Sensizliğin anatomisi
 

ellerim ellerini arıyor ey sevgili,
yokluğunla baş etmek ne mümkün?
her an ölümü tetikleyen bakışlarından kaçmak yada,
bir an bile durmayan kalp atışlarıma sırt çevirmek!
ve masum gülüşündeki ince çizgileri göz ardı etmek
ne mümkün...
korkuyorum aşktan sevgiden, ve hep korktum senssizlikten
zaman geldi çattı,
korktuğum başıma geldimi ne?
zamanı geri almak ne kadar gerçekçi olur?
dur diyebilmek kimi yanlışlara
yada kimi yanlışlarda yanlı'şları silebilmek?
ve dönmek yine güzel günlere..
senli yani anla,
sen günlerine,
bitmekmi yoksa bu geri adımlar,
tükenmektemi yıllanmış ömrüm?
bilmiyorum,
anlayamıyorum bütün bu olup bitenleri,
silemiyorum ne geçmişi nede geleceği.
yeniden hayata dönmek istediğimde
tutuşturuyorlar elime senli günlerden kalma
mimlenmiş bir kelepçe,
ve kaybolmaya başlıyor hayalin gözlerimden
hafif kazınmış yazılarına takılıyor gözlerim.
ve orada yazan bir kaç kelime
"gerçek sevgi;
gidenler için ağlamak değil,
gelecekleri gün için umut beslemektir..."
ve bekliyorum seni ve geleceğin günü
ve bekliyorum hiç beklemediğim kadar sendeki beni
umutla, sabırla ve sevgiyle

şiir güzel kanka tşk..