Arzun Kaldı mı

ARZUN KALDI MI

Hoşça kalın, gidiyorum diyorsun,
Elveda demeye yüzün kaldı mı.
Beni öksüz bırakıp gidiyorsun,
Başka söyleyecek sözün kaldı mı.

Anlamı yok, sensiz geçen bayramın,
Yükünü getirir kederin, gamın,
Boynu bükük bıraktığın insanin,
Halını sormaya yüzün kaldı mı.

Sen gününü gün et, dolaş kentleri,
Bana bırak kederleri, dertleri,
O mutlu halinle dönerken geri
İçinde bir buruk sızın kaldı mı.

Mutlu mu geçecek bensiz günlerin,
Ah' ini düşünme solan güllerin,
Yad ellerde şakıyorken dillerin,
Ben gibi garipte gözün kaldı mı.

Bensizken bürünme ipek de, tül de,
Kimseler görmesin, iyi örtünde,
Bensiz mutlumusun şimdi tatilde,
Dönüp sarılmaya arzun kaldı mı.

Emine Sönmez

Aşk Katili

AŞK KATİLİ

İsyan etmem, kaderime ağlarım,
Viran oldu bahçelerim, bağlarım,
Terk edildim, karaları bağlarım,
Anlamı yok, sensiz geçen günlerin.

Sen olmuştun çöl ortasında vaha,
Sen olmazsan, gülmem artık bir daha,
Dağlar dayanmıyor, çektiğim ah'a,
Sen yoksan derdimi kime söylerim.

Sensiz ne çağlarım, ne de akarım,
Ne ışık verırım, ne de yakarım,
Bundan sonra yaşamaktan korkarım,
Dut yemişe döndüm, sustu dillerim.

Umman idim kurudum, çöle döndüm,
Hazan vakti açmak istedim, soldum,
Bir zamanlar, yoluna akan seldim,
Akmaz oldum, kesildi hep yollarım.

Suçum neydi, beni cezalandırdın,
İsyan ettin, aşka kazan kaldırdın,
Sen katilsin, sevgileri öldürdün,
Suçum neydi, beni cezalandırdın.

Emine Sönmez

Aşk Fermanı

AŞK FERMANI

Kalbime işledim gümüş gergefle,
Güllerini, saf ipekle dokudum.
Seni sevdim diye şanla, şerefle,
Aşkımızın fermanını okudum.

Gönlümde yeşermek isteyen çiçek,
Nasıl dersin, ömür boyu çile çek,
İnan bana, bu da gelip geçecek,
Aşkımızın fermanını okudum.

Sensiz rengi soluk, ipekli şalın,
Sensiz kokusu yok, bahçemde gülün,
Yollarına düştüm, ayağım yalın,
Aşkımızın fermanınıokudum.

Aşk bulutun yağmaz oldu üstüme,
Seni sordum düşmanıma, dostuma,
Söyle andın mi var, benim kastıma,
Aşkımızın fermanını okudum.

Beni mahküm eden ddört duvarımsin,
Gözlerimden akan, aşk pınarımsın,
Beni terk etsende, yine yarımsın,
Aşkımızın fermanını okudum.

Emine Sönmez

Aşk Gerçek Olmalı

AŞK GERÇEK OLMALI

Sevda çöllerine düşerse yolun,
Gözlerin çöllere vaha olmalı.
Üzmesin dünyada perişan halın,
Aşk uğruna bütün güller solmalı.

Deryaya dönmeli yürekte coşku,
Sevip sevilirsen kalır mi kuşku,
Hissedebilirsen gönlünde aşkı,
Hayatı ruhunda, canda bulmalı.

Mevsimleri bir birine eklersin,
Gelir diye yollarını beklersin,
Acıları yüreğinde saklarsın,
Gönlünde sevdanın izi kalmalı.

Başında fırtına eser, durulmaz,
Uykusuz geceye, seven darılmaz,
Hasret çeken gönül aşktan yorulmaz,
Yar sevmenin değerini bilmeli.

Güneş bir doğdumu kolay batmıyor,
Ayrılık acı dır, hayal yetmiyor,
Aşk yarası kanadıkça bitmiyor,
Sevdiğin yarana merhem olmalı.

Emine Sönmez

Ateşinle Kül Olsam

ATEŞİNLE KÜL OLSAM

Kuru dal diye alsan sevgi bahçene beni,
Su versen, sevgi versen, yeşersem yeni - yeni,
Anlatacak söz bulsam, nasıl severim seni,
Pınar olsam çağlasam, akıp gönlüne dolsam,
Aşkımı sunmak için kapısına kul olsam.

Yüreğinde saklamış, güneşli sıcak yazdan,
Sevgiden başkası yok, ne işveden ne nazdan,
Her yanım buz kesmişken sen çıkardın ayazdan,
Pınar olsam çağlasam, akıp gönlüne dolsam,
Ta, ezelden ebede geçeceğin yol olsam.

Ne var-ne yok bilemem, çözülmez bilmecesin,
Ben zıfırı karanlık, sen mehtaplı gecesin,
Tahtın gönlümde hazır, yücelerden yücesin,
Pınar olsam çağlasam, akıp gönlüne dolsam,
Sevda bahçelerinde, hiç solmayan gül olsam.

Aşkın ile doluyum, ne dertlı, ne tasalı,
Ölünceye dek sürsün, bizdeki aşk masalı,
Seninle uçuyorum, kelebekler misalı,
Pınar olsam çağlasam, akıp gönlüne dolsam,
Cenneti aramazdım, ateşinle kül olsam.

Emine Sönmez

Ayırdı Beni

AYIRDI BENİ

Fıtına estikçe kopardı daldan,
Kuru yaprak gibi savurdu beni.
Kime selam versem anlamaz halden,
Ateşlere atıp kavurdu beni.

Kara bulut oldu kader başıma,
Irmaktan su kattı gözüm yaşıma,
Adımı yazmazlar mezar taşıma,
Kimsesiz gurbete savurdu beni.

Elimde ne varsa, döküldü suya,
Hayat denilen ne, hepsi bir rüyâ,
Yaklaştıkça, o ebedi uykuya,
Esti deli bora, sel vurdu beni.

Gideceğiz, dünya denilen handan,
Ayrılık bir yandan, hasret bir yandan,
Yar olmasa kolay geçerdim candan,
Aşkı divaneye çevirdi beni.

Çekemedim gurbet elin yükünü,
Üstüme geliyor derdin yekünü,
Kıraç toprak kurutunca kökünü,
Yine cananımdan ayırdı beni.

Emine Sönmez

Ayrılık.....Ölüm

AYRILIK.....ÖLÜM

Bana ne avcıdan, avdan banane,
Sevgilim olazsa aşklar bahane,
Gelmiyorsa o gözleri şahane,
Bende eğlenecek derman mı kalır.

Yarın bahçesinden geçmezse yolum,
Yerim cennet olsa çekerim zülüm,
Bana ayrılıktan güzeldir ölüm,
Ayrılıktan büyük ferman mi olur.

Sensizlik cehennem gözümde benim,
Sensiz can kalırmı, özümde benim,
Aiığım; yalan yok sözümde benim,
Hasret çekmeyende, isyan mi olur.

Yağmur olup kuru çöle yağmayan,
Güneş olup yar gönlüne doğmayan,
Aşk ıstırabına boyun eğmeyen,
Ne kadar severse, kıymet mi kalır.

Evine gidince unutuyorsan,
Boş kalınca, gönül avutuyorsan,
Günlerce gelmeyip, aratıyorsa,
Sevene yazıktır, kahrından ölür.

Emine Sönmez

Azdırdın Yaraları

AZDIRDIN YARALARI

Bir gönül vardı bende, bana ayıt sanırdım,
Ona yan bakan olsa, canımdan usanırdım,
İhanet beklemezdim, seni canımdan bildim,
Şimdi yeniden giydim, eski karalarımı,
Hasretinle azdırdın yine, yaralarımı.

Doldurdum denizleri, göz yaşımdan taşıyor,
Seninle geçen günler, yüreğimde yaşıyor,
Damarımda kan oldun, seninle dolaşıyor,
Şimdi yeniden giydim, eski karalarımı,
Hasretinle azdırdın yine, yaralarımı.

Yuce dağların karı eksilmez, başım gibi,
Üstünde çağlayanlar, akan göz yaşım gibi,
Erişilmez durursun, mezarda taşım gibi,
Şimdi yeniden giydim, eski karalarımı,
Hasretinle azdırdın yine, yaralarımı.

Bir gonca gül istedim, solmuşu verdin bana,
Hayallerim de solsa, sitem edemem sana,
Bir kez düysam sesini, değer binlerce cana,
Şimdi yeniden giydim, eski karalarımı,
Hasretinle azdirdin yine, yaralarımı.

Emine Sönmez

Bana Yer Verirmisin

BANA YER VERİRMİSİN

Hayatı tutamadım, kollarım düştü yana,
Aşkını pınar diye içmedim kana kana,
Yola çıktım sevgilim, girmek için dünyana,
Senin gizli dünyânda, bana yer verirmisin.

Neler - neler vermezdim, sesini duymak için,
Darılma ben ararsam, halini sormak için,
Albümü tarıyorum yüzünü görmek için,
Baktığın aynalarda, bana yer verirmisin.

Uzaklardasın diye sanma seni göremem,
Hayalın yeter bana, istemezsen gel demem,
Kim demiş gönül borcu, hayatımla ödemem,
Uğruna ölmek için, bana yer verirmisin.

Gözüm yine takıldı, telefonum çalmıyor,
Düyamadım sesini, ondan yüzüm gülmüyor,
Ömür boyu çekerim, neden yüzüm gülmüyor,
Gönlünün bahçesinde, bana yer verirmisin.

Bensiz mi içiyorsun, böyle uzak diyarda,
Demiyorsun sevgilim, üzülürüm, duyar da,
Sen yanımda değilsen, kışa döner, bahar da,
Hayalinde, düşünde, bana yer verirmisin.

Emine Sönmez

Beddua

BEDDUA

Beddua etmeyi hiç sevmem ama,
Benden sonra sana dünya dar olsun.
Ağutos da kara kışa yakalan,
Ayağın buz tutsun, başın kar olsun.

Yat ama gözüne girmesin uyku,
Gözünden gitmesin hasretle korku,
Alev alsın yüreğindeki kuşku,
Tebessümün bile ahu zar olsun.

Geçtiğin yollarda çamura bulan,
Yolun düz gitmesin, çalıya dolan,
Bağını - bahçeni etsinler talan,
Yaptıkların, senin karşına gelsin.

İçtiğin su, zehir olsun, yutama,
Ağzında dolansın geri atama,
Kâbuslarla uyu rahat yatama,
Eline aldığın buzlar, har olsun.

Ördüğün çorabı sen giy başına,
Kimseler bakmasın gözün yaşına,
Vivdansız yazsınlar mezar taşına,
Yılanlar, çiyanlar sana yar olsun.

Acıkınca, çöpte ara azığı,
En sevdiğin atsın sana kazığı,
Sana lanet okusun, en nazığı,
Türlü eziyetler yoktan var olsun.

Akrep yesin, bakmasınlar yüzüne,
Istırap çek, kurban ada hüzüne,
Ayak dursun, diken batsın gözüne,
Ölme ama nefes alman zor olsun.

Susa kavrul ama su vermesinler,
Eşin - dostun sana güvenmesinler,
Doğru söylesen de yalan desinler,
Hayatta attığın, gele zar olsun.

İpek diye diken dola boynuna,
Sevgilim de, yılan girsin koynuna,
Her bakışta ateş düşsün karnına,
Ruhun cehennemde bahtiyar olsun.

Emine Sönmez