Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

* Kırk Olmuş...!

Aynalar yüzüme gülmüyor artık,
Ruh gencim dese de, dışım kırk olmuş…
Gönlümün neşeye, yelkeni yırtık,
Kâbuslar içinde, düşüm kırk olmuş…

O taze yüzümden, kalmamış eser,
Ak düştü saçıma, kışlara benzer,
Lokmayı çiğnemek, ne zormuş meğer,
Kesmiyor bir türlü, dişim kırk olmuş…

Çekmiyor dizlerim, yorgun bedeni,
Hazana vermişim, gülü çimeni,
Seneler eline, almış dümeni,
Sıkışır nefesim, döşüm kırk olmuş…

Yorgunluk kapımı, sık sık çalıyor,
Her geçen dakika, benden çalıyor,
Dündeki, aklımda çok zor kalıyor,
Dağılır yel değse, başım kırk olmuş…

Hayatla kavgamda, erimiş zaman,
Ardımda ne varsa, her şey toz duman,
Maziyi yâd edip, düşündüm bir an,
Daha dün çocuktum, yaşım kırk olmuş…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

* DiKenLi...!

Dargınım her şeye, yüreğim kırık,
Aşk diye sunduğun, gülün dikenli…
Dayanmaz uğrunda, demirden çarık,
Sevdana çağıran, yolun dikenli…

Bir yudum mutluluk, bir bardak zehir,
İçmesem bin kahır, içersem ahir,
Çözüldü gönlüme, yaptığın sihir,
Üstüme dikilen, çulun dikenli…

Kahredip küssen de, bitmiyor hasret,
Neresi sıladır, neresi gurbet,
Onca yıl, çile çek, vuslata sabret,
Acıtır sarsa da, kolun dikenli…

Ayrılık ölümü, aratan eza,
Duyguya verilen, en büyük ceza,
Düştüğüm boşluklar, adeta feza,
Dalına tutunsam, dalın dikenli…

Körelen arzuyu, yeşerir sanma,
Zalimse sevgili, adını anma,
Yâre mecnun olmak, güzeldir amma,
Saldığın sahralar, çölün dikenli…

Bir hayal dünyası, gözümde perde,
Özde bir sözde bir, sevgili nerde,
Seslenir gerçeğin, karanlık yerde,
Bozulur sükûnet, dilin dikenli…

Ezelden ebede, her günüm ziyan,
Girdabın içinde, seneler bir an,
Aklımı gerçeğe, yorduğum zaman,
Masumca uzanan, elin dikenli…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kirli Zaman...!

Evrendeki bulutlar, güneşleri küstürmüş,
Sis perdesi altında, türlü aşlar pişiyor…
Karanlığın kudreti, delâleti susturmuş,
--Bir telâşe içinde, âlem nere koşuyor,
--Hesapların boyutu, insanlığı aşıyor…

Zâlimin yüzü mâsum, mazlumun suçu hayâl,
Ne övgüdür ne sövgü, tarih gerçek bir misâl,
Kıyameti çağırır, bu gidişat, bu son hâl,
--Bin karmaşa içinde, âlem nere koşuyor,
--Oluklardan akan kan, varil-varil taşıyor…

Hak hukukun ölçüsü, kör bakış açısında,
Zulüm ve gözyaşı var, yazarın kamçısında,
Seyircinin yüreği, gafletin alçısında,
--Zor temâşa içinde, âlem nere koşuyor,
--Senaryonun sonunda, oyuncular şaşıyor…

Ödün verir fillere, unutulan gâyeler,
Korkutuyor gözleri, büyük düşen sâyeler,
Değer daha küçülmüş, takıldıkça pâyeler,
--“Sen çok yaşa” içinde, âlem nere koşuyor,
--Alkış sesi duydukça, figüranlar coşuyor…

Soluklardan ne vakit, gerçek dua süzülür,
Bir katre Hak suyunda, zor bilmece çözülür,
Nihayet makamında, kim güler, kim üzülür,
--Kötü inşâ içinde, âlem nere koşuyor,
--Tarihin sayfasına, zaman kirli düşüyor…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Yalan Gördüm...

Var oluş gayesine, başka dünya kondurup,
Ölümü düşünmeden, çırpınan çok can gördüm…
Maneviyat ruhunu, kalıbında dondurup,
Madde için eriten, binlerce insan gördüm…

Geçmişimin kirini, pişmanlıkla silemem,
Çağırıyor bak zaman, diyemezsin gelemem,
Bu karanlık koridor, nere çıkar bilemem,
Müsveddeye itibar, aslına isyan gördüm…

Barikatlar kurulu, Hakka giden her yolda,
Bin bir renkli âlemin, çirkefi sağda solda,
Hidayet kapısından, zerre nasipsiz kulda,
İlah deyip tapılan, başka bir iman gördüm…

Nur yüzünde çamur var, Hakka dönen suratın,
Benliğine ters düşen, zirvesinde sanatın,
Merhametten uzakta, yaşayan mahlûkatın,
Ayak bastığı yerde, kan ile hicran gördüm…

Yufka yürek kanıyor, maskeli yalan yüze,
İki kişi bir adam, özdeki uymaz söze,
Hırsın kalın perdesi, ışık tutmuyor göze,
Hesap yapan hesabın, kârını ziyan gördüm…

Kazanacak bellidir, yarının bahis’inde,
Liyakatsiz kafalar, makamın harisinde,
Hak hukuk neye göre, garabet meclisinde,
Boş kefe ağır basar, şaşırmış mizan gördüm…

Gafletin uykusuna, dalmış gidiyor evren,
Dost düşman belli değil, nerdedir gerçek yaren,
Musallaya çıkıp da, var mıdır geri dönen,
Kabristana baktıkça, dünyayı yalan gördüm…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Yorgun Artık...!

O yalan sevdana, ne dağlar aştım,
Uğruna geldiğim, yol yorgun artık…
Zamanı hep sana, yazıp dolaştım,
Yüzümden okunan, yıl yorgun artık…

Titretmez kalbimi, gelse selamın,
İstemem geçmesin, hiçbir kelamın,
Hevesmiş demek ki, asıl meramın,
Emrine âmade, kul yorgun artık…

Silindi dünyama, çizilen resmin,
Hayalden gerçeğe, düşmüyor cismin,
Çileymiş gönlüme, taht kuran ismin,
Adını söyleyen, dil yorgun artık…

Duygumun içinden, hüzün taşıyor,
Gündüzüm divane, gecem şaşıyor,
O eski heyecan, sanma yaşıyor,
Can deyip sarılan, kol yorgun artık…

Bozuldu bağlarım, gazel dökülür,
Ektiğim umutlar, bir bir sökülür,
Baykuşun sesinde, boynu bükülür,
Bülbülü ötmeyen, gül yorgun artık…

Yanılan hislerim, bitmeyen azap,
Bağrımı deliyor, döktüğün kezzap,
Türküyü ağlatır, vurduğun mızrap,
Bu aşkın sazında, tel yorgun artık…

Küstürdü hayata, kanayan yanım,
Duvarı yıkılmış, virane hanım,
Yolunu bekliyor, usanan canım,
Nerdesin ey ecel; gel yorgun artık…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Acıdır Hayat...!

Bu aşkın vebali, üstüne kaldı,
Sanma ki gülersin, acıdır hayat…
O yürek, sevdanın ahını aldı,
Bir zaman sonrası, sancıdır hayat…

Dolacak gözlerin, andıkça dünü,
Ömürden saymazsın, yaşanan günü,
An gelir gözükür, kapının önü,
Sende bir yolcusun, hancıdır hayat…

Önüne tozpembe, yarın çizse de,
Şimdilik yoluna, çiçek dizse de,
Haline acımaz, her gün üzse de,
Yalanlar vadeden, falcıdır hayat…

Tebessüme bile, olmaz bahane,
Akıl baştan uzak, gezer divane,
Sarayda yaşasan, dar hapishane,
Sevilip sevenin, harcıdır hayat…

Sanma ki maziyi, gönül unutur,
Canlanır hatıra, yürek kanatır,
Her yanı pişmanlık, keşke donatır,
Ne kadar kaçsan da, avcıdır hayat…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Leyla...!

Ne güneş ne ay var, ne de bir yıldız,
Dört duvar içinde kalmışım Leyla…
Saatler mahşere, yaklaşır son hız,
Mahkeme gününü, almışım Leyla…

Kutsaldır biçemem, sevdaya değer,
Sendeki duygular, hevesmiş meğer,
Ayrılmaz bilirdim, can ile ciğer,
Demek ki hayale dalmışım Leyla…

Zannetme sanadır, akan gözyaşı,
Süzülen damlalar, nedamet yaşı,
Yoluna koyduğum, divane başı,
Boş yere taşlara, çalmışım Leyla…

Korkulan ölümü, ettin hediye,
Davet var ecele, gel artık diye,
Bitmeyen sorgumdur, yaşamak niye,
Sayende bu candan, yılmışım Leyla…

Açılır bu aşkın, defteri elbet,
Yazıldı divana, kimde ihanet,
Dilime gelmiyor, bir türlü lanet,
Ben seni Allah’a salmışım Leyla…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Bilmece..!

Sığmadı bir türlü, adın cihana,
Çözülmez bir nice, iki tek hece…
Esrarlı gizinde, benzer ummana,
Azâmet bir nice, sırrı pek yüce…

Dalarım düşüne, bitmez sorgudur,
Beynime saplanıp, delen burgudur,
Parçası birleşmez, zorlu kurgudur,
Aklım almaz nice, kaldı bir cüce…

Âlemden içeri, derin âlemler,
Çizemez resmini, usta kalemler,
Adına koyarım, sonsuz ünlemler,
İsmin hayli nice, zorlu bilmece…

Evrende eksenler, sende birleşir,
Pervâne merkezde, sana yerleşir,
Mânayı görmeyen, gözler körleşir,
Zanneder ki nice, karanlık gece…

Felekler önünde, ram ile feda,
Fezâda aynıdır, yükselen seda,
Âlemin dilinde, bendeki nida,
Avazım bir nice, bellidir nece…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Bu Akşam...! ! !

Gönül defterimden, silip adını,
Kalbimden tahtını, söktüm bu akşam…
Doldurdu bu sabrım, son miâdını,
Gözümde yaş idin, döktüm bu akşam…

Özlemin tükenip, bitti içimde,
Nefretim başladı, bitmez biçimde,
Belki sana göre, ben bir hiçim de,
Feleğin üstüne, çöktüm bu akşam…

Rüyam sana yasak, kâbus yok artık,
Yalandan sevgiye, karnım tok artık,
Kendimle barıştım, sevdam çok artık,
Aşkının belini, büktüm bu akşam…

Zincirin boynunu, eğdi baltaya,
Son verdim özümü, yakan sultaya,
Ardından kalanı, döküp ortaya,
Mâziye kibriti, çaktım bu akşam…

Dünyanın değeri, zerreydi sende,
Varlığın hayattı, candı bu tende,
Pişmanlık duyarak, geri dönsen de,
Ben senden dışarı, çıktım bu akşam…

……………Aşılmaz duvardın, yıktım bu akşam,
……………Sen diye, ne varsa; Yaktım bu akşam….

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Bugün..!

Kalbime bir başka vurdu acısı,
Gönlümün feryadı, amansız bugün…
Başladı çilenin, doğum sancısı,
Kâr etmez hiçbir şey, dermansız bugün…

Boynunu büküyor, masum karanfil,
Bakışıp ağladık, biz iki gafil,
O benden yaralı, ben ondan sefil,
Feleğin ettiği, mizansız bugün…

Depreşir duygular, canlandı mazi,
Hiç hayra yormuyor, aldığım sezi,
Üstüme siyahlar, dikmiş bir terzi,
Anılar kudurmuş, imansız bugün…

Ortada gezinir, gerçekle yalan,
Kötü bir hatıra, ardında kalan,
Gününü gün eder, falanla filan,
Ocağım yıkılmış, dumansız bugün…

Bulutlar kavgalı, doğan güneşle,
Rüzgârlar dost olmuş, yanan ateşle,
Baş başa oturduk, ölüm kardeşle,
Ecelin saati, zamansız bugün…

Metin Yıldırım