|
Aşkı belalım...(2) …
Gittiğin o günü, saydım milattan, Yokluğunda her gün, geçtim sırattan, Umudum tükendi, sensiz hayattan, Yıldırdın giderken, aşkı belalım… Baharı görmeden, döndüm hazana, Ölçerim zulmünü, uymaz mizana, Bu yorgun bedeni, kaynar kazana, Daldırdın giderken, aşkı belalım… Sen diye dünyaya, çekip reddimi, Unuttum yolunda, asıl ceddimi, Düşmanım olarak, bana haddimi, Bildirdin giderken, aşkı belalım… Şimdi *******in, oldum sırdaşı, Taşlara vururum, çaresiz başı, Uykusuz gözümde, bunca gözyaşı, Buldurdun giderken, aşkı belalım… Hayaldir gönlümün, artık dileği, Bükülmez sanardım, kırdın bileği, Üstüme salıp da, kahpe feleği, Güldürdün giderken, aşkı belalım… Tükendi huzurum, kalmadı rahat, Vereyim bu canı, bitsin bu tezat, Gelmesin namazım, için cemaat, Kıldırdın giderken, aşkı belalım… Suruna üfledi, sanki İsrâfil, Ruhumu yitirdim, bedende değil, Çıktığın kapıya, koyup Azrail, Çaldırdın giderken, aşkı belalım… Metin Yıldırım |
Aşkın kilosu kaça...?
Zamane gönüllerde, kutsallığı kalmamış, İki günde bezilen, aşkın kilosu kaça...? Çıkıp gitmiş kalplerden, değerini bulmamış, Vitrinlere dizilen, aşkın kilosu kaça...? Ruhundan uzaklaşmış, şehvet ile yürekler, Hayalleri süslüyor, arzulanan dilekler, Saraylardan kovulmuş, ortalıkta pinekler, Sokaklarda gezinen, aşkın kilosu kaça...? Sırrını açmaya gör, devirdeki insana, Gülüp geçer haline, konuşmaz aşktan yana, Onun dışında her şey, hükmediyor meydana, Ayak altı ezilen, aşkın kilosu kaça...? Dilek kalple uyuşmaz, gözler yalan bakıyor, Dışarıdan gözüken, riyâkarlık kokuyor, İçleri sevda değil, arzu emel yakıyor, Sahtekarlık sezilen, aşkın kilosu kaça...? Daha dün başlamıştık, bu gün ne çabuk bitti, Ardında hiç bir iz yok, birisi çekip gitti, Yangını olmadı ki, bu gününü gün etti, Kalpten kalbe gezilen, aşkın kilosu kaça...? Madde girmiş araya, tüm duygular körlenmiş, Maksatların üzeri, allı pullu derlenmiş, Temizlik ve saflığı, ihanetle kirlenmiş, Üstünden kir süzülen, aşkın kilosu kaça...? Çilesi ağır ama, onu dilde yermedim, Goncaları büyüttüm, güllerini dermedim, Adam gibi yaşanan, güzel bir aşk görmedim, Zor görünce çözülen, aşkın kilosu kaça...? Metin Yıldırım |
Aşkına Köleyim...
Sinemi yandırdı, sönmez ateşin, Uykular gözüme, hor gelir be CAN… Arasam bulunmaz, cihanda eşin, Bu yürek sevdana, dar gelir be CAN… Ruhuma hükmeden, ey güzel ece, Varlığın içimde, ölçülmez yüce, Karışır duygular, şaşırır hece, Tarifin lisana, zor gelir be CAN… Aşk seni kıskanır, yerini bilse, Yüreğin hüzünlü, mutlu değilse, Çatılıp o hilal, kaşın eğilse, Yaz günü başıma, kar gelir be CAN… Yitirdim aklımı, seninle gezer, Çiçekler gözümde, resmini çizer, Cemalin semada, bir aya benzer, Yüzüne baktıkça, fer gelir be CAN… Olmasın ayrılık, olmasın keder, Sensizlik ruhuma, ölümden beter, Yeter ki kalbime, gönlünde yer ver, Aşkına köleyim, der gelir be CAN…. Metin Yıldırım |
Ayrılığınla çarpıştık...! ! !
Gece kusuyor yine, Düşlerimin içine…. Aklım fikrim karanlık, Yüreğimi acıtıyor, Mâna veremediğim bir ayrılık…. Sokak lambalarında, Gölgen düşer kaldırımlara…. Serserice akşamlar, Her yanım darmadağınık… İhanetinle anıyorum şimdi aşkı, Üzerime gelen korkulu bir yaratık.... Ahh ayrılık…..! Biz seninle nerden tanıştık……! Düştün yine aklıma, Duygularım karmakarışık…. Ay ışığına tek bir gölge düşerdi, Yüreğimizi harmanlayıp, Neler yaşamıştık…. Bak yine güneş battı, Uykularımla kapıştık… Yıldızlarla seni paylaşıp… Maziyi anarak, yokluğuna ağlaştık….. Sanma ki sen gittiğinden beri, *******le anlaştık, Sanma ki biz alıştık, Sanma ki, Sensiz hayatla barıştık…. Bir savaş çıkardı gece, Gözlerin durur karşıki cephede…. Düşmanca bakıştık…. Kurşunlar yağdırdı üzerime, Ayrığınla çarpıştık…. Umut siperinde yüreğim, Can çekişiyor, bir kurşunluk haliyle…. Direniyor……. Çıkıp o kurşunu da alnından yer, Yer yemesine de…! Belki bir gün çıkagelir; ……………..Ve dersin ki; ………………….Nerede kalmıştık…….! ! ! Metin Yıldırım |
Ayrılık yüreğimi acıtır,
Dört bir yan, hatıranla doluyken, Yüreğim seni böyle severken, Sızlıyor, seni sensiz anarken, Kan damlar gözümden, sanki bakıp ararken, Gecenin yarısı, daha vakit çok erken, Ağlama yüreğim, ağlarsın gün doğarken, Çıkagelir beklide, sen onu anarken, Dört bir yan, hayalinle doluyken, Sensizlik, ayaz gibi vururken, Yanarım sana sensiz bakarken Yıldızlar susuyor, semada mehtap varken Gecenin yarısı, daha vakit çok erken, Ağlama yüreğim, ağlarsın gün doğarken, Çıkagelir beklide, sen onu anarken, Ayrılık yüreğimi acıtır, Beni bensiz bırakır, Uykuya hasret kalan gözlerim, Yanağımı ıslatır, AŞKI ANLATIR... Metin Yıldırım |
Ben Bir Başıma...! ! !
Sadakat görmedim, bu aşkta senden, Git artık kalayım, ben bir başıma… Usanan yorgun ruh, çıksın bu tenden, Toprakla olayım, ben bir başıma… Verdiğin çilenin, yoktur emsâli, Rüzgârda savruldum, toprak misâli, Başımda dolaşma, bulut timsâli, Güneşi bulayım, ben bir başıma… Yıpranmış aynaya, çizdiğin resim, Sayende taş gibi, cansız bir cisim, Kar düştü gülüme, yaz iken mevsim, Üşütme solayım, ben bir başıma… Tertemiz duyguma, ihanet sızdı, Kalemler adını, vefâsız yazdı, Çık artık dünyamdan, uykular azdı, Düşüme dalayım, ben bir başıma… Yoruldu yüreğim, yalan sevdadan, Dileğim sen değil, artık Hudâ’dan, Huzûru ararım, başka sedadan, Aşk ile dolayım, ben bir başıma… Metin Yıldırım |
Ben kimim
İçimdeki ben kimim Elimde silik bir kimliğim Yoksa o resimdeki ben değimliyim Size göre belki bir serseriyim Falana göre belki bir deliyim Filana göre de, her halde aptal mı neyim Onların dediğine göre ise, beyefendiyim Bir dostumun dediğine göre de, gaayet saf biriyim Ben kime göre bilmem neyim Aslında berrak benim kişiliğim Boz bulanık denizde, dümeni kırık bir gemideyim Kafam mengenede, törpülü ellerdeyim Sahi, acaba nasıl bir sevgiliyim Peki nerede benim kimliğim Aslında kendimi biliyorum da, ne diyeyim Farz edin ki bilmiyorum söyleyeyim Anlayan anladı, geç kaldım, gideyim Hayat mektebinin, daha BİR-B sindeyim Metin Yıldırım |
Bendeniz.....!
Sakindir deniz, Fırtına kopar, Savrulur…… Her denizin bir kıyısı var….. Oracık ta son bulur….! Yorgun artık bakışlar; Yakamoz seyretmekten… Geceye ay vurur…. Yorgun artık bu deniz; Kumsalları öpmekten, Deşme maziyi, deprem olur…. Bir deniz daha çıkar, Bir can daha boğulur……. Ay gelir üzerine, Kabarır yine deniz, Ürkektir balıklar artık, Kalbimde bir met-cezir, Atış durur…….! Deniz küser, Kumsal ağlar içine, Çıplak yüreğimle gezerim sahilinde, Üzerine güneş vurmuş, Kızgındır, kavurur…..! Yanarım, Bir damla su, tuzludur… Kendime gömülürüm, Ruhum boğulur…… Ağlatmayın yeter….! Benden, Bir deniz daha olur…..! Ölüm bekler kıyısında; .......Öpüşünce son bulur……! Metin Yıldırım |
Beni de Al..!
Neyim kalmış, Bu denizin içinde... Ne umudum, ne hayal… Tutunabildiğim tek dal. Adını hayat koyduğum, Delik bir sandal. Ve ikide kırık kürek. En az benim kadar abdal. Nereye böyle.. Ey meçhul yorgun hamal. Etrafına dön de bir bak, Zemin sudan, her şey sanal.. Yük altında deli hamal, Altında da delik sandal, Sol yandaki geçen gemi..! Heeeyy……………….! ……..BENİ DE AL…..! Bak batıyor ağır ağır, Bindiğim bu delik sandal… Metin Yıldırım |
Beni Kaybettin...!
Seninle kavlimiz, bir can olmaktı, Aynı atmosferden, nefes almaktı, Ant içtik sözümüz, sâdık kalmaktı, …Verdiğin kararla, çok ziyân ettin, …Gönlümü kırınca, beni kaybettin… Fırtına görünce, kudurur deniz Nedâmet içinde, üzgün bir beniz, Çirkefe çıkıyor, bu koca dehliz, …Sen hele dur deyip, kenara ittin, …Kim diye sorunca, beni kaybettin… Her günün beyhûde, uzaktır özden, Giydiğin bu gömlek, ateşten közden, Yolarsın saçını, düşünce gözden, …Düşmana gerek yok, sen sana yettin, …Kendini vurunca, beni kaybettin… Bir atan yürekler, yalanmış meğer, Haline üzülen, yine can ciğer, Ayırır yolları, kalmayan değer, …Ardına bakmadan, meçhule gittin, …Uzakta durunca, beni kaybettin… Ne geçti eline, bir hiçten başka, Şimdi bu yüreğin, her yanı laçka, Lekeyi sürünce, tertemiz aşka, …Her gün, azar azar, eriyip bittin, …Peşinde yorunca, beni kaybettin… Metin Yıldırım |
Beş treni........!
Son duyduğum ses, Beş treninin, o acı sireniydi.... Acı ve yoksullukların şehrinden, Umudun diyarına, Bir kişi daha firariydi......... Yorgun ve yaşlı gözlerinde, Zulasındaki ağır hasretin, Sırtındaki ihanetin, sürmeleri çekiliydi..... O ne bir sabıkalı. Ne de bir deliydi... Anne gibi şefkat, Anne gibi sadakat, Anne gibi sıcaklığın, Tadılmamış, özlemiydi..... Yaralı bir yüreğin, Meçhul bir hayata, Tetik çekerek, iltica talebiydi..... Varlığındaki yokluğunun, Yokluğundaki boşluğunun, Adeta bir şiir edasında, En güzel ifadesiydi... Yüreğinde ki sevdaların, Başkaldıran bir eylemiydi.... Içinde bastıramadığı isyanının, Kanlı bir devrimiydi..... Bu giden var ya, bu giden! Sevdaların bel kemigiydi! Firari diye kaydı düşülen! Adam gibi adamlığın, Çileli neferiydi! O mağrur eğilmez başın, Son kez ardına bakarken, Çaresiz sallanışı vardı ya! İbreti alem için, Taş yürekler görmeliydi.... Herhalde bu tren, Bu şehirden giden, En anlamlı, En acılı, beş treniydi.... Son kez gördüğüm ise; Mavi gökyüzündeki, Siyah dumanlar arasında, Gülümseyen bir yüzün hayaliydi.... Ve, birde! Demir raylar arasında ezilerek, İ n t i h a r e d e n, S e v m e l e r i y d i.......! *istanbul Metin Yıldırım |
Bir saza benzer____aşk____
Aşk deriz adına, bir saza benzer, Çalarsa neşeyi, seref şanından….. Figürü gönülde, bir naza benzer, Döktüğü nameler, dertli yanından…. Bam teli hasrete, bir göze benzer, Değmesin tezene, eder canından…. Duvarda asılı, bir gize benzer, Vurdu mu teline, süzer kanından… Tezene yar olur, tel bize benzer, Bastığı perdeler, geçer bahtından…. Aşk deriz adına, bir saza benzer, Çalmayı bilene! Yer et tahtından….. Metin Yıldırım |
Bitti...!
Ha gayret, Bu sevda bitti bitecek, Sen gittin ya bu şehirden, Üç beş anın kaldı zaten, Onlarda mecburen silinecek… Kaldırımlardaki ayak izlerin sökülmüş, Şu duvarda ki, gölgen de boyanıyor, Yok olup gidecek… Kulağımdaki o cılız sesini, Küçücük bir kuş ötse kaybedecek… Ha gayret az kaldı, Bu şehirde senden kalan ne varsa; Sürgün yedi gelecek… Güneş, merhaba dediğinde güne, Sen gibi, dün de bitecek… Kış gidiyor, bahar geldi üstüne, Yağmurlar da dinecek, Çöpçüler tozutmadan, Her zerreni süpürecek… Ve ben, Bu saf yüreği götürüp dikeceğim, Bu şehrin girişine, bir tabela niyetine… Belki bir gün yolun düşecek; Yazacağım üzerine; ‘’Bu şehre, İhanetli girmeyecek’’ Gelme sakın ölene dek, Sokağımız kirlenmesin, Sevdalar üzülmesin, Hiç kimse hoş geldin demeyecek… Gelme..! Bu şehrin aşkları gerçek... Acı bıraktın içine, Seni kimse affetmeyecek… Temizleyip, kaydını da düştük zaten, Adın bile geçmeyecek… Gelme artık... Kimsemiz yok uzaklarda bekleyecek, Sana nefreti var bu şehrin, Buralarda yoktur seni sevecek… Çek fotoğrafçı; Çek bu sevdanın son resmini… Bakalım; Kimin dizleri titreyecek, Kimin yüzü kartpostala ak düşecek, Kimin başı öne eğilecek, Kimin vicdanı rahatça poz verecek? Çek bu resmi, Sende kirli ellerini çek… Bundan böyle ikimiz, Tek kareye düşmeyecek… Bu şehirde yoksun artık, Gitti yalan, kaldı gerçek… …… Gerçekler sevilecek… Metin Yıldırım |
Böyle anlatacağım
Anlaşıldı… Seni unutamayacağım… Ben bu acıyı kaldıramam ki.. Bir el bombası bulup, Çekip pimini yutacağım… O gidişin gibi Parçalayamaz içimi belki ama. Böylece, sana da kavuşmuş olacağım… Hiçbir şey yapamazsam, Elime bir bıçak alıp, Yüreğimin tam ortasına sokacağım. Sana öyle atışını, Böyle durduracağım… Beni bırakıp, Bir mermi gibi İçimi yırtarak gidişin var ya… Dur! O mermiyi, Ben şakağıma sıkacağım… İşte o zaman, Sana kavuşacağım… Ve bir gün sana… Seni ne kadar çok sevdiğimi Böyle anlatacağım……. Metin Yıldırım |
Can gider…..
Kırsak bu zincirleri, herkes deli zanneder, İçime sızı düşmüş, doktor tabip ne eder… Mutlu nefes yerine, her nefes acı girer, Can çıkarsa pazara, bu can bedava gider……. Toplasak bu hayatı, üst üstüne dert eder, İçimi kasırgalar, esip yıkarda gider….. Canımı canım almış, akıl başımdan gider, Yüreğimden kan gider, canım gider can gider….. Metin Yıldırım |
Çek / Gitsin..!
İki yorgun göz, Dalıp gitmişti, Mazinin derinliğine… Tutuyordu gözyaşını, Leke gelmesin diye, Kadınlığının şerefine, Akacaksa; .............Dök / Gitsin..! Sızısı inerse yüreğine, Depreşir duygular, Depremler olur, İsyanlar başlar… Düğümlenir nefesin, Boğacaksa; ..............Bırak / Gitsin..! Serilince önüne, Albümdeki fotoğraflar… Alevlenir mazi, Başlar ötenazi... Çare değil ki kansere, Resimlerini yırt... Yakacaksa; ..............Yak / Gitsin..! Kaldır, Gönül duvarında ki, Çerçevesiz resmi… Kenarından akar su, Kurtar çiçeklerini, Etrafında ki dikenler, Batacaksa; ..............Sök / Gitsin! Sevmediyse, Boşunaysa hayaller, Bitmez yüreğindeki acı, Akıtır göz yaşını sevda, Kur yüreğine bir darağacı, Kabus, ……….Bitsin..! Geçir boynuna ilmeği, Yum, ağlayan gözlerini, Hiç düşünme artık; B i t e c e k s e; ..............Çek / Gitsin..! Metin Yıldırım |
Çile_Kadın.....
Bir Çile_Kadın yaşar, Karşı ki bodrum katta…. Sığınmış eli mecbur, Orası ucuz kira…… Yatılmazdı sokakta, Sokaklar da batakta… Çöpteki tekir bile, Koy kaçardı oradan…. Çekilmezdi bu çile, Korkardı boğulmaktan … Onda korkulu rüya… Bizde güzel bir hülya…. Şöyle bir yağmur yağsa, Dalsak pembe hayale, Biraz nostalji olsa, Gitsek şöyle maziye….. Böyle düşünürüz ya, Kararır onda dünya….. Eller duada naçar, Ne olur yağma diye…. Üç beş parça eşyam var, Zaten çoğu hediye…. Yağmur başlar çiseye, kadın döner deliye…. Ev sulara gark olur, Başlar yine çilesi…. Herkes rahatça uyur, Bitmez onun gecesi….. Var mı yatacak yeri, Çare suyu çekmesi …. Zaten dertleri doruk, Kaderi hepten beter, Yetim sakat bir çocuk, Sürünüp anca gider….. Elde yok avuçta yok, Başkada kimsesi yok…. ......................... Karşıki bodrum katta, Öylece yaşıyordu…. Yinede bu hayatta, Umutlar taşıyordu…….. Ve kadın ağlıyordu, İnsanlık bakıyordu……… ............(Gerçek hayattan bir şiir) Metin Yıldırım |
D i y e t......!
Seni tanıdığımda; Henüz girmemişti ihanet, Aşkın atmosferine…. Daha icat olmamıştı lanet….! Masmavi düşler, Tozpembe hayaller vardı; Siyah değildi niyet…. Rengini soldurmamıştı Daha samimiyet…..! Senle geldi sefalet; Bir çekip gittin; Siyahların kaldı emanet…. Şimdi pembeler uçuk; Maviler gri, Silik silüet… Küsmüş bütün renkler, Her yanım cinnet….! Gel artık aşk….! Yetmedi mi ödenen bu diyet…..! Metin Yıldırım |
Dostun davetine....(Oflu Dostuma)
Bahar idi bizim eller giderken, Yüreğime bir kar yağdı, kış oldum.. Alem güler gününü gün ederken, Felek vurdu sol yanımdan taş oldum..! Dikendir belası, gonca güllerin, Bilirim şerrini, kötü dillerin, Zehir var aşında, yaban ellerin, Yaş koydu gözüme, derde döş oldum, Kimin gücü yeter, aşktan kaçmaya, Sarhoşsun gerek yok, bade içmeye, Başlarsın kanatsız bile uçmaya, Nice yiğit gibi, aşka tuş oldum…! Zamanda mertlerin,yeri yok dostum, Adamım diyende, taviz çok dostum, Dert etme kendine, geldim bak dostum, Gerçekler pek ağır, ondan düş oldum…! Hasretin olmasın, yürek yanmasın, Yalandan sevdaya, gönül kanmasın, Muhabbet bağına, baykuş konmasın, Bedenden ayrılıp, gezen baş oldum…! *****(Can Dostum Oflu'nun dünki ''Dön Artık'' şiirine cevabi şiirimdir, tüm dostlar, sağ olun, vâr olun, yürekten selamlarımla) Metin Yıldırım |
Dön de bir ardına bak…!
Masumdur esen yelin, kıpırdattığı yaprak… Bir adım ötesinde, hayatın nesi berrak… Girersin bir sandığa, geride kalır konak… Ölüm denen o şey var, dön de bir ardına bak…! En ağır taşlar bile, bakarım olmuş kaypak… Bu yol biraz çileli, yan yöre her yer sapak… Götür de bildiğini, beyinciklere bırak… Nihayetler hep aynı, dön de bir ardına bak…! Gözünden yaş akmamış, yüreğin kuru çorak… Boğar seni suyunda, ıslattığın her yanak … Zalim zulüm kim varsa, onunda sonu toprak… Giden daha gelmiyor, dön de bir ardına bak…! Hangi kanalı çeker, beynindeki o çanak… Sana da anlatırlar, kim akıllı kim bunak… Kestiğin ahkâm biter, musallâ en son durak… Hâz urun zorlanmasın, dön de bir ardına bak…! Metin Yıldırım |
Ermedi Aklım...!
Yazmadın adımı, bir tek gününe, Bir ben kaldı bende, içimde saklım… Uymadı bu fikrim, dönüş yönüne, Sen nasıl furyasın, ermedi aklım… Ne ondan ne senden, yüzüm gülmedi, Yoruldum sevmekten, değer bilmedi, Bu cana bir türlü, hayat gelmedi, Sen nasıl hülyasın, ermedi aklım… Başımı döndürdün, pervane oldum, Aşkından akılsız, divane oldum, Değiştim sayende, zamane oldum, Sen nasıl rüyasın, ermedi aklım… Gönlüme yıkılmaz, tahtını kurdum, Peşinden yılarca, koşturdum durdum, Uğrunda zavallı, kalbimi yordum, Sen nasıl deryasın, ermedi aklım… Yüzünde gül açar, gül sende solar, Nicesi sen diye, saçını yolar, Aşk ile koklasam, muhabbet dolar, Sen nasıl fulyasın, ermedi aklım… Bir yüzün cehennem, bir yüzün cennet, Bir yüzün sükûnet, bir yüzün cinnet, Bir yanda sevdasın, bir yanda lanet, Sen nasıl riyasın, ermedi aklım… Herkes senin için, üç günlük diyor, Sevdana kapılan, ziyan ediyor, Üstünden bir mecnun, geldi gidiyor, Yalancı DÜNYA sın, ermedi aklım… Metin Yıldırım |
G i d i y o r u m.....! ! ! ! ! !
Bam telime dokundu, yine bu gaddar hayat, Bilinmezlere doğru, savruldum gidiyorum…! Avutmuyor gönlümü, bahanelerde bayat, Bir girdâbın içinde, kıvrıldım gidiyorum…! Dört bir yanım ihânet, vefânın eli bağlı, Bahtımın yazısına, küskünüm gidiyorum…! Hükmetmiyor adâlet, mazlûmun dili bağlı, Çözemedim dengeyi, suskunum gidiyorum…! Gündüzüm gece gibi, *******im yok zâten, Uykusuz gözlerimi, doldurdum gidiyorum…! Gülüme hâzan değdi, elimde kaldı diken, Artık hayalimde yok, soldurdum gidiyorum…! Çıksın biri desin ki, benim hakkım var sende, Alnım açık, başım dik, yüzüm ak, gidiyorum…! Mâzideki her günün, yorgunluğu var bende, Söylemedim kimseye, susarak gidiyorum…! Nefsime hoş gelene, uydurmadım bahane, Yalan yere bir yemin, etmedim gidiyorum…! Kötü lazımsa benim, herkes olsun şahane, Hiç kimseye kin nefret, gütmedim gidiyorum…! Adam gibi bir adam, olmaktır hep emelim, Türlü türlü bedeller, ödedim gidiyorum…! Kağıtların üstünde, fikriyâtım amelim, Selâm olsun dostlara, söyledim gidiyorum…! Kalem tutabildiysem, şair oldum demedim, Şiir yazmak adına, çalıştım gidiyorum…! Ağzımdan çıkan lafın, hiç birini yemedim, Kader ile toz duman, karıştım gidiyorum…! Metin Yıldırım |
Garip Ölen Aşk....!
Öldürdük aşkları, bir ceset kaldı, Duygular firari, nerde gülen aşk.. Hazin bir romanda, nihayet kıldı, Ruhsuz bir bedende, garip ölen aşk.. Yürekler erkini, maddeden aldı, Samimi sevenler, hüznüne daldı, Çıktı bir hayırsız, namazın kıldı, Vefasız gönülde, garip ölen aşk… Umutlar yok olup, hayale bindi, Sahtekar bakışlar, gözlere sindi, Nefretler çarpıştı, sevdayı yendi, Bir savaş içinde, garip ölen aşk… Akıllar kırmızı, bir güle kandı, Eldeki o güle, bülbüller yandı, Alan el mânalı, veren yavandı, Yalancı bir elde, garip ölen aşk… Şirin’in düşüne, dağlar delindi, Leyla’sını Mecnun, çölde dilendi, Aslı’da o Kerem, acı bilendi, Zamâne yürekte, garip ölen aşk… Uğruna nice can, toprağa girdi, Krallar sultanlar, diyetler verdi, Mücevher vâriyet, sana esirdi, Pul oldu değerin, garip ölen aşk… Kimsenin târife gücü yetmedi, Bu canı vefâsız söküp gitmedi, Daha biz ölmedik çağın bitmedi, Sen bur da bâkisin, garip ölen aşk… Metin Yıldırım |
Gel artık aşk….!
Yeter artık, Dolaşıp durma Yorgun yıllarımda.. Siyah elbisenle Gezinme artık…. Kirletme daha fazla kendini… Yıldızın düşmesin yüreğimden…. Ay hilalin de şimdi… Bugün son… Yarin on dördü…. Yine gece dem vurur, En karanlık vaktinden… Unutma ki karanlığın; En zifiri saatinde şafak söker içinden…. Tan ağarmadan gel istersen …. Güneş doğar zift erir, Bulaşınca hayata, Soyutlanır bütün renkler….. Resim kalır siyah beyaz …. Duvar ağlar hüznünden……… Gel artık aşk….! Şafakla birlikte, Ayaklanıp başkaldırayım ben…. Ve, güneşin bütün renkleriyle, Zift bulaşan tablolara, Hayatı çizeyim yeniden…. .....Gel artık…………! ! ! ………Bendeki duyguların ölmeden; ...................Ve, yokluğunun belası gelmeden…....! Metin Yıldırım |
Gelmedin.....!
Küsmelerin güz gibiydi, Kapılıp deli fırtınalara, çeker giderdin… Çırılçıplak, anlamsız kalırdım ardında... Ayrılığın derinliğine düşerdim... Karakışlar çökerdi üzerime, Üşür, Titrerdim…. Ölüm, bu olsa gerek derdim….! Ümitlerimi, hayallerimi bahara bırakır, Seni tekrar, umutla beklerdim, Gelişin bahar gibiydi, Tomurcuk olurdu bir merhaban, Tekrar yeniden yeşerirdim….. Dallarıma seni dizer, Booy booy filizler sürerdim…. Sayende nefes alır, anlam kazanır, Dallarıma neşeyle meyveler dizerdim….. Yaza merhaba derdim… Kavuran o sıcak sevdan gibiydi, Susadıkça aşka bilenirdim…. Vurdukça güneşini yakardın, Yangınına belenirdim…. Güz gelsin istemez, Zamana direnirdim….. Yine çattı o mevsim… Sen sarardın hüzünlendim, Yine gelecekmiş gibi son kez gidişindi, Çırılçıplak kaldım şimdi…. Kar yedim, boran yedim, direndim, Bahar geldi merhabanı bekledim…. Gelmişti umudum, özlemim…. Gelmedin…. Bahar geçti yeşermedim, Yaz geldi kavruldum, Dallarımdan kurudum, devrilmedim, Sen gelmeden güz geldi, Umudumu yitirmedim….. Bekledim… Ve bir sabah acılarla ürperdim…. Özüme bir balta değdi, Direndim…. İçimdeki umutlarla, Sevdam ile, feryadınla, devrildim…. Dallarımı ayırdılar gövdemden, Ölmedim…. Doğradılar paramparça, Ateşlere attılar, Yandım, yandım ama direndim…. Dumanımda hasretler tüter şimdi Yandım, bittim, küllendim…. Özümde ki yine sendin….! Ben, bunu hiç hak etmedim….! Dumanımı yeller aldı götürdü, Savrulur küllerim, yine sana doğru… Bâri yağmur olda gel, Gelişini özledim….. ...Sen de iyi biliyorsun ki; ……..Ben, ............ Bir tek seni sevdim……. Metin Yıldırım |
Git_me......!
Demek gidiyorsun…! Son kez göreyim demişsin; Ben de yine, ……….kıramadım.. ………….Çıkıp geldim……… Gelmeyecektim aslında, Yetmiyor ki gidişine mecalim……….. Görmüyor musun…? Daha bir anons sesinde; ……Yüreğime düşen velvele…. ………….Sanki yedi şiddetinde ki zelzele…… Daha sen çıkmadan bu şehirden; Saatler gebe kaldı hüzünlere…….. Hayalin yapıştı, Kömür siyahı sevmelere….! Kim gidiyor sandın……..? Kim ….? Sen mi.. Yoksa ben mi….? Şimdiden kimin gideceği belli değil mi….? Kim çok seviyorsa….! O gidiyor… O çekiyor…. Hasretin en acı yanından…. Kim çok seviyorsa…! Hep ona düşüyor zaten…! Nasibini almak ayrılıklardan…….. Kimi çok seviyorsam…! Hep O incitiyor zaten yüreğimi….! En hassas yanından…… Vakit geldi artık…..! Haydi git….! Otobüsün ayrılıyor perondan… Haydi git utanıyorum…. Gözlerime hakim olamıyorum…… Pakette bir yolluğun var; Bunu da al yanına, unutmadan….. Acıdır biraz belki tadı ama….! Acıkınca atıştırırsın aşk molalarında….. ………………V e b â l___Y a n ı n d a n…………! Metin Yıldırım |
Gönül Bahçesi..!
Kuruttu gönlümde, zümrüt bahçeyi, Küstürdü cihana, zalim bahçıvan… Baykuşlar ne bilsin, bülbül lehçeyi, Kar düştü goncaya, yükselir şivan… Yaprağa umuttur, sabah çisesi, Esince sam yeli, ecel busesi, Zerrece rahmetten, yoktur hissesi, Kor güneş vurdukça, nice can revan… Bir günlük hayattan, bezmiş kelebek, Arının yüzüne, gülmez bir çiçek, Gözüken harabe, vahim bir gerçek, Sararmış her yanı, solmuş tüm elvan… Tenine el değmez, toprağı yasta, Duvarı yıkılmış, yok ki bir usta, Körpe servileri, çürümüş hasta, Kuş konmaz dalına, viran ki viran… Ey olmaz derdine, yokmudur hekim, Perişan haline, ağlamayan kim, Elbet bu hesabı, sorar bir hâkim, Sabreyle sen gönül, kurulsun divan… Metin Yıldırım |
Gördüm
Bu ne muğlak bir mekan, Sevgide hüsran gördüm. Gönül tezgaha çıkmış, Pazarda buhran gördüm. Gizler temiz ve durgun, Açıldım Allah Kerim. Sandalım sağlam ama, Deryada tufan gördüm. Ahde sadık kalarak, Ektik biçtik bir gayret. Umut meyve verecek, Hasatta hazan gördüm. Metin Yıldırım |
Göze Vuruldum...
Güzelim diyerek dikmiş başını, Şu gelen vicdansız kıza vuruldum. Kaldırıp bakınca hilal kaşını, Cehennem ateşli, göze vuruldum… Boyuna bak hele, saçları ipek, İşvesi aklımı etti bir köçek, Hayal mi der iken, geldi ki gerçek, Ay gibi parlayan, yüze vuruldum… Yakıyor cihanı zarif endamı, İstese öldürür inan adamı, Seslendim gözüme alıp idamı, Efendim, diyen o söze vuruldum… Bir güldü güneşler doğuyor sanki, Doldurdu sevdayı bardağa sâki, Gel dedim bu aşkı kılalım bâki, Bilmem ki deyince, naza vuruldum… Havalı bir selam, tebessüm ile, Başımı döndürdü selamı bile, Oturup karşıma, geçince hele, Gavurun verdiği, poza vuruldum… Metin Yıldırım |
Gücüm Yetmez ki...!
Deli bir bakışla, tetiği çeksen Kurşunu sıkana, gücüm yetmez ki… Söndürmez sineyi, denizi döksen, Ateşi yakana, gücüm yetmez ki… Manası olmuyor, aşkı sorgunun, Kaçmakla çaresi, yok bu olgunun, İçime dolup da, taşan duygunun, Bendini yıkana, gücüm yetmez ki… Sevdası komutan, kalbim neferi, Sen diye attıkça, tükenmez feri, Göz ile vurduğu, keskin hançeri, Bağrıma sokana, gücüm yetmez ki… Ne kadar görsen de, yine el gibi, Yürekler sarılmış, iki tel gibi, Baharda çağlayan, coşkun sel gibi, Gönlüme akana, gücüm yetmez ki… Ezelde yazılır, kulun kaderi, Gelince yaşanır, zamanı, yeri, Mevla’dır tek bilen, hayrı ve şer-i, Bahtıma çıkana, gücüm yetmez ki… Metin Yıldırım |
Halden anlasa…!
Seni unutması, kolay olurda, Bu deli yüreğim, dilden anlasa.. Yerini dolduran, bir aşk bulurda Zır deli bu gönül, halden anlasa.. Canımı uğruna, bedel vermezdi, Yolunda onuru, yere sermezdi, Dikeni kanatan, gülü dermezdi, Arsızdır bu gönül, halden anlasa.. Sevmeyi bilenler, böyle satmazdı, ******* dar gelir, rahat yatmazdı, Yürekten sevdayı, kolay atmazdı, Hayırsız o gönül, halden anlasa… Bozuldu hayatın, huzuru tadı, Sanki bu ömrümün, doldu miâdı, Ya vuslat ya ölüm, gönlümün şâdı, Gelmez isen ecel, halden anlasa.. Ölmeden öldürdü, daha beterim, Olmazdı bu kadar, acı kederim, Gülerdi yüzüme, kötü kaderim, Vefasız sevgili, gel den anlasa… Metin Yıldırım |
Hayatın cilvesi.....!
Kapılmış giderim, azgın sulara, Bir yanım sükûnet, bir yanım cinnet.. Düşmüşüm akara, zor pusulara, Bir yanım zarûret, bir yanım hayret…. Harmanım savrulur, esen yellerde, Bir yanım bereket, bir yanım zillet… Toz duman olurum, yaban ellerde, Bir yanım asâlet, bir yanım şirret… Şaşkındır tartamaz, terazim zorda, Bir yanım adâlet, bir yanım kuvvet… Aldanıp avlandım, düştüğüm torda, Bir yanım esâret, bir yanım gurbet…. Darlığın pençesi, geçer boğaza, Bir yanım rezâlet, bir yanım kısmet… Biçare bedenim, düşer maraza, Bir yanım kasâvet, bir yanım nâmert… Kalmamış dürüstlük, maskeli yüzler, Bir yanım hakîkat, bir yanım sûret… Dillerden dökülür, acıtan sözler, Bir yanım hakâret, bir yanım gıybet… Yüreğim âlemden, çok uzaklarda, Bir yanım husûmet, bir yanım nîmet… Bilirim senide, bir aşk paklarda, Bir yanım sadâkat, bir yanım nefret…. Alsaydı giderken, keşke bu canı, Bir yanım harâret, bir yanım hasret… Gülmedi yüreğin, ağlayan yanı, Bir yanım emânet, bir yanım nispet… Anladım bozukmuş, bahtımın adı, Bir yanım sefâlet, bir yanım lânet… Artık bu dünyanın, kalmadı tadı, Bir yanım ezîyet, bir yanım dâvet… Kaderin yazısı, böyle demek ki, Her yanım meşâkkat, her yanım tezat... Sabırlar dilendim, gülerim belki, Her yanım barîkat, geç kal-ma vuslat….. Metin Yıldırım |
Hep ben……….?
Hatıralarımdan bir köşk yaptım, ..............................içinde oyalanırken, Şöyle bir mimarisine baktım, ..............................her taşı acı harcı ben………. Yıkılsa da başıma artık, ..............................kurtulsam derken bu eserden, Gerçekten kaçamadım, ..............................yıkılsa da içinde ki yine ben………….. Depremler oluyor içimde, ..............................hatıralarımı anarken, Bu yaşanmış mazi benim, ..............................kaçamıyorum ki benliğimden….. Davacıyım mahşer de, ..............................hatıralarımı katledenlerden, Ortada bir vaka varsa, ..............................bunun sorumlusu neden hep ben……….? Metin Yıldırım |
Hiç yalancı sevmedim…..!
Çarpıp kapıyı, Çıkıp gitti bir sevda kâtili…. Cinayetten ürperdim…! Yetim bir aşktı arda kalan, Sahiplenip, üstendim… Ben, hiç cinayet işlemedim…..! ******* zifiri karanlığa dolandı, Işıl ışıldı güneş, kızıl kana bulandı, Sanki her şey yalandı, Acı çektim, direndim…. İçimdeki sevmeyi, ben hiç öldürmedim…..! Bir cinayetti hayatı bitiren, Saatler alıp götürürken yorgun yılları, Benimle birlikte zamandı tükenen… Kıymetini bilemedim… Sahte bir bakışa güvendim…….! Aşkı sakladım iliklerime, Değerini bilende kalsın….. Tarifsiz bir ateş düştü orta yere, Bırak, yansın….! Ben aşka hiç küsmedim…! Sevmelerimi saklayıp, aşka biledim…! Şimdi zulamdaki duygularla, Avuçlarına incinmiş bir yürek bırakıyorum, Adına yazılı, senindir sakla, Adım sevda…! Ben daha ölmedim….! Ve.... Hiç yalancı sevmedim…..! Metin Yıldırım |
Hoşçakal
Ben gidiyorum Hoşçakal Sadece senin hayatından değil Bu hayatın, tüm mekanlarından Ve göz yaşlarımdan Artık onları akıtmayacağım Ne sensiz akşamlara Nede yalan sevdalara Gittiğim o yerde Ne beni üzen kaprislerin Nede artık küsmelerin olacak Bakalım beni kimler çalacak Ben sevmeye gidiyorum Hoşçakal Sende yitirdiğim kendimi Ve içimdeki, o seven yüreğimi Ben sevmeye gidiyorum Bilen birisi çıkarsa karşıma kıymetimi Ben gidiyorum Hoşçakalın Paylaşacak vaktim kalmadı artık Ne sizinle yarınları Nede değer kazanan zamanı Şimdi kurduğum bir saatim var O belirleyecek artık zamanı Ben sizden gidiyorum Hoşçakalın Gözlerimdeki denizinize düştüm Yüzemiyorum yoruldum Ve bende sizinle birlikte O denizinizde boğuldum Tükendi artık soluğum Dün vardım ama Tüm varlığımla yokluğunuzun koynunda bir ben kaldım Bir ben Şimdi ne sizler kaldınız Nede üzerimdeki karanlığınız Kalabalıkların koynundayım artık ben Bir başıma yapayalnız Hayatın sıfır noktasından herkese günaydın Yine bir ben her şey yeniden Hoşçakalın Nefretle zaten işim hiç olmamıştı Hepinize sevgilerden Çıkarın artık o masum resmimi albümlerden Büyüklerimin titrek ellerinden Küçüklerimin o dolu gözlerinden Ve öpüyorum hepinizi Adına gurbet denen Uzaktaki bu yerlerden Metin Yıldırım |
Hüznün davası......
Göğüs kafesinde yatan, ............................mahkuma sordum…. Nerden düştük biz bu hale, ............................nedir bu durum….? Müsebbibi duygulardı, ............................sebebi duygum…. Duyguları sorguladım, ............................aşkları buldum…. Aşkı bendim dava eden, ............................müebbet oldum…. Tahliyeme karar çıkmış, ............................sonradan duydum…. Artık tek çarem kalmıştı, ............................idam umudum…. Karara itiraz edip, ............................temyize sundum…. O hazin gün gelip çattı, ...........................makama durdum… Görüldü hüznün davası! ...........................aşkı savundum…. Dedim burası sürgündür, ...........................yürektir yurdum…. Bitmez bu hüznün davası, ...........................B e n s e v i y o r d u m………! Bitti mahkeme…. Karar: ...........................K a t ı l m ı y o r u m…………..! Kalkın….Karar….Okuyorum! ...........................b-e-n....k-a-l-k-m-ı-y-o-r-u-m….! A ş k t a.....m ü e b b e t e______________________ ............................o n-d a n.....t a h l i y e s i n e____ Kalemini kırdı hakim: .............................O n a y l ı y o r u m____________ Metin Yıldırım |
İçimde ki bütünsün…!
Bir gün ücra köşede, kast edecek canıma… Yüreğim bir tabaka, sen kardığım tütünsün... Aşkın nikotin gibi, girmiş sanki kanıma… Yine vurdu krizin, içimde bir bütünsün… Düşersin ya aklıma, aşkın girer burcuna… Tenim kağıt parçası, sen sardığım tütünsün.. Kibrit çakar hasretin, sigaramın ucuna… Ciğerime çektikçe, içimde ki bütünsün… Dumanın hayal olur,tüter döner karşımda… Sıkışınca yüreğim, baş vurduğum tütünsün… Bir gün sebep olursun, yazar mezar taşımda… Sende pişmanlığınla, göz yaşınla bütünsün… Metin Yıldırım |
iLeTi….
Yok abim; Çivisi çıkmış, Sevdaya saflık, Eğlenceye aşk denmiş… Yazarın elinde fırça, Çizerde kalem… Şiirin kuralımı olur sanki, Aksini söyleyen halt etmiş… Kıstık duygu ateşini, Bekle, şiir pişecekmiş… Zaman abim, zaman… Sende söv say gitsin; Kılıf hazır, sanal âlemmiş... Şiirlerde sanal… Hak, hukuk, nizam, ölçü, Yazanına göreymiş… Yine falan fişlenmiş, Bak hele yaptığına; İmge çorbası deyip, Büyük cürüm işlemiş… Filanın kontörü bitince, 120 karakterlik şiire, Mesajını işlemiş… İletiyi alanda, Kalemini dişlemiş… Uymuyor bu zamana, Şiir içlenmiş... Edebi..at.. Entel olsun, Edebiyat eskidenmiş… Üstatta kim oluyor, Şairliğin öz ruhu, Zaten onda kirlenmiş… Metin Yıldırım |
İnat..!
Sen gülümse gülüm, güller açılsın, Dalını kurutan, toprağa inat… Taze bir, filiz sür, umut saçılsın, Güneşe sırt dönmüş, yaprağa inat… Çağır da bülbülü, sevda yaşasın, Aşk için ıslanan, yanağa inat… Saraylar içinde, sevip okşasın, Başına yıkılan, konağa inat…! Bırak saçlarını, rüzgar tarasın, Teline değmeyen, tarağa inat… Salıver gönlünü, mâhir arasın, Ustayım geçinen, çırağa inat… Yârinin özlemi, yakarsa yaksın, Aldırma hasrete, uzağa inat… Kem gözler ne diye, bakarsa baksın, Vazgeçme sevmekten, tuzağa inat… Dinle yüreğinde, yükselen sesi, İçinde kırılan, bardağa inat… Kondurma alnına, ölüm bûsesi, Yar diye öpmeyen, dudağa inat… Metin Yıldırım |
İntihar kokulu sevda__!
Sen vurursun geceye, Ay gider……. Yıldız düşer gözlerimden….. Zifiri sevdana bürünürüm, Yer yarılır sanki yerinden….. Sensizliğin dibine kadar gömülünce, Ölüm kokusu gelir derinlerden….. Beynime saplanan pergelin, Etrafıma çember çizer…. Bir nokta gibi bırakır beni Seni böyle sevmelerimin içine, Boşluğuna dolan nefret; Senden değil… Kendimden… Ve seni böyle sevmelerimden… Nefesimi keser atmosferin…… Of çekerim….. Çıkamam bir türlü senden…. Ve sensizliğin içinden……… Bugün ben geçerim…..! ……Yarın da sen geçersin…. ………….İntihar kokulu sevdanın, ………………Pusu kurduğu *******den……! Metin Yıldırım |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 07:52 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.