Aşka Olan İnancını Yitirmek
 

Aşka Olan İnancını Yitirmek
ilk defa bu sabah yalnız uyandım
ne sen vardın yanımda nede hayalin
içimi apayrı bir ürperti sardı
korku değildi yadırgama hiç değildi
ve ben ilk defa bugün
aşka olan inancımı yitirdim

kahvaltımı yalnız hazırladım
dalgınlık işte iki tabak koyuyorum masaya
ve neredeyse seni uyandırmaya geliyordum
gidişini unutarak
ve ben ilk defa
bugün aşka olan inancımı yitirdim

pantolonum gömleğim ve kravatım
jilet gibi ütülenmiş gardırabumda duruyordu
ne kadar şanslıyım diyorum kendi kendime
bir öpücük kondurmaya geliyordum yanına
gidişini unuturak
ve ben ilk defa bugün
aşka olan inancımı yitirdim

akşam neşe içinde eve dönüyordum
yol üzerinde bir çingeneye uğrayıp
koca bir buket gül yaptırdım
kapıyı açar açmaz sarılacaktım boynuna
gidişini unutarak
ve ben ilk defa bugün
aşka olan inancımı yitirdim

yatağın üzerine bıraktım gülleri
ve usulca yanına yattım
sarıldım çiçeklere sanki senmişsin gibi
ama hiç biri sen gibi kokmuyordu
ve ben ilk defa bugün
aşka olan inancımı yitirdim