Kırmızı Toprak -Beyaz Gök Çanakkale’m
 

Toprakların kızıllığında güneş batmadaki,güneşler
Doğdu bir ulusun bağrında,
Doğmak yada doğmamak, bir milletin avuçlarında
Doğan memedlerdi bilesiniz .
Kırmızı toprak beyaz gök , Burası neresi?koynundan
Hıçkırırcasına damlarken kırmızı yağmurlar,
Top mermileri ile süngülerin yüreğinde topraktan
Mezar kazan eller kimindi ki?
Bir çift göz ararken gecenin eteklerinde,binlerce
Yıldızı buldum cesur cesur parlayan,
Savaşın türkülerini destan diye denizlere yazan
Yüreğimin parçaları ölmeden ay ışığında.
Mor dağları yürüyerek geçerken memedim ölmedi ki
Anam, kurtuluşa bir gün kala,
Kahpe bir kalleş kurşun tuzakların içinden
Nefeslerken vatanı vurdu gizli yarama .
Soğuk ayaz *******in kan çanağı gözlerinde
Çelikten kalkan siperde dururken memedim,
Ayrılıklar diyarımı oldun sen kırmızılara boyanmış
şehir, martıların kanatlarında.
Ayın on sekizi bu son veda gibi analara geri
Dönmeyecek tebessümü verirken,
Bu gün ben ağlayacağım,
Süngülerle alınmış emanetler emaneti can
Parçam Çanakkale’m ,
Meleklerin cennet türkülerini söylediği memedlerim uyurken koynunda
Toprakların kan ağlıyor
Ölüm bile bu ölüme inanmazken hâlâ.
Haykırıyorum avuçlarından şehitlerimin
Yıl dönümü on sekiz martlarında,
Düşmanların ulusu olmaz.
Ki,
Ulusu olan düşmanlarda duysun,
ÇANAKKALE
Geçilmedi,
Geçilemeyecek,
ve
Geçemeyeceksiniz,
İlelebet…