Emine Sönmez
 

# Dar Geliyor #

DAR GELİYOR ANKARA

Sesim asılı kaldı fezanın boşluğunda,
Hayalını ararım gecenin loşluğunda,
Sonunu düşünmedim, sevda sarhoşluğunda,
Git gide derinleşti yüreğimdeki yara,
Yaralı yüreğime, dar geliyor ANKARA.

Bomboş kalmış sokaklar, kuşlar bile göç etmiş,
Beni benden koparıp, uzak diyara gitmiş,
Yârin kalbine girmek, aşılmayan geçitmiş,
Kimse çare bulamaz, yüreğim düştü dara,
Yaralı yüreğime, dar geliyor ANKARA.

N'olur selâm göndersen, bir kuşun kanadından,
Aşkta gurur mu olur, vazgeç şu inadından,
Bir gün payına düşer aşkımın feryadından,
İsyan edip dururken sensiz geçen yıllara,
Yaralı yüreğime, dar geliyor ANKARA.

Açmak istemiyorum gözlerimi dünyaya,
Dönemez miyiz bir gün, tekrar aynı rüyaya?
Her gece seni sordum, gökte yıdıza-aya,
Bağladım kaderimi coşkun akan sulara,
Yaralı yüreğime, dar geliyor ANKARA.

Benden uzaklaşınca yıldızlar düştü yere,
Sığdğramadım seni uykusuz *******e,
Neden derman bulunmaz, yaralı gönüllere,
Teslim olmak istemem, başıma yağan kara,
Yaralı yüreğime, dar geliyor ANKARA.

Emine Sönmez

# KaDeRsİz #

KADERSİZ

Değirmen misali döner talihim,
Hayatımı öğütüyor un gibi.
Geçip gitti hayatımın baharı,
Karşıma çıkardın, daha dün gibi.

Nerde ümit veren sevdalı sesin,
Hangi ilde, söyle kime gölgesin,
Hayalimde duyduğum her sefesin,
Kaderimi eğiriyor, yun gibi.

Ümitsiz gecenin sabahı olmaz,
Sevgiyle beslenen çiçekler solmaz,
Unutma bu dünya kimseye kalmaz,
Kimler gelip geçti, daha dün gibi.

Kaç bin yıldır, gönlüm sensiz virane,
Dünyâ ören yeri, bir viranhane,
Görmek istemezsen her şey bahane,
Eller ile, bir tutuyormuş gibi.

Gönlüme işlerken bin bir deseni,
Kime saklıyorsun, tatlı buseni,
Başımdaki kar mı korkuttu seni,
Varlığımdan, usanıyormuş gibi.

Uzaklaşıyorsun benden git gide,
Yalnız kaldım dünyâ denen gemide,
Özlemin mi kaldı başka sevgide,
Artık aşka susamıyorsun gibi.

Emine Sönmez

# Öteye Yol Yok #

ÖTEYE YOL YOK

Sabah doğan güneş, akşama batar,
Sevilen, sevenin gönlünde yatar,
Sanma ki söz veren, sözünü tutar,
Kahrolup gidersin, öteye yol yok.

Zaman gelir, gökten yıldız da düşer,
Hasret seni bulur, gönlünü deşer,
Ok atmak istersin, hedefin şaşar,
Kendini vurmaktan, öteye yol yok.

İnciler dizmeye olmaz zamanın,
Kavrulur yüreğin, tütmez dumanın,
Kimse duymaz seni, boşa fıganın,
Istırap çekmekten, öteye yol yok.

İndirmezler seni bayırdan, düze,
Boyun eğdirirler, sararmış güze,
Takılır kalırsın bir tatlı söze,
Kendinden bilmekten, öteye yol yok.

Gelmez olur yardan, bir tatlı seda,
Düşmanların bekler, her gün pusuda,
Balık avlanmıyor, bir damla suda,
Derbeder olmaktan, öteye yol yok.

Hayatını süsler, gördüğün serap,
Terk edip giderler, olursun harap,
Bulutlu gecede görülmez mehtap,
Hayaller kurmaktan, öteye yol yok.

Yüreğini kaplar ince bir sızı,
Ah edip inlersin, döversin dizi,
Cansız hayallere gözlerinizi,
Dikerek bakmaktan, öteye yol yok.

Geçit vermez, kalbine örülen ağ,
Dikilir önüne aşılmayan dağ,
Boşalırsa bir gün gönlünde otağ,
Yıkılıp kalmaktan, öteye yol yok.

Susarsın, soracak sualın olmaz,
Boşalır bakışın, hedefi bulmaz,
Terk edip giderler, tek dostun kalmaz,
Perişan olmaktan, öteye yol yok.

Bunca yıl hayattan sana ne kalmış,
Gönül bağını sel, yarı el almış,
Açar zannettiğin, kuru bir dal mış,
Ateşe atmaktan, öteye yol yok.

Tomurcuklar açmaz, kuruyor çiçek,
Hayale benzemez, acılar gerçek,
Dünyânın kahrını ömür boyu çek,
Sonunda, ölümden öteye yol yok.

Emine Sönmez

&Toprak Kucaklar&

TOPRAK KUCAKLAR

Bir sen varsın bir de ben, bütün çiçkler soldu,
Yollarına bakmaktan, saçlarıma ak doldu,
Esti bora - fırtına, sorma bize ne oldu,
Birer - birer döküldü, dallarından yapraklar.

Bir zamanlar çiçektim, kardelen gibi açan,
Ben hayata aşığım, kaçsın sevgiden kaçan,
Gezdiremezsin beni boynuma takıp de çan,
Özgür yaşamayınca, ağarırmı şafaklar.

Bir zamanlar bahçede, bülbüller kadar şendik,
Kendi isteğimizle, çamurlara döşendik,
Kırdığımız kalplerı, onarmaya üşendik,
Kararıyor, el ele gezdiğimiz sokaklar.

Ben artık gül istemem, dikeni acı verir,
Kavuşmamız imkansız, ayrılık sancı verir,
Kader böyle yazmışsa, döner ilaci verir,
Yaşatmıyorsan beni kara toprak kucaklar.

Yüreğime taş bastım, ipek diye severken,
Bahrı yaşamadık, hazana erdik erken,
Kapandı kederlere yüreğimde ki mesken,
Benim de bedenimi, kara toprak kucaklar.

Emine Sönmez

* Güneş Doğacak *

GÜNEŞ DOĞACAK

Yeniden bir çiçek ektim bahçeme,
Yar bağından, gül topladım bohçama,
Kanıyorken, tuz basmayın yarama,
Sanmayın gözlerden yağmur yağacak,
Benim de ufkuma güneş doğacak.

Hasret değil, sevgin kalbimde oktur,
Boşa ağlamaya zamanım yoktur,
Sevda ateşinle gönlümü yak dur,
Sevgi mutluluktur, sanma boğacak,
Benim de ufkuma güneş doğacak.

Sevda yağmurları kar olup yağsa,
Kolların sevdanın narına boğsa,
Sen varken diyemem bir güneş doğsa,
Aşkın yüreğime nasıl sığacak,
Benim de ufkuma güneş doğacak.

Boş verdim geçmişe, geriye bakmam,
Sel olsam gönlünden dışarı akmam,
Yerleştim kalbime, kolay bırakmam,
Bir sarılman, dünyâlara değecek,
Benim de ufkuma güneş doğacak.

Emine Sönmez

* Güzel Yurduma *

GÜZEL YURDUMA

Anadolu, benim güzel vatanım,
Denizi var, ovası var, dağı var.
Köprüsüdür iki büyük kıtanın,
Çağıl, çağıl çağlayan ırmağı var.

Yolları ağ gibi bir ucdan uca,
Fabrıkaları var tütüyor baca,
Erciyes dağında sabah olunca,
Eteğinde Erkilet'in bağı var.

Edirne'den Van'a, İzmir'den Kars'a,
Cennet vatanımda benim ne varsa,
Afyon kalesi var, yeşildir Bursa,
Egesinde efeler durağı var.

Urfa'nin etrafı dağlar bürümüş,
Ağrı, Nuh'un gemisiyle yürümüş,
Yürek yangınından karlar erimiş,
Ayrı düşmüş o yüzden merağı var.

Geçit vermez dağlar, Kop ve Zıgana,
Anadolum, bize her zaman ana,
Yurdumda tek nefer yeter cihana,
Gözü pektir, demirden yüreği var.

Kimi halay çeker, kimi bar oynar,
Kimi hoyrat, kimi de kibar oynar,
Hepsi neşe dolu kanları kaynar,
Alev - alev yanacak çerağı var.

Karadeniz deli eser, durulmaz,
İnsanları çalışkandır, yorulmaz,
Sis basınca menziline varılmaz,
Bahçesinde çayı var, fındığı var.

Unutmadım Erzincan'ı, Sıvas'ı,
Bereket doludur Konya ovası,
Güzel diyar, Mevlana'nın yuvası,
Isparta'nın gülü var, yaprağı var.

Sayamadım, çok yurdumun illeri,
Efkâr dağıtıyor seher yelleri,
Sevgi dolu hanımları, beyleri,
Bende tükenmeyen sevda çağı var.

Aslı sevmiş, ateş sunmuş Kerem'e,
Ferhat için Şirin düşmüş vereme,
Cennetten köşedir Ürgüp, Göreme,
Her bölgede erenler ocağı var.

Emine Sönmez'im, il - il gezerim,
Bazan durur dertlerimi yazarım,
Seksen ilde olsun benim mezarım,
Desinler, bu elde dert ortağı var.

Emine Sönmez

* Saat 01 30*

SAAT 01 30

Saat 01 30, hep böyle kalsın e mi,
Demirledi kalbimde seni getiren gemi,
Sesini duyduğum an yendim kederi - gamı,
Dünya bir yana dursun, sen kalbimde dur yeter.

Hata ettim diyorsun, affetmem seni daha,
Sesini duyduğum an yeşerdi çölde vaha,
Fırtınalar esmesin aramızda bir daha,
Yeter ki güller açsın, bir gün bülbül de öter.

Sesini duymak yeter, sitemin bile tatlı,
Uçacak gönül kuşum, sevdan ile kanatlı,
Seni benden alamaz, gelseler binbir atlı,
Beni yaşatan sensin, kalbim seninle atar.

Karanlık *******de, mehtap gibi doğarsın,
Kurumuş topraklara yağmur olur yağarsın,
Devleşirsin gözümde, yüreğime sığarsın,
Görür bizi Yaratan, bu hasretlik de biter.

Sensin ufkuma doğan, ayım da, güneşim de,
Besmele gibi seni anarım her işimde,
Hasret ateşi tüter, duman - duman başımda,
Ayrılığın acısı, ölümden daha beter.

Emine Sönmez

*** SeVeCeĞiM***

SEVECEĞİM

Hiç bir seste bulamam, sesindeki ahengi,
Gözlerinde parlıyor, sevdsnın bin bir rengi,
Bulunmaz sanıyordum, seven gönlümün dengi,
Dünyâ dursa vız gelir, her zaman seveceğim.

Güneşin sıcağını üstüme giydirseler,
Aşkın haramdır diye, fermanlar bildirseler,
Senin için doğarım, bin kere öldürseler,
Bin yıl bana az gelir, her zaman seveceğim.

Şafaklar hep kararsa, gözlerin ışıyacak,
Kalbim senin sevgini ebedi taşıyacak,
Asırlar gecse bile bu sevda yaşıyacak,
Felek vursa naz gelir, her zaman seveceğim.

Dağ başına çıkarıp, sarsalar bulutlara,
Parçalayıp atsalar, yılanlara, kurtlara,
Seni bekleyeceğim, sarılıp umutlara,
Mevsim döner, güz gelir, her zaman seveceğim.

Susuz da bıraksalar, aşkı içer, kanarım,
Ateşten gömlek olsan, cayır - cayır yanarım,
Hasretinle kavrulsam, kurusa göz pınarım,
Sen gelince yaz gelir, her zaman seveceğim.

Emine Sönmez

**Hayat**

HAYAT

Değişir insanlar, değişir çağlar,
Hep ayni düzende gitmiyor hayat.
Kırılır gönüller, yıkılır dağlar,
Her zaman elinden tutmuyor hayat.

Güneş doğmaz her gün, sabah olunca,
Gökyüzü fırtına, bora dolunca,
Yıllar surup gider kendi halınca,
Bulutları boşa çatmıyor hayat.

Duvarlar yıkılır, gemiler batar,
Gelenler gidiyor, göç katar, katar,
Kim nafile gelmiş, yan gelip yatar,
Zevk-i sefalara yetmiyor hayat.

İnce bir çizgidir sonsuza kapı,
Ne olursa, kalbe sığıyor çapı,
Hak'tan dir, gönülde kurulan yapı,
Çizgiyi geçince batmıyor hayat.

Kimi seyran eder gönül dağında,
Kimisi çırpınır sevda ağında,
Bir düşün ömrünün son durağında,
Seni senden mahrum etmiyor hayat.

Sonu geldi sanma, ömür bitince,
Elbet gideceksin vaden yetince,
Yaptığını Hak katında tartınca,
O gün asla hile katmıyor hayat.

Dünyâ' nın kadrını, varmıdır bilen,
İster saltanat kur, istersen dilen,
Olabiliyorsan seven, sevilen,
Kıyamete kadar bitmiyor hayat.

Emine Sönmez

**İstersen Padişah Ol**

İSTERSEN PADİŞAH OL

Yaz geçti dolu dizgin, olanca hızı ile,
Felek seni de yazmış alnıma yazı ile,
Nerelere gideyim, gönlümde sızı ile,
Hani her zaman vardı, gönülden gönüle yol,
Ben sararıp solmuşum, sen istersen bahar ol.

Bulut uçurtma yapmış, güneşi uçuruyor,
Yıllar elimden almış, gençliği kaçırıyor,
Henüz vade dolmadan, sırattan geçiriyor,
Hani her zaman vardı, gönülden gönüle yol,
Seven sen olup yanma, sevilen gönüle dol.

Son kırlangıç de uçtu, göç etti bu diyardan,
Rüzgâr bile uğrayıp, haber getirmez yardan,
Kimse tutamaz beni, giderim bu diyardan,
Hani her zaman vardı, gönülden gönüle yol,
Arş'a uzanmak için, ne derman kaldı, ne kol.

Geldi sarı sonbahar, kucağında bulutla,
Bu yol nereye kadar, gönlümdeki umutla,
Bir gün her şey bitiyor, istersen bine katla,
Hani her zaman vardı, gönülden gönüle yol,
Sen de Hak'kin kulusun, istersen padişah ol.

Emine Sönmez

**Olurmu**

OLURMU

Hayallerim tükendi, gözlerim yollarında,
Aşktan kaçmak olurmu, muhabbet yıllarında,
Baykuş ötmeye başlar, gönül saraylarında,
Önce saraylar kurup, yıkıp gitmek olurmu.

Gözler yalan söylemez, gözüme bakabilsen,
Kapanmış yüreğime, su gibi akabilsen,
Geldi - geçti demesen, bir iz bırakabilsen,
Yılların sevgisini, heba etmek olurmu.

Can suyumu çekince kurudu gözde çaylar,
Başıma karlar yağdı, sensiz geçmiyor aylar,
Sizin elde mezara, ölmeden mi koyarlar,
Ömrümün son aşı na, zehir katmak olurmu.

Kör oldu iki gözüm, güneşi görmüyorum,
Sesini duysam yeter, nerdesin sormuyorum,
İstemiyorsan gelme, bir haber ver diyorum,
Geleceğim deyip de, kaçıp gitmek olurmu.

Geleceğim demiştin, kaybettirdin izini,
Taşlara çaldın beni, özlemişken dizini,
Kurutmak mi istedin muhabbet denizini,
Kalbimi parçalayıp, çöle atmak olurmu.

Emine Sönmez

**Öldürüyorsun Beni**

ÖLDÜRÜYORSUN BENİ

Seni araya - araya, dizimde ser kalmadı,
Seni gözleye - gözleye, gözümde fer kalmadı,
Ne bir selam gönderiyor, ne kendin geliyorsun,
Anladım ki bu dünyâ' da vefalı yar kalmadı.

Karanlıkta yola düştüm, bulunmuyor izlerin,
Hayalimden gitmez oldu canlar yakan gözlerin,
Yollarını bekletmekten, söyle ne anlıyorsun,
Boşa mı ümit bağladım, yalanmıydı sözlerin.

Aşkına bel bağlamıştım, kaldım yine yollarda,
Diyordum şifa bulurum, belki selam yollar da,
Hançerledin yüreğimi, şimdi de dağlıyorsun,
Gelecek mi aranırmış, yaşanmamış yıllarda.

Sevdan çınar ağacıydı, budadın dallarını,
Kapatırsın aşkımıza, sevdanın yollarını,
Benim kötü kaderimle gönül mu eğliyorsun,
Kime ümit veriyorsun, giyip de allarını.

Senle çözülür sanmıştım, hayatın kör düğümü,
Hayra bile yoramazdım, düşümde gördüğümü,
Hasret acı, çekilmiyor, dertlere salıyorsun,
Bil ki senin yüzündendir, düyarsan öldüğümü.

Emine Sönmez

**Sonu Belli Değil**

SONU BELLİ DEĞİL

Sonunda ellerinle tutuşturdun geceyi,
Toplayıp götürmüşsün, ne ay kalmış, ne yıldız.
Yıllar önce sorduğun o garip bilmeceyi,
Bir türlü zaman bulup, çözmedi yüreğimiz.

Dünyâ tersine dönse, düzeltiriz sanırdım,
Bir an unutsam seni, kendimden utanırdım,
Neler düşündüğünü, gözlerinden tanırdım,
Yine ters yöne gitti, kesişen yollarımız.

Seneler asla bitmez, ömürdür bizde biter,
Her zaman tap tazedir, sevdan başımda tüter,
Viran olan bahçemde, şimdi baykuşlar öter,
Esti yine fırtına, kurudu dallarımız.

Yaş tükendi, kan şimdi,gözlerimden damlayan,
Sebepsiz çekip gittin, sendin beni anlayan,
Şu gurbet ellerinde bıraktın beni yayan,
Bir daha gelmeyecek, kaybolan yıllarımız.

Seviyorum demeyi gurur mu sanıyorsun?
Kaderimiz mi süçlü, senmi usanıyorsun?
Saman alevi gibi kül oldun, sönüyorsun,
Eline ne geçecek, susunca dillerimiz?

Emine Sönmez

*Denizler Gibi*

DENİZLER GİBİ

Gözlerinde sitem, dilinde ikrar,
Fırtına öncesi denizler gibi.
Beni yok etmeye çalışıyorsun,
Kalbinden sildiğin son izler gibi.

Hicran sürecekse, yıllarca sürsün,
Yeter, feryadımı düy ne olursun,
Sen gidersen, varsın dünyâ da dursun,
Bekliyorum, yolunu gözler gibi.

Sevgiler, dostluklar kötürüm olmuş,
Kırmış kanadını, canımdaki kuş,
Dizimde derman yok, yollarım yokuş,
Güneş bile sararmış, yüzler gibi.

Geçmedi başımdan bulutsuz bir yaz,
Her mevsim karakış, her mevsim ayaz,
Seni dilemiştim Tanrı' dan niyaz,
Yüreğimi yakarsın, közler gibi.

Gökyüzü bulutlu, gönlümde sis var,
Anlatamadığım garip bir his var,
Gelmesen de, senden dyduğum ses var,
Gönlüm dalga - dalga, denizler gibi.

Emine Sönmez

*Geri Dönülmez*

GERİ DÖNÜLMEZ

Hayat bir değirmen, bizler se darı,
Boşuna teperız tozlu yolları,
Ağlama anıp da geçmiş yılları,
Yaşanmıştır artık, geri dönülmez.

Galibi yok, ömür denen yarışın,
Bir anlıktır, sonsuzluğa varışın,
Sönüp gider sessizce ağlayışın,
Belki adın bile daha anılmaz.

Yıllar tükeniyor, bir inci için,
Söyleyin, ödül ne birinci için,
Gün gelir anlarsın, yanınca için,
Ateş de nasıp dır, boşa yanılmaz.

Donacaklar bir gün, gözünde yaşlar,
Dünyâ durur, yıllar akmaya başlar,
Sonunda yerine oturur taşlar,
Dermansız yaradır, artık onulmaz.

Boşadır sevgiler, bilinmez kıymet,
Tükenir dermanın, tükenir gayret,
Ne kadar sevmişsin dünyâ yı, hayret,
Ecel şerbetine bile kanılmaz.

Emine Sönmez

*Hicran Tarlası*

HİCRAN TARLASI

Ben Karadenizin hirçin dalgası,
Denizi, ormanı, köyü, yaylası,
Yüreğim sönmeyen hicran tarlası,
Her adım bir gedik açıyorum ben.

******* karanlık, yanmaz fenerim,
Kendim yanar, yine kendim sönerim,
Sormak isterseniz, yoktur hünerim,
Kendi hayatımdan kaçıyorum ben.

Bir garip yolcuyum, yolum yokuştur,
Derman varsa, kalpten kalbe akıştır,
Kalplere kor olan bir tek bakıştır,
Beni yakacak kor arıyorum ben.

Çağlayarak aktım, hiç durulmadım,
Ömrümce hep koştum, hiç yorulmadım,
Acı çektim, kimseye darılmadım,
Zehirleri, kendim içiyorum ben.

Malım - mülküm, sevgi dolu yüreğim,
Yalnızlık durağım, hasret merağım,
Gün gelecek, ben de olmayacağım,
Sevdamın ardından uçuyorum ben.

Emine Sönmez

*Kaç Satıra Sığacak*

KAÇ SATIRA SIĞACAK


Seninle aramızda ne oldu bilemedim,
Her zaman ağlıyorum, bir türlü gülemedim,
Kestiler yollarımı, yanına gelemedim,
Okyanuslar gibidir, aşkın beni boğacak,
Bunca yoğun duygular, kaç satıra sığacak.

Kahrımdan ölsem bile dermanım yok başıma,
Kapılıp gideceğim, gözlerimin yaşına,
'Gülmeden öldü' diye yazın, mezar taşıma,
Senin de benim gibi başına kar yağacak,
Bunca derin duygular, kaç satıra sığacak.

Esti aşk fırtınası, harman gibi savurdu,
Düştüm çöl ortasına, ateşinle kavruldum,
Ömrün son baharında, bir zalıme vuruldum,
Beni bırakıp gittin, başın göğe değecek,
Bunca yoğun duygular, kaç satıra sığacak.

Baharda yeşermedim, ne beklerim hazandan,
ALLAH razı olur mu, aramızı bozandan,
Yine dileyeceğim, seni bana yazandan,
Dilerim bizim için yeni bir gün doğacak,
Bunca derin duygular, kaç satıra sığacak.

Emine Sönmez

*Sevmek Zamanı*

SEVMEK ZAMANI

Dört mevsim de aşık olmuyor insan,
Aşık olduğunda, mevsim bahardır.
Bir gün kâinat'a hükümdar olsan,
Aşk için tahtından inenler vardır.

Yıllar akıp gider, çile çekerim,
Gidenin ardından yaşlar dökerim,
Durmadan, kadere boyun bükerim,
Ağardı saçlarım, sanmayın kar dır.

Gönül yarasının olmaz dermanı,
Yanar için - için, tütmez dumanı,
Olur mu sevmenin yaşı, zamanı,
Sevip sevilmezsen, bu dünyâ dar dır.

Yar geri dönmeden doğan, gün olmaz,
Sevmek istese de, dengini bulmaz,
Sevilen, sevenin kadrını bilmez,
Oysa gönüllerin dermanı yar dır.

Yaz yağmuru değil, sele düşmüşüm,
Yanmış, kavrulmuşum, çöle düşmüşüm,
Bu aşkın yüzünden, dile düşmüşüm,
Yüreğim yanıyor, sönmeyen har dır.

Emine Sönmez

*Veda Etmeden Gitme*

VEDA ETMEDEN GİTME

Güneş dedim gözüne, bulutlarla kapladın,
Yaralı yüreğime, hançerleri sapladın,
Beni sevgiyle sarıp avucuna topladın,
Kor ateşlere atıp, veda etmeden gitme.

Ben gonca gül değilim, solmam- solduramazsın,
Kalbime yazdım seni, silmem - sildiremezsin,
Anladım yükün ağır, aşkı kaldıramazsın,
Beni tekrar yaratıp, veda etmeden gitme.

Yıllardır tanıdığım bu sanki sen değilsin,
Hani derdik 'bu aşka bütün dünya eğilsin',
Yürekten sevmeyenler, çektiğimi ne bilsin,
Gözlerini karartıp, veda etmeden gitme.

Biraz geç anlıyorum sözüm geçmediğini,
Keşke baştan söylesen, beni seçmediğini,
Nasıl bilebilirim aşktan kaçmadığını,
Beni aşk la donatıp, veda etmeden gitme.

Suyu bulandırırsan durulmaz akar durur,
Aşk ateşı görülmez, sinsice yakar durur,
Hayalini sardıkça, mis gibi kokar durur,
Yüreğimi karartıp, veda etmeden gitme.

Emine Sönmez

< Uzun ******* >

UZUN *******

Ufkuma doğmayan güneşe inat,
Dost oldular bana, uzun *******.
Gün be gün dertlerim artsada kat, kat,
Dertlerime derman, uzun *******.

Unutmak isterim hicranı, gamı,
Dost gibi görünür, deşer yaramı,
Güneş doğmuyormuş, umurumda mı,
Sırdaşımdır benim, uzun *******.

Yeter, hayatımı ettiniz talan,
Saadet rüyâdir, mutluluk yalan,
Akşam oldu yine gönlüm, oyalan,
İmdada yetişti, uzun *******.

İstemem gün doğsun, sönsün şafağı,
Ahır ömrümüzün, bu son sapağı,
Ömür geçip gider, yoktur durağı,
Beni dinlendirir, uzun *******.

Ruhumda doğuyor benim güneşim,
Ocağım küllendi, yanmaz ateşim,
Kederimdir, benim ekmeğim - aşım,
Yoldaş olur bana, uzun *******.

Emine Sönmez

<< T ürk kadınına >>

CUMHURİYET KADINI

Kendini kanıtlayıp dikecek bayrağını,
Elleriyle silecek, gözyaşı ırmağını,
Yakmasını bilecek gönlünün çerağını,
Elden gelen çareye ümit bağlamayacak.

Sevgi ile bakaca, aydınlık yolun sonu,
Hiç kimse dur diyemez, doğru seçtikçe yönü,
Engel tanımayacak hayatı, enflasyonu,
Isıtacak yuvayı, keder doğramayacak.

Irmak olup çağlasa, yıkmayacak bendini,
Bir bakışta bilecek namerdını, merdini,
Çaresini bulacak, yok edecek derdini,
Kanayan yarasını boşa dağlamayacak.

Hayal ırmağı olup akmayacak nafile,
Özgür yaşasın artık, yeter çektiği çile,
Kim kanar bundan sonra bir tek kırmızı güle,
Bend olacak nehire, boşa çağlamayacak.

Kimseler sindiremez, sermayesi yürektir,
Yeri gelirse ordu, yeri gelince tek dir,
Özgürlüğün bir adı, CUMHURİYET demektir,
Cumhuriyet kadını artık ağlamayacak.

Emine Sönmez

A d R e S

ADRES

Sana gönlümü verdim, geri almayacağım,
Kalbimin sultanısın, yad' a salmayacağım,
Sen beni kokladıkça, asla solmayacağım,
Sevdan ile açarım çiçekleri dört mevsim,
Durmadan çalışırım, sen olduğunda dersim.

Güneş buluta girse, gözlerin aydınlatır,
Tan yeri ağardıkça sevdanı hatırlatır,
Sığmazsın sayfalara, yazarsam satır - satır,
Sevdan ile açarım çiçekleri dört mevsim,
Hep seni anlatıyor, hayalimdeki resim.

Yüreğimde fırtına, sel oldu sana akar,
En güzel gül bahçesi, hep tenin gibi kokar,
Beni yakan bu ateş, bir gün seni de yakar,
Sevdan ile açarım çiçekleri dört mevsim,
Hangi yöne gidersem, sana çıkar adresim.

Emine Sönmez

Acın Bambaşka

ACIN BAMBAŞKA

Tarih'lere aşıktın, sayfalara sığmazdın,
Bu çileli başıma dolu olup yağmazdın,
Elinde olsa, bizi acılara boğmazdın,
Ne oldu, gönlündeki tükenmeyen o aşka,
Çektim cümle acıyı, senin acın bambaşka.

Dert yumağı olmuşum, sardıkça sarar felek,
Başımı kaldırdıkça, boynumu kırar felek,
Yollar meçhüle çıkar, yordukça yorar felek,
Boşuna gönül verdik, yalan dünya'da aşka,
Çektim cümle acıyı, senin acın bambaşka.

Dünyalara sığmazdın, nasıl sığdın mezara,
Böyle kolay gitmezdin, biz de geldik nazara,
İlacı alıp gittin, kapanır mı bu yara,
Güller soldu bahçemde, bülbüller küstü aşka,
Çektim cümle acıyı, senin acın bambaşka.

Erişilmez nimetti benim için varlığın,
Ardımdan gel diyordun, el vermedi sağlığın,
Her zaman örnek bize, o güzel insanlığın,
Yalnız bıraktın beni, gittin ilahi aşka,
Çektim cümle acıyı, senin acın bambaşka.

Emine Sönmez

Aç Gözlerini

Bulut olup gök yüzünü kapladın,
Damla_damla, yağmurları topladın,
Yıldızları gözlerinde sakladın,
Gök yüzü ışısın, aç gözlerini.

İlk önce perişan halimi sordun,
İpek ellerinle yaramı sardın,
Sonunda beni de ummana saldın,
Üstüme gönderdin, denizlerini.

Yağmur olsam, sensiz düşmem toprağa,
Can vermek isterim güle, yaprağa,
Merhamet et, gözümdeki ırmağa,
Gel, yağmurlar silmesin izlerini.

Sevda denizine sen attın beni,
Sönmeyen nar'ınla donattın beni,
Sanki, yeni baştan yarattın beni,
Yüreğimde saklarım gizlerini.

Sonu yok, ne kadar sefanı sürsen,
Bir gün ağlatırlar, ömrünce gülsen,
Küsmem, hasretinle beni öldürsen,
Gönder mezarıma, yıdızlarını.

Emine Sönmez

Aklım Karıştı

AKLIM KARIŞTI

Damla damla yağan sevgi yağmuru,
Senin ikle fırtınaya dönüştü.
Sana olan hasretimden ötürü,
Kaybettim kendimi, aklım karıştı.

Düşünemiyörüm sensiz hayatı,
Yıtırdım kırlarda bindiğim atı,
Yüreğimden akıtırken fırat'ı,
Yetinmedi, dicle ile karıştı.

Kara bahtım karalara büründü,
Sorma gözlerime neler göründü,
Ben mi anlamadım, dünyâ mi durdu,
Sanki Mecnun, Leyla ile barıştı.

Artık sevmiyorum kimseyi derken,
Gelip kurdun, deli gönlüme mesken,
Gönül yarası bu, bilinmez erken,
Kara bahtım, felek ile yarıştı.

Sevdan yüreğimde derin bir yara,
Yolumu kaybettim, düşünce dara,
Unutma sevgilim, bir daha ara,
De ki, Sönmez aşk zehirini içti.

Emine Sönmez

ANKARA gözümde tütüyor

ANKARA GÖZÜMDE TÜTÜYOR
Sen gidince gitmek kolay sanmıştım,
Giden sendin, ben se yalnız kalmıştım,
Hasretine için için yanmıştım,
Sen yokken yüreğim sığmıyordu ya,
Ankara gözümde tütüyor şimdi.

Anladım ki hala yüreğim toy muş,
Ayrılık ateşi her zaman kor muş,
Gitmekse kalmayı aratmıyormuş,
Sen gidince güneş doğmuyordu ya,
Ankara gözümde tütüyor şimdi.

Hasret yine aynı, yakıyor beni,
Yaş olmuş gözlerden döküyor beni,
Ayaklarım geri çekiyor beni,
Sensiz yaşamaya değmiyodu ya,
Ankara gözümde tütüyor şimdi.

Gözlerimde yaşlar burda dinmiyor,
Sensiz çektiğimi kimse bilmiyor,
Yanımda olmazsan, ışık yanmıyor,
Hasret yangınları sönmüyordu ya,
Ankara gözümde tütüyor şimdi.

Yolum sapa, toros yaylası'ndayım,
Yayla değil, ateş tarlasındayım,
Günler uzun, dönüş sevdasındayım,
Sen yokken yüreğim sığmıyordu ya,
Ankara gözümde tütüyor şimdi.

Emine Sönmez

ANKARA yanıyor

ANKARA YANIYOR

Başımın içinde kaynıyor kazan,
Böyle yazmış, benim kaderi yazan,
İçimde yangın var, başımda hazan,
Ankara yanıyor yüreğim gibi.

Kaç yıldır yazarım hep sayfa sayfa,
Aşkım kaptan oldu, yüreğim tayfa,
Çıkmaz sokaktayım, yandım bu defa,
Ankara yanıyor yüreğim gibi.

Unuttum mevsimi, saatı, ay'ı,
Ok kalbe dizildi, çektikçe yayı,
Yıkılsın, neyleyim sensiz dünyayı,
Ankara yanıyor yüreğim gibi.

Sevenlerin gün ve saat nesine,
Akrep le yelkovan döndü tersine,
Ömrümü adadım bir nefesine,
Ankara yanıyor yüreğim gibi.

Sensizlik, geçtiğim yollarda mayın,
Aşkım efsanedir, dünyaya yayın,
Gönüller severse yaşanmış sayın,
Ankara yanıyor yüreğim gibi

Emine Sönmez

Anlarsın

A N L A R S I N

Kalbimin dili yok ki, sana nasıl anlatsın,
Kanında dolaşırken, içinden nasıl atsın,
Hep kaçıp saklanırsın, görulmeyen muratsın,
Dilerim, benim gibi ateşe düş, anlarsın.

Ben yürek yangınıyım, sevda çölünde vaha,
Ömrüm yeter mi söyle, görürmüyüm bir daha,
Artık gücüm kalmadı, yalvarmaktan ALLAH'a,
Dilerim, benim gibi ateşe düş, anlarsın.

Acı çekmezdim böyle, sebebini bilseydim,
Kıyamet mi kopardı, bir gün ben de gülseydim,
Sevildiğimi bilsem, sevincimden ölseydim,
Dilerim, benim gibi ateşe düş, anlarsın.

Görmez oldu gözlerim, ne güneşi, ne ay'ı,
Kalbimi düşünmedin, çektikçe çektin yayı,
Çaresiz kaldım işte, zından ettin dünyâ yı,
Dilerim, benim gibi ateşe düş, anlarsın.

Görmek istemiyorsun kadersiz olduğumu,
Ellerinle bağladın, kaderin kör düğümü,
Görmek mi istiyorsun, sevdandan öldüğümü,
Dilerim, benim gibi ateşe düş, anlarsın.

Emine Sönmez

Anlat İSTANBUL

ANLAT İSTANBUL

Boğazın suyunda dalgalar var mı?
Boynuma takacak, halkalar var mı?
Söyle, artık böyle sevdalar var mı?
Leyla' nın, Mecnun' a, yandığı gibi.

Sandalların yuzuyormu sahilde,
Sevdaların söyleniyor mu dilde,
Seni nekadar sevdiğimi bil de,
Aslı' nin, Kerem' e, yandığı gibi.

Denizin suları yine serin mi?
Yaraların, gönlüm gibi derin mi?
Beni dillendiren özlemlerin mi?
Arzu' nun, Kamber' e, yandığı gibi.

İki yanda, yıkılmayan surların,
Benim gibi yüreğinde sırların,
Söyle, terk etti mi seni de yarın?
Şirin' in, Ferhat' a, yandığı gibi.

Anlat İstanbul' um, asıl soyunu,
Ben de dolaşmıştım, yedi köyünü,
Sen de özlermisin, böyle birini?
Ben meçhul sevdama, yandığım gibi.

Emine Sönmez

Arkadaşım

Ben kelebek olsaydım,çiçekler arkadaşım,
Hayat sırdaşım benim,gerçekler arkadaşım,
Bu günler gelir,geçer gam çekme arkadaşım,
Ben bir güle aşığım, tabiat arkadaşım.

Benim sevda çiçeğim, solsa da yine açar,
Vefasız sevgililer, bir görünür, bir kaçar,
Gurbet ellerde yalnız gezsem de böyle naçar,
Sevip sevilmek güzel, sen de tat arkadaşım.

Suyun çağlayışını, yüreğimde duyarım,
Sılayı özlesem de, gurbet benim diyarım,
Gurbet bana uymazsa, ben gurbete uyarım,
Böyle gelip geçecek bu hayat, arkadaşım.

Dünyâ cennete benzer, sevdalar çiçek gibi,
Hep seni diliyorum, tanrıdan dilek gibi,
Bu sefer de sen vurma şu zalim felek gibi,
Hasretinden çıkıyor bu feryat, arkadaşım.

Bir zaman, ben de kırda koşardım, deli gibi,
Yar kokusu gelirdi baharın gülü gibi,
Aramıza girdiler, kara bir çalı gibi,
Biz gibi gariplere, yok murat, arkadaşım.

Düşlerimde yaşarsın, gonca gülüm, kanaryam,
Senden ayrı kaldıkça durmadan kanar yaram,
Tabip derman bulamaz, yar elindeymiş çarem,
Benden geçti bu hayat, kaldır at, arkadaşım.

Ele nasihat verir tutamazsın sözünü,
Felek kara yazmışsa, silemezsin yazını,
Hasretten açık kalır, kapatırlar gözünü,
Kendi özüne geçmez nasihat, arkadaşım.

Emine Sönmez

Arzun Kaldı mı

ARZUN KALDI MI

Hoşça kalın, gidiyorum diyorsun,
Elveda demeye yüzün kaldı mı.
Beni öksüz bırakıp gidiyorsun,
Başka söyleyecek sözün kaldı mı.

Anlamı yok, sensiz geçen bayramın,
Yükünü getirir kederin, gamın,
Boynu bükük bıraktığın insanin,
Halını sormaya yüzün kaldı mı.

Sen gününü gün et, dolaş kentleri,
Bana bırak kederleri, dertleri,
O mutlu halinle dönerken geri
İçinde bir buruk sızın kaldı mı.

Mutlu mu geçecek bensiz günlerin,
Ah' ini düşünme solan güllerin,
Yad ellerde şakıyorken dillerin,
Ben gibi garipte gözün kaldı mı.

Bensizken bürünme ipek de, tül de,
Kimseler görmesin, iyi örtünde,
Bensiz mutlumusun şimdi tatilde,
Dönüp sarılmaya arzun kaldı mı.

Emine Sönmez

Aşk Katili

AŞK KATİLİ

İsyan etmem, kaderime ağlarım,
Viran oldu bahçelerim, bağlarım,
Terk edildim, karaları bağlarım,
Anlamı yok, sensiz geçen günlerin.

Sen olmuştun çöl ortasında vaha,
Sen olmazsan, gülmem artık bir daha,
Dağlar dayanmıyor, çektiğim ah'a,
Sen yoksan derdimi kime söylerim.

Sensiz ne çağlarım, ne de akarım,
Ne ışık verırım, ne de yakarım,
Bundan sonra yaşamaktan korkarım,
Dut yemişe döndüm, sustu dillerim.

Umman idim kurudum, çöle döndüm,
Hazan vakti açmak istedim, soldum,
Bir zamanlar, yoluna akan seldim,
Akmaz oldum, kesildi hep yollarım.

Suçum neydi, beni cezalandırdın,
İsyan ettin, aşka kazan kaldırdın,
Sen katilsin, sevgileri öldürdün,
Suçum neydi, beni cezalandırdın.

Emine Sönmez

Aşk Fermanı

AŞK FERMANI

Kalbime işledim gümüş gergefle,
Güllerini, saf ipekle dokudum.
Seni sevdim diye şanla, şerefle,
Aşkımızın fermanını okudum.

Gönlümde yeşermek isteyen çiçek,
Nasıl dersin, ömür boyu çile çek,
İnan bana, bu da gelip geçecek,
Aşkımızın fermanını okudum.

Sensiz rengi soluk, ipekli şalın,
Sensiz kokusu yok, bahçemde gülün,
Yollarına düştüm, ayağım yalın,
Aşkımızın fermanınıokudum.

Aşk bulutun yağmaz oldu üstüme,
Seni sordum düşmanıma, dostuma,
Söyle andın mi var, benim kastıma,
Aşkımızın fermanını okudum.

Beni mahküm eden ddört duvarımsin,
Gözlerimden akan, aşk pınarımsın,
Beni terk etsende, yine yarımsın,
Aşkımızın fermanını okudum.

Emine Sönmez

Aşk Gerçek Olmalı

AŞK GERÇEK OLMALI

Sevda çöllerine düşerse yolun,
Gözlerin çöllere vaha olmalı.
Üzmesin dünyada perişan halın,
Aşk uğruna bütün güller solmalı.

Deryaya dönmeli yürekte coşku,
Sevip sevilirsen kalır mi kuşku,
Hissedebilirsen gönlünde aşkı,
Hayatı ruhunda, canda bulmalı.

Mevsimleri bir birine eklersin,
Gelir diye yollarını beklersin,
Acıları yüreğinde saklarsın,
Gönlünde sevdanın izi kalmalı.

Başında fırtına eser, durulmaz,
Uykusuz geceye, seven darılmaz,
Hasret çeken gönül aşktan yorulmaz,
Yar sevmenin değerini bilmeli.

Güneş bir doğdumu kolay batmıyor,
Ayrılık acı dır, hayal yetmiyor,
Aşk yarası kanadıkça bitmiyor,
Sevdiğin yarana merhem olmalı.

Emine Sönmez

Ateşinle Kül Olsam

ATEŞİNLE KÜL OLSAM

Kuru dal diye alsan sevgi bahçene beni,
Su versen, sevgi versen, yeşersem yeni - yeni,
Anlatacak söz bulsam, nasıl severim seni,
Pınar olsam çağlasam, akıp gönlüne dolsam,
Aşkımı sunmak için kapısına kul olsam.

Yüreğinde saklamış, güneşli sıcak yazdan,
Sevgiden başkası yok, ne işveden ne nazdan,
Her yanım buz kesmişken sen çıkardın ayazdan,
Pınar olsam çağlasam, akıp gönlüne dolsam,
Ta, ezelden ebede geçeceğin yol olsam.

Ne var-ne yok bilemem, çözülmez bilmecesin,
Ben zıfırı karanlık, sen mehtaplı gecesin,
Tahtın gönlümde hazır, yücelerden yücesin,
Pınar olsam çağlasam, akıp gönlüne dolsam,
Sevda bahçelerinde, hiç solmayan gül olsam.

Aşkın ile doluyum, ne dertlı, ne tasalı,
Ölünceye dek sürsün, bizdeki aşk masalı,
Seninle uçuyorum, kelebekler misalı,
Pınar olsam çağlasam, akıp gönlüne dolsam,
Cenneti aramazdım, ateşinle kül olsam.

Emine Sönmez

Ayırdı Beni

AYIRDI BENİ

Fıtına estikçe kopardı daldan,
Kuru yaprak gibi savurdu beni.
Kime selam versem anlamaz halden,
Ateşlere atıp kavurdu beni.

Kara bulut oldu kader başıma,
Irmaktan su kattı gözüm yaşıma,
Adımı yazmazlar mezar taşıma,
Kimsesiz gurbete savurdu beni.

Elimde ne varsa, döküldü suya,
Hayat denilen ne, hepsi bir rüyâ,
Yaklaştıkça, o ebedi uykuya,
Esti deli bora, sel vurdu beni.

Gideceğiz, dünya denilen handan,
Ayrılık bir yandan, hasret bir yandan,
Yar olmasa kolay geçerdim candan,
Aşkı divaneye çevirdi beni.

Çekemedim gurbet elin yükünü,
Üstüme geliyor derdin yekünü,
Kıraç toprak kurutunca kökünü,
Yine cananımdan ayırdı beni.

Emine Sönmez

Ayrılık.....Ölüm

AYRILIK.....ÖLÜM

Bana ne avcıdan, avdan banane,
Sevgilim olazsa aşklar bahane,
Gelmiyorsa o gözleri şahane,
Bende eğlenecek derman mı kalır.

Yarın bahçesinden geçmezse yolum,
Yerim cennet olsa çekerim zülüm,
Bana ayrılıktan güzeldir ölüm,
Ayrılıktan büyük ferman mi olur.

Sensizlik cehennem gözümde benim,
Sensiz can kalırmı, özümde benim,
Aiığım; yalan yok sözümde benim,
Hasret çekmeyende, isyan mi olur.

Yağmur olup kuru çöle yağmayan,
Güneş olup yar gönlüne doğmayan,
Aşk ıstırabına boyun eğmeyen,
Ne kadar severse, kıymet mi kalır.

Evine gidince unutuyorsan,
Boş kalınca, gönül avutuyorsan,
Günlerce gelmeyip, aratıyorsa,
Sevene yazıktır, kahrından ölür.

Emine Sönmez

Azdırdın Yaraları

AZDIRDIN YARALARI

Bir gönül vardı bende, bana ayıt sanırdım,
Ona yan bakan olsa, canımdan usanırdım,
İhanet beklemezdim, seni canımdan bildim,
Şimdi yeniden giydim, eski karalarımı,
Hasretinle azdırdın yine, yaralarımı.

Doldurdum denizleri, göz yaşımdan taşıyor,
Seninle geçen günler, yüreğimde yaşıyor,
Damarımda kan oldun, seninle dolaşıyor,
Şimdi yeniden giydim, eski karalarımı,
Hasretinle azdırdın yine, yaralarımı.

Yuce dağların karı eksilmez, başım gibi,
Üstünde çağlayanlar, akan göz yaşım gibi,
Erişilmez durursun, mezarda taşım gibi,
Şimdi yeniden giydim, eski karalarımı,
Hasretinle azdırdın yine, yaralarımı.

Bir gonca gül istedim, solmuşu verdin bana,
Hayallerim de solsa, sitem edemem sana,
Bir kez düysam sesini, değer binlerce cana,
Şimdi yeniden giydim, eski karalarımı,
Hasretinle azdirdin yine, yaralarımı.

Emine Sönmez

Bana Yer Verirmisin

BANA YER VERİRMİSİN

Hayatı tutamadım, kollarım düştü yana,
Aşkını pınar diye içmedim kana kana,
Yola çıktım sevgilim, girmek için dünyana,
Senin gizli dünyânda, bana yer verirmisin.

Neler - neler vermezdim, sesini duymak için,
Darılma ben ararsam, halini sormak için,
Albümü tarıyorum yüzünü görmek için,
Baktığın aynalarda, bana yer verirmisin.

Uzaklardasın diye sanma seni göremem,
Hayalın yeter bana, istemezsen gel demem,
Kim demiş gönül borcu, hayatımla ödemem,
Uğruna ölmek için, bana yer verirmisin.

Gözüm yine takıldı, telefonum çalmıyor,
Düyamadım sesini, ondan yüzüm gülmüyor,
Ömür boyu çekerim, neden yüzüm gülmüyor,
Gönlünün bahçesinde, bana yer verirmisin.

Bensiz mi içiyorsun, böyle uzak diyarda,
Demiyorsun sevgilim, üzülürüm, duyar da,
Sen yanımda değilsen, kışa döner, bahar da,
Hayalinde, düşünde, bana yer verirmisin.

Emine Sönmez

Beddua

BEDDUA

Beddua etmeyi hiç sevmem ama,
Benden sonra sana dünya dar olsun.
Ağutos da kara kışa yakalan,
Ayağın buz tutsun, başın kar olsun.

Yat ama gözüne girmesin uyku,
Gözünden gitmesin hasretle korku,
Alev alsın yüreğindeki kuşku,
Tebessümün bile ahu zar olsun.

Geçtiğin yollarda çamura bulan,
Yolun düz gitmesin, çalıya dolan,
Bağını - bahçeni etsinler talan,
Yaptıkların, senin karşına gelsin.

İçtiğin su, zehir olsun, yutama,
Ağzında dolansın geri atama,
Kâbuslarla uyu rahat yatama,
Eline aldığın buzlar, har olsun.

Ördüğün çorabı sen giy başına,
Kimseler bakmasın gözün yaşına,
Vivdansız yazsınlar mezar taşına,
Yılanlar, çiyanlar sana yar olsun.

Acıkınca, çöpte ara azığı,
En sevdiğin atsın sana kazığı,
Sana lanet okusun, en nazığı,
Türlü eziyetler yoktan var olsun.

Akrep yesin, bakmasınlar yüzüne,
Istırap çek, kurban ada hüzüne,
Ayak dursun, diken batsın gözüne,
Ölme ama nefes alman zor olsun.

Susa kavrul ama su vermesinler,
Eşin - dostun sana güvenmesinler,
Doğru söylesen de yalan desinler,
Hayatta attığın, gele zar olsun.

İpek diye diken dola boynuna,
Sevgilim de, yılan girsin koynuna,
Her bakışta ateş düşsün karnına,
Ruhun cehennemde bahtiyar olsun.

Emine Sönmez