Bir pazar günü yine yoksun
 

Bir pazar günü yine yoksun
Ama sen yanımdaymışsın gibi kalktım
Yanağına bir buse kondurmuşum hissine kapıldım
Gülmeye çalıştım, sevinmeye;
Ama olmadı, sen yoktun
Sanki sen varmışsın gibi hazırladım kahvaltıyı
Sen karşımdaymışsın gibi heyecanla oturdum masaya
Çayını koydum, karıştırdım sen varmışsın gibi
Ama biraz sonra hüzünlendim
Çünkü gözlerine bakakaldığım anlar geldi aklıma
Sessiz sessiz ağladım biraz
Haykıramıyordum
Feryad etmek istemiyordum içim kan ağlasada
Sonra doğruldum biraz
Kendime gelmeye çalıştım
Ama yine başaramadım
Ben sensiz ben değilim
Kendimde değilim sensiz
Aynaya baktım senden yoksun
Yoksul bir can gördüm
Dakati kalmamış cansız bir can
Sonra biraz dolaşayım dedim
Her zamanki mekanımıza gitmek istedim
Üsküdar a senin ile herzaman gezindiğimiz kıyılara
Çehresini yalnızlık bürümüş evi kendi haline bıraktım
Attığım adımların herbiri içimi acıtıyor
Sensizliğin doğurduğu hüzün yağmurları başladı yine
Bitmek tükenmek bilmiyor bir türlü
İşte o seninle başbaşa olduğumuz bankın yanındayım
Oturdum sensiz olsamda
Yaşlı gözlerle o anlar anılar geldi aklıma
Sensizliği barındıran yaşlar arasından kurtulan bakışlarımı
Kızkulesi nin çehresine bıraktım
Gözlerim orayı esir etmişti ama görmüyorum sanki
Sadece düşünceler meşgul ediyor beni
Gözlerimdeki yaşları silmek bile geçmiyordu aklımdan
Sen silerden nemlenen bu gözleri
Senin sıcak dokunuşların esir ederdi
Gerçi senin bakışların ağlamam mahal vermezdi
Umut dolu hayat doluydun
Işıl ışıl gözlerin beni mahkum ederdi
Yanımda varoluşun verdiği haz heyecan ümitler
Onlar hiçbirşeye değişilmez gülüm
Hele o başını sineme yaslayıp elimi tutuşun
Bana fısıldadığın sevgi sözcükleri
Ne kadar özledim bir bilsen
Ne kadar acı çekiyorum
Nasıl bir haldeyim görsen
HaVa yine kararmaya başladı
Bugün de sensiz geçti gidiyor
Güneş kayboluyor istanbul un semasından
Elini ayağını çekmeye başladı bu diyardan
Ve bir an renklerin göz alıcı dansı başladı
Bir kızıllık belirdi gökyüzünde ağlarcasına
Şehrin ışıkları yanmaya başladı
Yıldızlar beliriyor gökyüzünde
Bir zamanlar gülümserdi bana
Şimdi onlar da ağlamaklı bir haldeler
Yine ordaydı dilek tuttuğumuz yıldızımız
O da sensizliğin verdiği acıyla ışık saçamaz olmuş
Parlamıyor eskisi gibi sönük duruyor
Sensiz yaşanmıyor tadılmıyor hiçbir şey MELEĞİM
Sensiz nefes alınmıyor
Saatler alıp başını gitmiş haberim yok
Üşümeye başladım titriyor bedenim
Ama bu ayazdan soğuktan değil
Yokluğunun verdiği bir soğukluk donukluk
Senle yıkılmaz kale gibi
Sarsılmaz surlar gibiydim
Şimdi bir yele esir olabiliyorum
Ufak bir güç dahi korkutuyor yeniliyorum herşeye
Nefes alama oldum iyice
Dirhem dirhem eriyorum
Yorgunum sahipsizim sensiz
Bir hiçim sadece bir hiçim sensiz
Arıyorum seni köşe bucak yoksun….
Yazlnızlığa mahkum kaldım yoksun
Senden mahrum kaldım yoksun
Bir gün daha bitti yoksun yoksun