Gizli Sevda

GİZLİ SEVDA

Gel sevgilim, gel birlikte uçalım,
Bulutlar dokunsun, ellerimize.
Gizli sevdamızı kimse bilmesin,
Barıkat kurmasın yollarımıza.

Damla - damla, yağmur olup düşelim,
Sevgi ırmağına dolup taşalım,
Eğer gönlün yoksa, helallaşalım,
Sitem etme mutlu günlerimize.

Bir yanda hayatın gerçek çizgisi,
Bir yanda garibin gizli sevgisi,
Günahım yok, bu da ALLAH vergisi,
Kıymayın mevsimsiz güllerimize.

Tatlı sözlerinle avuttun beni,
Söz verip gelmedin, unuttun beni,
Güldürecek derken ağlattın beni,
Hasret susturuyor dillerimizi.

Hüsranla geçiyor, ayrı günümüz,
Tatlı bir hatıra kaldı anımız,
Hep hasretle geçecekse günümüz,
Bir hazırlasınlar, sallarımızı.

Emine Sönmez

Gizli Sızı

GİZLİ SIZI

Geldiğin gün açan güller, soluyor,
Ay buluta girmiş görmüyor bizi.
Sensiz bu el bana zından oluyor,
Durmadan kanıyor sevdanın izi.

Bahtımın güneşi seninle battı,
Hasretinle, yüreğimi kanattı,
Tanrı, seni benim için yarattı,
Sevginle kopardım gökten yıldızı.

Beni üzmek varmı idi kastında,
Seni gördüm bulutların üstünde,
Çöle attın beni, deli estin de,
Çıkmadı gönlümden sevda denizi.

Ayda bir değil de, yılda bir gelsen,
Perişan halimi seyredip gülsen,
Mazı olamazsın yüreğimde sen,
Nasıl unuturum gözlerinizi.

Derdimi ummana döksem, inlesem,
Vurgun'u çalsalar, ben de dinlesem,
Delisin diyorlar, kime söylesem,
Sardı yüreğimi bir gizli sızı.

Emine Sönmez

Gönlüm Yaralı

GÖNLÜM YARALI

Yemin ettim, yeminimi bozdurma,
Yaralıyım, dertlerimi azdırma,
Beni böyle diyar - diyar gezdirme,
Dizimde derman yok, gönlüm yaralı.

Ne öfkem var sana, ne de sitemim,
Senden ayrılmaktır bütün matemim,
Seher yelim, serin esen meltemim,
Dizimde derman yok, gönlüm yaralı.

Kanadım kırıldı, uçamıyorum,
Senden uzaklara kaçamıyorum,
Karardı gözlerim, seçemiyorum,
Dizimde derman yok, gönlüm yaralı.

Gezdiğim yollarda hatıralarım,
Kötü kaderime yanar, ağlarım,
Etrafıma kuruldukça ağlarım,
Dizimde derman yok, gönlüm yaralı.

Sen benim kaderim, kara yazımsın,
Durmadan kanayan gönül sızımsın,
Uzakta olsan da, iki gözümsün,
Dizimde derman yok, gönlüm yaralı.

Emine Sönmez

Gör Göreceksen

GÖR GÖRECEKSEN

Telefonda çok özledim diyorsun,
Öyle uzak durma, gel geleceksen.
Sitmle karışık naz ediyorsun,
Öldür beni, eğer öldüreceksen.

Cennete yol olur, senle her adım,
Sen düymazsan, kim düyacak feryadım,
Bunca yılı zaten sensiz yaşadım,
Neyleyim bu canı, gelmeyeceksen.

Yüreğimde tükenmeyen hüzün var,
Baktığım her yerde gülen yüzün var,
Bekliyorum, türlü türlü nazın var,
Gönlünce sefanı sür, süreceksen.

Yalnız kaldı aşk dağımın maralı,
Yar gelmedi, yine gönlüm yaralı,
Kederle geçiyor, günler sıralı,
Ara, hatırımı sor soracaksan.

Yaşadığın yerler bahar mı, yaz mı,
Söyle sitemin ne, sitem mi, naz mı,
Bitmedimi cezam, ettiğin az mı,
Çektiğim çileyi gör göreceksen.

Emine Sönmez

Görmüyorlar

GÖRMÜYORLAR

Ağutos da iliklerim donuyor,
Hasretinden göz bebeğim sonüyor,
Gülüşümü gören mutlu sanıyor,
Görmüyorlar nasıl ağladığımı.

Zehir olur sensiz geçen zamanım,
Yüreğim yanıyor, tütmez dumanım,
Senin elindedir idam fermanım,
Görmüyorlar nasıl ağladığımı.

Açmış papatyalar, dönmüş geline,
Salmış kokusunu seher yeline,
Can adadım, saçının her teline,
Görmüyorlar nasıl ağladığımı.

Harman oldum, güz gelmeden savruldum,
Yar gelmedi yandım, yandım kavruldum,
Çaldığım kapıdan, bir bir kovuldum,
Görmüyorlar nasıl ağladığımı.

Gözyaşım sel oldu bent kuramadım,
Yar'a 'gitme' dedim, haykıramadım,
Yüreğim kanıyor, durduramadım,
Görmüyorlar nasıl ağladığımı.

Emine Sönmez

Gözlerim Kurumuyor

GÖLERİM KURUMUYOR

Yanardağ söndü artık, alevler püskürtmüyor,
Çağlayıp aktığın yol, bil ki yosun tutmuyor,
Yılların hatırası bizleri avutmuyor,

Sensiz, susuz çöldeyim, Kerbela'dan beterim,
Senden kalan hatıra, kurumayan gözlerim.

Bir volkandı gözlerin, alev alev yanardın,
Yaktığın ateşinle, bütün dünyamı sardın,
Tarihlerle dost olan, sen ne güzel insandın.

Sen gittin bir meçhüle, ben şimdi derbeder im,
Senden kalan hatıra, kurumayan gözlerim.

Gönlüm hazana döndü, yeşermiyor yapraklar,
Bizi yalnız bıraktın, aldı seni topraklar,
Seni alan o ecel, bizleri de kucaklar,

Gittiğin yer de bizim, bir gün ben de giderim,
Senden kalan katıra, kurumayan gözlerim.

Kapattın gözlerini, küsmüş gibi dünya'ya,
Sormadın, gücün varmi, böyle acı vedaya,
Ruhun şad olsun ustad, sen kavuştun HUDA'ya.

Beni yalnız bıraktın, diyetini öderim,
Senden kalan hatıra, kurumayan gözlerim.

Emine Sönmez

Gözlerin Isıtacak

GÖZLERİN ISITACAK

Güneş oldun bahtıma, batıdan doğuyorsun,
Fırtına gibi esip başıma yağıyorsun,
Bazan da bulut olup, mehtabı boğuyorsun,
Kar yağdırsan başıma, ağustos kadar sıcak,
Varsın güneş doğmasın, gözlerin ısıtacak.

Gelişin serap gibi, gidişin zehirden ok,
Sensiz gönlüm yaralı, dizlerimde derman yok,
Denizin göz yaşını getirip başıma dök,
Kor yağdırsan başıma, ağustos kadar sıcak,
Yazın sıcağı değil, gözlerin ısıtacak.

Ulaşmak mümkün değil, çıktın arş'in katına,
Yanına gelmek için, binsem sevda atına,
Yokluğundan kopuyor yüreğime fırtına,
Kar yağdırsan başıma, ağustos kadar sıcak,
Bakışın güneş gibi, gözlerin ısıtacak.

Şelale gibi akıp, yüreğime çağladın,
Gönlümü esir ettin, zincirlerle bağladın,
Yaralı yüreğimi, ateşinle dağladın,
Kar yağdırsan başıma, ağustos kadar sıcak,
Bahar - yaz değil, beni gözlerin ısıtacak.

Emine Sönmez

Gözlerin.

GÖZLERİM

Özlüyorum güzelim, ondandır sitemlerim,
Üzme beni ne olur, belki bu son demlerim,
Sen gelmezsen yanıma, bitmiyor özlemlerim,
Gün doğmadan batıyor, gülmeyince gözlrrin.

Sen yanımda olursan düz ederim dağlari,
Gülme sakın aşkıma, deme 'geçti çağları',
Yeniden yeşermişti, bende hazan bağları,
Gün doğmadan batıyor, gülmeyince gözlerin.

Öldürseler de beni, etmem aşka ihanet,
Sen de inanıyorsan, göster biraz merhamet,
Gönül ferman dinlemez, nekadar desen 'sabret',
Gün doğmadan batıyor, gülmeyince gözlerin.

Hazan bahçelerinin çiçekleri soluyor,
Akan coşkun dereler, gözlerime doluyor,
Sevgisiz geçen günler, bana zından oluyor,
Gün doğmadan batıyor, gülmeyince gözlerin.

Sensiz geçecek ömrü, göze alamıyorum,
İnan elimde değil, aşksız duramıyorum,
Kanayan yüreğime merhem olamıyorum,
Gün dğmadah batıyor, gülmeyince gözlerin.

Emine Sönmez

Gül Kokulum

GÜL KOKULUM

Gök kuşağı gibisin, her zaman kaçıyorsun,
Hayal bahçelerinde çiçekler açıyorsun,
Bahar dalı gibisin, kokular saçıyorsun,
Nasıl doyulur sana, her çiçeğinde bal var.

Sen varken yaşıyorum, gönlüümün baharını,
Gidince hissederim gönlümdeki harını,
Günlerimi yitirdim, düşünürken yarını,
Sensiz ne gidecek yol, ne tutunacak dal var.

Kaynağı kara bahtım, bitmeyen ıstırabım,
Nefes alamıyorum, hasretinden harabım,
Ya beni alıp gitsin, ya seni versin Rabbım,
Takdırı benim değil, gidecek iki yol var.

Nice yıllara canım, gönlümün sultanı sın,
Yanımda olmasan da, hep canımın canısın,
Her şey gönlünce olsun, cümle alem tanısın,
Doyum olmaz kokuna, sanki teninde bal var.

Emine Sönmez

Güle Güle

GÜLE GÜLE

Ne gün doğuşunu seyredebildik seninle,
Ne, güneşin batışını, el ele.
Ne de göz göze gelebildik seninle,
Veda etmeden gittin vefasız,
Güle güle.

Hani bizim için açacaktı güller,
Neden bülbül aşık güle,
Biz her gün ağladık, hep güldü eller,
Veda etmeden gittin vefasız,
Güle güle.

Hayatın acılarını anlatmaya kalkma,
Biliyorum.
Mutluluk var mı hayatta, onu söyle,
Ağlanacak halime gülüyorum.
Beni yad ellere attın vefasız,
Güle güle.

Emine Sönmez

Gün Feryat Ediyor

GÜN FERYAT EDEİYOR

Gün feryat ediyor, gece sitemde,
Geri dönüp, senle barışmam diyor.
Kaderim güneşin battığı yerde,
Seher yıldızıyla buluşmamdiyor.

Hayatın son demi, ince bir tül dur,
İstersen çağlayıp ak güldür, güldür,
Ne olur, sitemi aradan kaldır,
Yoksa gül yüzünle, gülüşmem diyor.

Bir gün ben de sevdiğime ulaşsam,
El ele tutuşup kırda dolaşsam,
Gönlümü doldursa, yeniden taşsam,
Senden başkasıyla sevişmem diyor.

Emine Sönmez

H a N i

H A N İ

Hani dün her şeyi küçümsüyordun,
Kendini gökteki yıldız sanırdın.
Sevmeyi bilmiyor diye hor gördün,
Hani, aşkı gözlerinden tanırdın.

Giden günler geri gelmez, arama,
Neşter vurma, tuz basılı yarama,
Her mevsimin güzelliği var ama,
Sen dört mevsimi de, bahar sanırdın.

Sevda pınarında çağlarım sandın,
Yüksek tepeleri dağlarım, samdın,
Hasretin narına yandıkça yandın,
Gayret etsen, belki de uslanırdın.

Gülen gözlerine oldun pervane,
Bakışıyla oldun deli - divane,
Ayrılığa gerekmiyor bahane,
Veda etse bile onu tanırdın.

Saklamadın ondan hayat yolunu,
Boş yere harcadın, bunca yılını,
Bilemedin, kendi garip halini,
Kesmesen ümidi, onda kalırdın.

Emine Sönmez

Hapsettin Beni

HAPSETTİN BENİ

Sevgi yağmurları yağsın başına,
Aşkımın seline kapılıp çağla.
Yüreğie sitem etme boşuna,
Sevdan ateş olsun, kalbimi dağla.

Gülün bülbülüne sitemi olmaz,
Aşkta bora eser meltemi olmaz,
Seven hasret çeker, meltemi olmaz,
Yeter ki gönlünü sevdaya bağla.

Gönlüm aşk bahçesi, küser mi güle,
Tüketir ömrünü ağlaya - güle,
Gidersen de geri dön, güle güle,
Sevda ırmağı ol, gönlüme çağla.

Hayatın sırrına eremez oldum,
Tomurcuklar soldu, deremez oldum,
Sensiz, hiç bir şeyı göremez oldum,
Gelmezsen, gözüme mil çekip dağla.

Sevdan buram buram, geçmiyor serden,
Dünyalar bir olsa, vaz geçmem senden,
Yaralı gönlümü kopardın benden,
Hapsettin beni de, demirden ağ la.

Emine Sönmez

HaTıRaLaR

HATIRALAR

Yıllardır çekiyorum hasretinin yükünü,
Bana ver, ben çekeyim dertlerinin yekünü,
Bu günü yaşıyorken sakın unutma dünü,
Seni de benim gibi geçmiş yıllar oyalar,
Kurumuş yaprak gibi düşüyor, hatıralar.

Gözlrimden gitmiyor, geçmişin hatırası,
Bir gün yine seversin, olmaz aşkın sırası,
Böyle biter mi sandın, bu gönül macerası,
Ayrılık ateşten ok, canevinden yaralar,
Kurumuş yaprak gibi düşüyor, hatıralar.

Hiç mi düşünmemiştin bir gün ipler kopacak,
Sen tutmazsan elinden, başkaları kapacak,
Avuçlarımda elin, bir güneş gibi sıcak,
Yüreğimde fırtına kopuyor, bu aralar,
Kurumuş yaprak gibi düşüyor, hatıralar.

Dilerim hiç bir mevsim, açan güller solmasın,
Benim gibi gönülden sana bakan olmasın,
Bir özelliği vardır belki de, kara yas' ın,
Hep ben yalnızlık çektim, hep ben giydim karalar,
Kurumuş yaprak gibi düşüyor, hatıralar.

Emine Sönmez

Hatıralar Gitmiyor

HATIRALAR GİTMİYOR

Gelmiyorsun, nerde kaldın sevdiğim,
Yüreğimde çözümüyor kör düğüm,
Serap değil, hayalın dır gördüğüm,
Hatıralar, dalga dalga başımda.

Rüzgâr oldum diye esmelimiyim,
Gelmiyorsun diye küsmelimiyim,
Hasret kavurdukça susmalımıyım,
Saklanasın diye gözüm yaşında.

Unutamam can çıkmadan bu tenden,
Bahtım, kara yazılıdır ezelden,
Ne gelirse gelsin sevdiğim senden,
Hayalin gülüyor her an karşımda.

Benim dert ortağım, hayat sırdaşım,
Sen varsın, olmasın ekmeğim aşım,
Sensiz yerden kalkmaz bu garip başım,
Dermanım da sensin, arkadaşım da.

Bağım viran olmuş açmaz gülleri,
Yaşanmış sayamam sensiz günleri,
Deli gönlüm mesken etti çölleri,
Garıbım, dikilmez mezar taşım da.

Emine Sönmez

Hayatım Rüya

HAYATIM RÜYA

Güneş doğdu yine, gül açtı dal- dal,
Gidiyorum, deme bu diyarda kal,
Bahçemde goncalar açıyor al- al,
Hüznümü gönderdim, geceden aya.

Bir bilmece gibi seni yaşadım,
Gün doğarken, alev oldum, ışıdım,
Paramparça bölünmüştüm, beş idim,
Seninle yeniden geldim dünyâ ya.

Yola çıktım, ulaşırım engine,
Dilerim ki herkes düşsün dengine,
Bakmıyorum artık gülün rengine,
Bütün renkler soldu, döküldü boya.

Benim dünyam çok küçüktü bir zaman,
Herkes vurup geçti, vermedi aman,
Ancak ben yazarım gönlüme ferman,
Dileğimce yaşarım doya - doya.

Minnetim yok, dünyâ'nın gidişine,
Ben dengimi buldum, var git işine,
Uçarak çıkmışım, dağlar başına,
Sonunda hayatım, renkli bir rüya.

Emine Sönmez

Istırabı Hak Etmedim

BEN BU ISTIRABI HAK ETMEDİM

Fırtına kopuyor deli gönlümde,
Ödül bana, senden gelen zülüm de,
Ağlıyorum yoksun diye yanımda,
Ben bu ıstırabı hak etmedim ki.

Ezelden ebede yolum sen olsan,
Çağlasan sel gibi, gönlüme dolsan,
Bir süçüm olsa da dertlere salsan,
Ben bu ıstırabı hak etmedim ki.

Belki bir gün, diye geçiyor günler,
Hasret ateşiyle soluyor güller,
Susmasın, o bülbül avazlı diller,
Ben bu ıstırabı hak etmedim ki.

Sevda yarasına bulunmaz şifa,
Sevilen de, olmaz diyorlar vefa,
Gel de bitsin, çektiğim bunca cefa,
Ben bu ıstırabı hak etmedim ki.

Bunca çile çektim, uslanmıyorum,
Halden bilmeyene seslenmiyorum,
Senden başkasına yaslanmıyorum,
Ben bu ıstırabı hak etmedim ki.

Emine Sönmez

İnsan Olmak

İNSAN OLMAK

Ben ağa'yım, efendi'yim diyorsan,
Saygın yoksa neye yarar pir olsan,
Demek bu gidişte bir şeyler noksan,
Tam olmadan, kolay mi insan olmak.

Çoğunun gözleri, bakar kör olmuş,
Susuz kalmış bağlar,çiçekler solmuş,
Nice vatandaşın gözleri dolmuş,
Boşalmadan, kolay mi insan olmak.

Gidiyoruz, üç ileri, bir geri,
Biz oturduk, suçlu kıldık kaderi,
Tanımıyor artık evlat, pederi,
Tanıtmadan, kolay mi insan olmak.

Güneş doğsa hata, doğmasa hata,
Değer veriliyor kat ile yat'a,
Gidiyoruz çamura bata bata,
Kurutmadan, kolay mi insan olmak.

Ayak üşür, çorap giyilir başa,
İffeti, namusu çaldılar taşa,
Güncel sözümüzdur, 'gönlünce yaşa',
Yorulmadan, kolay mi insan olmak.

Ayrılamaz oldu gül ile diken,
Garibiz ya, biz oluruz süt döken,
Kadrini biliyor çileyi çeken,
Çekilmeden, kolay mi insan olmak.

Ormanlar yanıyor, hanlar yanıyor,
Suçlu suçsuz nice canlar yanıyor,
Vatanına kul olanlar yanıyor,
Söndürmeden, kolay mi insan olmak.

Gitmiyorsak, bilinen doğru yola,
Tapıyorsak mala, paraya, pula,
Ülkenin her yanı olmuşsa zula,
Bulunmadan, kolay mi insan olmak.

Başkaları yıyor ahlat'ı, dut'u,
Devler içti, ırmakları kuruttu,
Niceleri ATA sını unuttu,
Anılmadan, kolay mi insan olmak.

Yıllardır gamlıyız, giydik karalar,
Savılmıyor, tuz basılı yaralar,
Haklı olan hep kendini paralar,
Bilinmeden, kolay mi insan olmak.

Çok uzadı sözüm bitmedi ama,
Yaralar büyüdü, tutmuyor yama,
Sönmez der, ADALET denen makama,
Gelinmeden, kolay mi insan olmak.

Emine Sönmez

İsTeMeM

İ S T E M E M


Mezarıma gelme öldüğüm zaman,
Baş ucuma çiçek koyma istemem.
Geleceksen, severken gel yanıma,
Salımı omzunz alma, istemem.

Bana çok görürken bir merhabayı,
Boşa çıkarırsın bunca çabayı,
Sayende terk ettim tüm akrabayı,
Ne çok sevdiğimi bilme, istemem.

Sevdim dedin, aşk ne imiş bilmedin,
Her zaman sevildin, seven olmadın,
Hasreti çekerken beni bulmadın,
Gelip mezarımı bulma, istemem.

Senin bakışların cennete yol du,
Hazan çiçekleri açmadan soldu,
Gözlerde yaş bitti, kan ile doldu,
Bundan sonra gelip silme, istemem.

Yalnız çıktım karlı dağın başına,
Kan ekledim gözlerimin yaşına,
Belki rastlamazsın mezar taşıma,
Mezarıma bakıp gülme, istemem.

Emine Sönmez

İsTeRiM

İSTERİM

Gönlümün fermanını, hem yazar, hem okursun,
Sevgileri gönülde, ilmik -ilmik dokursun,
Sen yanımda olursan, isterse dünyâ dursun,
Dünyâyi durdurmayı, sen olursan isterim.

Çevirmeyi istersin akan suyu tersine,
İncitmek istemezsin, çalışırsın dersine,
Her gün selam yollarsın, sevdanin adresine,
Adrese uğramayı, sen olursan isterim.

Yağmurlar söndüremez yürekteki yangını,
Feleği kızdırırsan, ters çevirir çarkını,
Ölüm mü, ayrılık mi, göstersinler farkını,
Hayatı tanımayı, sen olursa isterim.

Güneş gibi durursun, ne doğar, ne batarsın,
Sitem etmek istersin, kaşlarını çatarsın,
Ümite kapılırım, derdime dert katarsin,
Hayallere dalmayı, sen olursan isterim.

Görmediğim zamanlar, dünyâ dar gelir bana,
Arasam da bulamam, hasret nar gelir bana,
Düştükçe yüreğime, yağan kar felir bana,
Hayatı, yaşamayı, sen olursan isterim.

Emine Sönmez

İzi Kalmasın

İZİ KALMASIN

Gördüğün güzellerle yüreğşmi bir tutma,
Ben hasretten ağlarken, aşkasını avutma,
Seni delice seven, özleyen var, unutma,
Sen gelmeden dinmiyor yüreğimdeki sızı,
Yabancı bakışların, kalmasın sende izi.

Seni görünce sildim, mazideki anımı,
Hep seninle doluyum, kuşattın dört yanımı,
Aşkımızın uğruna adamışım canımı,
Yıldızlar kıskanırken delice sevgimizi,
Yabancı bakışların, kalmasın sende izi.

Yüreğine hapsettin, kelepçeli mahkümüm,
Deniz olsam gönlünde, değmez bir tane kumum,
Çağırırsan gelirim, gözlerinde uykunum,
Yüreğim sende tutsak, ayıramazlar bizi,
Yabancı bakışların, kalmasın sende izi.

Yaban gülü değilim, solarsam daha açmam,
El görmesin isterim, bakışlarından kaçmam,
Ellerinle sunarsan diyemem zehir içmem,
Gözünde yakaladım, göklerdeki yıldızı,
Yabancı bakışların, kalmasın sende izi.

Emine Sönmez

Kabul Edersin

.


KABUL EDERSİN

Okyanusun kuruduğunu kabul edersen,
Kabul edersen ormanların yandığını,
Susuz ve doğasız yaşanmayacağını da,
Kabul edersin.

Gecenin ortasında güneşin doğacağına,
Yağmur yerine, yıldızlar yağacağına,
Göz yaşlarının,
Damla damla avucuna düşeceğini de,
Kabul edersin.

Bir çırpıda geçer zaman,
Ömür kısa, hayatboş,
Her şey gelip geçicidir, ister ağla, ister coş,
İster ayık ol, ister sarhoş,
Kabul edersin.

Günler karanlığa gebe, mehtaba muhtaç,
Bakışların yaralı yüreğime ilaç,
Gönlüm, varlığına muhtaç,
Kabul edersin.

Dünyâ' nin geçici mekan olduğuna inanıyorsan,
Sevdiğinden uzak kaldığında, yanıyorsan,
Her sabah hayallerinle uyanıyorsan,
Kabul edersin.

Kabul edersin ki, dünyâ fani,
Gidenler dönmüyor, hani,
Işık yerine, gözler aydınlatınca, dünyâ'ni,
Kabul edersin.

Emine Sönmez

kadın Severse

KADIN SEVERSE

Geniştir yüreği dünyâlar sığar,
Yağmur olur, kuru toprağa yağar,
Bin kere öldürsen, yeniden doğar,
Her derde devadır, kadın severse.

Çimenler yeşerir, cemre düşünce,
Kanıyor yürekler hasret deşince,
Geride kalsak da yıllar koşunca,
Topraktır, havadır, kadın severse.

Yüreğinde tomurcuklar açılır,
Gözlerinden, mutluluklar saçılır,
Zehir sunsa, deva diye içilir,
******* seherdır, kadın severse.

Cennet bahçesidir onun yüreği,
Bazan köle, bazan evin direği,
Her zaman sevmektır bütün emeği,
Gönüllerde har dır, kadın severse.

Sevildikçe, güneş olur gözleri,
Birer aşk şarkısı bütün sözleri,
Çektiği acının kalsa izleri,
Her zaman bahardır, kadın severse.

Emine Sönmez

Kalem Yazıyor

KALEM YAZIYOR

Sahibi var benim gönül bahçemin,
Ne güneşe, ne de aya benziyor.
Ulaşamıyorum, çok derinlerde,
Gölde yüzen bir sunaya benziyor.

Kırıldı, kalmadı hiç bir dal bana,
Menzile ulaşmak, bir hayal bana,
Ölüyorum, hazırlayın sal bana,
Gün be gün gönlümde yara azıyor.

Nafile, yolunu hep bekler gönül,
Gelmezsin, derdine dert ekler gönül,
Sensiz yürüyemez, emekler gönül,
Bir hercai, yad ellerde geziyor.

Hayat pınarından su içemedim,
Gönlüme münâsip yar seçemedim,
Ne yardan, ne serden vaz geçemedim,
Kimi sevdim ise beni üzüyor.

Kimseyi üzmeye inan kastım yok,
Göz yaşımı dolduracak testim yok,
Dertlerimi anlatacak dostum yok,
Dilim suskun ama kalem yazıyor.

Emine Sönmez

Kandiller Yaktırırsın

KANDİLLER YAKTIRIRSIN

Ümidi kestim senden, arama sorma beni,
Sevmeyeceksen söyle, nafile yorma beni,
Biliyorsun kandırır, bir yarım elma beni,
Mutluluğu çok görüp, uzaktan baktırırsın,
Gönlümün sarayında, kandiller yaktırırsın.

Adınla nefes alan, bir garip sevdalıyım,
Sevmesini bilene, yeşil zeytin dalıyım,
Ellere zehir olsam, sana Anzer balıyım,
Göz pınarlarım taşar, şelale aktırırsın,
Gönlümün sarayında, kandiller yaktırırsın.

Ezelinden yanmışım, daha yanacakmıyım,
Susamışım aşkına, söyle kanacakmıyım,
Şu yalancı dünyâda, hep aldanacakmıyım,
Düştükçe yüreğime, şimşekler çaktırırsın,
Gönlümün sarayında, kandiller yaktırırsın.

Bir gün ddoğsan ne olur, geceme mehtap gibi,
Görünür kaybolursun, çöl'deki serap gibi,
Hep kadehimde dursan, yıllanmış şarap gibi,
Söz verip de gelmezsin, acılar çektirirsin,
Gönümün sarayında, kandiller yaktırırsın.

Emine Sönmez

Kimim Var

KİMİM VAR

Dünya fani, ömür kısa, hayat boş,
Diyorlar ki, yaşıyorken eğlen, coş,
Ben senin sevdanla olmuşum sarhoş,
Eğlenip coşacak dermanım mi var,

Bir garip yolcuyum ezelden gelen,
Perişan halime çok olur gülen,
Yürekten sevip de kadrimi bilen,
Ne haldesin diye soranım mi var.

Yumak yumak sardım, dertler bitmedi,
Bir siteme bile gücüm yetmedi,
Desem ki, güneşim henüz batmadı,
Kara bulutları silenim mi var.

Deli bir bora dır, esti gidiyor,
Can damarlarımı kesti gidiyor,
Kara topraklara bastı gidiyor,
Neler çektiğimi bilenim mi var.

Dermanı bulunmaz, yürekte yaram,
Garıbın dünyada sevmesi haram,
Dedim, kalpten kalbe bir köprü kuram,
Bin bir selam versem alanım mi var.

Emine Sönmez

Koşar Gibisin

KOŞAR GİBİSİN

Seni görmemek mi, bana vız gelir,
Zaten hep içimde yaşar gibisin.
Bir gelirsen bahar gelir, yaz gelir,
Gönlümde çağlayıp coşar gibisin.

Bir telefon bile çok görüyorsun,
Aramıza bin bir ağ örüyorsun,
Geleceğim diye söz veriyorsun,
Ayrı dünyâlarda yaşar gibisin.

Gelmesen de ara beni, sor beni,
İçin için yakar oldu kor beni,
Soğutmuyor başımdaki kar beni,
Uzaktan çağlayıp taşar gibisin.

Unutur gidersin böyle, vefasız,
Sevda yaşanırmı dertsiz, cefasız,
Söz verdik sevmeye, sevilmeye biz,
Şimdi sözlerine şaşar gibisin.

Gün istemem, sen olmazsan güneşim,
Küllenmiyor, kor olsada ateşim,
Diyorsun ki, senle bitmedi işim,
Sonsuz maratonda koşar gibisin.

Emine Sönmez

MECNUN'a Dönene kadar

MECNUN'A DÖNENEKADAR

Bayram ilan ettim geldiğin günü,
Aşkına düşeli yedim vurgunu,
Senle alevlenen gönül yangını,
Sürmeli, Mecnun'a dönenekadar.

Senden haber almadığım zamanlar,
Yaram kanar, yüreğime kan damlar,
Ömür kısa, boşa geçmesin anlar,
Sevmeli, Mecnun'a dönenekadar.

İrem bağı, yar göğsünde yeşermış,
Sevgileri görse deniz taşarmış,
Aşık olan, sarıldıkça yaşarmış,
Sarmalı, Mecnun'a dönenekadar.

Mevsim bahar olur, ayda bir gelse,
Bahçemde gülleri yar gelip derse,
Deli ce sevmeli eğer severse,
Bu deli, Mecnun'a dönenekadar.

Doğan güneş, svdiğimin gözüdür,
Bu sıcaklık, aşkımızın yaz'ı dır,
Sevdiğimin dili, balın özüdür,
Sarmalı Mecnun'a dönenekadar.

Emine Sönmez

Ne Diye Aratırsın

NE DİYE ARATIRSIN

Hazan bahçelerine, tövbe ettim girmeye,
Hep ağlatırsın beni, hasret kaldım gülmeye,
Değiştin anladım de, anlamıyorum niye,
Hicranları yaşatıp, günümü karartırsın,
Geçen acı günleri, ne diye aratırsın.

Hava karardı yine, güneşi görmüyorum,
İstemiyorsan tövbe, bağina girmiyorum,
Zından ettin dünyâmı, nerdeyim bilmiyorum,
Bir gün yine gönlüne eğlence yaratırsın,
Geçen acı günleri, ne diye aratırsın.

Artık gücüm kalmadı, gönül macerasına,
Bir merhem bulamadım, bu sevda yarasına,
Ne gün, ne mehtap doğar, bahtımın karasına,
Hayatımı al derim, sev diye diretirsin,
Geçen acı günleri, ne diye aratırsın.

Viran oldu bağlarım, çiçeklerim soluyor,
Ağlamaktan yaş bitti, gözlerim kan doluyor,
Öyle bir hale düştüm, kuşlar bile gülüyor,
Sanmıştı, gülüşünle buzları eritirsin,
Geçen acı günleri, ne diye aratırsın.

Emine Sönmez

Ne Haldeyim

NE HALDEYİM

Kar mi yağdı canım, sesin buz gibi,
Sözlerin sitemli, değil naz gibi,
Gelip de bir daha aramaz gibi,
Şüpheye mi düştüm, yanılmış miyim.

Demek istiyorsan beni arama,
Benide düşürme kedere, gama,
Belki bir konuda hakkın var ama,
Söyle, defterinden silinmişmiyim.

Sesini neşeli duymak isterim,
Seninle doludur gönül defterim,
Belki hayatında kalmadı yerim,
Merak etmiyorsun, alınmışmiyim.

Benim sana sevdam gizli umuttu,
Asla diyemezsin, beni unuttu,
Demezler mi senle gönül avuttu,
Bilmeden taşlara çalınmışmiyim.

Ezelinden kara bahtım, bilirsin,
İsterse dünyâ' dan adim silinsin,
Diyemedin 'bundan sonra benimsin',
Sence bin parçaya bölünmüşmüyüm.

Emine Sönmez

Ne Önemi Var

NE ÖNEMİ VAR

Zaman tükenmiyor, tükenen ömür,
Şiirle yoğrulmuş bizdeki hamur,
Bütün mutluluklar sevgiyle olur,
Geçen senelerin, ne önemi var.

Ateş olup yanmadan, yakamazsın,
Alev - alev gönüle akamazsın,
Hayat acı diye bırakamazsın,
Sevmişsen, yanmanın ne önemi var.

Çiçek açtırırsın kurumuş dala,
Zehirler içersin, benzetip bala,
Gidersin ardına bakmadan hala,
Uzayan yolların ne önemi var.

Sevdaları, yüreğinde beslersin,
Oya - oya, nakışlarla süslersin,
Aşkın için ne gelecekse gelsin,
Sevda yarasının, ne önemi var.

Denizi aşarsın, gece uykuda,
Gider boğulursun, bir damla suda,
Gülü aratmazsa yar kokusu da,
Varsın güller solsun, ne önemi var.

Emine Sönmez

Ne Zaman Geleceksin

NE ZAMAN GELECEKSİN

Bahar gelmiş gönlüme, lale, sümbül saç diyor,
Hasretine doyurdun, ruhum aşka aç diyor,
Yarın baygın bakışı derdime ilaç diyor,
Bir çare bulamadım yar kalbine girmeye,
Ne zaman geleceksin, hasret kaldım gülmeye.

Sele döndü göz yaşım, hayallerim ıslandı,
Kalbimin atışları hasretinden paslandı,
Kederiden suskunum, sanma gönül uslandı,
Vahiy mi bekliyorsun çektiğimi görmeye,
Ne zaman geleceksin, hasret kaldım gülmeye.

Çiçek açmak istedim ömür boyu solmayan,
Sevgilim ol istedim, beni derde salmayan,
Gönlüm divane oldu, dert çekip uslanmayan,
El değmemiş bağ arar güllerini dermeye,
Ne zaman geleceksin, hasret kaldım gülmeye.

Bülbül sende şakıdı, şarkılar sende sustu,
Sevdan gönlümde çiçrk, hayallerim de süs'tü,
Coşkun akan dereler, gittiğin anda sustu,
Seni seven kalbim dir, bendeki tek sermaye,
Ne zaman geleceksin, hasret kaldım gülmeye.

Emine Sönmez

O Bana Yeter

O BANA YETER

Değme tabip, kanıyorsa kanasın,
Derdimin dermanı sen olamazsın,
Bırak da kanatan muradın alsın,
Yılda bir gün gelsin, o bana yeter.

Gidişinle virane olan gönül,
Dönüşünle tomurcuklar olur gül,
Kaderim bu, ister ağla, ister gül,
Bir öpücük versin, o bana yeter.

Gönlümde şifasız yara var ama,
Nafile, derdime derman arama,
O yar gelip hançer vursun yarama,
Yüzüme bir gülsün, o bana yeter.

Ümitsiz bir anda duydum sesini,
Gülüşün aratmaz, gül destesini,
Ondan aldım mutluluğun dersini,
Düşlerime girsin, o bana yeter.

Hayali gözümden günlerce gitmez,
Ufkuma bir doğdu, bir daha batmaz,
Dünya var oldukça, bu sevda bitmez,
SEVİYORUM, desin o bana yeter.

Emine Sönmez

O Benim İşte

O BENİM İŞTE

Hazan bahçesinde solmuş menekşe,
Görürsen hatırla, o benim işte.
Kuru bir dal gibi attın ateşe,
Yangını görürsen, o benim işte.

Köküm tutmaz, bozkır toprağı kuru,
Üstüme basıp geç, gönlünce yuru,
Sormak istiyorsan kalbine soru,
Bu garip kim diye, o benim işte.

Yanıyorum için için dumansız,
Deli gönlüm vurgun yedi zamansız,
Sen yanımda yoksun, kaldım dermansız,
Sürünen görürsen, beni hatırla.

Kır çiçeği yetişmiyor saksı da,
Yaralı yüreğim kaldı askıda,
Fırtına koparıp, bır damla su da,
Denizler görürsen, o benim işte.

Etlerimi dilim dilim kestiler,
Kanım donmuş, doldurmuyor testiler,
Gelen, geçen hep üstüme bastılar,
Param parça olan, o benim işte.

Emine Sönmez

Olmalı

OLMALI

Sevda çöllerine düşerse yolun,
Gözlerin, çöllere vaha olmalı.
Üzmesin dünyâ'da perışan halin,
Aşk uğruna, bütün güller solmalı.

Derya ya dönmeli yürekte coşku,
Sevip sevilirsen, kalır mı kuşku,
Hissedebilirsen gönlünde aşkı,
Hayatı ruhunda, canda bulmalı.

Mevsimleri, bir birine eklersin,
Gelir diye yollarını beklersin,
Acıları yüreğinde saklarsın,
Gönlünde, sevdanın izi kalmalı.

Başında fırtına eser, durulmaz,
Uykusuz geceye, seven darılmaz,
Hasret çeken gnül aşktan yorulmaz,
Yar sevmenin, değerini bilmeli.

Güneş bir doğdumu, kolay batmıyor,
Ayrılık acıdır, hayal yetmiyor,
Aşk yarası kanadıkça bitmiyor,
Sevdiğin gelip de, merhem olmalı.

Emine Sönmez

Olmuyor

OLMUYOR

Hasret kaldım gül yüzüne,
Nasıl çiktin gökyüzüne,
Yatmak istedim dizine,
Söz verip de gelmiyorsun.

Hani gelecektin bu gün,
Gelmedin, yüreğim üzgün,
Gönlümü gönderdin sügün,
Dertlerimi bilmiyorsun.

Yaram sızlar ince - ince,
Gündüzlerim oldu gece,
Seni görmek bir bilmece,
Derde derman olmuyorsun.

Gözüm yolda, aklım sende,
Gözlerime indi perde,
Yar gelmedin, saldın derde,
Selam bile salmıyorsun.

Tek sana güveniyordum,
Söz verdi, gelir diyordum,
Bir değil bin defa öldüm,
Neden sen öldürmüyorsun.

Emine Sönmez

Ömür Nedir ki

ÖMÜR NEDİR Kİ

Hayat sonu belli, bir garıp gerçek,
Sen de gideceksin yeterince çek,
Ömür geldi_geçti, hep inleyerek,
Bir an imiş sonu gelmez sandığın.

Nerde anan, atan, geçmişin nerde,
Hepsinin gözüne iniyor perde,
Elbet bir gün buluşuruz, mahşerde,
Bir nefeslik, dünyadaki varlığın.

İnanma, bu dünya kimseye kalmaz,
Biz de gideceğiz, gidenler dönmez,
Hayat bu, garibin acısı dinmez,
Bunca yıl yaşadın, ne dir aldığın.

Gül mü istiyorsun, kurumuş daldan,
Medet mi umarsın, büyüden_faldan,
Sana selam getiriyorlar sal dan,
Diyorlar ki, yeter artık kaldığın.

Gitmem diyemezsin, yolun belli dir,
Yaşın yirmi, yetmiş, yada elli dir,
Zengindir, fakirdir, orta hallı dir,
Bir garip meşkale, ömür dediğin.

Emine Sönmez

ÖzLeRiM

ÖZLERİM

Gökten yıldız yağsa benim başıma,
Sevgi dolu gözlerini özlerim.
Nehir taşıp bağlansa göz yaşıma,
Senden başkasını görmez gözlerim.

Yollarıma ipek halı serseler,
Günde bin kez, hatırımı sorsalar,
Ya da kızıp, ilden ile sürseler,
Senden başkasını görmez gözlerim.

Vermesinler bana bir lokma yemek,
Beklemem kimseden, hahcasın emek,
Aşık olmak, bende yaşamak demek,
Senden başkasını görmez gözlerim.

Sen yoksan açmasın kırda çiğdemler,
Kırılsın dalları, döksün bademler,
Sensiz hayat bulmaz beni bu demler,
Senden başkasını görmez gözlerim.

Can içinde cansın, sende kanarım,
Bir gün ayrı kalsam, bin yıl yanarım,
Durma, çağla gönlümdeki pınarım,
Senden başkasını görmez gözlerim.

Emine Sönmez

Posta Güvercini

POSTA GÜVERCİNİ

Işıklar gelmez oldu, gönlümün fenerinden,
Neler ummuştum neler, sevdanın hünerinden,
Haber mi bekliyorsun benden başka birinden?
Posta güvercinleri sana doğru uçuyor.

Hep yalnız geçiyorum, hayat denen köprüden,
Gözyaşlarım düşüyor, geçirdiğin törpüden,
Sanki girecek gibi ben çıktığım kapıdan,
Posta güvercinleri sana doğru uçuyor.

Ne oldu da çok gördün, güle güle yi bile?
Sonsuzluğa yol gibi bana verdiğin çile,
Selâm vermez oldular gönül bahçemde güle,
Posta güvercinleri sana doğru uçuyor.

Kerbela'ya döndürdün, selle akan gönlümü,
Veda etmeden gittin, sen tükettin ömrümü,
Neler vad ettin bana, vaat ettiklerin bu mu?
Posta güvercinleri sana doğru uçuyor.

Diyorlar ki, üzülme bu da gelip geçecek,
Bu yol tek senin değil, bir gün oda göçecek,
Koymadan gidiyorlar mezarıma bir çiçek,
Posta güvercinleri sana doğru uçuyor.

Emine Sönmez

S evdanın Eli

SEVDANIN ELİ

Yıllar çilesini örmüş üstüme,
Kapısı olmayan kale misalı.
Bütün dünya birlik olmuş kastıma,
Gülüyorlar, ben durdukça tasalı.

Hayat tünelinin sonu bellidir,
Sevene sevgili, zülfü tellidir,
Yarım güneş gözlü, tatlı dillidir,
Her mevsim şakıyan bülbül misalı.

Tünelin sonunda ışığım sensin,
Her iki cihan da, aşığım sensin,
Uğruna ölecek sevdiğim sensin,
Köküm tutmaz, deli boran eseli.

Gelmedin, boynumu büktü kederin,
Dermansız bıraktın, yaram çok derin,
Gelmesende hazır kalbimde yerin,
Benimki efsane, bir aşk masalı.

Seni düşündükçe gönlüm coşuyor,
Yollarına lale - sümbül döşüyor,
Gel de sarıl, hayallerim üşüyor,
Uzansın ruhuma sevdanın eli.

Emine Sönmez