Mektuplar-262 14/11/0001
Siyah önlüklü çocuklardık
sıralarda mavi önlükler işleyen
oyunlar oynardın
saçların uzardı
ben çamurlu yollarda büyümekten kaçardım

Şimdi bütün yollar asfalt
mavi önlükler atıldı yenileri işlenmeden
sen sobelendiğin o oyundan çıkamıyorsun
ben pasaportlu yollarda çocukluğuma koşmaktayım

Şimdi ikimiz de önlüksüz
oyunlarda ebe daha
siyah önlüklerimizi arıyoruz


Masum Elmas Gül

Mektuplar-263 15/11/0001
Birazdan sen olacaksın
yüzün gelecek
gözlerin üstüne dökülen saçlarınla
belki solgun
belki en canlı haliyle
yanakların olacak
bakışlarında bu hayasız gurbetin sabrıyla
gözlerin olacak birazdan
başını hafifçe yana eğip geçeceksin karşıma
birazdan

Birazdan sen olacaksın
bu tarihi aşkın ihtişamıyla
o ezelden beridir hür yaşamış
hür yaşamış yüreğinle
sana dokunmama aciz bu camların ardında
birazdan sen olacaksın


Masum Elmas Gül

Mektuplar-264 16/11/0001
Herkes kendi ölümüne alışmakta şimdi
dışarıda alabildiğine yağmur
alabildiğine gece
yalnızlığa alıştırmaya çalışıyor bir şarkı
herkes kendi uykusunda
gece
saat yine 'Sen yoksun'

Hiçkimse giremiyor bir başka uykuya
herkes kendi ölüsünde uyuyor
biz 'Sen yoksun'a alışamamış kelimelerleyiz
gece
usanmadan geçiyor zaman
'Karanlık oyun oynuyor aklımla'
üstünü hiçbir zaman örtemeyen o yorgana kızıp
pire arıyorum
üşümüşsün
neye yarar şimdi Roma'yı yakmak
bütün gurbetler kış
butun yollar kar
kapalı
evime giden yolun
uykuna girsem benimki boş kalıyor
benimkine girsen seninki
durmadan yağmur yağıyor
burası İstanbul
sen orda
hareket saatim belli değil daha
edindiğim hiçbir bilette tarih yazmıyor
kendi bedenimde ölü buluyorum kendimi
hiçbir sabahına uyanamadığım her gecede
sürekli tekrarlayan bu şarkı gibi
aynı dönüp duruyorum bu henüz hareketsiz yolunu

Ne yağmur bizden ıslak
ne de yangın böyle yakgın
uzattıkça ayaklarımızı
kısalıyor yorganımız
uzadıkça yolumuz
daha çok üşüyor ayaklarımız

'Karanlık oyun oynuyor aklıma
şimdi sensizlik dolaşıyor
çıkıp gittiğin bu yerde
sensizlik benim canımı acıtan...'

Hiçkimse giremiyor başkasının cesedine
herkes kendi ölüsünde uyuyor
gece ve yalnızlık yine
gece ve yokluğun
yani sadece yokluğun
'sensizlik benim canımı acıtan...'


Masum Elmas Gül

Mektuplar-265 17/11/0001
Gitmeye gelmiştin yine
gitmek gibi çekildi tüm resimlerin
baktığımız evler
yürüdüğümüz yollar
gezdiğimiz
yediğimiz
içtiğimiz
o *******
sıcak tenin
kokun
gitmek niyetineydi yine
güldüğümüz
sevindiğimiz
sarıldığımız

Gitmeye geldin
çaresiz
gittin
gitmeye gittin gittiğin yerden
ve hiç bakmadım tarihe
geleceğin daha erken gittiğinden


Masum Elmas Gül

Mektuplar-266 18/11/0001
Şimdi seni düşünüyorum
düşünmesine de
hep eksik kalıyor hatıralar
hani 'ya hiç olmasaydı' da var da
daha çok olabilirdin
olabilir miydin
olamadı işte
hatıralar eksik kalmış
kendimce bişeyler eklesem de geçmişe
nafile
o resimlerle hiç oynanmıyor
oynanmamış hiçbir devirde
nafile
hani gelince eksik bırakmayız diyeceğim ama
zaman hep eksik bu aralar
gelecekte biryerlerde o eksik yerler
belli ki şimdi değil
nafile
ikimiz tam olsak da şimdi


Masum Elmas Gül

Mektuplar-268 20/11/0001
Susmak
birçok şeydir bazen

Ki dudaklarında olunca
ne çok şeydir
senden olunca
böyle ağırca bir sessizlik içinde
az anlaşılır
çok bişey

Susmak
ne çok şeydir
dilinde
dinledikçe çoğalan
sustukça gizen
çok çok bişey
az bilinen
çokça çok bişey


Masum Elmas Gül

Mektuplar-267 19/11/0001
Yollar birikmiş yine yüzüne
birikmiş
eskimiş
azalmış
yıkılmaya yüz tutmuş yollar yüzünde
şimdi'den tez dileklerle
umut
direnç
inanç
binlerce bozulmaz yemin içinde
yüzünde bizlerce hüzün


Masum Elmas Gül

Mektuplar-269 21/11/0001
Bakışların kaç asırlık
o mahmur
dağılmış saçların
yüzündeki o zaman
kaç asırlık
kalbin


Masum Elmas Gül

Mektuplar-27 (M.S.) 27/12/2005
Kıyamet dindi.
Gerçeklerin yüzü kızarmış.
Utanıyor zaman.
Yüzümüze bakamıyor yüzsüz hayat.
Kaçıp gizlenmiş bir yerlere İstanbul.
Utanası tutmuş ilk defa.
Ve kırılmış şimdi bizi bilen tüm eşyalar.
Adımlarını bilen yerler buz tutmuş.
Gidişine ters dönmüş her şey.

Gülüyoruz.
Kalışıma kahkahalar sıralıyoruz.
Gittin.
“Gittin” demeyeceğim.
Gittin.
“Ardında koca bir kimsesizlik bıraktın” demeyeceğim.
Ardında koca bir kimsesizlik bıraktın.
Yalan dünyanın en büyük yalancılarıyız işte.
Hiç kimseye “O “gitti” demeyeceğim.
O gitti...

Gittin.
Bakışlarım yırtılıyor.
Dudaklarım paramparça
Ellerim un ufak.
Kalbim çıldırmış.
Sen gitmişsin.
Hepçe batmışız yokluğuna.
Ciğerlerimizde su kalmadı mavi kadın,
kalmadı.
Bütün denizleri kurudu martıların.
Kaplumbağalar uçamıyor.
Sabır oyalıyor bizi.
Bize göre değil beklemek.
Dön gel kadın.
Dön gel.
Durma ne olursun.
Dön gel.
Gel.
Gel.
Ge.
g.
...

Hatırlanıp yakan ne çok an döktün geçtiğin yerlere.
Hiçbir yere bakılmıyor.
Hiçbir yerde durulmuyor.
Nesneler yarım.
Her şey felaket olmuş.
İstanbul hasta.
Beyoğlu ölüyor.
Odamızda zehirli bir ölüm var.

Asırlarca seni ölmeliyim
Çağlarca sarılmalıyız.
Hiç gelmemiş gibi kalmamalıyız.
Doymalı sana.
Seni çoğalmalı.
Seni daha çok olmalı.
Dön gel.
Gitme.
Dur.
Kal.
Götür beni.
Al.
Götür beni de.
Gitmediğin yere.


Masum Elmas Gül

Mektuplar-270 22/11/0001
Böyle her sabah
gözlerinle açılmak yeni güne
'Günaydın' dilemek kalbinle
yorganının altından çıkmak
yeni güne
ilk adımı döşeğinden düşürmek
ekmeğe doğru
emeğinle
aynaya bakınca seni görmek
yüzümü ellerinle yıkamak
yüzünle kurulamak
kokunla başlamak böyle
yeni günden ilk nefeslere
ilk umuda
ilk yaşama sevincine

Kahvenden bir yudum
tostundan bir lokma
bir sıcak gülüşün
bir sıcak
böyle her sabah
seni uyanmak
seni
binlerce şükür
binlerce
şükür


Masum Elmas Gül