma perişan, eserin çıkar…
Aklıma geldikçe, sende bir hiçim,
Bu sorgu dünyayı, başıma yıkar…

Mutluluk aşkında, yazmadı adım,
İsyankar kalbimden, lânetler akar…
Kısır bir döngüde, kalmadı tadım,
Şimdi sevmelere, uzaktan bakar….

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Aşka yanmalı

Can dediğin…
Ya canın olmalı;
Yada canını almalı….

Yar diyemezsin ki herkese….
İçindeki yaran olmalı….

Herkesin de bir yüreği vardır amma…..

Yürek dediğin de,
Bir aşka yanmalı……

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Aşkı belalım...(1) …

Hüznüne beleyip, neşe yönümü,
Öldürdün giderken, aşkı belalım…
Dert ile yükleyip, her bir günümü,
Doldurdun giderken, aşkı belalım…

Hasretin dünyayı, verdi ateşe,
Merhaba demedim, doğan güneşe,
Binlerce gam keder, ufacık döşe,
Aldırdın giderken, aşkı belalım…

Gözlerim unuttu, artık uykuyu,
Bitirmez bu gönül, sana tutkuyu,
İçimde ecele, olan korkuyu,
Kaldırdın giderken, aşkı belalım…

Üstüme çekildi, simsiyah bulut,
Başladı isyanım, bozuldu sükût,
Vuslatın hayaldir, kalmadı umut,
Soldurdun giderken, aşkı belalım…

Bıraktın özümü, yanan şuleye,
Döndürdün ardında, sadık köleye,
Perişan halimle, bitmez çileye,
Saldırdın giderken, aşkı belalım…

Hata mı işledim, bilsem suçumu,
Kezzaplar dökerek, yaktın içimi,
Uğrunda ağaran, beyaz saçımı,
Yoldurdun giderken, aşkı belalım…

Başımı döndürür, sevdan pervane,
Yitirdim aklımı, oldum divane,
Bu aşkın encamı, bir tımarhane,
Çıldırdım giderken, aşkı belalım…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Aşkı belalım...(2) …

Gittiğin o günü, saydım milattan,
Yokluğunda her gün, geçtim sırattan,
Umudum tükendi, sensiz hayattan,
Yıldırdın giderken, aşkı belalım…

Baharı görmeden, döndüm hazana,
Ölçerim zulmünü, uymaz mizana,
Bu yorgun bedeni, kaynar kazana,
Daldırdın giderken, aşkı belalım…

Sen diye dünyaya, çekip reddimi,
Unuttum yolunda, asıl ceddimi,
Düşmanım olarak, bana haddimi,
Bildirdin giderken, aşkı belalım…

Şimdi *******in, oldum sırdaşı,
Taşlara vururum, çaresiz başı,
Uykusuz gözümde, bunca gözyaşı,
Buldurdun giderken, aşkı belalım…

Hayaldir gönlümün, artık dileği,
Bükülmez sanardım, kırdın bileği,
Üstüme salıp da, kahpe feleği,
Güldürdün giderken, aşkı belalım…

Tükendi huzurum, kalmadı rahat,
Vereyim bu canı, bitsin bu tezat,
Gelmesin namazım, için cemaat,
Kıldırdın giderken, aşkı belalım…

Suruna üfledi, sanki İsrâfil,
Ruhumu yitirdim, bedende değil,
Çıktığın kapıya, koyup Azrail,
Çaldırdın giderken, aşkı belalım…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Aşkın kilosu kaça...?

Zamane gönüllerde, kutsallığı kalmamış,
İki günde bezilen, aşkın kilosu kaça...?
Çıkıp gitmiş kalplerden, değerini bulmamış,
Vitrinlere dizilen, aşkın kilosu kaça...?

Ruhundan uzaklaşmış, şehvet ile yürekler,
Hayalleri süslüyor, arzulanan dilekler,
Saraylardan kovulmuş, ortalıkta pinekler,
Sokaklarda gezinen, aşkın kilosu kaça...?

Sırrını açmaya gör, devirdeki insana,
Gülüp geçer haline, konuşmaz aşktan yana,
Onun dışında her şey, hükmediyor meydana,
Ayak altı ezilen, aşkın kilosu kaça...?

Dilek kalple uyuşmaz, gözler yalan bakıyor,
Dışarıdan gözüken, riyâkarlık kokuyor,
İçleri sevda değil, arzu emel yakıyor,
Sahtekarlık sezilen, aşkın kilosu kaça...?

Daha dün başlamıştık, bu gün ne çabuk bitti,
Ardında hiç bir iz yok, birisi çekip gitti,
Yangını olmadı ki, bu gününü gün etti,
Kalpten kalbe gezilen, aşkın kilosu kaça...?

Madde girmiş araya, tüm duygular körlenmiş,
Maksatların üzeri, allı pullu derlenmiş,
Temizlik ve saflığı, ihanetle kirlenmiş,
Üstünden kir süzülen, aşkın kilosu kaça...?

Çilesi ağır ama, onu dilde yermedim,
Goncaları büyüttüm, güllerini dermedim,
Adam gibi yaşanan, güzel bir aşk görmedim,
Zor görünce çözülen, aşkın kilosu kaça...?

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Aşkına Köleyim...

Sinemi yandırdı, sönmez ateşin,
Uykular gözüme, hor gelir be CAN…
Arasam bulunmaz, cihanda eşin,
Bu yürek sevdana, dar gelir be CAN…

Ruhuma hükmeden, ey güzel ece,
Varlığın içimde, ölçülmez yüce,
Karışır duygular, şaşırır hece,
Tarifin lisana, zor gelir be CAN…

Aşk seni kıskanır, yerini bilse,
Yüreğin hüzünlü, mutlu değilse,
Çatılıp o hilal, kaşın eğilse,
Yaz günü başıma, kar gelir be CAN…

Yitirdim aklımı, seninle gezer,
Çiçekler gözümde, resmini çizer,
Cemalin semada, bir aya benzer,
Yüzüne baktıkça, fer gelir be CAN…

Olmasın ayrılık, olmasın keder,
Sensizlik ruhuma, ölümden beter,
Yeter ki kalbime, gönlünde yer ver,
Aşkına köleyim, der gelir be CAN….

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Ayrılığınla çarpıştık...! ! !

Gece kusuyor yine,
Düşlerimin içine….
Aklım fikrim karanlık,
Yüreğimi acıtıyor,
Mâna veremediğim bir ayrılık….

Sokak lambalarında,
Gölgen düşer kaldırımlara….
Serserice akşamlar,
Her yanım darmadağınık…

İhanetinle anıyorum şimdi aşkı,
Üzerime gelen korkulu bir yaratık....

Ahh ayrılık…..!
Biz seninle nerden tanıştık……!

Düştün yine aklıma,
Duygularım karmakarışık….

Ay ışığına tek bir gölge düşerdi,
Yüreğimizi harmanlayıp,
Neler yaşamıştık….

Bak yine güneş battı,
Uykularımla kapıştık…
Yıldızlarla seni paylaşıp…
Maziyi anarak, yokluğuna ağlaştık…..

Sanma ki sen gittiğinden beri,
*******le anlaştık,
Sanma ki biz alıştık,
Sanma ki,
Sensiz hayatla barıştık….

Bir savaş çıkardı gece,
Gözlerin durur karşıki cephede….
Düşmanca bakıştık….
Kurşunlar yağdırdı üzerime,

Ayrığınla çarpıştık….

Umut siperinde yüreğim,
Can çekişiyor, bir kurşunluk haliyle….
Direniyor…….

Çıkıp o kurşunu da alnından yer,
Yer yemesine de…!

Belki bir gün çıkagelir;
……………..Ve dersin ki;

………………….Nerede kalmıştık…….! ! !

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Ayrılık yüreğimi acıtır,

Dört bir yan, hatıranla doluyken,
Yüreğim seni böyle severken,
Sızlıyor, seni sensiz anarken,
Kan damlar gözümden, sanki bakıp ararken,
Gecenin yarısı, daha vakit çok erken,
Ağlama yüreğim, ağlarsın gün doğarken,
Çıkagelir beklide, sen onu anarken,

Dört bir yan, hayalinle doluyken,
Sensizlik, ayaz gibi vururken,
Yanarım sana sensiz bakarken
Yıldızlar susuyor, semada mehtap varken
Gecenin yarısı, daha vakit çok erken,
Ağlama yüreğim, ağlarsın gün doğarken,
Çıkagelir beklide, sen onu anarken,

Ayrılık yüreğimi acıtır,
Beni bensiz bırakır,
Uykuya hasret kalan gözlerim,
Yanağımı ıslatır,
AŞKI ANLATIR...

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Ben Bir Başıma...! ! !

Sadakat görmedim, bu aşkta senden,
Git artık kalayım, ben bir başıma…
Usanan yorgun ruh, çıksın bu tenden,
Toprakla olayım, ben bir başıma…

Verdiğin çilenin, yoktur emsâli,
Rüzgârda savruldum, toprak misâli,
Başımda dolaşma, bulut timsâli,
Güneşi bulayım, ben bir başıma…

Yıpranmış aynaya, çizdiğin resim,
Sayende taş gibi, cansız bir cisim,
Kar düştü gülüme, yaz iken mevsim,
Üşütme solayım, ben bir başıma…

Tertemiz duyguma, ihanet sızdı,
Kalemler adını, vefâsız yazdı,
Çık artık dünyamdan, uykular azdı,
Düşüme dalayım, ben bir başıma…

Yoruldu yüreğim, yalan sevdadan,
Dileğim sen değil, artık Hudâ’dan,
Huzûru ararım, başka sedadan,
Aşk ile dolayım, ben bir başıma…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Ben kimim

İçimdeki ben kimim
Elimde silik bir kimliğim
Yoksa o resimdeki ben değimliyim
Size göre belki bir serseriyim
Falana göre belki bir deliyim
Filana göre de, her halde aptal mı neyim
Onların dediğine göre ise, beyefendiyim
Bir dostumun dediğine göre de, gaayet saf biriyim

Ben kime göre bilmem neyim
Aslında berrak benim kişiliğim
Boz bulanık denizde, dümeni kırık bir gemideyim
Kafam mengenede, törpülü ellerdeyim

Sahi, acaba nasıl bir sevgiliyim
Peki nerede benim kimliğim
Aslında kendimi biliyorum da, ne diyeyim
Farz edin ki bilmiyorum söyleyeyim

Anlayan anladı, geç kaldım, gideyim
Hayat mektebinin, daha BİR-B sindeyim

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Bendeniz.....!

Sakindir deniz,
Fırtına kopar,
Savrulur……
Her denizin bir kıyısı var…..
Oracık ta son bulur….!

Yorgun artık bakışlar;
Yakamoz seyretmekten…
Geceye ay vurur….

Yorgun artık bu deniz;
Kumsalları öpmekten,
Deşme maziyi, deprem olur….

Bir deniz daha çıkar,
Bir can daha boğulur…….

Ay gelir üzerine,
Kabarır yine deniz,
Ürkektir balıklar artık,
Kalbimde bir met-cezir,
Atış durur…….!

Deniz küser,
Kumsal ağlar içine,
Çıplak yüreğimle gezerim sahilinde,
Üzerine güneş vurmuş,
Kızgındır, kavurur…..!

Yanarım,
Bir damla su, tuzludur…
Kendime gömülürüm,
Ruhum boğulur……

Ağlatmayın yeter….!

Benden,
Bir deniz daha olur…..!

Ölüm bekler kıyısında;

.......Öpüşünce son bulur……!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Beni de Al..!

Neyim kalmış,
Bu denizin içinde...
Ne umudum, ne hayal…
Tutunabildiğim tek dal.
Adını hayat koyduğum,
Delik bir sandal.

Ve ikide kırık kürek.
En az benim kadar abdal.

Nereye böyle..
Ey meçhul yorgun hamal.
Etrafına dön de bir bak,
Zemin sudan, her şey sanal..

Yük altında deli hamal,
Altında da delik sandal,
Sol yandaki geçen gemi..!
Heeeyy……………….!
……..BENİ DE AL…..!

Bak batıyor ağır ağır,
Bindiğim bu delik sandal…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Beni Kaybettin...!

Seninle kavlimiz, bir can olmaktı,
Aynı atmosferden, nefes almaktı,
Ant içtik sözümüz, sâdık kalmaktı,
…Verdiğin kararla, çok ziyân ettin,
…Gönlümü kırınca, beni kaybettin…

Fırtına görünce, kudurur deniz
Nedâmet içinde, üzgün bir beniz,
Çirkefe çıkıyor, bu koca dehliz,
…Sen hele dur deyip, kenara ittin,
…Kim diye sorunca, beni kaybettin…

Her günün beyhûde, uzaktır özden,
Giydiğin bu gömlek, ateşten közden,
Yolarsın saçını, düşünce gözden,
…Düşmana gerek yok, sen sana yettin,
…Kendini vurunca, beni kaybettin…

Bir atan yürekler, yalanmış meğer,
Haline üzülen, yine can ciğer,
Ayırır yolları, kalmayan değer,
…Ardına bakmadan, meçhule gittin,
…Uzakta durunca, beni kaybettin…

Ne geçti eline, bir hiçten başka,
Şimdi bu yüreğin, her yanı laçka,
Lekeyi sürünce, tertemiz aşka,
…Her gün, azar azar, eriyip bittin,
…Peşinde yorunca, beni kaybettin…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Beş treni........!

Son duyduğum ses,
Beş treninin, o acı sireniydi....
Acı ve yoksullukların şehrinden,
Umudun diyarına,
Bir kişi daha firariydi.........

Yorgun ve yaşlı gözlerinde,
Zulasındaki ağır hasretin,
Sırtındaki ihanetin, sürmeleri çekiliydi.....

O ne bir sabıkalı.
Ne de bir deliydi...

Anne gibi şefkat,
Anne gibi sadakat,
Anne gibi sıcaklığın,
Tadılmamış, özlemiydi.....

Yaralı bir yüreğin,
Meçhul bir hayata,
Tetik çekerek, iltica talebiydi.....

Varlığındaki yokluğunun,
Yokluğundaki boşluğunun,
Adeta bir şiir edasında,
En güzel ifadesiydi...

Yüreğinde ki sevdaların,
Başkaldıran bir eylemiydi....

Içinde bastıramadığı isyanının,
Kanlı bir devrimiydi.....

Bu giden var ya, bu giden!
Sevdaların bel kemigiydi!

Firari diye kaydı düşülen!
Adam gibi adamlığın,
Çileli neferiydi!

O mağrur eğilmez başın,
Son kez ardına bakarken,
Çaresiz sallanışı vardı ya!
İbreti alem için,
Taş yürekler görmeliydi....

Herhalde bu tren,
Bu şehirden giden,
En anlamlı,
En acılı, beş treniydi....

Son kez gördüğüm ise;
Mavi gökyüzündeki,
Siyah dumanlar arasında,
Gülümseyen bir yüzün hayaliydi....

Ve, birde!

Demir raylar arasında ezilerek,

İ n t i h a r e d e n,

S e v m e l e r i y d i.......!


*istanbul

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Bir saza benzer____aşk____

Aşk deriz adına, bir saza benzer,
Çalarsa neşeyi, seref şanından…..
Figürü gönülde, bir naza benzer,
Döktüğü nameler, dertli yanından….


Bam teli hasrete, bir göze benzer,
Değmesin tezene, eder canından….
Duvarda asılı, bir gize benzer,
Vurdu mu teline, süzer kanından…


Tezene yar olur, tel bize benzer,
Bastığı perdeler, geçer bahtından….
Aşk deriz adına, bir saza benzer,
Çalmayı bilene! Yer et tahtından…..

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Bitti...!

Ha gayret,
Bu sevda bitti bitecek,
Sen gittin ya bu şehirden,
Üç beş anın kaldı zaten,
Onlarda mecburen silinecek…

Kaldırımlardaki ayak izlerin sökülmüş,
Şu duvarda ki, gölgen de boyanıyor,
Yok olup gidecek…
Kulağımdaki o cılız sesini,
Küçücük bir kuş ötse kaybedecek…

Ha gayret az kaldı,
Bu şehirde senden kalan ne varsa;
Sürgün yedi gelecek…

Güneş, merhaba dediğinde güne,
Sen gibi, dün de bitecek…
Kış gidiyor, bahar geldi üstüne,
Yağmurlar da dinecek,
Çöpçüler tozutmadan,
Her zerreni süpürecek…

Ve ben,
Bu saf yüreği götürüp dikeceğim,
Bu şehrin girişine, bir tabela niyetine…
Belki bir gün yolun düşecek;

Yazacağım üzerine;

‘’Bu şehre,
İhanetli girmeyecek’’

Gelme sakın ölene dek,
Sokağımız kirlenmesin,
Sevdalar üzülmesin,
Hiç kimse hoş geldin demeyecek…

Gelme..!
Bu şehrin aşkları gerçek...
Acı bıraktın içine,
Seni kimse affetmeyecek…
Temizleyip, kaydını da düştük zaten,
Adın bile geçmeyecek…

Gelme artık...
Kimsemiz yok uzaklarda bekleyecek,
Sana nefreti var bu şehrin,
Buralarda yoktur seni sevecek…

Çek fotoğrafçı;
Çek bu sevdanın son resmini…

Bakalım;
Kimin dizleri titreyecek,
Kimin yüzü kartpostala ak düşecek,
Kimin başı öne eğilecek,
Kimin vicdanı rahatça poz verecek?

Çek bu resmi,
Sende kirli ellerini çek…
Bundan böyle ikimiz,
Tek kareye düşmeyecek…

Bu şehirde yoksun artık,
Gitti yalan, kaldı gerçek…
……
Gerçekler sevilecek…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Böyle anlatacağım

Anlaşıldı…
Seni unutamayacağım…

Ben bu acıyı kaldıramam ki..
Bir el bombası bulup,
Çekip pimini yutacağım…

O gidişin gibi
Parçalayamaz içimi belki ama.
Böylece, sana da kavuşmuş olacağım…

Hiçbir şey yapamazsam,
Elime bir bıçak alıp,
Yüreğimin tam ortasına sokacağım.
Sana öyle atışını,
Böyle durduracağım…

Beni bırakıp,
Bir mermi gibi
İçimi yırtarak gidişin var ya…

Dur!
O mermiyi,
Ben şakağıma sıkacağım…

İşte o zaman,
Sana kavuşacağım…

Ve bir gün sana…
Seni ne kadar çok sevdiğimi
Böyle anlatacağım…….

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Can gider…..

Kırsak bu zincirleri, herkes deli zanneder,
İçime sızı düşmüş, doktor tabip ne eder…
Mutlu nefes yerine, her nefes acı girer,
Can çıkarsa pazara, bu can bedava gider…….


Toplasak bu hayatı, üst üstüne dert eder,
İçimi kasırgalar, esip yıkarda gider…..
Canımı canım almış, akıl başımdan gider,
Yüreğimden kan gider, canım gider can gider…..

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Çek / Gitsin..!

İki yorgun göz,
Dalıp gitmişti,
Mazinin derinliğine…
Tutuyordu gözyaşını,
Leke gelmesin diye,
Kadınlığının şerefine,

Akacaksa;
.............Dök / Gitsin..!

Sızısı inerse yüreğine,
Depreşir duygular,
Depremler olur,
İsyanlar başlar…
Düğümlenir nefesin,

Boğacaksa;
..............Bırak / Gitsin..!

Serilince önüne,
Albümdeki fotoğraflar…
Alevlenir mazi,
Başlar ötenazi...
Çare değil ki kansere,
Resimlerini yırt...

Yakacaksa;
..............Yak / Gitsin..!

Kaldır,
Gönül duvarında ki,
Çerçevesiz resmi…
Kenarından akar su,
Kurtar çiçeklerini,
Etrafında ki dikenler,

Batacaksa;
..............Sök / Gitsin!

Sevmediyse,
Boşunaysa hayaller,
Bitmez yüreğindeki acı,
Akıtır göz yaşını sevda,
Kur yüreğine bir darağacı,

Kabus,
……….Bitsin..!

Geçir boynuna ilmeği,
Yum, ağlayan gözlerini,
Hiç düşünme artık;

B i t e c e k s e;

..............Çek / Gitsin..!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Çile_Kadın.....

Bir Çile_Kadın yaşar,
Karşı ki bodrum katta….
Sığınmış eli mecbur,
Orası ucuz kira……

Yatılmazdı sokakta,
Sokaklar da batakta…


Çöpteki tekir bile,
Koy kaçardı oradan….
Çekilmezdi bu çile,
Korkardı boğulmaktan …

Onda korkulu rüya…
Bizde güzel bir hülya….


Şöyle bir yağmur yağsa,
Dalsak pembe hayale,
Biraz nostalji olsa,
Gitsek şöyle maziye…..

Böyle düşünürüz ya,
Kararır onda dünya…..


Eller duada naçar,
Ne olur yağma diye….
Üç beş parça eşyam var,
Zaten çoğu hediye….

Yağmur başlar çiseye,
kadın döner deliye….

Ev sulara gark olur,
Başlar yine çilesi….
Herkes rahatça uyur,
Bitmez onun gecesi…..

Var mı yatacak yeri,
Çare suyu çekmesi ….


Zaten dertleri doruk,
Kaderi hepten beter,
Yetim sakat bir çocuk,
Sürünüp anca gider…..

Elde yok avuçta yok,
Başkada kimsesi yok….

.........................

Karşıki bodrum katta,
Öylece yaşıyordu….
Yinede bu hayatta,
Umutlar taşıyordu……..

Ve kadın ağlıyordu,
İnsanlık bakıyordu………


............(Gerçek hayattan bir şiir)

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

D i y e t......!

Seni tanıdığımda;

Henüz girmemişti ihanet,
Aşkın atmosferine….

Daha icat olmamıştı lanet….!

Masmavi düşler,
Tozpembe hayaller vardı;
Siyah değildi niyet….
Rengini soldurmamıştı
Daha samimiyet…..!

Senle geldi sefalet;
Bir çekip gittin;
Siyahların kaldı emanet….

Şimdi pembeler uçuk;
Maviler gri,
Silik silüet…
Küsmüş bütün renkler,
Her yanım cinnet….!

Gel artık aşk….!

Yetmedi mi ödenen bu diyet…..!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Dostun davetine....(Oflu Dostuma)

Bahar idi bizim eller giderken,
Yüreğime bir kar yağdı, kış oldum..
Alem güler gününü gün ederken,
Felek vurdu sol yanımdan taş oldum..!

Dikendir belası, gonca güllerin,
Bilirim şerrini, kötü dillerin,
Zehir var aşında, yaban ellerin,
Yaş koydu gözüme, derde döş oldum,

Kimin gücü yeter, aşktan kaçmaya,
Sarhoşsun gerek yok, bade içmeye,
Başlarsın kanatsız bile uçmaya,
Nice yiğit gibi, aşka tuş oldum…!

Zamanda mertlerin,yeri yok dostum,
Adamım diyende, taviz çok dostum,
Dert etme kendine, geldim bak dostum,
Gerçekler pek ağır, ondan düş oldum…!

Hasretin olmasın, yürek yanmasın,
Yalandan sevdaya, gönül kanmasın,
Muhabbet bağına, baykuş konmasın,
Bedenden ayrılıp, gezen baş oldum…!


*****(Can Dostum Oflu'nun dünki ''Dön Artık'' şiirine cevabi şiirimdir, tüm dostlar, sağ olun, vâr olun, yürekten selamlarımla)

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Dön de bir ardına bak…!

Masumdur esen yelin, kıpırdattığı yaprak…
Bir adım ötesinde, hayatın nesi berrak…
Girersin bir sandığa, geride kalır konak…
Ölüm denen o şey var, dön de bir ardına bak…!


En ağır taşlar bile, bakarım olmuş kaypak…
Bu yol biraz çileli, yan yöre her yer sapak…
Götür de bildiğini, beyinciklere bırak…
Nihayetler hep aynı, dön de bir ardına bak…!


Gözünden yaş akmamış, yüreğin kuru çorak…
Boğar seni suyunda, ıslattığın her yanak …
Zalim zulüm kim varsa, onunda sonu toprak…
Giden daha gelmiyor, dön de bir ardına bak…!


Hangi kanalı çeker, beynindeki o çanak…
Sana da anlatırlar, kim akıllı kim bunak…
Kestiğin ahkâm biter, musallâ en son durak…
Hâz urun zorlanmasın, dön de bir ardına bak…!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Ermedi Aklım...!

Yazmadın adımı, bir tek gününe,
Bir ben kaldı bende, içimde saklım…
Uymadı bu fikrim, dönüş yönüne,
Sen nasıl furyasın, ermedi aklım…

Ne ondan ne senden, yüzüm gülmedi,
Yoruldum sevmekten, değer bilmedi,
Bu cana bir türlü, hayat gelmedi,
Sen nasıl hülyasın, ermedi aklım…

Başımı döndürdün, pervane oldum,
Aşkından akılsız, divane oldum,
Değiştim sayende, zamane oldum,
Sen nasıl rüyasın, ermedi aklım…

Gönlüme yıkılmaz, tahtını kurdum,
Peşinden yılarca, koşturdum durdum,
Uğrunda zavallı, kalbimi yordum,
Sen nasıl deryasın, ermedi aklım…

Yüzünde gül açar, gül sende solar,
Nicesi sen diye, saçını yolar,
Aşk ile koklasam, muhabbet dolar,
Sen nasıl fulyasın, ermedi aklım…

Bir yüzün cehennem, bir yüzün cennet,
Bir yüzün sükûnet, bir yüzün cinnet,
Bir yanda sevdasın, bir yanda lanet,
Sen nasıl riyasın, ermedi aklım…

Herkes senin için, üç günlük diyor,
Sevdana kapılan, ziyan ediyor,
Üstünden bir mecnun, geldi gidiyor,
Yalancı DÜNYA sın, ermedi aklım…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

G i d i y o r u m.....! ! ! ! ! !

Bam telime dokundu, yine bu gaddar hayat,
Bilinmezlere doğru, savruldum gidiyorum…!
Avutmuyor gönlümü, bahanelerde bayat,
Bir girdâbın içinde, kıvrıldım gidiyorum…!

Dört bir yanım ihânet, vefânın eli bağlı,
Bahtımın yazısına, küskünüm gidiyorum…!
Hükmetmiyor adâlet, mazlûmun dili bağlı,
Çözemedim dengeyi, suskunum gidiyorum…!

Gündüzüm gece gibi, *******im yok zâten,
Uykusuz gözlerimi, doldurdum gidiyorum…!
Gülüme hâzan değdi, elimde kaldı diken,
Artık hayalimde yok, soldurdum gidiyorum…!

Çıksın biri desin ki, benim hakkım var sende,
Alnım açık, başım dik, yüzüm ak, gidiyorum…!
Mâzideki her günün, yorgunluğu var bende,
Söylemedim kimseye, susarak gidiyorum…!

Nefsime hoş gelene, uydurmadım bahane,
Yalan yere bir yemin, etmedim gidiyorum…!
Kötü lazımsa benim, herkes olsun şahane,
Hiç kimseye kin nefret, gütmedim gidiyorum…!

Adam gibi bir adam, olmaktır hep emelim,
Türlü türlü bedeller, ödedim gidiyorum…!
Kağıtların üstünde, fikriyâtım amelim,
Selâm olsun dostlara, söyledim gidiyorum…!

Kalem tutabildiysem, şair oldum demedim,
Şiir yazmak adına, çalıştım gidiyorum…!
Ağzımdan çıkan lafın, hiç birini yemedim,
Kader ile toz duman, karıştım gidiyorum…!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Garip Ölen Aşk....!

Öldürdük aşkları, bir ceset kaldı,
Duygular firari, nerde gülen aşk..
Hazin bir romanda, nihayet kıldı,
Ruhsuz bir bedende, garip ölen aşk..

Yürekler erkini, maddeden aldı,
Samimi sevenler, hüznüne daldı,
Çıktı bir hayırsız, namazın kıldı,
Vefasız gönülde, garip ölen aşk…

Umutlar yok olup, hayale bindi,
Sahtekar bakışlar, gözlere sindi,
Nefretler çarpıştı, sevdayı yendi,
Bir savaş içinde, garip ölen aşk…

Akıllar kırmızı, bir güle kandı,
Eldeki o güle, bülbüller yandı,
Alan el mânalı, veren yavandı,
Yalancı bir elde, garip ölen aşk…

Şirin’in düşüne, dağlar delindi,
Leyla’sını Mecnun, çölde dilendi,
Aslı’da o Kerem, acı bilendi,
Zamâne yürekte, garip ölen aşk…

Uğruna nice can, toprağa girdi,
Krallar sultanlar, diyetler verdi,
Mücevher vâriyet, sana esirdi,
Pul oldu değerin, garip ölen aşk…

Kimsenin târife gücü yetmedi,
Bu canı vefâsız söküp gitmedi,
Daha biz ölmedik çağın bitmedi,
Sen bur da bâkisin, garip ölen aşk…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Gel artık aşk….!

Yeter artık,
Dolaşıp durma
Yorgun yıllarımda..
Siyah elbisenle
Gezinme artık….
Kirletme daha fazla kendini…
Yıldızın düşmesin yüreğimden….

Ay hilalin de şimdi…
Bugün son…
Yarin on dördü….
Yine gece dem vurur,
En karanlık vaktinden…

Unutma ki karanlığın;
En zifiri saatinde şafak söker içinden….
Tan ağarmadan gel istersen ….

Güneş doğar zift erir,
Bulaşınca hayata,
Soyutlanır bütün renkler…..
Resim kalır siyah beyaz ….
Duvar ağlar hüznünden………

Gel artık aşk….!

Şafakla birlikte,
Ayaklanıp başkaldırayım ben….
Ve, güneşin bütün renkleriyle,
Zift bulaşan tablolara,
Hayatı çizeyim yeniden….

.....Gel artık…………! ! !
………Bendeki duyguların ölmeden;
...................Ve, yokluğunun belası gelmeden…....!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Gelmedin.....!

Küsmelerin güz gibiydi,
Kapılıp deli fırtınalara, çeker giderdin…
Çırılçıplak, anlamsız kalırdım ardında...
Ayrılığın derinliğine düşerdim...
Karakışlar çökerdi üzerime,
Üşür,
Titrerdim….
Ölüm, bu olsa gerek derdim….!
Ümitlerimi, hayallerimi bahara bırakır,
Seni tekrar, umutla beklerdim,

Gelişin bahar gibiydi,
Tomurcuk olurdu bir merhaban,
Tekrar yeniden yeşerirdim…..
Dallarıma seni dizer,
Booy booy filizler sürerdim….
Sayende nefes alır, anlam kazanır,
Dallarıma neşeyle meyveler dizerdim…..

Yaza merhaba derdim…
Kavuran o sıcak sevdan gibiydi,
Susadıkça aşka bilenirdim….
Vurdukça güneşini yakardın,
Yangınına belenirdim….
Güz gelsin istemez,
Zamana direnirdim…..

Yine çattı o mevsim…
Sen sarardın hüzünlendim,
Yine gelecekmiş gibi son kez gidişindi,
Çırılçıplak kaldım şimdi….
Kar yedim, boran yedim, direndim,
Bahar geldi merhabanı bekledim….
Gelmişti umudum, özlemim….
Gelmedin….
Bahar geçti yeşermedim,
Yaz geldi kavruldum,
Dallarımdan kurudum, devrilmedim,
Sen gelmeden güz geldi,
Umudumu yitirmedim…..

Bekledim…
Ve bir sabah acılarla ürperdim….

Özüme bir balta değdi,
Direndim….
İçimdeki umutlarla,
Sevdam ile, feryadınla, devrildim….
Dallarımı ayırdılar gövdemden,
Ölmedim….
Doğradılar paramparça,
Ateşlere attılar,
Yandım, yandım ama direndim….

Dumanımda hasretler tüter şimdi
Yandım, bittim, küllendim….
Özümde ki yine sendin….!
Ben, bunu hiç hak etmedim….!

Dumanımı yeller aldı götürdü,
Savrulur küllerim, yine sana doğru…
Bâri yağmur olda gel,
Gelişini özledim…..

...Sen de iyi biliyorsun ki;
……..Ben,
............ Bir tek seni sevdim…….

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Git_me......!

Demek gidiyorsun…!

Son kez göreyim demişsin;
Ben de yine,
……….kıramadım..
………….Çıkıp geldim………

Gelmeyecektim aslında,
Yetmiyor ki gidişine mecalim………..

Görmüyor musun…?
Daha bir anons sesinde;
……Yüreğime düşen velvele….
………….Sanki yedi şiddetinde ki zelzele……

Daha sen çıkmadan bu şehirden;
Saatler gebe kaldı hüzünlere……..
Hayalin yapıştı,
Kömür siyahı sevmelere….!

Kim gidiyor sandın……..?

Kim ….?
Sen mi.. Yoksa ben mi….?
Şimdiden kimin gideceği belli değil mi….?

Kim çok seviyorsa….!
O gidiyor… O çekiyor….
Hasretin en acı yanından….

Kim çok seviyorsa…!
Hep ona düşüyor zaten…!
Nasibini almak ayrılıklardan……..

Kimi çok seviyorsam…!
Hep O incitiyor zaten yüreğimi….!
En hassas yanından……

Vakit geldi artık…..!
Haydi git….!
Otobüsün ayrılıyor perondan…

Haydi git utanıyorum….
Gözlerime hakim olamıyorum……
Pakette bir yolluğun var;
Bunu da al yanına, unutmadan…..

Acıdır biraz belki tadı ama….!

Acıkınca atıştırırsın aşk molalarında…..

………………V e b â l___Y a n ı n d a n…………!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Gönül Bahçesi..!

Kuruttu gönlümde, zümrüt bahçeyi,
Küstürdü cihana, zalim bahçıvan…
Baykuşlar ne bilsin, bülbül lehçeyi,
Kar düştü goncaya, yükselir şivan…

Yaprağa umuttur, sabah çisesi,
Esince sam yeli, ecel busesi,
Zerrece rahmetten, yoktur hissesi,
Kor güneş vurdukça, nice can revan…

Bir günlük hayattan, bezmiş kelebek,
Arının yüzüne, gülmez bir çiçek,
Gözüken harabe, vahim bir gerçek,
Sararmış her yanı, solmuş tüm elvan…

Tenine el değmez, toprağı yasta,
Duvarı yıkılmış, yok ki bir usta,
Körpe servileri, çürümüş hasta,
Kuş konmaz dalına, viran ki viran…

Ey olmaz derdine, yokmudur hekim,
Perişan haline, ağlamayan kim,
Elbet bu hesabı, sorar bir hâkim,
Sabreyle sen gönül, kurulsun divan…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Gördüm

Bu ne muğlak bir mekan,
Sevgide hüsran gördüm.
Gönül tezgaha çıkmış,
Pazarda buhran gördüm.


Gizler temiz ve durgun,
Açıldım Allah Kerim.
Sandalım sağlam ama,
Deryada tufan gördüm.


Ahde sadık kalarak,
Ektik biçtik bir gayret.
Umut meyve verecek,
Hasatta hazan gördüm.

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Göze Vuruldum...

Güzelim diyerek dikmiş başını,
Şu gelen vicdansız kıza vuruldum.
Kaldırıp bakınca hilal kaşını,
Cehennem ateşli, göze vuruldum…

Boyuna bak hele, saçları ipek,
İşvesi aklımı etti bir köçek,
Hayal mi der iken, geldi ki gerçek,
Ay gibi parlayan, yüze vuruldum…

Yakıyor cihanı zarif endamı,
İstese öldürür inan adamı,
Seslendim gözüme alıp idamı,
Efendim, diyen o söze vuruldum…

Bir güldü güneşler doğuyor sanki,
Doldurdu sevdayı bardağa sâki,
Gel dedim bu aşkı kılalım bâki,
Bilmem ki deyince, naza vuruldum…

Havalı bir selam, tebessüm ile,
Başımı döndürdü selamı bile,
Oturup karşıma, geçince hele,
Gavurun verdiği, poza vuruldum…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Gücüm Yetmez ki...!

Deli bir bakışla, tetiği çeksen
Kurşunu sıkana, gücüm yetmez ki…
Söndürmez sineyi, denizi döksen,
Ateşi yakana, gücüm yetmez ki…

Manası olmuyor, aşkı sorgunun,
Kaçmakla çaresi, yok bu olgunun,
İçime dolup da, taşan duygunun,
Bendini yıkana, gücüm yetmez ki…

Sevdası komutan, kalbim neferi,
Sen diye attıkça, tükenmez feri,
Göz ile vurduğu, keskin hançeri,
Bağrıma sokana, gücüm yetmez ki…

Ne kadar görsen de, yine el gibi,
Yürekler sarılmış, iki tel gibi,
Baharda çağlayan, coşkun sel gibi,
Gönlüme akana, gücüm yetmez ki…

Ezelde yazılır, kulun kaderi,
Gelince yaşanır, zamanı, yeri,
Mevla’dır tek bilen, hayrı ve şer-i,
Bahtıma çıkana, gücüm yetmez ki…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Halden anlasa…!

Seni unutması, kolay olurda,
Bu deli yüreğim, dilden anlasa..
Yerini dolduran, bir aşk bulurda
Zır deli bu gönül, halden anlasa..

Canımı uğruna, bedel vermezdi,
Yolunda onuru, yere sermezdi,
Dikeni kanatan, gülü dermezdi,
Arsızdır bu gönül, halden anlasa..

Sevmeyi bilenler, böyle satmazdı,
******* dar gelir, rahat yatmazdı,
Yürekten sevdayı, kolay atmazdı,
Hayırsız o gönül, halden anlasa…

Bozuldu hayatın, huzuru tadı,
Sanki bu ömrümün, doldu miâdı,
Ya vuslat ya ölüm, gönlümün şâdı,
Gelmez isen ecel, halden anlasa..

Ölmeden öldürdü, daha beterim,
Olmazdı bu kadar, acı kederim,
Gülerdi yüzüme, kötü kaderim,
Vefasız sevgili, gel den anlasa…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Hayatın cilvesi.....!

Kapılmış giderim, azgın sulara,
Bir yanım sükûnet, bir yanım cinnet..
Düşmüşüm akara, zor pusulara,
Bir yanım zarûret, bir yanım hayret….

Harmanım savrulur, esen yellerde,
Bir yanım bereket, bir yanım zillet…
Toz duman olurum, yaban ellerde,
Bir yanım asâlet, bir yanım şirret…

Şaşkındır tartamaz, terazim zorda,
Bir yanım adâlet, bir yanım kuvvet…
Aldanıp avlandım, düştüğüm torda,
Bir yanım esâret, bir yanım gurbet….

Darlığın pençesi, geçer boğaza,
Bir yanım rezâlet, bir yanım kısmet…
Biçare bedenim, düşer maraza,
Bir yanım kasâvet, bir yanım nâmert…

Kalmamış dürüstlük, maskeli yüzler,
Bir yanım hakîkat, bir yanım sûret…
Dillerden dökülür, acıtan sözler,
Bir yanım hakâret, bir yanım gıybet…

Yüreğim âlemden, çok uzaklarda,
Bir yanım husûmet, bir yanım nîmet…
Bilirim senide, bir aşk paklarda,
Bir yanım sadâkat, bir yanım nefret….

Alsaydı giderken, keşke bu canı,
Bir yanım harâret, bir yanım hasret…
Gülmedi yüreğin, ağlayan yanı,
Bir yanım emânet, bir yanım nispet…

Anladım bozukmuş, bahtımın adı,
Bir yanım sefâlet, bir yanım lânet…
Artık bu dünyanın, kalmadı tadı,
Bir yanım ezîyet, bir yanım dâvet…

Kaderin yazısı, böyle demek ki,
Her yanım meşâkkat, her yanım tezat...
Sabırlar dilendim, gülerim belki,
Her yanım barîkat, geç kal-ma vuslat…..

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Hep ben……….?

Hatıralarımdan bir köşk yaptım,
..............................içinde oyalanırken,
Şöyle bir mimarisine baktım,
..............................her taşı acı harcı ben……….
Yıkılsa da başıma artık,
..............................kurtulsam derken bu eserden,
Gerçekten kaçamadım,
..............................yıkılsa da içinde ki yine ben…………..



Depremler oluyor içimde,
..............................hatıralarımı anarken,
Bu yaşanmış mazi benim,
..............................kaçamıyorum ki benliğimden…..
Davacıyım mahşer de,
..............................hatıralarımı katledenlerden,
Ortada bir vaka varsa,
..............................bunun sorumlusu neden hep ben……….?

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Hiç yalancı sevmedim…..!

Çarpıp kapıyı,
Çıkıp gitti bir sevda kâtili….
Cinayetten ürperdim…!
Yetim bir aşktı arda kalan,
Sahiplenip, üstendim…

Ben, hiç cinayet işlemedim…..!

******* zifiri karanlığa dolandı,
Işıl ışıldı güneş, kızıl kana bulandı,
Sanki her şey yalandı,
Acı çektim, direndim….

İçimdeki sevmeyi, ben hiç öldürmedim…..!

Bir cinayetti hayatı bitiren,
Saatler alıp götürürken yorgun yılları,
Benimle birlikte zamandı tükenen…
Kıymetini bilemedim…

Sahte bir bakışa güvendim…….!

Aşkı sakladım iliklerime,
Değerini bilende kalsın…..
Tarifsiz bir ateş düştü orta yere,
Bırak, yansın….!
Ben aşka hiç küsmedim…!

Sevmelerimi saklayıp, aşka biledim…!

Şimdi zulamdaki duygularla,
Avuçlarına incinmiş bir yürek bırakıyorum,
Adına yazılı, senindir sakla,
Adım sevda…!
Ben daha ölmedim….!

Ve....
Hiç yalancı sevmedim…..!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Hoşçakal

Ben gidiyorum
Hoşçakal
Sadece senin hayatından değil
Bu hayatın, tüm mekanlarından
Ve göz yaşlarımdan
Artık onları akıtmayacağım
Ne sensiz akşamlara
Nede yalan sevdalara
Gittiğim o yerde
Ne beni üzen kaprislerin
Nede artık küsmelerin olacak
Bakalım beni kimler çalacak

Ben sevmeye gidiyorum
Hoşçakal
Sende yitirdiğim kendimi
Ve içimdeki, o seven yüreğimi
Ben sevmeye gidiyorum
Bilen birisi çıkarsa karşıma kıymetimi

Ben gidiyorum
Hoşçakalın
Paylaşacak vaktim kalmadı artık
Ne sizinle yarınları
Nede değer kazanan zamanı
Şimdi kurduğum bir saatim var
O belirleyecek artık zamanı


Ben sizden gidiyorum
Hoşçakalın
Gözlerimdeki denizinize düştüm
Yüzemiyorum yoruldum
Ve bende sizinle birlikte
O denizinizde boğuldum
Tükendi artık soluğum

Dün vardım ama
Tüm varlığımla yokluğunuzun koynunda bir ben kaldım
Bir ben
Şimdi ne sizler kaldınız
Nede üzerimdeki karanlığınız
Kalabalıkların koynundayım artık ben
Bir başıma yapayalnız

Hayatın sıfır noktasından herkese günaydın
Yine bir ben her şey yeniden
Hoşçakalın
Nefretle zaten işim hiç olmamıştı
Hepinize sevgilerden
Çıkarın artık o masum resmimi albümlerden
Büyüklerimin titrek ellerinden
Küçüklerimin o dolu gözlerinden
Ve öpüyorum hepinizi
Adına gurbet denen
Uzaktaki bu yerlerden

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Hüznün davası......

Göğüs kafesinde yatan,
............................mahkuma sordum….
Nerden düştük biz bu hale,
............................nedir bu durum….?
Müsebbibi duygulardı,
............................sebebi duygum….
Duyguları sorguladım,
............................aşkları buldum….


Aşkı bendim dava eden,
............................müebbet oldum….
Tahliyeme karar çıkmış,
............................sonradan duydum….
Artık tek çarem kalmıştı,
............................idam umudum….
Karara itiraz edip,
............................temyize sundum….


O hazin gün gelip çattı,
...........................makama durdum…
Görüldü hüznün davası!
...........................aşkı savundum….
Dedim burası sürgündür,
...........................yürektir yurdum….
Bitmez bu hüznün davası,
...........................B e n s e v i y o r d u m………!


Bitti mahkeme…. Karar:
...........................K a t ı l m ı y o r u m…………..!

Kalkın….Karar….Okuyorum!
...........................b-e-n....k-a-l-k-m-ı-y-o-r-u-m….!

A ş k t a.....m ü e b b e t e______________________
............................o n-d a n.....t a h l i y e s i n e____
Kalemini kırdı hakim:
.............................O n a y l ı y o r u m____________

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

İçimde ki bütünsün…!

Bir gün ücra köşede, kast edecek canıma…
Yüreğim bir tabaka, sen kardığım tütünsün...
Aşkın nikotin gibi, girmiş sanki kanıma…
Yine vurdu krizin, içimde bir bütünsün…


Düşersin ya aklıma, aşkın girer burcuna…
Tenim kağıt parçası, sen sardığım tütünsün..
Kibrit çakar hasretin, sigaramın ucuna…
Ciğerime çektikçe, içimde ki bütünsün…


Dumanın hayal olur,tüter döner karşımda…
Sıkışınca yüreğim, baş vurduğum tütünsün…
Bir gün sebep olursun, yazar mezar taşımda…
Sende pişmanlığınla, göz yaşınla bütünsün…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

iLeTi….

Yok abim;
Çivisi çıkmış,
Sevdaya saflık,
Eğlenceye aşk denmiş…
Yazarın elinde fırça,
Çizerde kalem…
Şiirin kuralımı olur sanki,
Aksini söyleyen halt etmiş…
Kıstık duygu ateşini,
Bekle, şiir pişecekmiş…

Zaman abim, zaman…
Sende söv say gitsin;
Kılıf hazır, sanal âlemmiş...
Şiirlerde sanal…
Hak, hukuk, nizam, ölçü,
Yazanına göreymiş…

Yine falan fişlenmiş,
Bak hele yaptığına;
İmge çorbası deyip,
Büyük cürüm işlemiş…
Filanın kontörü bitince,
120 karakterlik şiire,
Mesajını işlemiş…
İletiyi alanda,
Kalemini dişlemiş…
Uymuyor bu zamana,
Şiir içlenmiş...
Edebi..at.. Entel olsun,
Edebiyat eskidenmiş…

Üstatta kim oluyor,
Şairliğin öz ruhu,
Zaten onda kirlenmiş…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

İnat..!

Sen gülümse gülüm, güller açılsın,
Dalını kurutan, toprağa inat…
Taze bir, filiz sür, umut saçılsın,
Güneşe sırt dönmüş, yaprağa inat…

Çağır da bülbülü, sevda yaşasın,
Aşk için ıslanan, yanağa inat…
Saraylar içinde, sevip okşasın,
Başına yıkılan, konağa inat…!

Bırak saçlarını, rüzgar tarasın,
Teline değmeyen, tarağa inat…
Salıver gönlünü, mâhir arasın,
Ustayım geçinen, çırağa inat…

Yârinin özlemi, yakarsa yaksın,
Aldırma hasrete, uzağa inat…
Kem gözler ne diye, bakarsa baksın,
Vazgeçme sevmekten, tuzağa inat…

Dinle yüreğinde, yükselen sesi,
İçinde kırılan, bardağa inat…
Kondurma alnına, ölüm bûsesi,
Yar diye öpmeyen, dudağa inat…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

İntihar kokulu sevda__!

Sen vurursun geceye,
Ay gider…….
Yıldız düşer gözlerimden…..
Zifiri sevdana bürünürüm,
Yer yarılır sanki yerinden…..

Sensizliğin dibine kadar gömülünce,
Ölüm kokusu gelir derinlerden…..

Beynime saplanan pergelin,
Etrafıma çember çizer….
Bir nokta gibi bırakır beni
Seni böyle sevmelerimin içine,

Boşluğuna dolan nefret;
Senden değil…
Kendimden…
Ve seni böyle sevmelerimden…

Nefesimi keser atmosferin……
Of çekerim…..
Çıkamam bir türlü senden….
Ve sensizliğin içinden………

Bugün ben geçerim…..!

……Yarın da sen geçersin….

………….İntihar kokulu sevdanın,
………………Pusu kurduğu *******den……!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

İsteme benden....!

İsteme benden sakın/
______Seni unutup hatıraları silmeyi….!

Gücün yeterse götür/
______İçimdeki o koskoca seni sevmeyi…!

İsteme benden kanar/
______Yüreğimi senden başkasına vermeyi…!

Nede kolay söylersin/
______Ayrılık denen o üç hece kelimeyi….!



İsteme benden canım/
______Ölüm davetiyesine boyun eğmeyi….!

Fazlamı oldum yoksa/
______Sence hak ediyor muyum böyle ölmeyi….?

İsteme benden seni/
______Yükleme üzerime bu ağır çileyi….!

Sen bu canımı iste/
______Kaldırmak çok zor inan ki o kelimeyi….!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

K*ı*ş* * *g*i*b*i*s*i*n

Üşüyorum………!

Kış gibisin iliklerimi titreten….
*******de bağrıma bastığım,
Taş gibisin…….
Hayallerimi yok eden…..

Uykularımın kabusu kader,
Ve birde sen…….!

Kış gibisin üzerimi örten…..

Bense asi bir kardelen…….

Ne olur sanki;
Dağlarıma bahar olup da gelsen…..
Bulutlarını çekip;
Güneşi göstersen….

Kırılmaz mı buzullar….?
Açmaz mı bu yürek….?
Sıcaklığını bir hissettirsen….

Dağlar dize gelir di….!

Yeter ki sen…..!
Yürekten bir merhaba desen………!

…Sen var ya sen….!

…….Aşkları bile……………

………...İntihar ettirirdin….!

………..……K ı ş _ g i b i _ g e l m e s e n……….!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kalem Yoruldu...!

Kalabalıklar toplanıp,
El salladı limandan,
Bilinmez bir ummana doğru…

İnsanlık adına dümende bir kaptan,
Tufanlar kopacakmış, güya birazdan,
Yelkenlerimiz, fitne rüzgarlarıyla doldu..

Açıldık enginlere,
Dünyayı kurtarmak adına,
Amaçlar, unutuldu…

Medetle uğurlanırken,
Sallandı eller yalandan,
Tayfaları da sayarsak,
Üç beş kişi ancak,
Gerisi sıradan…
Kanlar dondu….

Zemin kaygan,
Geçilmez iftiradan,
Müsaade isteyip kaptandan,
Seyir defterine, bir not düşüldü iki satır,
Ortadaki mizandan,
Anlaşılan lisandan…
Dilim tutuldu…

Ne dakikalar geçti değersiz,
Ne saatler yitirdik,
Kıymeti ölçülemez zamandan….
Kral çıplaklığından habersiz,
Toz duman içinde,
Heybetlice oturdu….

Amaçlar aşıldı,
Kesilir ahkamlar,
Denize kir akıyor her yandan..
Nereye kaptan…!
Her gün biraz daha,
Ayrılıyoruz sanki Hak’tan…!
Mîzan kuruldu…

Estikçe fitne rüzgârları,
Gözler can simidinde…
Atlayıp, kaçasım geliyor ortamdan,
Desinler ki, yüzme bilmiyordu, boğuldu…

Yeter artık.! ! !
K a l e m _ y o r u l d u…! ! !

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kalk gidelim yüreğim.........!

Susamış,
Yol yorgunuyum,
Herkes gibi yolcuyum….

Yol üstünde bir çeşme,
Oturdum başucuna,
Suyu berrak mı berrak,
Çatlamış yüreğim,
Kavruluyorum……

Uzanıp;
Elimi yıkadım,
Ellerim pak….!
Yüzümü yıkadım,
Yüzüm ak……!
Dilim değdi,
Acımtırak….!
Dudağımı uzattım,
Kesildi su,
İçim alevlerde kaldım kurak….!

Naz eder çeşme,
Ağlatır yolcuyu,
Bir damla suyum kalmış,
Onu da akıttım zaten,
Yanağım ıslak…..!

Kalk yüreğim kalk….!
Giy çarığını,
Topla azığını,
Burası bize tuzak,
Daha yolumuz var,
Gideceğimiz yer çook uzak…..!

Beklersin boşuna,
Niyeti yok bu çeşmenin akacak,
Dönüp seni suçlayacak....
Kalk;
Karşına daha ne sular çıkacak..
Serapların olacak….
Yanıp kuavruldukça,
Arzuların kaybolacak….!

Belkide;

Bir su bulacağız,
………..Seni de, beni de boğacak…..!

Sevmeler anlamını bulacak………..

…………...Kalk gidelim yüreğim, kalk..!

………………Yoksa, burası bize mezar olacak………..! ! !

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kelepçeli Şiir...!

Bütün hayallerimi, teslim almış dört duvar,
Üç beş adım voltada, her şey, yokta var gibi…
Başkaldırmış hayata, ruh tenime isyankar,
Yürüdüğüm koridor, makberden de dar gibi…

Kandilleri söndürür, toz duman esen rüzgar,
Gizlenir karanlığa, masum yüzlü günahkar,
Gerçekleri saklayıp, perde çekme, ey inkar,
Dört yanımı kuşatan, hakikatler sur gibi…

Ayağımda pranga, düşüncemde tel örgü,
Kıyama kalk istersen, saplanır paslı süngü,
Dön dolaş ekseninde, bitmiyor kısır döngü,
Çemberdeki her adım, beyindeki ur gibi…

Karanlık odalara, gece mumlar yakılır,
Zulamdaki keşkeler, boğazıma takılır,
Mazinin kör kurşunu, şakağımdan sıkılır,
Nedametler içimde, hiç sönmeyen kor gibi...

Baş kaldıran başımın, asi çıkıyor adı,
Merhametin kulağı, işitmiyor feryadı,
Kalan vakit tek ilaç, arşta dolar miadı,
Mizanda denkleşmesi, elbette ki zor gibi…

Bükülmez bileğimi, sıksa demir kelepçe,
Yürekte asıl kuvvet, ne yetkidir, ne akçe,
Uzak bir yer değil ki, kabristan arka bahçe,
Ölüm hayat arası, incecik bir zar gibi…

Karanlık dehlizinden, akarken kirli zaman,
Duruluyor beynimde, sona yaklaşan her an,
Hoş gelir sefa gelir, dilemem vallah aman,
Korku salan ecelin, soğuk yüzü nur gibi…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kendi halim de…..!

Bir şey var bende,
Tarif edildiği gibi değil,
Ne kitaplarda, ne de şiirlerde….

Toplasam sabahına merhaba diyebildiğim,
Birkaç günüm oldu ancak ömrümde…..
Gülümsemeyi unutmuşum….
Gülmeler nerede….?
Onun içindir ki;
Resimlerde durgun ve masumum herhalde…..

Hayatı hatırlatıyor sanki bana,
Fondaki o siyah perde…..

Hayat aheste……
Mutluluklar deste;
Aldığım her nefeste;
Yaşamak bir beste….
Bu yalanı söyleyemedim işte….

Sınıfta kaldım yine…..!
Her zamanki gibi, bu sömestr de..
Şöyle aklı başında;
Bir hayat öğretmenim de olmadı….
Yoksa;
Ne işi vardı bu kadar zayıfın karnemde….

Tek tabanca,
Bu kadar okuyabildim ancak;

…………………Kendi halim de…..! ! ! ! ! !


* * Ankara……

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kendime Sitem…

Çiğnedim kendimi, aşkın uğruna,
Kalbimi yolunda, yordu saflığım…
Düşmedim demek ki, yârin bağrına,
Sırtımdan hançeri, vurdu saflığım…

Gözlerim kıymazdı, masum yüzüne,
Aldanıp beyhude, düştüm közüne,
Kanınca o tatlı, bir çift sözüne,
Zamanı hep sana, kurdu saflığım…

Kalan tek mirasın, saçımda aklar,
Özümle savaşta, beynim duraklar,
Bastırıp suçunu, kendini paklar,
Hesabı yürekten, sordu saflığım…

Rastlanmaz dünyada, daha eşine,
Aklımı zorlarım, ermez işine,
Bu gönül divane, oldu peşine,
Avare dolanıp, durdu saflığım…

Adımı yazarım, sayende nitem,
Unuttum sevinci, her günüm mâtem,
Kimseye değil ki, kendime sitem,
Sevmemiş olsaydım, zordu saflığım…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kırmızı gül

Kırmızı gül…
Kim kopardı seni…
Kimler ayırdı….
Hayat veren toprağından…

Kim bilir hangi bülbül figan ile ağladı,
Sen giderken ardından….
Bellikli bir sahibin var…
Yapraktaki gözyaşından…

Hangi gaddar yürek kokladı tenini,
Hangi yalancı göz çaldı,
Sahte bakışlarla, o saf yüreğini…

Utanma be kırmızı gül.
Ne ilk nede son geçensin buradan.
Kimler geldi umutlarla bilirmisin,
Kimler geçti bu çiçekçi dükkanından….

Sarıp sarmalar satarlar,
Yaban elde kalırsın
Yapmacıktan bir sevdanın,
Baş rolünde oynarsın….

Ağlama be kırmızı gül.
Sen beni de yakarsın..
Haydi çık ta gidelim seni kıran utansın
Madem açtın goncanı,
Bâri gülün solmasın..

Gidelim kırmızı gül,
Çıkar biri bakarsın.
Seni vereyim ona...
…………………Vazosunda saklasın …
Bir daha kırılırsan……
……...Ömür boyu kanarsın……..

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kim bunun suçlusu

Öfkem,
Nefretim,
Her şeyim kendime..
Gitmek istiyorum bazen,
Benim olmadığım yerlere…

Yok edip hislerimi,
Kurtulmak istiyorum kendimden..

Hesap da soramıyorum,
Ne seni böyle sevme sebebimden….
Ne de senden….
İnadına özgürlük çığlıkları atarcasına gönlüm,
Kırıyor zincirleri,
Benin karşımdaki o ben…
Kelepçe vuruyor yüreğime,
En hassas yerinden…

Yüzümdeki bu soluk ten…
Nefret ettiriyor beni bazen;
Öteki benliğimden…

Kim bunun suçlusu?
Kim bunu bana azmettiren?
Kimse gelsin artık!

-Onlar
-Siz
-O
-Ben
-Ve sen

Çok bitkin ve çaresizim,
Ruhum komalarda...Yerde beden…..

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kim inandırabilir ki artık AŞKA beni?

Bilseydim severmiydim?
Bozarmıydım aşka olan yeminimi?
Taşların altında yüreğimi ezer;
Özlemezdim;
Seni özlediğim kadar Azraili…..

Bilemedim…
Bilemedim göğüs kafesini zindana çevirip de,
Beni oraya mahkum edeceğini..
Yüreğindeki mezara gömerek,
Sevdanı da başıma taş yerine dikeceğini….

Okyanuslar aşıp gelmişken,
Tek kelimede boğup öldürerek…
Kırmızı güllerin yerine,
Zambaklar ekeceğini….

Nereden bilecektim?
Bilemedim, iki damla yaşın gibi kolayca düşürüp,
Silip bir kağıt mendille çöpe atıvereceğini…

Bilemedim,
Bilsem; severmiydim hiç?
Bozarmıydım aşka olan yeminimi?

Kime şikayet edeyim ki seni?
Aşkı böyle tanımamın sebebini
Kime, kim anlar?
Kim inandırabilir ki artık AŞKA beni?

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kuşlar...!

Kahpeymişsin…!
Hep öyle dediler…
Sebep senmişsin güya…
Ah dünya…

Akılsız bildiğimiz,
Hani, o kuşlar var ya;
Acaba neden ürkek,
Çok çalıştım anlamaya…

Çıkıp da gökyüzünden,
Bakabilseydik aşağıya,
Belki anlardık,
Nedir ki sebebi bizden kaçmaya?
Kaldı ki;
Onlar emin ve özgür,
Biz asıl tutsak ve yaya…

Ah insanlar…!
Hani, o kuşlar var ya..?
Onlar bilip seziyor galiba,
Kötülüğe kim maya?
Kuşbakışı bakalım,
Suçlu çıksın ortaya…

Sana kahpe demişler,
Özür dilerim dünya,
Seni de kendimize benzettik,
Gül dikilen toprağını,
Kan dökerek kirlettik,
Nice hayal düştü suya...!

Kuşlar biliyor…
Kâbusun, biz galiba,
Hâlbuki sen,
Yaşanası güzel bir rüya…

Gelin kuşlar, barışalım,
Affetsin bizi dünya..
Misafiriz nihayet,
Bir gün koyar kapıya…
O kapının ardında,
Dökülüyor tüm foya…

Yarın çok geç olabilir,
Yıkılsın bu ütopya…..

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Naçar Gönül.....!

Düşme gönül, sevda bir köz,
Kül eyleyip, saçar seni…
Yanağına, yaş döker göz,
Her damlada, ölçer seni…

Gece sarhoş, gündüz haram,
Çözen var mı, nasıl kavram,
Yanar özün, bilmez meram,
Susadıkça, içer seni…

Düşünürsün, çilesi çok,
Nasîhata, karın pek tok,
Akıl gitmiş, başında yok,
Deli edip, geçer seni…

Dinlemiyor gönül yasak,
Kalbin harap, ağır aksak,
Kuş gibisin, ama tutsak,
Hapis edip, kaçar seni…

Yemek içmek, yok fikirde,
Dolaşıyor, yar zikirde,
Hal kalmadı, bu fakirde,
Orta yerden, biçer seni…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Naz Ederse...!

Bülbülü ağlatır, gül naz ederse,
Mevla’yı kızdırır, kul naz ederse,
İçinde aşk varsa, niye ki lalsın,
Aşık usandırır, dil naz ederse…

Kavurur cihanı, yel naz ederse,
Yaprağı yeşertmez, dal naz ederse,
Gönüldeki sazı, bilenler çalsın,
Notalar şaşırır, tel naz ederse…

Vahayı yaşatmaz, çöl naz ederse,
Ateşi söndürmez, kül naz ederse,
Yüreği bırakma, ortada kalsın,
Çalarlar, sendeki hal naz ederse…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Ne değişti…?

Ne fırtınalar gördüm!
Ne rüzgarlar vurup geçti…..

Bu gönlüme;
Ne çığların düştü senin…..
Ne testere gibi sözlerin;
Tam ortamdan biçip geçti…..

İki çift kelamına,
Nasıl da dağlanırdı yüreğim….
Sana o ne biçim keşti….

Şimdi ne değişti….?

Sen düşerdin aklıma!
Uykularım kaçak….
En erken dönüşü;
Ya gecenin saat üçü,
…………….Ya da beşti….

Şimdi yokluğunda sanki ne değişti….?

O gün beni;
Varlığın ezip geçmişti…..

Bugünse;
…..Yokluğun,
……….Varlığının yerine geçti….

Ne değişti…?

Sen mi – ben mi….?
Yoksa havasını soluduğumuz,
………………………..Bu düzen mi…?

O gün beni kim sevmişti …?

Kim….?

…Sen mi ….?

……..Yüreğin mi….?

………….Yoksa………….!
……………….Onlar değil de…..!

……………………..H e v e s l e r i n m i ……?

Ben biliyorum ne değişti…….!

Haydi…!
…Seninde gücün yetiyorsa söyle;

………B a n a…D e k i…!
……………Ş u…D e ğ i ş t i……!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Nedir ki adın…?

Kiminin içinde, olmuş bir illet,
Kimine göre de, en büyük nimet,
Ödenir uğruna, en ağır diyet,
Akıla rest eden; nedir ki adın..?


Kimisi kapında, geçirmiş cinnet,
Kimine sorarsın, sanki bir cennet,
Elinde değil ki, düşersin elbet,
Canlara kast eden; nedir ki adın..?


Kiminin gönlünde, duran bir kasvet,
Kiminde yıllardır, beklenen hasret,
Çözen var mı seni, nasıl bir halvet..?
Sırrıyla mest eden; nedir ki adın..?

……………..

İllet mi Nimet mi, yoksa cinnet mi..?
Ödenen diyet mi, yoksa cennet mi..?
Kasvet mi Zillet mi, yoksa hasret mi..?
Her çeşit post giyen! Nedir ki adın…?
Düşman mı bu millet; nedir muradın..?

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Neye yarar....! ! !

Bir dil tatlı kelâmı,
Kelâmında selâmı,
Selâm asıl merâmı,
Söylemiyorsa eğer…!

Göz bakınca mânâyı,
Mânâdaki imâyı,
İmâda ki Mevlâ’yı
Göremiyorsa eğer….!

Yürek aşkı anmayı,
Andığında banmayı,
Bandığında yanmayı,
Bilemiyorsa eğer…...!

İnsan özünde kanı,
Kanında da ihsânı,
İhsân ve de irfânı,
Taşımıyorsa eğer….!

O dil yılandır sokar…...!
O gözler sahte bakar….!
O yürek çok can yakar..!
O insandan ne çıkar......?

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Neyleyim

Dünya denen şu ufacık zerreyi
O gönlüne hapseyledim, neyleyim
Dünyada sen alemde bense senin içinde
Başka dünyamı var ki, sürgününde gideyim


Aşk denilen çözülmez bilmeceyi
Sende çözdüm, ben leylayı neyleyim
Aşkta sen sevdada, yürek baki kaldı sende
Başka yüreyimmi var ki, sürgününde seveyim


Ölüm denen o çok korkulan şeyi
Gidişindir, ölümleri neyleyim
Ölümde sen hayatta, canım senin teninde
Atınca bir mezar kaz, sürgününde gireyim

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Oflu Dostuma (Nazireler 1)

Yürekten sevenler, perişan halde,
Öğrendik sevdayı, bir kurs açalım..!
Âleme ibret, biz kaldık her halde,
Gel dostum zamane, aşktan kaçalım..!

Demiştim baharda seni kış eder,
Düşersin ağına, gözü yaş eder,
Sefâlet ardına, seni peş eder,
Otur da gençliğe, kefen biçelim..!

Depreşir yarası, açma mâziyi,
Isıtma içimde, aşka seziyi,
Bu masa kaldırmaz, iki gâziyi,
Kesmedi bâdeler, zehir içelim..!

Leylâ unutturdu, bize Mevlâ’yı,
Mevlâ’da gösterdi, türlü belâyı,
Terk ettik uğruna, gerçek sılayı,
Gurbetten öteye, nere göçelim..!

Aşk bela değil de, sevgili zâlim,
Sevdin ya bir kere,verdirir tâlim,
Sen hasta yatarsın, onlar sağ sâlim,
Serden geçtik ise, yardan geçelim…!

***''Oflu dostumun dünkü _ Metin Dostuma (Nazireler 1) şiirine naziredir''

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Oflu Dostuma (Nazireler 2)

Kıymeti bilinse, gerçek sevenin,
Uğruna divâne, yanıp dönelim..
Zerresi kalmadı, çağa güvenin,
Yandırdı sevdası, sönmez sönelim..!

Anlat da düşmesin, kimse batağa,
Akıllar kanmasın, iki nutuğa,
Bitiyor her şeyi, girse yatağa,
Bizde mi zamane, aşka kanalım..!

Kalbimiz esâret, kendimiz hamal,
Pervâne dönüyor, Nil ile şimâl,
Kavurur gönlünü, sahte bir cemâl,
Var ise gerçeği, aşka banalım…!

Döneklik edenin, devrânı bu çağ,
Her köşe başına, kurulmuş bir ağ,
Aşkımız çığ bizim, sevdamız bir dağ,
Tipisi, boranı, vursun donalım…!

Modern aşk dediğin, belden aşağı,
Ona da sadece, lazım kaşağı,
Sanarız şerbettir, sunduğu ağı,
Gerçek bir dal varsa, ona konalım..!


***''Oflu dostumun dünkü _ Metin Dostuma (Nazireler 2) şiirine naziredir''

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Oflu Dostuma (Nazireler 3)

Göremedim yoktur, vefânın izi,
Onlara sırtımı, döndüm be dostum..!
En ağır bedelle, çözdüm o gizi,
Hesabı makâma, sundum be dostum..!

Gelse de bulamaz, o seven öldü,
Aklını oynatıp, kendine güldü,
O zâlim sevdayı, ikiye böldü,
Ayrıldı parçası, söndüm be dostum..!

Gönlümün hırsızı, intihar etti,
Başını alarak, öteye gitti,
Ruhuna fâtiha.! Okuduk bitti,
Mezara gömünce, dindim be dostum..!

Ne eski ne yeni, yok artık bende,
Bakarım değişmiş, haller var sende,
Beni çok dövdüler, sen daha zinde,
İlk başta sen gibi, sandım be dostum..!

Ustanın dermânı, kendine yetmez,
Posta koyma ile, hemence bitmez,
Akıllı olanlar, deveyi gütmez,
Deliler bağırır; Yandım be dostum..! ! !


***(Oflu dostumun dünkü ''_ Metin Dostuma (Nazireler 3) '' şiirine naziredir)

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Oflu Dostuma (Nazireler 4)

Kalpteki merâmı, sözde yok ise,
Şaşarsın düzenbaz, dilde be dostum..
Sevdaya ödenen, bedel çok ise,
Kalırsın muhannet, elde be dostum…

Her ölüm ardına, tattırır acı,
Ölürse cânan’ın, beterdir sancı,
Sırtın hep toprakla, kardeş ve bacı,
Tâkatın kalmıyor, belde be dostum…

Halini görürüm, içler acısı,
Senin gibilerin, olduk hancısı,
Oflu sen bu aşkın, bir yabancısı,
Sahtedir kokular, gülde be dostum…

Gönül dinlemiyor, usta çırağı,
Saçını yolanın, olmaz tarağı,
Harmanda ağalar, tutmaz orağı,
Bilmezki tutanı, halde be dostum…

Seni kılavuzum, seçerim sanma,
Burnumdan korkarım, sonu muamma,
Sen de çok kitaplar, okudun amma,
Hâla çırpınırsın, Nil’de be dostum…


***(Oflu dostumun dünkü ''_ Metin Dostuma (Nazireler IV) '' şiirine naziredir)

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Oflu Dostuma (Nazireler 5)

Mahiri kalmamış,sevdanın artık,
Batakta neyimi, buldun be dostum..
Perdenin arası, birazcık açık,
Oradan gözükür, oldun be dostum…

Kılavuz seçemem, halin ortada,
Çıraklık görürüm, bizim ustada,
Geçmişte eridik, biz o potada,
Sen bizi cahil mi, bildin be dostum..

Geçmişim süngerli, kararım karar,
Kokusu olmayan, gül neye yarar,
Zaten işin gücün, kendine zarar,
Çektikçe içine, soldun be dostum…

Okyanusu sizin deniz zan edip,
Yanını yöreni, toz duman edip,
Yıldıza bakarak, yön tayin edip,
Takayla ummana, daldın be dostum,

Ofluya mı kaldı, aşkın destanı,
Sen daha mesleğin, bir asistanı,
Gülistan zannedip, diktin bostanı,
Mahsulde saçını, yolma be dostum…


***(Oflu dostumun''_ Metin Dostuma (Nazireler 5) '' şiirine naziredir

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Oflu Dostuma (Nazireler 6)

Kayık yüzdürmeye, değildir küvet,
Orda insanları, çözdüm be dostum..!
Seversin bir türlü, sevmezsin bir dert,
Ben bu mahlukattan, bezdim be dostum..!

Bu işin kaptanı, çıkmadı daha,
Herkes atıp tutar, önü boş saha,
Gerçek kapısına, sermişim çuha,
Ayağım basarak, gezdim be dostum..!

Perdeden içeri, perdeler vardır,
Sırların üzeri, ince bir zardır,
Ne üzüm ne bağcı, tek sebep yardır,
Kalp ile âlemi, sezdim be dostum..!

Yıldızın yönünü, şaşıran insan,
Kaybolur âlemde, koskoca umman,
Erzincan değil de, ummana liman,
Ben olup gemiler, dizdim be dostum..!

Artık yaşanmıyor, ne aşk ne sevda,
Yürekler hep kırık, olmuş bir hurda,
Kesildi sesimiz, çok yazdık ferda,
Gönüller sahteymiş, çizdim be dostum..!



***(Oflu dostumun''_ Metin Dostuma (Nazireler 6) '' şiirine naziredir

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Oflu Dostuma (Nazireler 7)

Deryâda en iyi, kaptan olsan da,
Fırtına çıkınca, üzer be dostum…
İçine kapanıp, sessiz kalsan da,
Ruhunda sitemin, gezer be dostum…

Gerçekten öteye, kelâm edilmez,
Tevâzu noksansa, benlik güdülmez,
Nâmerdin peşinden, asla gidilmez,
Bedeller ağırdır, ezer be dostum…

Sevâbı bıraktık, günah şîardır,
Sırât-ı müstakim, bir tek umardır,
Kirlilik sebebi, çatlak damardır,
Bu dünya çirkefte, yüzer be dostum…

O eski aşklardan, yok artık eser,
Görse halimizi, aşk bize küser,
Güllerin yerine, ellerde keser,
Yontulan yüreğin, bezer be dostum…

Belini bağlama, kayan yıldıza,
Aldanma yüzünde, boya yaldıza,
Elinde iğne yok, bak çuvaldıza,
Batırıp kanını, süzer be dostum…


***(Oflu dostumun''_ Metin Dostuma (Nazireler 7) '' şiirine naziredir

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Oflu Dostuma (Nazireler 8)

Sar dursun içinde, sevdanın közü,
Yürekler yandıkça, pişer be dostum…
Aklını çelince, zalimin sözü,
Ruhuna bir mezar, eşer be dostum…

Mizânı kuralım, zirve neresi,
Zirvenin kokuşmuş, yanı yöresi,
Örfünü yitirmiş, yoktur töresi,
Onlarda çukura, düşer be dostum…

Bu yollar dikenli, bitmez hıçkırık,
Vuslâta kurulan, saatler kırık,
Koymadı vefasız, gönülde çarık,
Çıplak bir ayakla, koşar be dostum…

Aşk çıkmış yürekten, gezer pazarda,
Dostluklar Bürütüs, can yok Sezar da,
Gerçek yüz sır olmuş, maske nazarda,
Bu âlem bizleri, aşar be dostum…

Leylâ’yı yazanlar, Mecnun olmamış,
Mecnun’dan Leylâ’dan, eser kalmamış,
Daha bu gönülde, sevda solmamış,
Leylâ’yı bulunca, yaşar be dostum…


***(Oflu dostumun''_ Metin Dostuma (Nazireler 8) '' şiirine naziredir

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Oflu Dostuma (Nazireler 9)

Yürekler kırılmış, gönüller harap,
Kalemler bir hayli, üzgün be dostum…
Rüyası bir kâbus, cemali serap,
Gerçek aşk bizlerden, bezgin be dostum…

Mısralar ağlıyor, bozulmuş endam,
Dostluklar sır oldu, kalmamış adam,
Cezamız kesilmiş, akîbet idam,
Meydanda gezenler, kuzgun be dostum…

Mecnun’la anılır, Leyla’nın adı,
Zamane Leyla’sı, olmuş bir cadı,
Hiçbiri yok artık, dolmuş miadı,
Ne Leyla ne Mecnun, düzgün be dostum…

Düzen değiştirmiş, bizim elleri,
Yalan ve iftira, sarmış dilleri,
Sam vurmuş açmadan, gonca gülleri,
Bülbüller avâre, gezgin be dostum…

Biz mertçe duralım, bozulsun âlem,
Hak yazmak içindir, eldeki kalem,
Şiirdir şâirin, yaptığı eylem,
Vurulmaz fikire, dizgin be dostum…


***Oflu dostumun ''_ Metin Dostuma (Nazireler 9) '' şiirine naziredir...

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Oflu Dostuma (Nazireler I0)

Kırılan yürekler, Hakkın Kâbe’si,
Kadrini bilmeden, yıkan çok dostum…
Ruh çıkmış bedenden, yoktur tövbesi,
Avare geziyor, gönül tek dostum…

Mevlâna, Yunus’ta, olmadı kibir,
Mecnun ve Leylâ’da, başkaydı fikir,
Şimdiki sevdanın, duygusu fakir,
Aşkında acı var, tadı yok dostum…

Nefsimiz değil mi, en büyük düşman,
Dost diye sarıldık, sonumuz hüsran,
Bir okul bilirim, deryayı umman,
Kurtuluş kapısı, orda, yek dostum…

Bozuldu şiirin, şekli, şeması,
Mısrânın, dizenin, yoktur teması,
Biz ancak üstâdın, birer yaması,
Ben ipi takayım, sende çek dostum…

Yürekler çekiyor, gamı, kederi
Bizdeki kalemin, bozuk kaderi,
Geriye kalanı, kemik ve deri,
Ona da gaz döktüm, kibrit çak dostum…


***Oflu dostumun ''_ Metin Dostuma (Nazireler 10) '' şiirine naziredir...

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Oflu Dostuma (Nazireler II)

Kıyâmet yakındır, alâmet tamam
Herhalde zamanın, sonudur dostum…
İşlenen günâhı, paklamaz hamam,
Câhilin zâfiyet, yönüdür dostum…

Yürekler körelmiş, sevdalar bitmiş,
Nefsine hû çeker, dergâha gitmiş,
Kurt kuzu postunda, temâşa etmiş
Gün batar onların, günüdür dostum…

Şiirde şekilde, hakemimiz kim..?
Şair geçinenler, tahtlarda mûkim,
Saygı ve yorumda, menfaat hakim,
Vitrinin görünmez, yanıdır dostum…

Haksıza haksızsın, haklıya haklı,
Kimseye olamaz, sözümüz farklı,
Hak tektir meydanda, kalamaz saklı,
Burası yolgeçen, hanıdır dostum…

Düşmanın kurşunu, bilirsin düşman,
Dost atar kurşunu, yarası yaman,
Muhannet elinde, dilemem aman,
Gerçek dost sinemin, canıdır dostum…


***Oflu dostumun ''_ Metin Dostuma (Nazireler 11) '' şiirine naziredir...

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Özlem

Bir şeyleri özlüyorum
Hayatı, yaşamayı, insanları
Erkenden gelecek bir baharı
Ve
Papatya fallarını

Karanlık bir gecenin aydınlığını
Kırmızı bir karanfil ikramını
Ve
Yüreğimdeki ferahlığını

Bir şeyleri özlüyorum
Ölümün diğer yanını
Sevgideki yaşamın tadını
Ve
Güneşin bana bir selamını

İnsanların özlediğim yanını
Verebildiğimin karşılığını
Ve
Sevginin asıl adını

Bir şeyleri özlüyorum
İçimdeki düğümün açılışını
Duyguyla hayata sarılışını
Ve
Gözlerimin manalı bakışını
Yüreğimin farklı bir atışını
Mutluluğu tadışını
Ve
Manasız bir hayatın
Manaya akışını…….

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

S e n m i s i n....?

Yokluğun azaptır, deli gönlüme,
Düşümde gördüğüm, rüya nerdesin..
Varlığın can katar, sefil ömrüme,
Hayalde kurduğum, hülya nerdesin..

Olmadı ne gündüz, nede bir gecem,
Çözülmez sırrıyla, bitmez bilmecem,
Dilimde dolanan, üç harf tek hecem,
Serapta gördüğüm, derya nerdesin…

Gözlerim yollarda, hasret güdenim,
Aklımı başımdan, ziyan edenim,
Derdini sineme, koyup gidenim,
Dilime sürdüğüm, arya nerdesin…

Bulunmaz benzerin, ah o gözlerin,
Çınlar kulağımda, sevda sözlerin,
Sen olda yakarsa, yaksın közlerin,
Mânayı bulduğum, dünyâ nerdesin…

Nerdesin özlemim, nerde gülenim,
Aşk koydum adını, aşkı bilenim,
Kapımı çalan kim, kimdir gelenim,
Mecnûn'u olduğum, Leyla SENMİSİN…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Sarı ışık...........!

Bende yandı sarı ışık,
Sendeki de sarı ışık.
Biz bu aşkın kavşağını,
İhlal ettik, ve çarpıştık….


Bizde aşık, herkes aşık,
Seyri sefer çok karışık.
Sıkma hasara canını,
Sebep oldu sarı ışık….


Ne küs oldun ne barışık,
Âlem çarpar, bak alışık.
Gel anlaş da koy adını,
Koy kırılsın dönen kaşık….

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Sebebim....!

Bakarsın bir insan, hayatın çırası,
Bâzen de bir insan, ömürün karası..
Mânayı teşkilde, insanı görmedim,
Ondandır bendeki, bu hüzün yarası…!


İçimde bitmeyen, kasâvet sultası,
Giydirdi sırtıma, sefâlet hırkası…
Gönülde yatanda, vefâyı görmedim,
Makamı temsilde, ihânet cuntası…!


Boşluğu çınlatan, kalbimin nidası,
Vefasız bir yârin, hançerli edası…
Dilinden düşeni, özünde görmedim,
Karanlık gibidir, hayatın ferdası…!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Sebebin neydi.....?

Sen beni;
Terk etmek için mi sevmedin….?
Mecbur musun….?
Bu uğursuz vedâ ya………

Sebep ne….?
Hangi neden….?
Allah’tan başka,
Kimin gücü yeter ki…?
Gerçekten bir sevdayla,
Seveni ayırmaya…

Demek ki…!
Bir yalandı;
Yada bir heves…!
Veya bir öfke;
Belki de bir piyondum senin için,
Hayattan aldığın intikamda…..!
Düştü hayallerim suya…!


Şimdi gidiyorsun demek….!

Peki kim dindirecek,
Kim saracak bu acıları;
Hangi doktora göstereyim….?
İçimdeki tarifsiz sancıları…..

Hangi taşa çalsam yüreğimi,
Hangi SU..da boğsam….?

Hangi yardan aşağı atsam,
Hangi yâre bağlasam…..?

Kim anlar ki artık beni….?

Kim alır ki şimdi….?
Paramparça olan yüreğimi….!

Arıyorum……!

Hangi parçasında saklı….?

……Bulamıyorum;
………….Yeni baştan sevmelerimi……!

Göster bana yerini de;

…………..Bende artık bulayım kendimi…..!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Sen /.......

Sen / karanlık gecenin, güneşte yok oluşu…
Sensin / susuz bir çölün, yağmura gark oluşu…


Sen / ağlatan kaderin, yüzündeki gülüşü…
Sensin / âmâ bir gözün, yeni baştan görüşü…


Sen / hayatın baharı, yokluğun kara kışı…
Sensin / tüm dertlerimden, bir kenara saf dışı…


Sen / kalemin yazarı, bana düşen tutuşu…
Sensin / bozuk dünyanın, yeni baştan rötuşu…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Sen de ölme....!

Bizim yüreğimize,
Sevda bir kere düşmeye görsün……

Düştümü;
Yanar orda,
Yanar, kap kara olur...
Lakin!
Alnımızda ak durur!
Kıymet bulur…..

Girmeye görsün gönlümüze yar ……

Girdimi bir kere;
Oraya sultan olur;
Baş köşeye taht kurulur;
Tek durur……..

Yardır;
Damarlarda dolaşan!
Yardır,eğer onsuz atacaksa!
………………Kalp durur! ………

………….Ammaa…….!

Birde çekip giderse
…………………var ya…….!

…İşte o zaman!
…......Yar vurur!
……..…....Dünya durur!
…..……………SEN DE ÖLME…….…!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Sen de...!

Usanıp hayattan, bıkınca bir gün,
Kendinden öteye, kaçarsın sen de…
Sevdiğin yürekten ederse sürgün,
Gerçekten yalana, göçersin sen de…

Gönlüne ayrılık, acı düşende,
Canının parçası, mezar eşende,
Baharlar içinde duygu deşende,
Hüzünlü çiçekler, açarsın sen de,

Feleğin pençesi, büker belini,
Çaresiz bırakıp, bağlar elini,
Kimse hatırlayıp, sormaz halini,
Yalnızlık zehrini, içersin sen de…

Bozulur o süsün, yüzün solunca,
Ak düşer saçına, kâmil olunca,
Ardında kalana, ukde dolunca,
Ah ile gözyaşı, saçarsın sen de…

Pişmanlık içinde, gülmez kaderin,
Yok artık gidecek, başka bir yerin,
Toprağı aratır, gamın, kederin,
Ölümle vuslatı, seçersin sen de…

Gidenin vebali, ağlayan yüzler,
Tutulmak içindir, verilen sözler,
Barışmaz yanakla, küs olan gözler,
Ektiğin ne ise; biçersin sen de…

Beyhude geçiyor, değersiz her an,
Yetmez mi boşlukta, dilenen aman,
Aşk ile kalbinin çarptığı zaman,
Benlikten, senliğe, geçersin sen de…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Sende gör....!

Senin eserindir, bu aşkın encâmı,
Vuslata ermekti, kalbimin merâmı,
Kararın boynuma, ipini takıyor,
İncindi duygular, verince idamı….!


Bedeni yakıyor, zulmünün yalazı,
Manşettir çehremde, ayrılık infazı,
O yalan sevdanı, bir cihan okuyor,
Dilerim sen de duy, nasıldır avazı…!


Eğlenen gönlünün, bitince devrânı,
Vefasız yüreğin, basacak figânı,
Sürdüğün bu zehir, içimi yakıyor,
Sana da adalet, yazacak fermânı….!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Sende Kim..!

Bu toprağın üstünden, nice insanlar geçti,
Hepside en sonunda, üç metre kefen biçti,
Uyan ey gâfil insan, insanlıktan nasip al,
Alemleri yaratan, insanı özel seçti…

Ayrıl ki farkın olsun, yaşayan mahlûkattan,
Yüreğini Hakka ver, nasiplen hakîkatten,
Ummana açılırsın, altında kırık bir sal,
Böyle çok zor geçersin, kurulu barikattan…

Gıybet, yalan, tefrika, şeytanların ameli,
Kul hakkını yiyenin, olmaz sağlam temeli,
Etekle baş örtülmez, bu ne duruş, bu ne hal,
Takke ile ne kadar, gizlenir başın keli…?

Birkaç tane değildir, tek sırat-ı müstakim,
Ancak Ulu Yaradan, yargılayan tek Hâkim,
Hüküm verip dolaşma, haddini bil orda kal,
Asıl hesap gününde, sorar sana, sen de kim..?

Mevlâ’sıyla kulunun, arasında perde yok,
Yalnız O'na ayandır, günah mı, sevap mı çok,
Sen git de kendin için, tövbe kapısını çal,
Ya da götür başını, tekrar yine kuma sok…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Sensin..!

Aşk koydum adını, sana duygunun,
Kalemin değişmez, şiiri sensin…
Mîmarı olmuşsun, bende olgunun,
Mısrânın, dizenin, şairi sensin…

Sevgidir ruhumun, ekmeği aşı,
Gidişin felâket, gözümün yaşı,
Geldiğin o gündür, hayatın başı,
Milâdım sen oldun, âhiri sensin…

Delidir bu gönül, dinlemez yasak,
Sol yanım incinse, topalım aksak,
Yüreğim özünden, sevdana tutsak,
Halinden anlayan, mâhiri sensin…

Hasretin başımda, esen yel gibi,
Sılada olsam da, gurbet el gibi,
Hayalin canlanır taşar sel gibi,
Caddesi, sokağı, şehiri sensin…

Bedenim tabîat, cemresi oldun,
Canlanıp yeniden, tenini buldun,
Yağmurlar misali, vâhaya doldun,
Su bilmez çöllerin, nehiri sensin…

Muhtaçtır yaşayan, her can bir eşe,
Sevdiğim yokluğun, benzer ateşe,
Merhaba diyorsam, doğan güneşe,
Mutluluk, neşenin, sihiri sensin….

Aldığım her nefes, adınla güzel,
Mâzide kalıyor, hüzünlü ezel,
Gidersen ömrümden, dökülür gazel,
Ölüme arzunun, tehiri sensin…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

SEVDİĞİM' e.....!

-Kesinlikle, bir güne hapsedilmesine gönlümün razı olmadığı; Sevenin, sevilenin, bu güzel ve eşsiz duyguyu hak edenin her gün anılması ve hatırlanması gerektiğine inanıyorum…
-Baktığım her yerde onu gördüğüm, nabzımın her atışında onu hissettiğim,
adeta bütün dünyam olan bir varlığı nasıl bir güne hapsedebilirim..?
Ama; Madem öyle demişler bize kutlamak düştü…

-14 Şubat Sevgililer Gününü Kutluyorum....


__SEVDİĞİM' e…..

Sadece bir günlük, değilsin bende,
Her güne yazarım, senin adını…
Attıkça bu kalbim, canımsın tende,
Ruhumda sezerim, senin adını…

Yanında çiçeğin, kalmaz mânası,
Sen oldun hayatın, gerçek rânası,
Şenlenir gönlümün, viran binası,
Her yana çizerim, senin adını…

Sel olur gözümde, bir damla yaşın,
Baş gider gövdemden, eğilse başın,
Zindandır bu dünya, çatılsa kaşın,
Aşkımda çözerim, senin adını…

Dinmesin yürekte, sevdanın seli,
Değmesin saçına, rüzgârın eli,
Esmesin aradan, ayrılık yeli,
Haykırıp gezerim, senin adını…

Sevdiğim, dileğim, al muradını,
Üç günlük dünyanın, çıkar tadını,
Mutluyum gönlüne, versem şâdını,
Kanımdan süzerim, senin adını…


Kişisel Sayfam

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Sevdiren sır....

***Yok olmak gibi bir şey;
________________Aşklar da kaybolmak...!

***Var olmanın kendisi;
________________Gerçek aşkı bulmak…!

***Hayatı sevdiren sır;
________________AŞK....Bilirim amma…!

***Olmasaydı keşke hiç;
________________Gönülden kovulmak…!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Size Vuruldum...

Bu kalbin atışı, deler sinemi,
İçimi kavuran, köze vuruldum…
Tarumar eyledi, gönül hanemi,
Beni bir hoş eden, gize vuruldum…

Dudaklar mühürlü, dolanır dili,
Utangaç bir tavır, titriyor eli,
Sordum ki, nedir bu sarhoşluk hali?
Güç bela dedi ki, size vuruldum…

O derya gözlerin, bakışı ateş,
Parlayan siması, nur ile özdeş,
Gerdandan doğuyor, ay ile güneş,
Gamzeli yanakta, ize vuruldum…

Çıkmamış önüne, sevda erbabı,
Önceden yok imiş, böyle hesabı,
Yüreğe değince, aşkın mızrabı,
Dedi ki çaldığın, saza vuruldum…

Çağladı kuruyan, aşkın pınarı,
El ele dolaştık, cadde bulvarı,
Şahittir bu aşka, parkın çınarı,
Kaldırdık benliği, bize vuruldum…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Sokak Lambaları

Sokak lambaları,
Sokağının anlamı, diğer yanım..
Nesnelerin tanımı, aydınlatanım..
Nereden aklınıza estiki sönüvermek,
Şimdi ne zor iş, bu kaldırımlarda yürümek..?
Bakın, her taraf taş, çukur ve tümsek,
Attığım her adım meçhule,
Elimde değil ki düşmemek...

Ya yüreğim takılırsa taşlara..!
Düşerse çukura...!
Olur mu böyle ulu orta sönüvermek,
Hayatı karanlığa bırakıp,
Yok edip, silivermek....!

Söylermisiniz sokak lambaları,
Şimdi, bu ne demek...?
Nereden icabetti, tıpkı ona benzemek,
Oradaki beni görmemezlikten gelerek,
Karanlık fonlarına bile razı iken;
Fondaki objeni, silip, yok etmek...?
Bir yanım sevdanla taşmış deniz iken,
Diğer yanımdaki
Vazgeçilmezliğini de bilerek...
Denizinde mi boğulsam şimdi,
Karanlığında mı yok olsam,
Seni severek...?
Şimdi, nereye tutunabilirim ki artık ben,
İçimden gelerek...?

Son kalan kibritimle,
Karanlığımı aydınlatsam,
Sigaramı mı yaksam,
Sen diye içime çekerek....
Yoksa, senin olan bu yüreğimi mi tutuştursam,
Müsaadeni isteyerek...?

Ne yapsam...?
Karanlıklara tabancamı çekipte,
Mermimi yağdırsam...?
Yoksa sokak lambalarını mı nişanlasam,
Neden, söndünüz ki diyerek....?
Koca bir şehir yetmezmiş gibi,
Yüreğimi de, karanlıklara gömerek....

Siz sönmediniz de,
Sanki beni söndürdünüz...
Karanlıkları üzerime güldürerek,
Bakın, kimi öldürdünüz....?

Sabahın güneşi doğduğunda,
Kimi gösterecek....?

Karanlıklar dağıldığında,
Gördüğün manzara gerçek;
Musallada bir yürek;
Ondaki seni, fark edince ağlarsın,
Ağlarsın, Hıçkırıklarla içini çekerek.....

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Sözde Gezerim…!

İçimde çığ gibi, sevda ateşi,
Hasretin döşümde, özler gezerim…
Umutla beklerim, doğan güneşi,
Serapta cemâlin, izler gezerim…

Varlığın tutulmaz, yokluğun isyan,
Şahlanmış yüreğim, sevdana ayan,
Aklımı firara, vermişim ziyan,
Divâne halimi, gizler gezerim…

Çözülmez gönlümün, zincirli bağı,
Kurmuşsun tahtına, sevda otağı,
Yangının sineme, verdikçe dağı,
Ey olmaz yaramı, tuzlar gezerim…

Artık güç yetmiyor, sendeki cana,
Hükmeder olmuşsun, hücremde kana,
Bir cümle söz duysam, sevdadan yana,
Sel olur duygular, sızlar gezerim…

Gözlerin gözüme, değmeden daha,
Saçının teline, biçilmez paha,
Yutuyor sırrıyla, düştüğüm vâha,
Hayalde yolunu, gözler gezerim…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Ş i İ r D o Ğ d U ….!

Kim bilmiyorum….!
Yüreği duygu dolu;
Vefâ dolu;
Aşk dolu;
Allah’ın işte acâyip bir kulu….!
İçinde zerre bir umûdu;
Bilmem ki hangi bedenin rûhu….!

Gelmiş zorunlu,
Hayat sorunlu…
Mutluluk kapısının kilitli kolu…
Yürek mektubunun,
Damgalı pulu….!

Beyini yoran sorgu,
Aşk neden huylu…?
Bu nasıl burgu….?
Serencâmı;
Harâbe duygu…..!

Kimdi bilmiyorum….
Tramplende zıplayıp durdu,
Aşka atlayıp kayboldu,
Gözler di sebep;
İkisi de boğuldu …..!

……Sıçradı SU.! ! ! !

Kaleme doldu;
Ruhlar kıyâma durdu…..
Şair ıslandı,
……Ş i i r d o ğ d u ……

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Ş i İ r Ö l D ü ….! ! !

Kim bilmiyorum….?

Yüreğinde bir süngü,
Zaman döndü,
Vefa söndü….
Sardı evreni kısır bir döngü....

Bedende ruhlar öldü;
Aşkı, taşa gömdü……!
Kalmadı görgü;
Kapılar da sürgü;
Herkesin elinde bir örgü;
Cicili aşklar örülüyor;
Zaman döndü………..!

Alafranga gardiyan güldü;
Alaturka sanki cürümdü……..!

Bulutlar güneş süzdü;
Maskeler süründü;
Beyin çözüldü…….!
Aşkı süpürdü…
Eskiden düştüğü yer közdü;
Şimdi küle gömüldü…..

Kimdi bilmiyorum….!
Bir kış günüydü;
Buz tutan güdü
Çıktı yürüdü,
Yandı türkü……

Tipi güldü;

Gönül defterini dürdü;

Kalemi ikiye böldü…

Ruh çözüldü………!
Şair dondu…!
………Ş i i r ö l d ü …..!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Şiir Ağladı.....!

Şairde kaybetmiş, şiir tadını,
Kalemler kırılmış, orta yerinden…
Şairim diyerek, koymuş adını,
Duygusu yapmacık, belli kirinden…

Ölçüsü, düzeni, amacı yoktur,
Sataşma, gönderme, kinaye çoktur,
Sefalet içinde, karnı pek toktur,
Emek yok, habersiz alın terinden…

Kalemde ruh olur, yaşanan şiir,
Özünden hükmeder, o zaman şair,
Görmemişse bir şey, sevdaya dair,
Bir hayal dünyası, geçer serinden…

Hükümler nefsani, değersiz kalem,
Karala selam ver, okusun âlem,
Küstürdük şairi, içinde elem,
Şiire ağlarsa, korkun kerinden…

Anlamayan usta, anlayan suskun,
Edepten yoksunlar, her yerde baskın,
Yazarız çizeriz, olsunlar teskin,
Kaybımız yok hele, yürek ferinden…

Saygı ve sevgiyi, yitirdik gitti,
Şiirde her şeyi, bitirdik gitti,
Ruhuna salavat, getirdik gitti,
Dizeler ağlıyor, şair şerrinden…

Kendimi şairim, diye görmedim,
Şiirin sırrına, henüz ermedim,
Kavuşmaz isem de, asla yermedim,
Bilmemek suç değil, ders al pirinden…


* Ker: Kuvvet, kudret…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Şimdiki merhabalar.....

Eskiden...
Merhabayla başlardı...
Dostluk, arkadaşlık, herşey.......
Merhabayla hissederdik sıcaklığı...

Döndü sanki devri alem,
Ürkütüyor şimdi ki merhabanın karanlığı....

Narkoz vurup,bir merhaba
Alıp götürüverir seni,
Bilmediğin bilinmeze,
Ayılınca bakmışsın ki....
Yüreğin ortalarda olmuş meze!
Düşmüş bir samimiyetsize....

Götürüp satmış seni,
..............Kadir kıymet bilmeze...............

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Üç günlük dünya...!

Burada bâkidir, malınla mülkün,
Elleri giydirir, urbanla kürkün,
Ardında kalıyor, sarayın köşkün,
Üç metre bezini, biçer gidersin..!

Gidenden ibret al, olsun efkârın,
Mevkisi olmuyor, süslü mezârın,
Herkesle aynıdır, sonu hünkârın,
Makamlar fânidir, geçer gidersin..!

Geriden bakıyor, bütün akraban,
Doğurup büyüten, ananla baban,
Soğuyunca ceset, kalmıyor tuban,
Gönülde yârinden, kaçar gidersin..!

Olmasın sermayen, âh ile zârın,
Lütûf un ihsânın, yanında kârın,
Amelin güzelse, odur tek vârın,
Sıratın üstünden, uçar gidersin..!

Ölüm denen o şey, nefesten yakın,
Üç günlük demişler, dün bugün yârın,
Dününe âf dile, bu günden sakın,
Yârını görmeden, göçer gidersin..!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Vahşi dağların çiçeği….

Bu çiçek,
Vahşi dağların çiçeği….
Onu vahşi dağların eteklerinde buldum….
Ve yüreğimdeki saksının,
Tam ortasına kondurdum…..

Anlatırdı bana;
Onu kimse böyle sevmemiş,
Bu kadar kimse değer vermemiş,

Ondan duydum………

Küçücük bir tebessüm etse;
Her şeyde sonsuzdum……
Yalnız dünyamda ki, tek umudum…..

O uyurdu;
Ben uykusuzdum…..
Ona bir yel değse;
Dinene kadar mutsuzdum…..

Su bulamazdım bâzen
Olsun…. Göz yaşlarım vardı ya…!
Onlarla suluyordum….

Günler… Aylar… Yıllar geçti
Büyümüştü artık;
Bir hazan mevsimiydi;

Çiçek döküyordu saksıdaki umudum…..
Ve ben onu hâla seviyordum…..

O beni biliyordu….
Ama ben onun adını;
Henüz bilmiyordum…..
Ta ki yüreğimi kanatana kadar
O bir çiçek diyordum…..

Bak yine sızısı vurdu yüreğime…..
Her atışında dikeni batıyor…..

Büyümüş her şeyim…
…..Umudum, yüreğimi acıtıyor….
………Ellerimi dokundursam batıyor……
…………Acıtıyor, kanatıyor, atamıyorum…………

………...…..Dikenler saklamış çiçeğine…………
.
……………..……......….Acıtma yeter ………! ! ! ! !
…………...Yoksa büyüten ellerim kezzap dökecek………….

___________B u___K a k t ü s ü n___K ö k l e r i n e___________

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Y â r.............!

Yâr bozdu sevdanın, yeşil bağını,
Konacak dalı yok, kuşlara döndüm..
Kar boran eyledi, gönül dağını,
Baharı gelmeden, kışlara döndüm..


Düşürdü başıma, sevda çığını,
Beyhûde geçirdim, gençlik çağını,
Yandıkça yüreğim, verdi dâğını,
Ateşler içinde, taşlara döndüm….


Eritti içimin, bütün yağını,
Kaderde önüme, ördü ağını
Sırtımda tonlarca, gâmın yığını,
Dertlerin içinde, keşlere döndüm….


Estirdi başımda, bin türlü bela,
Yerini değişti, gurbetle sıla,
Ettiği zulümü, görüyor mevla,
Gövdeden ayrılmış, başlara döndüm...


Aşkın defterinden, sildi kaydımı,
Kalmadı huzurum, bozdu tadımı,
Al bu canı yada, ver murâdımı,
Azrâil oturmuş, döşlere döndüm…..

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Y e t e r......! ! ! ! !

Gülmedi kahpe felek, bir gün olsun yüzüme,
Köşk saray istemedim, daha ağlatma yeter…
En yakın bildiklerim, acı koydu özüme,
Düşmanın açmadığı, yaram sızlatma yeter…

Rîya dümen tefrika, girmedi ki sözüme,
Dil söyler kulak dinler, daha anlatma yeter…
Kaldırın da başları, hele bakın yüzüme,
Madde için evreni, yalan donatma yeter…

Sol yanım emânettir, düşmüş aşkın közüne,
Sağ yanım sefâlette, daha bunaltma yeter…
Ruhum zâten çıldırmış, hammal olmuş hüzüne,
İhânet kazanında, yandım kaynatma yeter…

Baharım zâten yoktur, yaz karıştı güzüme,
Kar yağdırdın başıma, daha üşütme yeter…
Ölümde var dünyada, kavuşurum çözüme,
Ecel gibi her yanı, artık kuşatma yeter….

Dilerse Kârun eder, dilerse mağdur eder,
Senden mi sanıyorsun, düştüğün gaflet yeter..
Üç metre bezden başka, yanında neyin gider,
Devrandır gelip geçer, verilen mühlet yeter…!
Kul hakkı ödemeye, zannetme servet yeter…!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Yalan dünya.....! ! ! !

Çocukluğumdaki, o güzel hülyâ,
Baktı ki fâniyim, sezdi gidiyor…
Gençliğim süsünü, bozmadı güyâ,
Yaş ilerleyince, bezdi gidiyor…..!

Önüme bakarım, ömür bir deryâ,
Sandalım içinde, sızdı gidiyor….!
Ardıma bakınca, sanki bir rüyâ,
Seneler tay gibi, azdı gidiyor..!

Gerçekçi değilmiş, demek ki dünya,
Ömrümün bağını, bozdu gidiyor..!
Başından sonuna, her şeyi riyâ,
Yalanlar içinde, tozdu gidiyor….!

Çağının yanında, kalınca yaya,
Dizimin bağını, çözdü gidiyor…!
Yüzümde soluyor, o canlı boya,
İnce bir elekten, süzdü gidiyor...!

Bu yolun sonunda, bitiyor furyâ,
Ecel fermanımı, yazdı gidiyor….!
Beraber olduğum, insanlar var ya,
Bana da bir mezar; kazdı gidiyor..!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Yalanmış meğer....!

Zehir gibi sözlerin, sevdan bitti sanırım,
Bende ki emaneti, bir gün sana sunarım,
Canımı alıp gittin, aşkın yalanmış meğer,
Gönlüme acı sürdün, yüreğimden yanarım….!


Hançer vurdu gidişin, için için kanarım,
Sızın düşer kalbime, ah çekerek anarım,
Arşa yetişir zulmün, böyle giderse eğer,
Senle geçen yıllarım, boşa gitmiş yanarım…..!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Yeni Fark Ettim.....!

Varlığım yokluğum, sende emanet,
Zincire vurulmuş, bir tutsak ettin…
Elinde köleyim, hayal selamet,
Aldığım nefesi, sen yasak ettin…

Ateşe yandırdı, ismin dünyayı,
Bir göze sığdırdın, koca deryayı,
Sırtıma yükledin, taşı kayayı,
Divane gezdirip, avanak ettin…

Kağıtlar tükendi, tarifin bitmez,
Ermedi bu aklım, sırrına yetmez,
Fırtına vursa da, o süsün gitmez,
Taş idim aslımda, toz toprak ettin…

Eğildi önünde, bitmez gururum,
Ayaklar altında, kaldı onurum,
Elinde bu yürek, sefil mağdurum,
Gönlüme girince, bir bunak ettin…

Olmadı bir türlü, senle muradım,
Cihanı inletir, şimdi imdadım,
Koşturdum peşinden, doldu miadım,
Ardında perişan, bir yamak ettin…

Kimi gün ölüyüm, kimi gün diri,
Kimi gün zerreyim, kimi gün iri,
Yokluğun ayrı dert, her yan zifiri,
Doladın çileye, bir yumak ettin…

Kalplerde değil ki, suç bakan gözde,
Cismimiz kavruldu, sendeki közde,
Duyardım ismini, şiirde sözde,
AŞK senin gücünü, yeni fark ettim...!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Yokluğun.....!

Aynaya bir başka, düşerdi resmim,
Aşka yüreğimi, sürdüğüm zaman…
Gülerdi yüzüme, karşıda cismim,
Gönülün gözüyle, gördüğüm zaman…

Şimdi yokluğunda, her şeye küstüm,
Aynada hüzün var, baktığım zaman….
Ruhunu yitirmiş, taştan bir büstüm,
Caddeye sokağa, çıktığım zaman….

Tutsağa çevirdi, göğüs kafesim,
Mahkumun âzadı, geldiğin zaman…
Gecikme bedenden, çıkar nefesim,
İçinde dert olur, bildiğin zaman…..!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Yorgunum.....!

Âlemime göz attım, şaşırdım ben bu muyum…?
Gittim şöyle mâziye, baktım ki dolu kuyum…
Terâziye vurunca, hep aynı çıktı huyum…
Tek suçum karşıdaki, muâmmâlara uyum….


Yüz üstü her düşüşte, ümit ile doğruldum…
Ummadığım yerlerde, okşanırken vuruldum…
Aldım yorgun beynimi, âlemime koyuldum…
Herkes bir şeyler çalmış, anladım ki soyuldum…!


Zamâne insanlığı, karşısında durgunum..
Herkes gibi seninde, bitmeyecek sorgunum….
Sende git oda gitsin, şimdi gayet yorgunum…
Artık ben içimdeki, sevmelere vurgunum….! ! !

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Yürek Sen Oldun...!

Seni seviyorum, adın bende aşk,
En sadık sevgilim, gerçek sen oldun…
Ne saray istedin, ne benden bir köşk,
Karşılıksız seven, ancak sen oldun…

Mal ile mülk ile, sevmedin beni,
Gönlümde taşırım, bir ömür seni,
Sevdiğim vuslatın, şad eder teni,
Düşünü kurduğum, kucak sen oldun…

güzellik saçıyor, tarifsiz yüzün,
Gördüğüm en güzel, göz senin gözün,
Meltemler estirir, duyulsa sözün,
Sinemi yandıran, dilek sen oldun…

İhanet görmedim, sadakatlisin,
Ram olur görenler, liyakatlisin,
Sevdası bir hayli, meşakkatlisin,
Ruh ile sevdiğim, bir tek sen oldun…

Güzeller kıskandı, dize getirdin,
Bağrında rengârenk, güller bitirdin,
Sen benim sevdamsın, sanma yitirdin,
Dualar ettiğim, odak sen oldun…

Vuslatın bendeki, en büyük arzu,
Bitmeyen o aşkın, en derin mevzu,
Herkese sitemkâr, sana tevazu,
Durduğum yegâne, durak sen oldun…

Adını aşk koydum, sensin gerçek yar,
Alnımda yazısın, Hak’tan emir var,
Âlemin gönlünde, yerin belki dar,
Aşkımsın ey ÖLÜM, yürek sen oldun…

Kişisel Sayfam

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Zır deli gönül…

Asûde bir denizdin, nedir kabaran…?
Düşmüş ummanı aşka, zır deli gönül…

Sen ne dilden anlarsın, hangi lisandan…?
Ondan bir çift sedaya, pür deli gönül…..


Deli poyraz gibisin, ne bu fırtınan…?
Dönüp dolaşır aşka, fır deli gönül……..

Maddeden nasibin yok, ne de mânadan,
Tahtını ele vermiş, sır deli dönül………


Ârından geçilmezdi, nedir karmaşan…?
Kaldırıp taşa çalmış, dur deli gönül……

Kâinat dize geldi, ne bu kasırgan…?
Adını yele yazdım, der deli gönül……

.................................................. .........

Haberin yok mecnundan, ne de Leylâ'dan…
Aşkın kahrını çekmek, zor deli gönül…….

Metin Yıldırım