|
Bilmediğim Bir Şey İstemek İstiyorum
Öğrendikçe bulma ihtimalim azalacak biliyorum. Sadece kafamın içinde, sırf düşüncelerimde dünyanın merkezinden, evrenin son noktasına kadar her şeyi öğrenebilirim. Öğrenebilirim derken uzman olurum ya da bilim olarak öğrenirim değil de bilmek anlamında algılarım demek istiyorum. Bilmediğim bir şey istemem tüm bunların ötesinde olmalı... Duyularımla algılayabileceğim her şeyi bildiklerim arasında sayıyorum çünki. Bunun dışında olmalı en azından... Paylaşım halinde yaşadığımız mekan ve akışına mani olamadığımız zaman zindanından, isyan edercesine bir kaçıştan ziyade, farklı nefes alıp vereceğim bir pencere bulmak umudundayım... Kader çemberini kırmak veya yok saymak değil sınırının sonuna ulaşmak hevesi ya da... Meryem’e sunulan sofralar, denizin bağrını açması, bir anda yüzlerce yıl uyumak ve miraca çıkmak gibi olmalı ama onları biliyorum... Adı mucize olmamalı... Olduğunda ben koymalıyım o şeyin ismini anlamına uygun olarak... Sonu olmayan bir yolculuk gibi görünüyor ilk bakışta. Öğrendikçe önemini yitiren bilinmeyen her şey ve yaşadıkça geçmiş olup ardımızda kalan bir hayat... Algılayabileceğimiz bu boyut geçmişten geleceğe aktarılan tecrübelerin tümüyle birlikte kader denilen bir çembere dönüşmüş. Biz de etrafımızda dönen bu çemberin içinde, düşmemek için adım atıyoruz. Hoş düşsek de değişen olmayacak aslında... Sadece yürüyormuşuz gibi yapmayacağız da yuvarlanıyor gözükeceğiz dışarıdan. Kader bu çemberin farkında olmaktır belkide... Yapabileceklerimizin, bildiklerimizle sınırlı olmasıdır. Bu sınırın farkına vardıktan sonra kabullenmek ise kişisel bir tercihtir. Kabul etmek istemeyenler olabileceği gibi, çıkmak isteyenler ya da farkında oluşu aklında sürekli canlı tutmamak için bilincini uyuşturmaya çalışanlar da olabilir. O noktada bilmediğimiz bir iki kuralı da öğrenmiş oluruz ki yapacağımızı daha da anlamsız kılar. Zira çemberden çıkışı intihar kelimesiyle ifade edersek sadece algı boyutumuzun değişeceğini öğreniriz. Çemberin diğer yüzüne geçmek demektir bu.. Ve bir azaptır aslında. İkinci tercih olarak uyuşmayı deneyecek olsak, yasaklık derecesi intiharla aynı olan bir yoldur. Sebebi de sürekli olarak rüya içinde rüya görmek ve birinden uyanıp diğerinden uyanamayarak yaşamı kabusa çevirecek olmasıdır. Her iki tercih de çemberi daraltır sadece; kendimize eziyet etmemize engel olmak için konulmuş yasaklardır bunlar.. Kabul etmek istemeyenler de olabilir demiştik ya... Onlar için ise olay daha karmaşık bir hal alır aslında. Saçma bir arayışa girerek kendilerine minik çemberler oluştururlar ve oyalanıp dururlar orada... Kabul etmedikleri büyük kader çemberinin içinde... Bilmediğim bir şeyi bilmek istiyorum diyerek farklı bir nefes almaya çalışırken, oturduğum yerde bir çember sahibi olduktan sonra artık düşünmek istemiyorum. İstememek değil de korkuyorum aslında. İnsan düşünce hızıyla bir anda binlerce yılı bitirebiliyor yaşayarak ya da harcayarak. Yerinden kalkacak takati de kalmıyor. Acziyetinin ve “hiç”liğinin farkına vardıktan sonra tekrar “var” olmaya çalışmak ise asıl bilinmeyen şey olsa gerek... Bülent Özdemir. Bülent Özdemir |
Bilmiyorum! ..
Bilmiyorum! Gerçekten bilmiyorum! Bakma öyle gözüme Çıkamıyorum içinden Anlasana! .. Sadeleştirip ne olduğunu Çözemiyorum... Başım ağrıyor, Ayakta zor duruyorum Dalıp dalıp gidiyorum Ama offf bilmiyorum! .. Hangi yalan inanılır... Doğrulardan hangisi çıkarılır... Belkide böylesi hayırlıdır diyorum Ama Bilmiyorum! .. Herşeyi bırakıp gitmelimiyim Bu oyuna devam etmelimiyim Herşeye rağmen Sevmelimiyim Bilmiyorum! .. İnsanlar neden böyle bilmiyorum Hayat oyun mu bilmiyorum Kuralı bu mu bilmiyorum Hala geliyorsun ya üstüme Son kez söylüyorum bak Ben Hiçbirşey Bilmiyorum! ... Simurg_b (P.D.) Bülent Özdemir |
Bir Baba...
Bir baba bazen ölmek ister çocuklarının yaşaması için Aynı baba sonsuza kadar yaşamak ister bazen de Hiç ölmesin çocukları ve o hiç yalnız bırakmasın diye Ama bir yandan da hep yokluğunu düşünür İçi yanar çocuklarını ardında gözü yaşlı bırakacağı için Gözünün yaşını bir silen olur da Kendisi kadar şefkatli silen olmaz diye Hazırlamak ister çocuklarını bunun için hep Hep yokluğunda yalnız kalmamaları için Küçücükkenden başlar anlatmaya hayatı İnsanları Acımasızları Hep kol kanat gerip korumak ister bir baba Sözleriyle de olsa Hep çocuklarının yanında olmak ister Hele bu minicik bir kızsa Prensesiyse Hayatının tam ortasındaki minicik bebeğiyse Hiç kıyamaz Hiç düşünemez Yokluğundaki sahipsizliğini Yaşamak nedir ki Ölür ölür ölür yaşamak için hep yanında olabilmek için Simurg_b Yağmurun babası... Bülent Özdemir |
Bir Bebeğin Gözlerinden Bakar Öte Dünya...
Bir bebeğin gözlerinden bakar öte dünya.. Beyninin içinden bir silah patlar; birinden çıkar ve diğerinden geri girer merhamet kurşunu param parça eder yüreğini... Bir bebeğin gözlerinden bakar insana zaman! Geçmişinden geleceğine gidersin o an... Tüm fal oklarını batırdım zamana. Emir gelmişti gayb aleminden. Yağmur gözyaşlarıma dokundu yeniden. Bir güneş öldü annesinin rahminden. Bir kadın doğdu isyanın gözlerinden özgürlüğe Çocukken yıkanırken ağlardın dedi annem, birde saçların kesilirken... Gülerdin ama bayramlarda kurbanlar kesilirken... Hiç ama hiç ağlamadın ölümden sözedilirken... Belki ilk öldüğünde ağladığın içindir seni doğururken... Bir bebeğin gözlerinden batar hayat en ince yerinden... Deniz kırılır bir daha en derinden... Güneş olup yanar ölüm inceden inceden... Kıyı paramparça olur ve ikiye yarılır en kalın sevgisinden. Bakma gözlerime gülüm ölüm biliyorum vaktin geldi çıkamazsın kabrinden... Sıralandı yine bir bir ölüm nedenleri... Yaşamakmış meğer sıradan ölüm... Ver elini yeniden ama bir bebeğin gözlerinden hayatı batırma yine en ince yerinden... Simurg_b (P.D.) Bülent Özdemir |
Bir Damla Gözyaşı Yaşatır Beni...
Ağıtlarım kalmış rüyalarıma Farkına varmamış uyudukça Gözyaşlarım... Sonrasında akmamış.. Batırdığım yürekler Kara saplanmış bir bir Şimdi hangi gerçek Ağlatır beni... Görünen her kim Bu resme bakmamış Yanık dökük virane gönül Albümler anlatır beni... Zahiri aşikar maske Tinsiz bedenler... Andolsun zeytine Dal neresinde... Lalezar elinde bıçkı Yakamozlara budatır beni... Bir dünya... bir söz bitmez Dönüp durdukça alem semada... Bir koku... bir rüzgar özletir beni... Mecnunun çöllerinden Ferhatın dağlarına Dolaşan bir türküdür aşk... Bir damla gözyaşı yaşatır beni... Simurg_b (P.D.) Bülent Özdemir |
Bir Eski Zaman Bestesi...
Başka bir dünyaya açtım bu gece gözlerimi varolanların yok olduğu hiç bile olamayanların haşrolunduğu uyku uyanıklık arası ama en az ölüm kadar gerçek bir dünya. sakinleri çığırtan sessizleri öksüz bebekleri ihtiyar çocukları yaşlı kızları dul kadınları bekar olan bir dünya… yok olanların var olduğu varlığın yoksunluktan kahrolduğu istediğini kaplayan ışık dünyası. Bir eski zaman bestesi çalana kadar aşk mızarabı gömelim baltaları başucumuza gün ola… Simurg_b (P.D.) Bülent Özdemir |
Bir Hayat Seç Kendine
Bir hayat seç kendine Kelimeleri düşler olan... Yaşananlar ağır gelmesin Acıları hayaller olan... Büyük olsun nefretler Sevgini aşsın kinin Silahı gülden olan... Bir sahip edin efendine Ama önce sen sahip ol kendine Pişmanlık nedir bilme Bildiğinden dönme Gerçekleri rüya sayan Ne arayan ne soran Herşeyiyle senin olan... Özgür müsün sen Aynaya bakıp durduklarınla Gördüğün kaderiyle senin olan... Nerde nasıl ne zaman Neden peki! Neden kadar neden olan... Teşekkür olsun borcun Bilsende bilmesende... Zamana andolsun Hüsrana selam yolla Bir hayat seç kendine Başında gülümseme! Sonunda ölüm olsun... Simurg_b Bülent Özdemir |
Bir İki Üç...
Bir emir Ellerimden giriyor Canımdan... Yağmur... Gözyaşlarımdan... Muhammede verilen söz Ben olsaydım... Bir handan girerken Severek Hayatımdan Bir yandan geçti zaman Durmadan Bir İki Üç... Simurg_b (P.D.) Bülent Özdemir |
Bir Sevgili Seç Kendine...
Bir sevgili seç kendine... Sev ki cennetten gelsin kokusu Kızdı mı cehennemden ateşi Mekanı yürekler olan... Bir sevgili seç kendine... Varlığı umut olan... Yokluğu hiç olmayan... Seni kıskanan Her yanını kuşatan Ve asla bırakmayan Sana senden yakın olan... Bir sevgili seç kendine Ondan başka hiç olmayan Sende hesapsız sev O en sevgili olan... Zelzeleye and olsun Yıldızlara bak yeminle Dünyaları titretsin yarin Sevdiğine hamd olsun... Simurg_b Bülent Özdemir |
Bir Yudum Umut Verilmeyecek! ..
Bu acıyı kabullenmek yetmez Daha bi kanatmak gerek Aslında Bastırıp hayatın ciğerine Sakın dinmesin diye İçimde Dönüp duran dünyalar Ve gözlerim Kapanınca kaybolan rüyalar Misali Ya da Savaşın tam ortasında Çıkan bu barış Felaket sürecek ekmeğime Yanan ocağımın Bir de dumanı tütecek Ulaşılamayacak Yıldızların İntikamı kader değilse Bu acı aslında Hiç dinmeyecek Kimse asıl derdini bilmeyecek Büyülü geleceğin dilinden Doğan bebeklerin eline Bir yudum umut Verilmeyecek... Bülent Özdemir Bülent Özdemir |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 01:12 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.